غذای روح چگونه تأمین می‌شود؟ - صفحه 115 (به ترتیب امتیاز)

آری باید ورودی های ذهن را به شدت کنترل کرد اولش سخت است اما هر چه ادامه می دهم راحتتر می شود.

باید بتوانم ذهنم را کنترل کنم و گرنه می شوم برگی در باد. چون نمی خواهم مثل بقیه ی مردم زندگی کنم

اصلا حالم از شیوه ی زندگی شان بهم می خورد دقیقا مثل این میماند که بخواهم غذای فاسدی را بخورم.

و همانطور که حاضر نیستم غذای فاسد و خراب را بخودم نباید اجازه دهم ورودی های منفی را به ذهنم راه دهم.

وقتی که من مطمئن باشم که تمام اتفاقات زندگی ام نتیجه ی فرکانس ها و افکار غالب ام هستند دیگر اجازه نمی دهم

که ورودی های مسمومی همچون اخبار و تلویزیون را وارد ذهنم کنم زیرا شرک صد در صد آنها را تشکیل داده.

از وقتی که توحید و رب را بیشتر درک کردم دارم زندگی می کنم و پیشرفت می کنم.

وقتی که رب و توحید را نمی شناختم هیچی نداشتم هیچی نبودم و مانند برگی در باد بودم.

اما حالا دیگر اهمیت توحید را می دانم مخصوصا توحید عملی زیرا این چیزی است که زندگی مرا متحول می کند.

زیرا تنها کسی که می توانم همیشه با او باشم و روی آن حساب کنم خداوند است.

هیچ کس دیگری نیست بخدا هر جا بروم آخر به سمت خدا بر می گردم.

این را برحسب تجربه و درس های زندگی می گویم. رب تنها کسی است که می توانم با او به ارامش برسم.

اوست تنها یار و یاور و هادی من اوست که دارد مرا هدایت می کند اوست که دارد کار هایم را انجام می دهد.

و من یاد گرفتم که فقط باید بندگی رب را بکنم فقط باید بنده ی او باشم و او نیز بر کار خویش چیره است.

و خیلی بی انصافی خیلی نامردی می دانم که بنده ی کسی جز او باشم. ادعا نمی کنم که بنده ی کامل او هستم

اما دارم تلاش می کنم تا بیشتر بنده ی او باشم. و هر روز مثل غذا خوردن نفس کشیدن باید روی خودم کار کنم.

باید موفق و ثروتمند شوم زیرا بنده و جانشین خدا هستم. و هر چیزی جز این یک گناه و معصیت است

هرچیزی جز این عذاب سخت دنیا و آخرت را به همراه دارد.

اگر در این دنیا نتوانم به جایی برسم آن دنیا از جایگاه بدتری برخوردار خواهم بود.

اما اگر بتوانم در این دنیا موفق و ثروتمند شوم آن دنیا جایگاه بهتری دارم.

وای چقدر تنوع غذایی بالاست خدای من چقدر نعمت همه چی هست.

اینها فراونیه نعمته ثروته لیاقت منه و من به چیزی کمتر از این قناعت نمی کنم.

هر وقت رسیدم به بالاترین جایگاه از نظر خودم آنوقت می توانم تصمیم بگیرم.

آری وقتی غذای مسموم می خوریم اصلا قبل از اینکه از گلومون پایین بره می فهمیم چه آشغالی خوردیم.

در مورد ورودی های ذهن هم همینطور است اما چون نمی دانند این اصل را که از کجا آب می خورد ورودی ها

توجهی به آن نمی کنند. وگرنه اگر بدانیم که کشیدن چاقو روی بدن باعث پارگی اون قسمت می شود این کار را نمی کنیم.

در مورد ورودی های ذهن خیلی دقیق تر و سریعتر از ورودی های جسم عمل میکند.

یعنی اگر ورودی نامناسب باشد خیلی سریعتر می توانم بفهمم و سریع یه چیزی درون قلبم انگار شروع به

آلارم می کند. من نمی دانم درک نمی کنم این مردم را که چطور این احساس بد پریشانی را تحمل می کنند.

چطور دوری و ناهماهنگی از رب را تحمل می کنند.