به رسم سپاسگزاری از یک دوست خوب - صفحه 11 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد زندگی من.روزتون هم مبارک بهترین معلم دنیا که مهمترین درسهای زندگی رو دارید به ما آموزش میدید.من خیلی از شما سپاسگزارم.من تصمیم گرفتم در آموزش ها عملگراتر باشم.فایلهایی که جدید دارن میان روی سایت از خیلی وقت پیش خودشون یک دوره هستن.شما با پرسیدن سوالهای خوب و هوشمندانه ذهن مارو هدایت میکنید برای طبق قوانین بودن و هدایت به مسیر درست تا این ذهن ما تبدیل بشه به یک بیس برای ساخت زندگی دلخواه .خداروشکر که اینقدر فایلها هدفمند هستن و خیلیییییییی ممنون از شما که اینقدر برای ما فکر میکنید و خلاقیت به خرج میدید که ما اگر این موضوع رو متوجهش نباشیم و ازش بگذریم واقعا ناسپاس هستیم.اینکه فعال باشیم و خیلی جدی برای سوالاتی که برای فایلها مطرح میکنید فکر کنیم و پاسخ بدیم و کامنت بذاریم و مشارکت کنیم این خودش سپاسگزاری عملیه چون از این نعمت و فرصتی که در اختیارمون قرار گرفته داریم استفاده میکنیم.

من چند وقته که درسته برای خودم مینویسم اکثرا سپاسگزاری هام رو مینویسم و فایلها رو میبینم و کامنت میخونم اما اصلا برای من کافی نیست.تصمیم گرفتم که برای سوالات مطرح شده برای هر فایل و موضوعاتی که استاد مطرح میکنن و میگن که نظر خودتون یا تجربه خودتون رو بنویسید خوب فکر کنم و بنویسم و کامنت کنم و مشارکت فعالتری داشته باشم.هر چند الان کارهایی هست که مدت زمان محدودی دارم که باید انجامشون بدم اما باز میخام تکاملی و کم کم پلن بزارم و هر فرصتی که بدست میارم بیام برای یکی از این فایلها وقت بزارم و با تعمل و تعمق براشون بنویسم.

یکبار فایل رو دیدم بار دوم دیدم و نکاتی که برای خودم مهم هستن رو نوشتم.

و حالا پاسخ سوالات این فایل

اول اینکه در مورد شکور بودن باید بگم که بهترین زمانی که حالم خوبه و احساسم عالیه جوری که ناخوداگاه لبخند به لبم میشینه وقتیه که سپاسگزاریم رو بنویسم.پیش اومده شرایطش نبوده که سپاسگزاریمو بنویسم و سعی کردم با فکر کردن به نعماتم توی ذهنم و زبانی از خداوند سپاسگزاری کنم اما خیلی وقتا حواسم یهو پرت میشد و زیاد نمیتونستم تمرکز کنم اما وقتی سپاسگزاری ها رو مینوییسم کاملا متمرکز هستم و این انرژی مثبت خیلی بیشتری برای من داره حالا همینجا درمورد سوال دوم میخام نظرمو بنویسم اینکه خب این حال خوب و پتانسیل مثبت بالا مال موقعیه که دارم شکرگزاری رو مینویسم .ایده من اینه که در اوقات دقایق و ساعات بیشتری این حس رو در وجود خودم حفظ کنم.یعنی در حالی که دارم غذا میخورم در حالی که دارم راه میرم یا کارای روزانم رو انجام میدم یا هر چیز دیگه ای این حس رو حفظ کنم.مثلا وقتی دارم کاری رو انجام میدم در راستای زمینه مورد علاقه خودم که برام درامد هم داره و باعث گسترش میشه باید قدردان باشم و در درون خودم سپاسگزار و خوشحال باشم که توانایی انجام این کار رو دارم .برای اینکه فرصت انجام اینکار به من داده شده از اینکه استعدادشو دارم از اینکه سلامت هستم و میتونم انجام بدم اون کار رو .وقتی دارم به مادرم کمک میکنم سپاسگزار باشم که سلامتی کامل دارم که میتونم هر کار فیزیکی رو انجام بدم.سپاسگزار و خوشحال باشم که میتونم مفید باشم و کاری انجام بدم.یا مثلا وقتی میتونم تا سرمو میزارم رو بالشت خابم میبره و فول خواب میشم بعد بیدار میشم سپاسگزار باشم چون خیلی ها هستن خواب ندارن خواب راحت ندارن.همونطور که قبلا خودم سالها پیش بدترین زمان روزم موقع خواب بود چون به خاطر مشکل اضطراب حاد حالم موقع خواب بد میشد.و حالا خداروشکر با حس خوب میخابم یا اونقدر توانایی دارم که کلی کار انجام میدم و موقع خواب اصلا نمیفهمم چطور خوابم میبره و خوشحال پا میشم.

برای شکور بودن در عمل

وقتی که کسی برا من کاری انجام میده یا کمکم میکنه خصوصا خانوادم اونو با یه لبخند و سپاسگزاری زبانی همراه کنم در عین حال اینکه در ذهنم خودم رو لایق بدونم برای کاری که بقیه برای من انجام میدن.و در ضمن اعتبار هر کمک و خیری که از بقیه به من میرسه رو به خدا بدم و اگر اونو از خدا بدونم احساس لیاقتم بیشتر میشه اتفاقا.همینطور هر جایی که بتونم تکرار میکنم هر جایی که بتونم و امکانش برای من هست خودم هم به اون فرد کمک کنم اما ذهنمو هم درگیر جبران کردن خوبیهای دیگران نکنم.

بنظر من مهمترین کار برای اینکه ما در عمل شکور باشیم اینه که از وقتمون درست و هدفمند استفاده کنیم برای رشد و پیشرفت خودمون برای تقویت ایمان و ارتباط با خدا و برای مفید بودن در هر کاری که هستیم.

و اینکه در هر جایی که هستیم و اونجا کلی برای ما خیر و منفعت و امکانات داره مفید باشیم مثلا در خانواده که کلی از طرف خانواده حمایت میشیم و ارامش و اسایش ما اونجا فراهمه باید سعی کنیم در حد توانمون مفید باشیم.یا مثلا من در گروه رشته خودم در دانشگاه بی چشمداشت کارهایی انجام دادم که کلی منفعت داره برای اساتید و دانشجوها یا به بقیه توی کارایی که تواناییشو دارم کمک میکنم چون اینطوری هم قدرددان اونجایی که دارم در زمینه موردعلاقم رشد میکنم ،هستم .هم باعث گسترش میشم و این خودش منو رشد میده و کلی چیز یاد میگیرم.

یا همینجا در سایت استاد اگر ما تمریناات این فایلها رو با تعهد انجام بدیم و براشون فکر کنیم و زمان بزاریم که واقعا برامون مفیده و کامنتامون به بقیه هم کمک میکنه و مشارکت فعال داشته باشیم خب اینطوریه که عملا از استاد سپاسگزاری کردیم.

در مورد قدردانی از اطرافیان من تا حدی خوب هستم.اما در نظر دارم که خودم رو اونقدری ببرم بالا که حتی ادمهایی که بخاطر یه سری مسایل و ناسازگاری ها ذهنم درمورشون منفیه هم بتونم سپاسگزاری کنم .یعنی اون مسایل پیش اومده رو در ذهنم حل کنم و ازشون بزرگتر باشم که با تسلط بتونم خیلی راحت از اونها هم قدرددانی کنم.

و در مورد نعمتهایی که نتیجه سپاسگزاری بودن خیلی زیادن خیلی خیلی زیاد

اما تا جایی که بشه مینویسم که یادم بمونه نتیجه سپاسگزاری و پررنگ تر بشه برام.

یک جایی من به صلحی با مادرم رسیدم که خیلی وقته آرزوشو داشتم و براش دعا میکردم وقتی به این نقطه رسیدم به خودم گفتم زهرا متوجه این نعمت جدید هستی ایا میببینی چقدر خوبه اینطوری و خیلی براش سپاسگزاری کردم هم نوشتم و هم همیشه سعی میکردم یادم باشه و این نعمت رو دست کم نگیرم و ببینمش که بش رسیدم.و خدا رو شکر در این مدت زمان از اون موقع من سطح روابطم و کلا ارتباطم با مادرم عوض شده و در بیشتر اوقات در صلح و خوبی هستیم.همین اخیرا که من بخاطر یک موضوعی عصبی شده بودم میدیدم که مادرم چطور منو درک میکرد و منو مدارا میکرد .این در حالیه که قلبتر ها اصلا خبری از درک کردن من توسط مادرم نبود.خداروشکر.

هیچوقت یادم نمیره اینو یکبار خاستم بخاطر برخوردهای خوب یکی از ادمهای زندگیم سپاسگزاری بنویسم بعد نجوا اومد که چه فایده ای داره .مطمینی فایده داره این کار؟یا ذهنم میگفت حالا اینی که میخای براش سپاسگزاری بنویسی مگه چیه چ اهمیتی داره حالا.بعد من به ذهنم گفتم ببین من یه نعمتی رو از طرف خدا به شکل محبت به وسیله یکی از ادمها دریافت کردم و واقعا اون موقع ازش لذت بردم.حالا چه با سپاسگزاری خدا اون نعمت رو باز به من بده یا نده یا هر چیزی ،من میخام به رسم ادب برای اون لذتی که بردم و اون حال خوب سپاسگزاری کنم فارغ از نتیجه .بماند که وعده خدا حتما حقه که گفته لئن شکرتم لئزیدنکم .و اون سپاسگزاری رو نوشتم.استاد دوستان میدونم باورتون میشه همون موقع دقیقا همونموقعی که داشتم مینوشتم اون نعمت بیشتر دوباره وارد تجربه زندگی من شد .اینو یادم نمیره و نمیخام یادم بره چون خیلی لذتبخش بود.

من مهمترین سرمایه زندگیم رو رسیدن به حس ارشمندی و اعتماد به نفس میدونم.من هرروز برای پیشرفتم توی این زمینه سپاسگزارم . و واقع تکاملی دارم تو این زمینه هی بهتر و بهتر میشم و هیچ چیز مهمتر از این برایی من نیست

من برای پوستم و زیبایی و سلامتیم شکرگزاری میکنم و میدونید نتیجش چیه دوستانی که بعد یه مدت منو میبینن همش بهم میگن تو چقدر هر چی میگذره خوشکلتر میشی .خیلی قدرت بدنیم بهتر شده و سلامت هستم خداروشکر.همه اطرافیانم ماه رمضان میگفتن که ضعف میکنیم و سخته اما من برعکس امسال رمضان و روزه گرفتن برم خیلی راحتر بود و حالم حتی از بقیه روزا بهتر بود و با زبان روزه میرفتم دانشگاه و چقدر انرژیم و روحیم عالی بود.

من برای لبتاپی که دراختیارم بود اما مال خودم نبود کلی سپاسگزاری کردم و حالا صاحب یک لبتاپ بهتر شدم.من برای هر لباسی که دداشتم سپاسگزار بودم و کلی لباس خوشگلتر به من داده شد. من برای بارون و هوای خنک و تمیزی هوا و طبیعت سپاسگزاری کردم و این ادامه دار شد و بیشتر شد.استاد خیلی سپاسگزاری کردم برای هوای بهاری نوروز امسال بعد حالا کاملا برخلاف سالهای گذشته الان که اردیبهشته هنوز اهواز یهو یه روزهایی رو داریم که خنک و هوا عالی و شبای رویایی.خداروشکر.

اینم یادم بمونه که همین نوشتن این کامنت حتما برای من خیر و منفعت و رشد و نعمت بیشتری داره.

خداروشکر

استاد خیلیی ازتون سپاسگزارم و خیلییی دوستتون دارم چقدر مریم رو دوست دارم و چقدر دوستانتون که توی فایلاتون هستن

از علی اقا خیلی سپاسگزارم و به عنوان توجه به زیبایی ها بگم که چه صدای جذابی هم دارن علی اقا

از دوستان خوبم که کامنتم رو میخونن و خودشون خیلی فوق العاده مینویسن و من چقدر استفاده میکنم سپاسگزارم.

از تمام دوستان که خیلیی مشارکت دارن

در پناه خدا