چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1 - صفحه 2 (به ترتیب امتیاز)

«وَتَبَارَکَ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَعِندَهُ عِلْمُ السَّاعَهِ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ»

ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻜﻴّﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻲ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ، ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳﻴﻄﺮﻩ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﺰﺩ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﺪ.(زخرف 85)

سلام و درود و رحمت و مغفرت و برکت رب العالمین بر همه اعضای توحیدی این سایت. سلام استاد عباس منش عزیز ، سلام استاد شایسته بزرگوار ، سلام خانواده نازنینم. خدا رو صد هزار مرتبه شاکرم بخاطر حضورم در کنار شما عزیزان، بخاطر نعمت این سایت و نعمت این دورهمی که میتونیم پیشرفت و اشتیاق همدیگه رو تقویت کنیم ،و از همه مهمتر خدا رو شکر بخاطر نعمت حضور خداوند خودش در زندگی مون. اگه گمراه بودیم و خدا رو نداشتیم کی حاضر و قادر بود نقش خدا رو توی زندگی مون ایفا کنه؟

یه نگاهی به حکومت های دنیا بندازیم، توی هر سرزمین یه حکومتی حضور داره، به بد و خوبش کاری نداریم ، حکومت ها از مردم مالیات میگیرن، قوانینی رو وضع میکنن و گاها بخاطر اشتباهات شون خسارت به بار میارن، و هزاران چالش و بحران. خب انسانه دیگه ، با آزمون و خطا کار می‌کنه.

کدوم حکومتی رو سراغ دارید همیشه در حال رشد باشه ، نعمت و برکت و ثروت رو به مقدار بینهایت بتونه گسترش بده، احاطه کامل داشته باشه و هیچوقت دچار مسائل نباشه و تا حالا و تا ابد سقوط نکنه …؟ من یه دونه سراغ دارم …

وَتَبَارَکَ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ

همیشه سودمند و با برکت و پر از نعمته حاکمیت و فرمانروایی مطلق و ابدی رب العالمین بر همه ارکان هستی در پهنه بینهایت کیهان.

دیروز با یکی از دوستان صحبت میکردم ، انسانی بسیار موحد و تحسین برانگیز و ارزشمند، و بشدت دوست داشتنی ، گفتگو رسید به اینجا که یکی از صفات خداوند در قرآن علام الغیوب بودن خداست. علام الغیوب یعنی دانای مطلق همه غیب ها . اصلا مگه غیب برای خدا وجود داره که خدا دانای غیب ها باشه. غیب مال من بنده است. در مورد خداوند همه اش آگاهیه مطلقه. برای خداوند غیب وجود نداره. حتی کلمه علام که صیغه مبالغه عَلَمَ هست باز هم بیان کننده همه علم خداوند نیست. خداوند در ظرف و قالب نمیگنجه، خداوند با این صفت احاطه دانایی خودش رو داره به من بنده یاد میده، اما از عبارتی استفاده می‌کنه در حد تصورات ذهنی بشر، در حد فهم من انسان. یه شوخی عامیانه هست وقتی یه نفر یه عبارتی رو میگه ما متوجه نمیشیم ، میگیم زیر دیپلمش چی میشه؟ یعنی در حد فهم من بگو. خدا داره در حد فهم من بشر میگه ، دانای همه چیز از همه غیبها. (و هنوز هم نمیتونم درکش کنم)

یه وقتایی که به مشکل میخورم تازه یادم میاد یه بخش درخواست کمک های اضطراری هست بنام خداوند. که وقتی چند کیلومتر تو جاده خاکی منحرف شدم تازه یادم میاد میگم راستی یه خدایی هم بود که توی شرایط سخت کمک می‌کنه. الان یادم افتاد بهش. تو مسیر خوشی‌ها و نعمات که یادم نبود وقتی از صراط مستقیم خارج شدم رفتم توی خاکی و کلی راه رو رفتم تازه یادم میاد یه خداوندی هم هست که کمک می‌کنه. (وای بر انسان کفور فراموشکار) کلا نامگذاری انسان هم اشاره به فراموشکار‌ بودنش داره. انسان: صاحب صفت نسیان و فراموشی.

«إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَهَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ ۖ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا» خداوند امانتش رو‌ ارائه داده هیچ آسمون و زمین و کوهی حاضر به پذیرش بار امانت خداوند نشدن، ولی انسانی که به خودش ظلم می‌کنه و راه جهل رو در پیش میگیره امانت رو بر عهده گرفته. چه امانتی؟ اینکه تجلی صفات خدا باشه. اینکه قدرت خالق بودن بهش تفویض بشه. وااااااااای بر من. که وقتی توی شهر و خیابون راه میرم نه تنها مردم من رو بعنوان امانت‌دار خداوند نمیشناسن و وقتی منو میبینن بیاد خدا نمیافتن، بلکه تلاش میکنن از آسیب و گزند من در امان بمونن. اگر من قدرت و توانش رو داشتم چه ظلم ها که نمی‌کردم. چرا فراموشکار‌ میشی حمید ، خیر سرت قرار بود امانتداری کنی چی شد؟ چرا ظلم‌ کردی به خودت؟ چرا از مدار خارج شدی؟ چرا توبه نکردی که برگردی توی مدار؟ مگه یادت رفت که خداوند گفته بود:

تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَهً نَصُوحًا عَسَىٰ رَبُّکُمْ أَنْ یُکَفِّرَ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ ببین خدا که بهت گفته بود اگه برگردی به مدار ، منم گناهانت رو پاک میکنم. مخلوق صاحب صفت فراموشی بازم فراموش کرد.

بازم یادمون میره جهان هستی بر اساس قوانین بدون تغییر خداوند داره اداره میشه. خدا دل بخواهی در مورد هیچ کس هیچ اتفاقی رو رقم نمیزنه، خدا ما رو ببخشه و کمکمون کنه تا این باور رو هر چه زودتر بر ذهنمون حاکم کنیم که خداوند طراح و خالق قوانینه، و انسان خودش خالق اتفاقات. هر چی پیش میاد توسط خودمون خلق شده، هر جایی که زندگی میکنیم، مانده حساب بانکیمون، و غذای توی بشقابمون، و مدرک تحصیلی یا سطح آگاهی مون و جایی که توش کار میکنیم و … همه و همه و همه توسط خود خود خودمون خلق شده، باور کن حمید میلیاردها کهکشان توی جهان وجود داره ، هر کدومش میلیاردها ستاره و بعضاً دور هر ستاره، ده ها سیاره وجود داره. خداوند نه خصومتی داره و نه بی عدالتی و نه اصلا این صفات به عظمت کبریایی پروردگار میچسبه ، ولی مخلوقِ فراموشکارِ به خود ظلم کنندهٔ جاهل، چون نتونسته قوانین خدا رو بشناسه ، به خداوند ظن و گمان بد می‌بنده و میگه:« اگر خدا بخواهد هدایت میکند، اگر نخواهد نمیکند ، اگر بخواهد رحمت می‌کند ، اگر بخواهد رزق میدهد»

این سمی ترین باور غلطیه که ما داریم که عدالت و نظم و قانونمندی خداوند رو انکار کنیم و برچسب دل بخواهی به جهان هستی بزنیم.

من به تازگی متوجه این باور شدم و فقط یادش گرفتم ولی هنوز به عمل و رفتارم ننشسته. ولی باز خدا رو شکر که اینو فهمیدم، و باید با عمل کردن بهش اونو به یک باور تثبیت شده تبدیل کنم و اون اینه که؛ «زمان» نعمت خداست و من انسان اجازه ندارم نعمت خدا رو هدر بدم وگرنه چک‌ و لگد جهان هستی در انتظارمه. شاید بخاطر همینه که خداوند اونجایی که میخواد بگه انسان به خودش ضرر وارد می‌کنه قبلش به زمان قسم میخوره. اصلاً همین قسم خوردن به زمان یعنی این فاکتور، این موضوع مقدسه. اینکه خداوند احاطه علم خودش رو بر زمان به انسان تذکر میده یعنی زمان نعمت خداست. حمید امیری که در طول روز کلی زمان هدر میدی و آخر شب میبینی از تمرینات دوره دوازده قدم، از کار کردن روی خودت، از رشد و پیشرفت جا موندی، از خوندن قرآن غافل موندی، اگه چک و لگد خوردی، گلایه اش رو به خودت بکن. انگشت قضاوت رو به طرف خودت بگیر. این نعمت ارزشمند زمان دقیقاً به نسبت مساوی بین بندگان خدا تقسیم شده. یعنی من نمیتونم بگم اگه بیل گیتس موفق شده چون شبانه روز بیل گیتس 72 ساعته، شبانه روز جف بزوس 64 ساعته، شبانه روز استاد عباس منش 36 ساعته ولی شبانه روز من همش 24 ساعته. خداوکیلی اینو دیگه کسی نمیتونه بابتش نق بزنه.

+من در گذشته تلاشهای مختلفی داشتم در زمینه های اقتصادی و هنوز هم دارم ، و در زمینه یادگیری زبان انگلیسی و آلمانی ، و در زمینه مهاجرت و در زمینه ادامه تحصیل و در زمینه ورزش و در زمینه بهبود شرایط شغلی و در زمینه مطالعه مباحث شغلی و مباحث موفقیت و در زمینه های دیگه (که بهتره نگم…) و در ببشتر این موارد شکست خوردم. یا نتایجم چندان خوب نبوده. همه اینها در حالیه که ++افرادی رو سراغ دارم با سابقه کار کمتر، با تجربه کمتر، با سن کمتر و با هوش و استعداد و یا اطلاعات کاری کمتر ، با توان ذهنی و جسمی کمتر تونستن به موفقیت‌های بهتر از من برسن، حتی همین الان توی محل کار خودمون دوستانی هستن که فقط بخاطر باورهایی که دارن تونستن جایگاه های کاری رو بدست بیارن، یا توی زندگی شخصی شون سطح رفاه و آسایش بهتری داشته باشن. +++من تازه فهمیدم که همه این تفاوت‌ها بخاطر باورهاست، تفاوت باورهای من با دیگران این سطح از تفاوت‌ها رو رقم زده ، بعضیهاشون شاید خوب هم باشه. مثل اون تقلا کردن برای گرفتن جایگاه های کاری در اداره. ( اون زمان من بخاطر آرامش ذهنم، و آزادی زمانم، عامدانه از این موضوع انصراف دادم. من از اولین نفراتی بودم که بهم پیشنهاد ارتقا سمت شغلی شد، من از همون ابتدا به آخر ماجرا نگاه کردم گفتم این یعنی کلی از زمانم صرف کارهای دست و پاگیر اداری میشه که منو از سایت و تمرینات دور می‌کنه و نمیتونم روی خودم کار کنم. اگه روی خودم کار کنم خیلی بیشتر از این یه ذره افزایش دستمزد میتونم برای خودم خلق کنم. ولی دوستان باور داشتن که حتی دو میلیون حقوق بیشتر ارزشش رو داره و میگفتن با همین دو میلیون میشه یه قسط دیگه پرداخت کرد ولی همونها الان از گرفتن سمت پشیمونن) این روزها همکاران من در مورد وام خیلی دارن بحث میکنن، یکی از باورهای اونها اینه که بدون وام گرفتن اصلا نمیشه به جایی رسید. این در حالیه که من دو تا قسط مربوط به دو سه سال گذشته دارم(قبل از آشنایی با سایت استاد عباس منش) و دارم بیشتر و زودتر از موعد پرداخت میکنم تا تموم بشه. تو مدت دو سال گذشته شاید سه یا چهارتا فرصت وام رو کنسل کردم. این در حالیه که همکارانم دارن چرتکه میندازن ابتدای سال چقدر به حقوقمون اضافه میشه تا معادلش وام بگیریم. امروز یکی از دوستان داشت می‌گفت من اصلا پول رو هدر نمیدم، بلافاصله یه وام میگیرم و تبدیلش میکنم به یه وسیله مورد نیاز. من هم هی سر تکون دادم که به به چقدر عالی. خب چی بگم؟! وقتی از نظر این بنده خدا یه مسافرت رفتن با خانواده هدر دادن پول محسوب میشه، خرید خودکار و دفتر اسرافه، (بارها بهم گفتن حمید تو دیوونه ای بیست تا خودکار رنگ‌رنگی‌ دور خودت جمع کردی، سررسید چرمی‌ خریدی، چه می‌دونن مباحثی که من یادداشت میکنم چقدر مهمه) من اگه بگم من دارم دوره دوازده قدم ‌‌رو کار میکنم، دوره شیوه حل مسائل رو تهیه کردم، اونها بهم میگن تو پولتو هدر دادی و تو دیوونه ای. حالا من بیام ثابت کنم، بحث کنم، انرژی مصرف کنم براش؟ … ولی نه. بهترین کار همون تایید کردنشونه.

یه جاهایی استاد از تضاد هایی در گذشته میگن که ریشه در باورهای غیر توحیدی خانواده داره. من دقیقا درک‌ میکنم یعنی چی. چون خانواده ما بشدت مذهبی هستن. همین الانش روی سنگ قبر بابای من نوشته شده قاری قرآن. اصلا هم نمیدونم پیشنهاد کی بود اینو بنویسن، ولی زندگی بابای من شبیه به قوانین قرآن نبود. تو خانواده ما تا به یه تضادی برمیخوردن آرامش شون بهم میخورد و کفر گفتن شون شروع میشد، ناشکری و بحث و نق زدن و … و فکر میکردن خدا داره اذیتشون می‌کنه(توی خانواده های مذهبی این باور نهادینه شده که سختی ها امتحان الهیه و وظیفه تو فقط تحمل کردن آنهاست بدون اینکه کفر بگی، اگه کفر بگی‌ پات رفته روی خط و سوختی و بالاخره یه روز تحملت تموم میشه و کاسه صبرت لبریز میشه و پات می‌ره روی خط) و نکته اش اینکه وقتی نوبت من بود عصبانی بشم بهم میگفتن تو چرا اینقدر عصبی هستی و منو دعوت به مکارم الاخلاق میکردن و اینکه تو با این اخلاقت قطعاً در آینده به مشکل میخوری. و من همه حرفاشون رو باور میکردم. همه قضاوت ها و تحقیر شدن ها رو باور میکردم، و حتی یه بار به ذهنم نرسیده بود که بگم همین الان این زندگی فعلی خودتون آیا نتیجه همون گذشته نادرست خودتون نیست ؟ آیا نشنیدین قرآن میگه: أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ دیگران رو به خیر امر میکنید و خودتون رو فراموش میکنید؟ کفور بودن و ناشکری اینقدر شدید بود که ذهن من هنوز برای شکرگزاری مقاومت داره. هنوز برای باور نعمتهای خداوند مقاومت داره. و البته روح پدرم شاد، خدا بخاطر این درس‌هایی که پدرم‌ بهم داد رحمت و مغفرتش رو نصیبش کنه. همین تضادها هم بخشی از تکامل من بود که پدرم به بهای زندگی خودش این درس‌ها رو بهم داد. از خداوند میخوام که من رو انسانی مفید و ارزشمند و شکور قرار بده. که از درسهای مثبت و توحیدی استاد عباس منش و استاد شایسته و بقیه دوستان توحیدیم استفاده مفید و موثر کنم. از خداوند هدایت میخوام تا بتونم بهترین و توحیدی ترین و درست ترین باورها رو بسازم و تثبیت کنم که همیشه در مدار صراط مستقیم بمونم.

در پناه جان جانان رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشید.

«بلبل از فیضِ گل آموخت سخن، ور نه نبود ؛ این همه قول و غزل تعبیه در منقارش»

«صحبت عافیتت گر چه خوش افتاد ای دل ؛ جانبِ عشق عزیز است، فرومگذارش»

(شاید زیاد مرتبط نباشه به موضوع فایل ولی دلم نیومد از حافظ ننویسم)