داستانی درباره هدایت الهی | قسمت 2 - صفحه 21 (به ترتیب امتیاز)

سلام استاد و خانم شایسته عزیزم

هردوقسمت این فایل رو دیدم و هزارن نشانه و الهام از این فایل گرفتم که همه رو مینویسم

اما یه چیز خیلی مهم رو میخوام بگم که الان داخلشم و بعد از اینکه اتفاق اتفاد تموم شد حتما حتما کاملشومینویسم براتون میذارم

من 4ساله کنکور میدم و هرسال با خواسته و باور پزشکی دانشگاه تهرام پشت کنکور موندم اما از اونجایی که درگیر حال بد بودم و از قوانین اگاهی نداشتم این حال بد و پشت سر هم اتفاقات بد نمیذاشت بتونم اقدام کنم به صورت معجزه اسا که اونم قضیه ش مفصله و بعد کنکور عرض میکنم

هدایت شدم و بعد 6سال اشنایی باشما بالاخره هم فرکانس شدم و از ابتدای سال1400جدی دارم رو باور هام کار میکنم

و تو این 16روز هم چه ها شده و چه معجزه ها و هدایت و الهامات قلبی که نگم براتون اشک از چشماتون جاری میشه بماند

چند روزیه دارم رو خودم کار میکنم و بالاخره امروز اقدام کردم و شروع کردم جدی تو همبن88روز با باور هایی که دارم با تمرکز و تلاش پزشکی دانشگاه تهرام بیارم در حالی که کل ایرانم این حرفو به زبون بیارم 99درصد که اگاهی ندارن میگن اصلا فکرشم نکن توهم زدی

ولی با نشانه هایی که هر لحظه دریافت میکنم یقیین دارم که این رخ میده

من عاشق پزشکی ام

اما تئاتر هم کار کردم و خیلی موفق بودم توش

علاقه دیگه م هم نوازندگی بخصوص ویلن و ویلنسل و پیانو هستش که اونقدر علاقه داشتم بدون کلاس و حتی دونستن نت و بدون هیچ علمب دوتا اهنگ یاد گرفتم تونستم با سنتور بزنم تو یکی دوروز

اما اینکه من در شهرستانم وبرم تهران خیلی بهتر میتونم موفق شم

گفتم درسمم بخونم که عاشق پزشکی ام و اولویت اولمه هم به علاقه میرسم هم به تهران مهاجرت میکنم توسط دانشگاه هم اونجا میتونم تئاتر و موسیقی رو شروع کنم

اما اینکه اگر من اونجا کارم بگیره و کسب و کار داشته باشم و کلاس تئاتر و موسیقی برم و یا کلا هر مسئله ی دیگه ای مکانی لازمه که من بتونم بمونم اونجا نه خوابگاه که فقط زمان دانشگاه هست چجوری میشه و اینا

اول روی باورم که پدرم امکان نداره اجازه بده کار کردم و الان مطمئنم جوری میرم که پدرم خودش بگه برو تهران

من ارزومه و بهترین خوشحالیه زندگی تو تهران

دوم اومدم رو خودم کار کردم که لیاقتشو دارم و میتونم به بهترین ها برسم اگر باور داشته باشم و بخوام

باور هایی ایجاد کردم با حرفاتون که یقیین دارم خداوند هم میخواد به خواسته م برسم و از بینهایت راهی که وجود داره منو با الهامات و نشانه ها و عزم و اراده ای که بهم میبخشه بالاخره به اون جایگاه میرسم

سوم مرحله ی اقدامه که امروز شروع کردم

و تو این مدت که رو باورهام کارمیکردم تا اون ایمان عمل بیاره چه نشانه ها که نگرفتم چه هدایت ها که نشدم چه تغییرات بزرگی که اصلا مات و مبهوت موندم

حتی اوایل که شروع کردم رو خودم کار کنم روزای اول میگفتم خدایا چه حکمتی تو میدونستی من عزت نفس کامل رو ندارم و درونم سسته و نمیتونم تنهایی تو تهران زندگی کنم یا به اونجایگاه هابرسم بخاطر روابط عمومی ضعیفم و کلا خیلی مسائل دیگه برای همین چهار سال منو تربیت کردی تا برسونی به امروز

داشتی منو اماده میکردی

امروز وقتشه

چون از همون اول تا خود امروز به چیزی جز دانشگاه تهران و رشته پزشکی فکر نکردم جتی پزشکی شهید بهشتی یا ایران یا رشته و دانشگاه دیگه فکر نکردم و …

کمی رفتم جلو دیدم بابا اصن اینطوریا نیست من قوانینو نمیدونستم و اگه بحث تربیت و اماده شدنه که تو این 16روز به اندازه ده سال من جلو رفتم و عوض شدم چنان تغییری که قبلا فکر میکردم برای اینکه به زهرایی تبدیل شم با این تفکر و شخصیت اون رو تو 32سالگیم میدیدم و امروز 22سالمه

اما چنان تغییراتی رخ داده که حتی اطرافیانمم به شدتتت تغییر کردن نسبت به من

هر لحظه با چشام میبینم با گوشام میشنوم و احساش میکنم که جهان چجوری داره تلاش میکنه همه ی کارای من از کوچیک و بزرگ داره با دست خداوند حل میشه هر جا میرم کارم راست وریس میشه همه در تلاشن که کمک کن

اونروزافسر پلیس همه رو جریمه میکرد ولی من نگه داشتم نه تنها گفت اشکال نداره برو بلکه گفت فلان جا دوربین داریما مراقب باش مخفیه دیده نمیشه دفه دیگه از اونجا نیا پلاکتو ثبت میکنه و این حرفا

همون روز رفتم فروشگاه خرید و شمردم هفت نفر تو صف بودن تا خریداشونو پراخت کنن و من به راحتی رفتم تو اونیکی لاین که هیچ کس نبود و درست بغل این صف بود ولی کسی نمیدید به راحتی خریدمو کردم اومدم بیرون

همه سعی میکردم بهم محبت کنن وحتی کوچک تریناشو گفتم الان

خلاصه بعد اون نجواها اون سه مرحله رو طی کردم و رو باورام کار کردم و رسیدم به اقدام ینی باورم عمل اورد وفهمیدم دیگه حرف چرت نیست

فکر این بودم که تهران خوابگاه تو تعطیلات و عید و تابستان نیست و من بخوام اونجا کار کنم یا کلا برای زندگی میخوام چیکار باید بکنم و اینا

یک دوستی پیدا کردم که14سال از من بزرگتره سمیرای عزیزم 35سالشه

تو تهرام یه فرد موفقه که با دوره های شما پیش رفته و مستقل شده با اینکه ازدواج نکرده ولی با باور های درست مستقل شده و روی وای خودشه تنها زندگی میکنه و بهم تمام حرفای استادرو باز میکنه خیلی کنکم میکنه و بهم گفته قبول شدی میای پیش خودم خیال خانوادت راحت باشه و هرروز کلی انرژی میده کلی از مسائلی که از حرفای استاد درک نمیکردم رو برام توضیح داده

و من دقیقا مثل نشانه ای که خانم مریم مهربونم عکس بیلبورد نیویورک رو تو فرانسه دیدن و گفتن مه ما میریم و اون لحظه بیدار بشن و بخوننش و اون رو نشانه بدونن و همون طور هم بشه یا تمام نشانه هایی که به ظاهر خرابی اوضاعونشون میداد ولی شما نشانه ی رفتن تلقی کردین بخاطر باور اینکه هرچه حدت انجام میدهد خیر است و در مسیر خواسته ی من است همه چی خوب شد

یه حالی شدم خدایا

اون لحظه فهمیدم که بابا زهراااااااا به خدت بیا

فکر وذکرت این بود که تهران تنهایی و نمیشه همیشه موند برای ادامه دادن هدفای دیگه و اینا اینم نشونه

جالبه چن ماه قبل اونم با یه مشاور کنکوری اشنا شدم که همسن منه و از شهر من مهاجرت کردن اونجا و دانشجوی پزشکیه هنشهری و. هم سن منه و شده رفیقم و یه فرد مثبت و فعال و بی نظیریه که خداوند درمسیرم قرارداده واینم یه نشونه که حتی گفته بعد کنکوربیای. تهران و باهم وقت بگذرونیم باهم کار کنیم و … همه ی اینا تو ذهنم تداعی شد که چه نشونه هایی که تک تک نگرانی ها باورهای نادرست و کوته فکری های منو به یه یقین بزرگ تبدیل کرد و خداوند از زبان ابجی سمیرای عزیزم بهم گفت که این اتفاق افتاده فقط زمانش نرسیده و این مسیر قراره طی بشه و اون تکامل اتفاق بیفته و به مدار های بالاتر برم و …. حتی به خداوند گفتم که تمااام لحظه به لحظه هایی که قرارخ درس بخونم میدونم سوال به سوال نکته به نکته تو هدایتم میکنی و میشی معلم تمام درسهام و من به هدایت های درونم گوش میکنم ازش خواستم توفیق بده دریافت کنم اعتماد کنم عمل کنم و نتیجه بگیرم که قطعا میگیرم

و کاملا میدونم که چه مسیرهایی بروم باز خواهد شد که حتی نیاز نباشه برم خونه سمیراجون و خودم تو تهران درامد جایگاه خونه و ماشین خودم رو داشته باشم به زودی

دیگع هر لحظه ک شده یه نشونه یه معجزه یه تغیر بزرگ به لطف این سایت و استاد و مریم جانم هر لحظه شخصیتم به اندازه ده سال تغییر میکنه و من پیش میرم و موندم اینطور با این سرعت که دارم پیش میرم بنظرم

تمام قله های موفقیت جهان رو فتح خواهم کرد و در علایقم اسطوره خواهم شد این رو با تمام وجودم درک میکنم هرچند که هوز خیلییییییی راه مونده و تا لحظه مرگم جا برای دونستن ونت مدار های بالا رفتن هست

من زبونم بند اومده نمیدونم چی بگم این یک هزارم حرفایی که میخواستم بگم نیست و تو این 16روز اتفاقاتی افتاده که خودم هم مات موندم که خدااایاااااااااا

چی بگم

جز اینکه درونم از احساسم ئاره منفجر میشه منی که روزی مدام اقدام به خودکشی های ناموفق میکردممیکردم و درونم از نفرت از خودم منفجر میشد الان از حس خوب روحم در جسمم نمیگنجه این حس منو به پرواز در اورده و اصلا واژه ای نیس بشه توصیف کرد به زودی از معجزه های بیشتر از تک تک موفقیت هام میام ومیگم و یقیین دارم اونروز بیام این متن رو بخونم به این حرفک که روحم در جسمم نمیگنجه خندم میگیره و میگم کجاشو دیده بودی زهرا الانو داشته باش ببین اونا انگشت کوچیکه ی اینا هم نبودن تازه اولش بود و …هههه

استاد من لطف شما رو باید به عین ببینم که خدای من چجوری تو اخرت میده اونم فقط در مورد من

چون هییچ کسی جز الله قادر نیست این لطف و شما و خانم شایسته ی عزیزم رو جبران کنه

ایا بالاتر از فردوس برین هم هست؟!

خدای من شکرت 🙏