داستانی درباره هدایت الهی | قسمت 2 - صفحه 28 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند هدایتگر مهربان

سلام استاد و دوستان گرامی

فردا قراره یک سفر کوله گردی رو که چندین ساله می خوام انجام بدهم به امید خداوند متعال و هدایتگر شروع کنم.

امروز داشتم وسایل سفر رو آماده می کردم که دیدم کپسول گاز خالیه و رفتم پرش کنم. چند روز قبل ه خواستم پرش کنم ولی یه تبدیل داشت که اونو با خودم همراه نداشتم و نشده. امروز تبدیلشم برداشتم و رفتم تا پرش کنم. با دو چرخه در هوای نسبتا گرم ! ولی حقیقتش من داشتم همینجوری واسه خودم فایل گوش می دادم و اوضاع بیرون خیلی برام مهم نبود. نزدیک خونمون دو مغازه گاز پرکنی هست که وقتی رسیدم بسته بودند.رفت اون سر شهر و دیدم اونجا هم بسته بود. دقیقا من ۶ مغازه گاز پرکنی رو سر زدم که همشون بسته بودند. درسته که اگر باز بودن

کارم راه می افتاد ولی حقیقتش اصلا ناراحت نشدم، همین جوری داشتم واسه خودم دوچرخه سواری می کردم و فایلهای عزت نفس رو گوش میدادم و لذت میبردم. ته دلم یه چیزی گفت باید یه مغازه ای این موقع روز باشه که گاز پر بکنه و از این حرفا که وقتی سرم رو سمت راست چرخوندم دیدم یک کانکسی هست که چندین ماشین جلوش وایستادن و خیلی هم خوب مشخص نیست ولی چشمم به یک کپسول گاز افتاد و گفتم خودشه!! یعنی نمی دونید چقدر خوشحال شدم و چقدر خدا رو شکر کردمو چقدر ممنون این هدایت شدم. درسته که کارم راه افتاد ولی درسی که من از این حرکت کوچیک گرفتم اینه که سعی کنم اگه اتفاقات بیرونی به میل من هم نبودند در درون امیدوار و شاد بمانم! سعی کنم ورودی هام رو کنترل کنم . حال دلم رو خوب نگاه دارم و ایمان داشته باشم اگه افکار و گفتار و کردارم در یک مسیر زیبا و همسو باشند،۱۰۰% اتفاقات عالی و زیبا برایم رخ خواهد داد.

خداوند هدایتگر رو بابت این هدایت و درس زیبا شاکرم.

حالا همین جوری که داشتم واسه خودم راه می رفتم و اتفاقات رو با صدای خودم ضبط می کردم به یکی از دوستانم برخوردم که اونم باید داستان خودش رو برام تعریف می کرد. و خوندنش خالی از لطف و هدایت نیست.

قبلا با ایشون در اداره پست همکار بودیم. ایشون نامه رسان بودند. آدم صادق و زحمت کشی بود.منظورم از صادق اینه که همیشه کار خودش رو انجام میدادو مثه بقیه نبود.آدم سر به زیر و محجوبی بود.من که از اداره استعفا دادم ایشون هم ۳ ماه بعد من اومدند بیرون. چند وقت بود که یه سری تضاد در کارش براش پیش امده بود و با هم حرف می زدیم. منم بهش می گفتم خودت بهتر می دونی ولی این کاری که الان داری انجام می دی هم زحمت و استرس زیادی داره و هم دستمزدش بسیار کمه. خودش هم اینو احساس می کرد. چون قراردادی بودند دستمزدشون به تعداد مرسوله هایی که پخش می کردند کم و زیاد میشد. ایش.ون تعریف کردند که ۲ ماه بعد اینکه رفتی از اداره پیش حسابدار اداره رفتم و گفتم من فردا ساعت ۱۰میام و واسیلم رو تحویل می دم و دیگه اداره نمیام.! خلاصه شبش اون حسابدار رفته بود و براش هزار دلیل اورده بود که بهتره دوباره فکر کنی کار به این خوبی گیرت نمیاد آدم باید صبور باشه تا به یه جایی برسه بهش وعده وعید هم داده بودند ولی ایشون مرغش یه پا داشت و گفت فوق یه ماه دیگه تحمل می کنه و بعدش نمیاد.

اینو هم اضافه کنم شغل نامه رسانی برای ایشون خیلی استرس داشت. مثلا با هم که می رفتیم کوهنوردی عصرش که بر میگشتیم این دوستم و بقیه باید میرفتند و مرسولاتی که جمعه رسیده بود رو باز می کردند!! و اغلب هم بار بسیار زیادی براشون می اومد. یعنی به جای اینکه استراحت کنند باید می رفتند و با یه حجم کار زیاد همون شبش سر می رکدند. خلاصه همیشه استرس داشتند و الان هم اونایی که اونجا هستند دارند چون نیرو خیلی کمه و بهشون نیرو نمی دهند در نتیجه به کارمنداشون فشار میاد و کارمندا هم به افراد قراردادی و نامه رسان فشار می آوردند.

خلاصه یک ماه گذشت و ایشون گفت پسر عمه اشون که همکار نامه رسانش بود یکی رو به جای اون پیدا می کنه!

و دوستم از اونجا میاد بیرون ! هنوز از اونجا خلاص نشده بود که یکی رئیس یکی از شرکتهایی که کارتخوان و دستگاههای سیار پرداخت رو سرویس می کنند باهاش تماس می گیره و می گه یه طرحی اومده که قراره استخدامی داشته باشیم و اون دوستم میره و فوری استخدام میشه!

و جالب اینجاست چون قبلا پستچی بوده تموم سوراخ سنبه های شهرمون رو مثه کف دستش بلده و همون تضاد قبلی در کار قبلیش اینجا براش به شکل یک مزیت عالی جبران میشه! و جالبتر اینکه اون مقدار کار که همکارانش در شرکت سرویس کارتخوان در ۱ ماه انجام میدهند ایشون در ۱۵ روز انجام میدهند. خوشد رئیس خودشه . می گه ساعت ۱۰ از خواب بیدار میشم. فوری کارهام رو انجام میدم. اونایی که باید بهشون برسم رو فوری سر می زنم. اضافه کاری رو چون همیشه جلوتر از بقیه هستم ،واسم واریز می کنند. حقوق ثابت ۳۵۰۰ در ماه دارند. به اضافه هزینه ایاب ذهاب. پنجشبه و جمعه تعطیل هستند. به مناسبت اعیاد مذهبی بهشون عیدانه می دهند. انواع بیمه تکمیلی رو واسشون واریز می کنند. از همه جالبتر اینه که دفتر شرکتشون در یک شهرستان دیگه است و رئیس اون دفتر خیلی از کار ایشون در طی این چند ماه راضی هستند.ایشون تقلایی نمی کنند و واقعا دارند سوت می زنند و لذت می برند. دوست عزیزم واقعا آدم شکرگزاریه و همیشه سعی می کنه از کوچکترین چیزها لذت ببره برای همین این اتفاقات زیبا براش رخ میدهد. خودش هم می گفت مطمئنم اینجا هم نمی مونم و قراره خیلی بالاتر برم. جالب اینه که ایشون رو امروز دیدم و داستان هدایت و تضادهایی که براش پیش اومده بود رو برام تعریف کرد.

خلاصه من درس گرفتم و فهمیدم کههمیشه باید امیدوار موند . باید ایمان داشت. ایمانی که گاهی چون یک شمع در طوفان میماند ولی خاموش نمیشود بعد همین شمع کوچک به یک اتشفشان تبدیل میشود اگه امید داشته باشم و ادامه دهم. همین چند وقت پیش برام تضاد بزرگی پیش اومد که نزدیک بود خودم رو ببازم. حتی در دفتر خاطراتم هم نوشتم که بماند یادگاری…. و الان که دارم می نویسم شکر خدا اوضاع بهتر شده و قراره خیلی بهتر هم بشه ! به امید خدا ادامه می دهم. ورودی هام رو کنترل می کنم.تمرکزم را بر داشته هایم می گذارم و شکرگزار باقی خواهم ماند. خدایا هزاران بار شکرت به خاطر این حس به خاطر این هدایتها بی پایان به خاطر معجزاتت به خاطر لطفت به خاطر این سایت و استاد و دوستان عزیز خدایا شکرت به خاطر قوانین بدون تغییرت که افکار و احساسات ما زندگیمون رو میسازه. پس شاد و متوکل باقی خواهم ماند.