قانون تغییر ناخواسته ها - صفحه 25 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوندبخشنده ی مهربان

سلام به استاد عزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم…

قانون تغییر ناخواسته ها…

فقط یه راه داره، توجه ات رو از اون ناخواسته برداری بذاری روی اونچه که میخوای…

خب سوال پیش میاد، چطور تو شرایط بد، که انقدر درگیرش شدم بتونم توجه کنم به خواسته ی قلبی خودم وقتی همه چیز برخلاف میل منه، وقتی انقدر ذهن وفکر و روح وروانم وحتی جسمم درگیر اون ناخواسته شده که فکر میکنم اگر دنیا تیکه تیکه بشه، آسمون به زمین بیاد، نمی تونم بهش فکر وتوجه نکنم…!!!!!

آره واقعا سخته وقتی همه در موردش حرف میزنن، یا هرجا میری یه نشونه ازش می بینی، یا اصلا جلوی جشمته، یا دقیقا الان وسط اون موقعییت گیر کردی….

سخته بخوای توجه ات رو بذاری رو چیز دیگه…که حالتو خوب کنه…

من خیلی قدیمها قرص خواب میخوردم که بخوابم چیزی رو متوجه نشم تا از اون شرایط بگذرم، ولی نه تنها وقتی بیدار میشدم حالم بهتر نبود ویادم نرفته بود که چه اتفاق بدی افتاده یا میخواااااد بیفته بلکه سر درد و بی حوصلگی و بی حالی شدیدی هم میومد سراغم بابت قرصهایی که خورده بودم…

یا مثلا میرفتم دوش میگرفتم، یا میرفتم استخر یه تایم کوتاهی ج میداد ولی باز یادم میومد اون ناخواسته واتفاق بد…

یا میرفتم بیرون، یا مهمونی، یا مسافرت، ولی فایده نداشت که من توی ذهن خودم هنوز دسط اون ماجرای تلخ وبد و ناخواسته بودم…

ولی شکر الله مهربان از وقتی اومدم توسایت از وقتی از قوانین جهان هستی آگاه شدم، تضادها وناخواسته های کمتری رو تجربه می کنم، وبا کار کرد 12 قدم فهمیدم یعنی باور کردم، که وقتی من در مسیر درست هستم یعنی به قول استاد دارم روی خودم کار میکنم واحساسم خوب هست و میدونم جهان داره همواره به درخواستها افکار وتوجهات من پاسخ میده، اگر هم تضاد یا ناخواسته ای رو تجربه کنم، سعی میکنم از خداوند بخوام که برام روشن کنه یعنی بهم بفهمونه که دلیلش چی بوده؟ یعنی دنبال حکمتش میگردم واز خدا میخوام حکمتش رو بهم نشون بده، وشکر الله مهربان رو که مثل وحی به قلبم نزول میکنه و بهم دلیلش رو میگه اصلا جوری واضح باهام حرف میزنه که خودم میگم اوکی فهمیدم عزیزم، چشم بازم خودم مقصر بودم، خودم مقصر هستم..

چون دقیقا جاهایی با یه ناخواسته وتضاد روبرو میشم که یا از سپاسگزاری بابت نعمت هام فاصله گرفتم یا تمرکزم رو گذاشتم روی دیگران…

خدا صد هزار مرتبه شکر که از وقتی که با تک تک سلولهام درک کردم که خداوند جز خیر وخوشی چیزی برام نمیخواد دیگه اصلا روم نمیشه تو تضادها بگم چرا خدا؟؟؟؟

چون خودم کردم، خودم خواستم، خودم اونو خلق کردم توی زندگیم….

یادم میفته، به داستانهای قرآنی، دلم اروم میگیره، به اینکه خدا برای موسی نقشه وهدفی در سر داشت، ومیخواست که زنده نگهش داره، به مادر موسی گفت فرزندتو رها کن تو رودخونه، واااای چه درد سختی، ولی خودش همون لحظه به قلب مادر موسی ارامش داد وخیلی زود هم موسی رو به مادرش برگردوند، هم مادر موسی بچه ی خودش رو مثل مادرهای دیگه از دست نداد وهم موسی در شرایط عالی پرورش پیدا کرد…

یادم میاد به خواست خداوند در مورد تولد عیسی، مریم پاکدامن رو تو شرایطی قرار داد که بدون همسر باردار بشه، فقط خدا میدونه که مریم چقدر اذییت شد از ترس حرف مردم، وگفت کاش قبل این مرده بودم واین روز رو نمی دیدم، امااااااا خدا عیسی رو بهش داد، نه تنها مریم وفرزندش رو عزیز کرد بین همه، بلکه بهشون عزت،ونعمت وبزرگی بخشید که جبران اون ناراحتی ودرد مریم شد…

انقدر تو قرآن از این داستانها هست که اگر بخوای معنیش رو بدونی و بخوای درکشون کنی قشنگ متوجه میشی که وقتی تووووووو،،،، یعنی من در مسیر درست باشم وقتی من سعی کنم خودمراقب باشم، وقتی من دارم راه درستمو میرم، وقتی من حواسم به اعمال و افکار وگفتارم هست، اگر تضادی پیش بیاد خداوندی که شاهدش هست و اداره کل جهان بدستشه، منو خیلی قشنگ به شرط صبوری، به شرط ایمان وتوکل، به شرط صداقت ودرستکاری، به شرط یکتاپرست بودن میاره بیرون …

وجوری همه چیز رو به نفع من تغییر میده، که اصلا یادم بره تضادی هم بوده، سختی هم بوده…

آره جهان داره با لطف وبخشندگی وقدرت ومهربانی همیچین خالقی اداره میشه…

بر پایه ی عدل و انصاف…..

اونکه دنبال تغییر اوضاع وشرایط و آدمها در بیرون از خودش میگرده همواره اسیر وگرفتار ودر بند همون اموال بیرونی هست….

و اونکه هر لحظه هر ساعت هر روز، یا اصلا هر وقت که یادش میاد، میگه خدایا من به هرخیری که برام بفرستی فقیر ونیازمندم منو حتی لحظه ای به حال خودم رها نکن، خداوند هم اختیار کل اموراتش رو در دست میگیره…

بعد می بینه خیلی از آدمها در اطرافش دارند عذاب میکشند مینالند و درد میکشند و گله وشکایت میکنند، مثل گذشته خیلی از ماها، ولی اون شخص…

اون منه متوکل دارم نون وماستم رو میخورم و با لذت تمام روزگار میگذرونم و کاری ندارم که جه اتفاقهایی داره تو جهان اطرافم میفته‌…

چون جهان من خلاصه شده در پناه بردن به تنها رب جهانیان، که بدون در پناهش همه خیر هست و خوشی…

وقتی اینهارو می نویسم، وقتی اینجوری تک تک جملاتی که می نویستم از پوست گوشت واستخون و تک تک سلولهام جاری میشه، حس میکنم دقیقا نشستم پیش خدا ودارم پزش رو میدم….

همینقدر کیف داره بودن باهاش…