چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1 - صفحه 30 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدایی که هر آنچه دارم از اوست

درود به استاد عزیزم و خانم شایسته مهربون

در رابطه با سوال اول:

من حدود یک ماه هست یوتیوب رو شروع کردم و هفته ای دو تا ویدیو میذارم،با اینکه زمان زیادی نیست شروع کردم اما به نظر خودم باید خیلی بیشتر از چیزی که الان هست نتیجه بگیرم،بحث این نیست که نا امید شدم و نخوام تکاملم رو طی کنم ولی چرا از همین شروع مسیر آدم به فکر باورهای درستو حسابی نباشه؟چون از احساسم مشخصه باورهام خیلی ایراد داره که در ادامه بهش میپردازم

در رابطه با سوال دوم:

اولین فرد خود استاد عباسمنش هستش و من هم مثل ایشون تو موضوع رشد فردی کار میکنم البته شاخه های متفاوتش که از ترکیب فلسفه و عصب شناسی استفاده میکنم(حواسم هست خدای ناکرده کپی نکنم حتی در موضوعات مشابه) ولی چیزی که توجه منو جلب میکنه اینه که استاد نه کاور عجیب غریبی روی ویدیوهاش میذاره نه سئو خاصی میکنه و نه یه ادیتی میکنه که مردم خوششون بیاد(چون خیلیا میگن باید یه طوری ویدیو رو جذاب ادیت کنی ملت بمونن تو ویدیو و از ویدیو خارج نشن درحالی که استاد یا خانم شایسته مشخصه جوری ویدیو رو ادیت میکنن که میدونن درسته) و با این حال هر روز پول و ثروت و مخاطب و مشتری بیشتری رو جذب میکنه و آدم دوست داره تا آخر ویدیو های استاد بشینه و چندین بار نگاهشون کنه!!! اصلا آدم میمونه و یکی از بزرگترین نشونه های اینه که باورهای افراد زندگی اونهارو میسازه

یکی دیگه از افراد هم که شبیه به منه

کلا آدمیه که فقط کاورهای خوبی داره و اصلا ادیتی نمیکنه ویدیوهاشو و اینو نقطه قوتش میدونه تازه و میگه اینجوری خیلی باهاتون روراست تر و مستقیم تر میتونم صحبت کنم

یا فرد دیگه ای هم هست که با یه ادیت خیلی ملایم باز بیشتر نسبت به دو فرد قبلی اما زمان طولانی و محتوای علمی نسبتا سنگین بازدیدهای بالایی میگیره

و جالبه هیچکدوم از این افراد نه تگ خاصی استفاده میکنن نه تکنیک هایی که واسه جذب مخاطب میگن و تعدادشون هم زیاده و تازه هر روز هم ویدیو نمیذارن

و راجب سوال سوم:

اولین ترمز به نظر خودم ایمان نداشتن به کارمه و انگار شک دارم بتونم در آینده فرد موفقی تو این موضوع باشم یا شک دارم به درآمد میرسم و همین شک خیلی وقت ها علاقه من رو نسبت به کار کردن میگیره

یه ترمز دیگه اینه که با خودم میگم نکنه یه نفر بخواد با من مخالفت کنه یا یه چیزی بگم یکی بدش بیاد و یه جورایی از تموم پتانسیل و چیزهایی که بلدم استفاده نمیکنم

یه ترمز دیگه اینه که میترسم مبادا کپی کسی باشم و با اینکه واقعا کپی نمیکنم و سبک خودمو دارم اما همیشه این فکر در ذهنم هستش انگار که خداوند هدایتشو به یه سری از بندگان خاصش میده و بقیه باید از هدایت های اون افراد خاص کپی کنن!

یه ترمز دیگه اینه که انگار باور ندارم خدا داره کارهارو انجام میده و همیشه به این فکر میکنم چطور قراره رشد کنم و مخاطب قراره از کجا بیاد و خیلی نسبت به موفقیتم شک دارم

با وجود تعریف هایی که از کارم میشه کارم رو خیلی وقت ها ارزشمند نمیدونم یا اینکه احساس میکنم چون هر روز ویدیو نمیذارم پس کارم بدرد نمیخوره در صورتی که خیلیا کمتر از من کار میکنن و نتایج بسیار بزرگی دارن میگیرن

همه این باورها هم احساس بد ایجاد میکنن که خب علاقه من به ادامه مسیر رو کم میکنه یا زجر آور میکنه

و یه باور محدود کننده دیگم اینه که خیلی قراره طول بکشه به درآمد برسم و حتما باید چندین ماه کار کنم و خاک بخورم

شکر گذاری برای موفقیت هام برام سخته و به راحتی یادم میره از کجا به کجا رسیدم یا خداوند چطور منو هدایت کرده و قدم به قدم استودیو و میکروفون رو واسم اوکی کرده یا وقتی بداهه میخوام ضبط کنم هوامو داره

و جالبه وقتی این ترمز ها زیاد شدن که استمرارم روی کار کردن روی ذهنم رو گذاشتم کنار!!

اینو مینویسم که هم یاد خودم باشه باید با جهاد اکبر روی خودم کار کنم هم وقتی نتیجه گرفتم نشونه ای باشه که زمانی تو این جایگاه بودم

دمتون گرم استاد

امیدوارم روزی به جایگاهی برسم که رودررو بشینیم صحبت کنیم

موفق باشید