چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 2

به نام خداوند بخشیده مهربان و آزادی بخش

سلام به همه دوستانم

من توی کامنت هام بارها به یه سری مسائلم توجه کنم و نوشتم

ولی هر بار درمورد دید های مختلف

من از بچگی لکنت داشتم

و رسما از بچگی همین لکنت منو مثل بند گرفته بود من خیلی دوست داشتم رشد کنم ولی اینکه نتونی خوب صحبت کنی یه پاشنه آشیل بشدت خانمان سوز بود

و من فکر میکردم ن ریسکی ن پیشرفتی ن چیزی

هرچیم سنم بیشتر میشد ترسم بیشتر و عزت نفسم کمتر میشد

ولی اتفاق جالب این بود که همیشه خدا تو مغازه ها بودم

اکثر موقع ها از شدت استرس میگفتم الان سکته میکنم تو مدرسه ولی داوطلب میشدم و پاسخ میدادم

توی پارک برای مردم شعر خوندم خیلی سخت بود برام خیلی

و هزاران مثال دیگه

و الان ک توی درمانم و یکسال گذشته و من پیشرفتم بشدتتتت عالی بوده و چند ماه دیگه میرم تو تثبیت اتمامی درمان

متوجه شدم ک من ترسم کم تر شده

یعنی رسما این لکنت حتی سر چیزای ک حرف زدن خاصی هم نداشت منو محدود کرده بود

من دوبار رفتم سفر تنهایی مسیر 7/8ساعته

کلی غر شنیدم کلی منو ترسوندن ولی من گفتم من میرم نمیتونید جلوی منو بگیرید و بسیار بهم خوش می‌گذشت

یعنی از وقتی دارم درمان میشم متوجه شدم این سارای مخفی درونم واقعا عاشق یه رشد نجومیه فقط دستو پاش بسته بوده

رفتم سفر توی سفر عیدم بود شهر خودمون

بعد چهارشنبه سوری ،روز دوزادهم عید و چهاردهم عید

مردم تعداد بالایی بالای 100نفر جمع میشدن و پسرا میریختن وسط و لری میرقصیدن من بشدت داشتم حرص می خوردم و میترکیدم ک منم می‌خوام از ی طرف یه فکری ک زشته ن خوب نیست

دختر عممم ک اونم بسیار تو خانوادش محدوده اونم پایه شد و من و اون تنها دخترایی بودیم ک رفتیم سردسته پسرا وایسادیم و بارها و زمان زیادی رقصیدیم اونجا پر از آدم بود هیچ دختری نیومد

البته ما که رفتیم یکی دو نفر اومدن یکم یعنی ما رو ک دیدن انگار ترسشون کم شد

یا من از بچگی کلا آدم غر زدنی شدیدی نبودم اصلا خیلی حوصلشو نداشتم چون لکنت داشتم و با هر جنگ من لکنتم شدید میشد یعنی این شد یه خصلت ک اکثرا حوصله غر زدن گلایه ناله رو ندارم و خودمم اکثر مواقع شریک نمیشم

قبلا از اینکه تو خونه تنها باشم میترسیدم شدید الان صبح تا شب تنهام و عشق میکنم

ب تازگی سعی میکنم با شرایطی ک دارم از کوچه های جدید تری رد شم و سعی کنم ببینم و راه رو با هدایت پیدا کنم

یعنی حساب کردم یه سری از ویژگی ها پشت لکنت مخفی شده ک درمان بشه خیلیاش با تمرین قشنگ شکوفا میشه

بعضیاشم مثل شغل و.. هم ک باید کم کم انجام داد

و من دوست دارم اول شهر های ایرانو بگردم قشنگ رشد کنم عشق کنم

ب قول شما یه سری از کشور هایی ک ب من خوشم میاد بیام بمونم ببینم چطوره و تکاملی پیش برم عجله نکنم همه چیز ب وقتش قشنگه و مطمنن خدا ب بهترین جا هدایت می‌کنه ک شرایط خوب باشه

و هدفم واقعا طبق گفته شما ی هدف عمیقه

من طبق تضاد هام و اون ذوق درونیم

دوس دارم برم بگردم رشد کنم تجربه کنم

هربار خودمو آپدیت کنم

چیزای جدید یاد بگیرم

تو کار خودم یا چیزایی ک تو ایران یاد گرفتم برم بگردم و هدایت بشم ک چند مرحله حرفه ای ترشو یاد بگیرم و کارمو گسترش بدم

الآنم همینم همیشه میگم ب خودم بعنوان مثال تو کار مورد علاقم

نمی‌گم خب اینو یاد گرفتم کافیه

میگم نه هربار میری ی چیز مرتبط و حرفه ای تر یاد میگیری هربار ارتقا

یا مثلا برای غذا

من عاشق اینم امتحان کنم اکثرا خودم غذا هااز خودم در میارم یا میرم ببینم غذای جدید طمع جدید چی هست شاید خوشم نیاد از طمعش ولی از اینکه یاد گرفتم خوشم میاد

یا درمورد مهاجرت شغلی

اصلا از اینکه از شغلی ک دوسش ندارم بگذرم ترسی ندارم به راحتی یعنی ب راحتی میام بیرون تجربش هم بوده

کار مورد علاقم ک باید برسم ب تثبیت درمان بعد شروعش کنم کاریه هرجا باشم جای رشد داره

و اره دیگه مطمنم ک میتونم با تغییر بیشتر افکارم هر روز این ویژگی هارو گسترش بدم تا برای مهاجرت مناسب تر و مناسب تر بشم

و از موقعی ک روی خودم کار میکنم ب این نتیجه رسیدم لکنت درسته عذاب آور بوده ولی منو بخاطر تضاد ها سوق داد ب رشد و پیشرفت و با درمانش من واقعا ی رشد نجومی تکاملی خواهم داشت