چه موضوعی را باور کرده ای؟

سلام و درود خداوند بر شهلای عزیزم

لذت بردم از کامنتی که نوشتید و حال خوبی که خدارو شکرررر دارید. دیدی اینجا جای لبخند و رضایت و حال خوبه!(ایموجیش با شما)

چند تا نشونه خوب تو کامنتت بود که خیلی نوید بخش است و بهتون واقعآ تبریک میگم.

یکی از نشانه هایی که بهم نشون میده که دارم خوب روی خودم کار میکنم و استاد هم قبلا گفتن اینست که خوابت کم میشه! این زود بیدار شدن یعنی هدف داشتن در زندگی. یعنی شور و شوق داشتن برای زندگی؛ یعنی انگیزه داشتن برای رشد شخصی و افزایش ظرف درونی.

باور کن من گاهی شبها دو سه ساعت نشده از خواب بیدار میشم و فکر میکنم خیلی خوابیدم و وقتی ساعت و نگاه میکنم گاهی به خودم میگم بابا یکم بیشتر استراحت کن این بدن شاید حالیش نباشه و راضیش میکنم یکم دیگه استراحت کنه! حالا اینو مقایسه کن با وقتی که هدف و انگیزه نداری برای زندگیت. عین کارتون تام و جری پاهاتم بکشن بخوان از رختخواب جدات کنن به زمین چنگ میزنی بلکه بتونی چند دقیقه دیگه بخوابی! حالا شما کار هر روزتون استخر رفتنه و همه میدونن چقدر خواب بعد استخر به ادم میچسبه ولی انگیزه و هدف اهرمیه که از هر چیز دیگه ای قویتر عمل میکنه و این جای تحسین داره.

از سحرخیزی گفتی یه چیزی بگم یکم بخندی. خانواده ما یه خانواده پر جمعیت است (5 برادر و 4 خواهر) از وقتی بیادم میاد مادرم که خیلی برامون زحمت کشیده زود بیدار میشد و همیشه حتی تابستونها که همه تا لنگ ظهر می خوابیدن مادرم ساعت 7 پتو رو از رومون میکشید و میگفت لنگ ظهره! و بقول خودش روزگار از دستم رفت! و اگه به اخطارهاش توجه نمی کردیم سفره صبحانه رو جمع می کرد و چایی رو میریخت و میرفت که به بقیه گارهاش برسه و ما بی صبحانه می موندیم. به همین دلیل از بچگی خانوادگی بجز یه برادرم همه سحر خیز بودیم. اون برادرمم اینقد میخوابید که به وعده نهار میرسید و عملا صبحانه رو حذف کرده بود اینقدر عاشق خواب بود. یادمه یه روز صبحانه خوردم و برای بازی رفتم خونه یکی از آشناها که با بچه هاشون بازی کنم. و وقتی رفتم خونشون همه بچه هاش خواب بودن و من خیلی ریلکس رفتم سر سفرشون نشستم و فقط پدر و مادرش بودن و من یبار دیگه چایی و پنیر خوردم و منتظر موندم تا یکی یکی بچه هاش بیدار بشن و وقتی چشمشون و باز می کردن و منو می دیدن با دست چشماشون رو میمالوندن و فکر می کردن خواب میبینن و باورشون نمیشد منم!خخخ ازین حرفها که بگذریم عاملی که سبب شد که سحرخیزی 5 و قبل 5 صبح رو تجربه کنم و جزء لایف استایل و سبک زندگیم بشه خواندن کتاب بشگاه 5 صبحی ها اثر رابین شارما بود که تاثیر عمیقی رو من گذاشت. و یکی از بهترین کتابهائیست که خونده ام.

جدیدا خیلی از دور به آدمهای اطرافم نگاه میکنم در اوج نزدیکی بهشون این همان در صلح بودن با خود است. این نشانه همجهت بودن با انرژی منبع و بودن در مسیر درست است. این همان احساس رهایی و هم مداری با خواسته ها است. این همان حسی است که عامه میگن دنیا رو آب ببره؛ طرفو خواب میبره! ازین بابت که مثل اونها حرص و جوش نمیخوری، تقلا نمیکنی، دست و پا نمیزنی، نمیخوای دیگران و قانع کنی، مهم نیست چجور در موردت فکر میکنن و… و ازین بابت هم تحسینتون میکنم و بهتون تبریک میگم و باید هم به خودتون ببالید. چون لیاقتش رو دارید و این همان احساس ارزشمندی و لیاقت درونی است که سبب میشه به خودتون ببالید و خودتون رو تحسین کنین بابت این حال خوبتون و این آرامش و صلح درونیتون. با همین فرمان برو رفیق. با همین فرمان. چون این همان مسیر و جاده جنگلی صاف و آسفالت و زیبای جنگلی است که داره تو رو به سمت نعمت ها و ثروت ها و آرزوهات هدایت میکنه. ممنونم بابت به اشتراک گذاشتن این احساس عالیتون که احساس منم با نوشتن این کامنت عالی کردید. برایتان در این مسیر زیبا همین احساس دائمی را آرزو میکنم. یا حق