چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 2 - صفحه 18 (به ترتیب امتیاز)

سلام ادامه ترمزها :

2 اینکه من توانایی خاصی ندارم، چیز خاصی بلد نیستم نه پزشک معروفی ام نه مهندس نه وکیل

یعنی بخاطر اینکه من یک استانداردهایی رو ک جامعه ایجاد کرده ک (مثلا آدم موفق کسی عه ک پزشک باشه)، نیستم.بنابراین فردی رو پیدا نخواهم کرد چون با خودم میگم من وقتی انسان ارزشمندی میشم ک به فلان بیزینس برسم. نباید خودمون رو تو الگوهایی ببریم ک جامعه تعریف کرده به عنوان فرد موفق. بیایم الگوهایی رو پیدا کنیم ک کارمند ساده هستن شغل ساده ای دارن ولی یک رابطه عاشقانه و فوق العاده رو تجربه میکنن.(اتفاقا اینطوری زندگی دل نشین تر میشه ک حتی برا همون افرادی ک شغل ساده دارن، چون در کنار کاری ک دارن یک دلگرمی یک لذتی هم می برن در کنار عشق شون، یعنی زندگی قشنگ تر میشه در کنار پارتنرت با هر شغلی ک داری)

بیایم باور به توانایی های درونی خودمون رو بیشتر کنیم.

بیایم برای ویژگی های شخصیتی محترم و قابل تحسینی ک داریم بیشتر از مدرک و بیزنیس ارزش قائل بشیم. اصن همین کنترل ذهن ک ما یاد گرفتیم بچه ها میدونین چقدر این کنترل کردن مهمه. این روزا ک دیدیم همه میخوان به یه چیز غر بزنن و فاز منفی بدن خیلیا آرزوشون هست ک با آدم ها مثبتی مثل ما آشنا بشن میدونین چقدر آرامش بخش هست همین ویژگی مون همینکه به هیچ چیز منفی توجه نکنی و فقط از خوبیا حرف بزنی.

اگر توی ذهنت برای خودت ارزش قائل نباشی، فارغ از اینکه چقدر اعتبار جمع کردی مدرک داری چقدر قیافه خوبی ساختی، اگر خودت برای خودت ارزش قتئل نباشی باز هم اعتمادبنفس ات پایینه.

(خود من این ترمز رو داشتم و دارم البته اینکه میگفتم من حالا حالاها نمیخوام ممنون. من اول باید بیزنس خودم رو راه بندازم باید یک فرد موفق و جذاب بشم فلان ماشین، فلان مبلغ تو حساب بانکی، فلان تیپ رو داشته باشم، بعد اون وقت چون فرد ارزشمندی میشوم بعد از آن وارد رابطه خواهم شد. ینی الان فرد ارزشمندی نیستم یعنی این همه سرمایه های درونی ام رو نادیده می گرفتم، در صورتی که بارها و بارها مورد تحسین قرار گرفتم ولی ب خودم میگفتم نه بابا اینا چیزی نیست، چیز خاصی ندارم ک. و این مناعت طبع هم از خانواده ام بهم رسیده. چون همینطور بارها مادرم و یا پدرم جلوی فامیل مورد تحسین و احترام قرار گرفتن ولی مادرم گفته نه بابا اینطوریام نیست، کار خاصی نکردم حالا. ولی نمیدونم همین پاکی درون همین صداقت،درستکاری، مورد اطمینان بودنم، کنترل ذهن کردنم، مسئولیت پذیر بودنم و…. چقدر قابل تحسین عه ، چرا خودم خودم رو تحسین نمیکنم چرا باز یادم میره ک به سرمایه های درونی ام ارزش بیشتری بدم. پس به خودمون بگیم عزیز من هزاران انسان هستن ک عاشق اینن ک با تو ارتباط بگیرن چون تو بهترین سرمایه های درونی رو داری و پات رو از رو ترمز بردار ک بگی من با مبلغ ایکس توی حسابم ارزشمند میشم و بعد اون وقت فرد ارزشمندی میاد سراغم، لذت این تجربه رو از خودمون دریغ نکنیم بلکه این تجربه باعث زیباتر کردن زندگی مون میشه. پس من با همین شغلی ک دارم همین وضعیت مالی ک دارم لایق تجربه یک رابطه عاشقانه هستم)

تمرمز 3 آقا همه آدم حسابی ها رفتن همه خوبا رو بردن و آدم درست حسابی برا ما نمونده

این باور اسمش کمبود عه

درصورتی ک جهان میلیارد ها آدم توش وجود داره و هرکدوم شون ویژگی های منحصر بفرد خودشون رو دارن (ک شاید تو با ویژگی های آقای ایکس حال کنی درحالیکه خواهرت موافق نظر تو نباشه)و هیج وقت نیست ک تو جهان کمبود باشه، همیشه آدم های فوق العاده هست، همیشه فراوانی داره بیشتر و بیشتر میشه.

اگر باور کمبود داشته باشی نه اینکه آدم مناسب نباشه نع تو هدایت نمی شوی به سمت آدم مناسب چون با این باور (ک دختر خوب کمه پسر خوب کمه) میوفتی تو سیکل معیوب و منفی و جهان هم بهت ثابت میکنه و نمونه های کمبود رو می بینی.

ولی وقتی باورهات رو عوض میکنی و نگاه میکنی میگی آقا هر روز داره نعمت ها بیشتر میشه. این همه آدم تو جهان هست مگه میشه تمام آدم های خوب رفته باشن ؟؟ مگر امکان پذیره ؟ مگه این حرف منطقی عه ؟؟؟ اگر این باور رو داشته باشی اصلا تلاشی نمیکنی برای ایجاد رابطه، چون در شروع کار میگی اصن نیست چرا بگردم ؟

وقتی این باور رو تغییر میدی ک نه آقا پسر خوب هست دختر خوب هست اون وقت آرام آرام می بینی دختر و پسرهای خوب مجرد رو. میگی ببین این ادم مجرد عه صالح و سالم عه خدایا شکرت دیدی دارم الگو پیدا میکنم. درسته هنوز وارد رابطه نشدی و فقط دیدی شون ولی همین یعنی داری باورهات رو تغییر میدی. حالا اگر بیشتر تغییر کنی بیشتر باور کنی اون وقت تو رابطه هم تجربه اش میکنی.

(این باور هم توی فکر من بوده، اینکه تا پسر خوب و سالمی می دیدم میگفتم عمرا اگر دوست دختر نداشته باشه. اون ویژگی تحسین کردنه رو داشتم ها ولی ولی تو ذهنم میگفتم عمرا اگر همچین پسر خوبی تنها باشه حتما تا الان با یه دختری ارتباط گرفته. این مثال بار خوب رو زمین نمی مونه. اینکه تو دوران مدرسه دوستام رو می دیدم ک چه تلاشی سر پسر قاپی میکردن چه گیس و گیس کشی هایی  میکردن و ما اونجا خنده کنان نظاره گر بودیم :)))). بعدشم ک گفتیم آقا ما ک بلد نیستیم قاپیدن رو میریم جلو ببینیم خدا چی میخواد برامون ولی نه عزیزم خدا برای تو چیزی نمیخواد تو خودت باید بدستش بیاری. یا نمونه دیگه اش اگر برای خواهرام خواستگار اومده گفتن بدو داره دیر میشه کجا میخوای کیس خوب پیدا کنی دنبال سلبریتی میگردی اون تو فیلماست بیا تو واقعیت گفتن تو این دورزمونه پسر خوب و سالم پیدا نمیشه اشکالی نداره اگر شرایط دیگه اش خوب نیست همینکه سالمه قبول کن قانع باش فکر نکن هی خواستگار قراره برات بیاد ها و…. این باور کمبوده دیگه.

ترمز 4 من لایق یه رابطه عاشقانه نیستم. من لیاقت عشق ندارم

شما باید خودت رو لایق عشق بدونی تا جهان افراد مناسب رو به سمتت هدایت کنه. اینکه چی میگی مهم نیست اینکه چه احساسی داری چه فرکانسی داری مهمه.

اگر وارد رابطه شدی و بعد یه مدت گفتی خدایا این آدم خیلی سطحش بالاتر از منه خیلی بهتر از منه و این فکرا رو بچرخونی تو ذهنت بعد می بینی ک اون رابطه از بین میره.چون جهان بهت ثابت میکنه ک اره اون از تو بالاتره و تو ارزش شو نداری.

( استاد من هنوز هم رو کلمه عشق گیر دارم. یعنی انقدر گفتن عشق تو فیلم هاست اصلا واقعیت نداره. عشق یه چیزی مثه کشک و دوغه. و چون اون عشق واقعی رو ندیدم اطرافم فکر میکردم این دنیا اصن عشق واقعی وجود نداره. ولی در عین حال می دیدم شما و خانم شایسته عزیز رو ک بهم عاشقانه ابراز محبت می کردین و عاشقتم و نفس می گفتین ولی میگفتم رابطه شما رویایی عه و اصلا خودم رو تصور نمیکردم همچین رابطه ای رو بتونم تجربه کنم. یعنی خودم رو لایق دریافت عشق نمی دونستم، خودم رو لایق تجربه یک رابطه عاشقانه نمی دونستم. خودم میتونستم به آدما عشق بورزم ولی آدما نه چون من لایق اش نیستم. حتی در مورد محبت و احترام ب انسان ها یعنی به خودم میگفتم من که باید همچین شخصیتی داشته باشم ولی بقیه شاید نه اشکالی نداره و اگر کسی جبران میکرد تعجب میکردم و ذوق زده میشدم)

ترمز 5 من همیشه آدم های نامناسب رو جذب میکنم یا فقیر یا مشکل دار و…

خوب چ کنیم !؟

باید این الگو رو تو ذهنت بشکنی، بگی آقا من بخاطر باورهای اشتباه قبلی ام این آدم هارو جذب کردم، اگر من فکرم رو عوض کنم باورهام رو عوض کنم، احساس لیاقتم رو بیشتر کنم باور فراوانی رو بیشتر کنم تو ذهنم، آدم هایی ک وارد زندگی من میشن تغییر میکنن قرار نیست گذشته من ادامه پیدا کنه در آینده من.

اون تجربیاتی ک من در گذشته داشتم بخاطر اون آدمی بود ک من در گذشته بودم بخاطر افکار گذشته ام بوده. اگر من از الان تغییر بدم خودم رو آینده ام هم تغییر میکنه. قرار نیست ک همون اتفاقات گذشته برا من رخ بده. جهان عین یه آینه است که با تغییرات تو تغییر میکنه.

( اولش گفتم نه من ک این ترمزو ندارم، ولی یادم اومد قبلا موقعی ک با دوستام دور هم جمع می شدیم می گفتیم ما شانس نداریم، یا به قولی اگر کسی هم میومد جلو به قول معروف میگفتیم اینم شانس مایه :))) ببین کی اومد پیشنهاد داد. یا همیشه تو ذهنم بوده ک من میخوام با یک آدم کامل و بی نقص دوست بشم و من حوصله درست کردن اخلاق کسی رو ندارم و دنبال دردسر نیستم و میخوام ک خودم هم یک آدم کامل بشوم بعدش وارد رابطه بشم. درصورتی ک ما انسان هستیم و درحال تکامل، هیچ کس کامل و بی نقص نیست. و این اشتباه رو داشتم ک یه جورایی خودم رو کامل تر از بقیه می دونستم و بقیه رو ایراد دار میدونستم درصورتی ک اصن تو برو تجربه کن کمالگرا نباش خودت رو بالاتر از کسی ندون. وای اینو الان فهمیدم چه باگی، اره من خودم رو بالاتر و برتر از اون افرادی ک بهم پیشنهاد میدادن می دونستم و به همین خاطر منتظر کامل تر شدن خودم و پیدا شدن اون فرد کامل و بی نقص می گشتم.)

ترمز 6 تمام روابط آخرش به رنج و غصه و جدایی ختم میشه

خیلیا میگن حالا ک میخواد آخرش بد بشه، اخرش به گریه و جدایی ختم بشه پس چرا اصن من وارد رابطه شم. درصورتی که باید نگاه کنی اطرافت و روابط عاشقانه ای رو ببینی ک سالها ادامه داشته و درکنار هم لذت بردن.

حتی اگر آخرش به مشکل بربخوره یا به جدایی منجر بشه باعث میشه تو رشد کنی، تو بزرگ بشی، درس بگیری و بهتر کنی خودتو. این سربالایی سرپایینی ها باعث میشه بهتر بشیم.

یک تجربه خوب رو از دست بدی، بخاطر اینکه ممکنه که تجربه بدی در ادامه باشه. خودت رو سد نکن برای اینکه اون رابطه عاشقانه رو تجربه نکنی.

تجربه خوب روابط عاشقانه رو داشته باش، لذت اش رو ببرو اینو بدون اگر در مسیر درست باشی، رابطه حتما ادامه خوبی خواهد داشت و این خوشی بیشتر و بیشتر میشه.

( بله اینجانب این ترمز رو هم داشتم همیشه دوست داشتم شغل های مختلف مهارت های مختلف رو تجربه کنم و اونجا این باور رو داشتم ک شکستی در کار نیست و من دارم تجربه کسب میکنم و بزرگ میشم ولی در مورد روابط اینطور نبود، چون میگفتم ب روح من صدمه وارد میشه، به دردسرش نمی ارزه، این عشقای امروزی ک پایدار نیست. درصورتی ک توی تمرین آگهی ام خودم رو انسان وابسته ای نمیدونستم از لحاظ عاطفی، خوب اگر نیستی چرا می ترسی از تجربه اش ؟ بخاطر باورهای مذهبی اشتباه. چرا نخواستم ک تجربه اش کنم و با تجربه اش مهارت ارتباطی ام رو افزایش بدم، زندگی ام رنگی تر بشه، تجربه ها و خاطرات لذت بخش بیشتری رو در ذهنم ثبت کنم. من ک در مسیر درست هستم من ک سعی میکنم رو بجلو حرکت کنم جهانم ک فرکانسی هست اگر تو هم فرکانس نباشی با اون ادم به راحتی جدا خواهید شد و توهم ک برا کسی دلسوزی نمیکنی پس چرا می ترسیدی از تجربه اش. دیدم خیلیا به راحتی دوست میشن و کات میکنن و اصلانم براشون مهم نیست و نه خودشون رو ناراحت میکنن و نه ناراحتی طرف براشون مهمه. یک باگ دیگه یافتم اینکه من از اینکه بعدا ب طرف بگم ما نمیتونیم باهم باشیم عذاب وجدان می گرفتم و نمیتونستم به راحتی اعلام کنم، این رو توی شغل هم داشتم و دارم ک موقعی ک وارد یک شغل میشم میگم وای موقع استعفا من چه جوری بهشون بگم من دیگه نمیخوام اینجا باشم، اونا رو من حساب کردن بهم حال دادن این همه حقوق دادن ینی کار خودم رو نادیده میگرفتم درصورتی ک اولا تا اون موقعی ک اونجا بودم وظیفه ام رو انجام دادم و من برده و بنده کسی نیستم و هیچ وظیفه ای بابت پیدا کردن یا نکردن نیروی خوب براشون ندارم. من مدتی اینجا بودم و تا موقعی ک حس خوب از کارم میگرفتم اینجا بودم و بعدش دیگه ب من مربوط نیست. البته خودم هر جا رفتم به لطف خدا به راحتی و عزت مندانه استعفا دادم.

پس حتی اگر هم به جدایی ختم بشه و اون طرف ناراحت بشه از تصمیم من، مهم نیست. چون وظیفه من خوشحال و راضی نگه داشتن بقیه نیست هرکس خودش باید حالش رو خوب نگه داره. من نمیتونم از خودم بزنم تا حال یکی دیگه خوب بمونه. حتی خود من هم نباید ناراحت بشم چون قراره بعدش هر دومون بریم سراغ تجربه و ساختن خاطره با فرد هم فرکانس بعدی مون.