چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 1 - صفحه 8

بنام خدای مهربان

سلام عرض میکنم به شما استاد عزیز و بانو مریم شایسته

خدا رو سپاسگزارم بخاطر حضور شما در این دنیا که مثل فانوس دریای در این دریای مواج که همه سردرگم هستیم شما مسیر آسون و صراط مستقیم به ما آموزش میدین بدور از هر گونه حواشی

استاد عزیزم چند وقتی بود که ذهنم بروی این آگاهی که چقدر رفتارم آروم عوض شده و شخصیت من از این به اون رو شده متمرکز بود

جریان این آگاهی از زمانی شروع شده که من وقتی که با شما آشنا شدم و ورودیهای خودمو تا حدود زیادی کنترل کردم انگار کلا ساختار مغزم عوض شده زندگیم آرومتر شده اخلاقم بهتر شده کمتر عصبانی میشم کمتر غر میزنم و توی یک کلام حالم در 90 درصد مواقع عالی

اما بعضی وقتها که زور نجواها زیاد میشه و یکم بر میگردم به مسیرهای گذشته و اونم بخاطر مقایسه کردن خودم با دیگران همه چی شروع میشه به عوض شدن و احساسم قشنگ بهم میگه که داری از مسیر خارج میشی و آرارما به صدا در میاد زودی افسار ذهنمو بدست میگیرم میام تو مسیر

این فایل شما واقعا جای تعمق داره چون حس میکنم ذهنم داره نسبت به گذشته بهتر حرفاتونو درک میکنه و این نشان از فرکانس منه و قشنگ دارم حسش میکنم عوض شدن مدارمو

در مورد سوال اول که بعید میدونم کسی باشه که درگیرش نبوده باشه منم مثالهای زیادی در موردش دارم

1-چه هدفهای انتخاب کردم و کلی براش تلاش کردم که یا نتیجه نداد یا به اون صورتی که باید نتونستم به نتیجه برسم ؟

من بیاد دارم که تا سن 24 سالگی همه کار توی زندگیم انجام داده بودم و کلی تلاش میکردم که دنبال شغلی بگردم که بتونه منو از لحاظ مالی به خواستهام برسونه

روزی که تصمیم گرفتم برم دنبال کار مورد علاقم یعنی آرایشگری همه باهام مخالف بودن اما من یه ایمانی داشتم که الان بهش فک میکنم فقط اون شجاعتی بود که خدا در دل من انداخته بود و با وجود مخالفتهای زیاد و عدم پشتوانه مالی تونستم استارت کارمو بزنم و خیلی زود به نتیجه برسم جوری که توی یکسال از صفر به 20 برابر درامد برسم

اون روزا تمام فکر و باور من این بود که باید از صب تا شب بچسبم بکار تا بتونم به درآمد برسم و همینطورم شد و چون پدر خودمو میدیدم که از صب تا شب سرکار بود و به آدم سخت کوش معرف بود منم دقیقا شدم مثل پدرم با این تفاوت که من توی کار مورد علاقم بودم

این روند تا 8 سال ادامه داشت و تلاش من هر روز بیشتر میشد و درآمد من هم بیشتر ولی انصافا شب روز نداشتم و کل زندگیم شده بود کار جوری که 4 سالی یه بار میرفتم مسافرت و جالب اینکه با این همه درآمد همیشه مقروض بودم یعنی هر چی تلاش من بیشتر میشد و درآمدم بیشتر مقروضتر میشدم

همیشه برام سوال بود که چرا اینطوری در حالی که خیلی از مشتریان من توی کارهای بودن که نصف من تلاش نمیکردن و حتی درآمد کمتری هم داشتن اما آزادی بیشتر و سرمایه بیشتر داشتن

همین سوالات و سختی که به خودم داده بودم باعث شد بعد 8 سال تصمیم بگیرم که شغل خودمو عوض کنم و فک میکردم با عوض کردن شغلم همه چی درست میشع و این در حالی بود همه آرزوی شغل منو داشتن

من یه دوستی داشتم که شهر بازی داشت و درآمدش عالی بود و با دیدنش تصمیم گرفتم هر چی سرمایه دارم جمع کنم بریزم تو شهربازی و دیگه هم لذت ببرم و ثرتمند بشم

با وجود اینکه دوست من بارها بهم گفته بود نیاز نیست خودتو بدهکار کنی و با همون چیزی که داری شروع کن من گوش نکردم و استارت کارو زدم هر چی داشتم فروختم (باور اینکه با سرمایه زیاد باید کار بزرگ شروع کرد)

استارت که خورد اولش مثل همیشه پدر خودمو درآوردم و به سرعت هر چه تمام تر شهر بازی احداث کردم اولش خیلی خوب بود درآمد عالی بود ولی چون من هر چی داشتم فروخته بودم و وام گرفته بودم و خیلی تو فکرش بودم با اولین زمستون که یکم سرم خلوت شد همه چی بهم ریخت از کرایه گرفته تا قسط واما باعث شد دست از پا درازتر برگردم به کار قبلی خودم و از صفر شروع کنم

این اولین تلاش من بود برای آسون پولدار شدن که با شکست مواجه شد

بعد از تقریبا 8 ماه و صاف کردن بدهیام از صفر شروع کردم و به یه آرامش متوسط رسیدم دوباره نجوا اومد که بازم باید شانس خودمو امتحان کنم

توی همین فکرا بودم که یه دوستی که خیلی هم نزدیک بودیم به هم پیشنهاد یه شرکت هرمی بهم داد (البته اون موقع نمیدونستم که هرمی هستش )

منم تحریک شدم و چون همه توی شهر خودم به عنوان یه آدم موفق ازم یاد میکنن و خیلی اعتبار داشتم تونستم خیلی زود به تارگتهای مالی که توی این شرکت بود برسم همه چی داشت جوری پیش میرفت که میخواستم (یعنی با یه تلفن و چند دقیقه صحبت کردن پول میومد توی حسابم )

تا اینکه شرایط بد پیشرفت همه چی عوض شد و من موندمو کلی از دوستا و مشتریانی که همه جوره بهم اعتماد کردن و الان همه چی برعکس شد

این شرایط واقعا عین یه کابوس بود برای منی که همیشه روی پای خودم بودم و همه بهم اعتماد داشتن

تصمیم گرفتم که شرایط عوض کنم…هر چی سرمایه داشتم نقد کردم از خونه ماشین و هر چی که بود (باور استارت کار با سرمایه زیاد) و یه کارخونه تاسیس کردم که با درامدش بتونم اعتبار از دست دادمو برگردونم

اما اتفاقی که افتاد دقیقا مثل شهر بازی بود و با این تفاوت که این بار چک و لغت دنیا بزرگتر بود

اونجای که همه جوره نامید شده بودم به نشانه تسلیم به خداوند از روی عجز و ناتوانی پناه بردم گفتم فرمون دست تو خدا من دیگه هیچ غلطی نمیتونم با این فیزیک خودم انجام بدم و از عهده من خارج

اونجا بود که با گذشت فک کنم یه ماه تا از لحاظ فرکانسی آماده بشم و استارت کار جدید بزنم طول کشید ..تصمیم گرفتم این بار سعی کنم هیچ اشتباهی نکنم و هر کاری که تا الان انجام دادم به نحو دیگه شروع کنم و قدمهای تکاملیمو آروم بردارم

خیلی سخت بود چون از همه طرف تحت فشار بودم و بشدت احساس ناتوانی میکردم و برای منی که الگو بودم برای خیلی از کارآموزام خیلی سخت بود

اما یه چیز خوب میدونستم و اون این بود که خدا با منه و کمکم میکنه

تصمیم گرفتم دوباره برگردم به شغل قبلیم و باور کنم که احتیاجی نیست که شغل عوض کنم و از همون شغل میتونم به خواستهام برسم

اون روزا چون بخاطر کارخونه مهاجرت کرده بودم به شهر دیگه ای و تا بخوام برگردم به شهر خودم زمانی باید طی میکردم تصمیم گرفتم که از همون شهر به عنوان یه شاگرد توی یکی از سالنهای که پرسنل میخواست مشغول بشم و این در حالی بود که سالنهای خودمو که دوتا بود توی شهر خودم سپرده بودم به یکی از فامیلهای خودم بی هیچ انتظاری (یعنی کل دو سالن با تمام تجهیزاتشو دادم بهش حتی یک ریال پولم ازش نگرفتم)

خلاصه من رفتم شاگردی کردم و روزای اول با کمترین درآمد شروع شد و محیط جدید و آدمهای جدید دور منو گرفتن و توکل کردم بخدا و ایمان داشتم همه چی درست میشه

این در حالی بود که فشار طلبکارا زیاد بود و همه دوستانی که یه روزی بهم التماس میکردن وقت خالی کنم باهاشون برم بیرون حالا شده بودن شاکیای من و همشون به خونم تشنه بودن به عنوان کلاه بردار ازم یاد میکردن

اون روزا نشستم با خودم کلی فک کردم که چرا کارهای که انجام دادم به نتیجه خوبی ختم نشد و ترمزهامو یکی یکی در میاوردم البته ناگفته نمونه که سایت استاد من مدیونشم

اولین باور مخرب من سرمایه زیاد برای استارت کار بود و نشستم با خودم فک کردم که روزی که من آرایشگاه خودمو استارت زدم سرمایه خاصی نخواست و الگوهاشو توی ذهنم مرور کردم و نمونهای زیادی هم مثل خود استاد دیدم که بدون سرمایه کارهای بزرگ کردن

وقتی که روی این باورم کار کردم یه روز توی آرایشگا که مشغول بودم یه مشتری اومد که از اتمام کارش خیلی به کارم گیر داد و مهارت منو زیز سوال برد اولش یکم بهم ریختم ولی به خودم گفتم چرا باید من اینجا برای یه دستمزد پایین اینقدر به خودم سخت بگیرم و ایده اومد که بزنم تو کار آموزش

از فرداش استارت آموزش زدم چندتا پوستر توی شهر چسبوندم و منتظر مشتری بودم و میگفتم خدا خودش همه چیو اوکی میکنه ..

فرداش یکی بهم زنگ زد که گفت مشتریم و هی ازم سوال میکرد اما متوجه شدم که از اماکن زنگ میزنه و بهم گیر داد که مجوز برای آموزش ندارم (تضاد)

اولش باز بهم ریختم و احساس قربانی شدن کردم ولی باز آموزهای استاد بدادم رسید

گفتم که راس میگه برم دنبال مجوز ولی هیچ پولی نداشتم و از خدا خواستم هدایتم کنه چون شهری که من داخلش بودم جزو منطقه محروم بود و امتیازهای خاصی برای کارافرینی داشت و من اصلا نمیدونستم و خبری نداشتم از این موضوع تصمیم گرفتم پیگیر مجوز بشم و رفتم فنی حرفه ای اون شهر

و جالب که به شخصی هدایت شدم که کامل برام توضیح داد که با کمتر از 500 هزارتومن میتونم مجوز تاسیس آموزشگاه رو بگیرم ..

من امیدوار شدم و استارت کارو زدم اما باید یه مکان تهیه میکردم برای اون آموزشگاه که باز خودش پول میخواست باز نشستم درخواست کردم و تجسمات خودمو شروع کردم

من توی یکی از روستاهای اطراف کارخونه مستاجر بودم ولی آموزشگا باید توی شهر میبود

من بعد از درخواستم برای آموزشگا و مکتوب کردنش و تجسم داشتنش ایدهای که ذهنم رسید مثل سر زدن به بنگاه و آگهی دیوار و صحبت کردن در موردش اجرا کردم

و هیچ ایده خاصی هم براش نداشتم اجارها بسیار بالا بود و ظاهر قضیه این بود که نمیشه ولی من ایمان داشتم

اتفاقی که افتاد این بود یه روز که از سالن به خونه اجاره ای برگشتم دیدم خونه رو دزد زده بود نجواها صداشون درامد که تو درخواست آموزشگا دادی خدا بهت دزد خونه داد

آقا اولش خیلی سردرگم شده بودم اخه اولین بار بود همچین صحنه ای توی زندگیم دیده بودم

اینجا بود که آموزشهای استاد توی گوشم زمزمزه شد گفتم یه نفس عمیق باید بکشم و منی که میدونم اینا تضادن باید بفهمم که هدایت الله توی این قضیه چیه

همینا رو داشتم به خودم میگفتم که یه هو توی ذهنم مرور شد که محمد میتونی خونه و آموزشگاه رو یکی کنی یعنی از اینجا بلند بشی پول پیش خونه رو بگیری و بری توی شهر آموزشگاه بزنی

وقتی که هدایت الله رو توی این قضیه دیدم فوری دست بکار شدم و پیگیر بنگاها شدم اما پول پیش خونه خیلی کم بود و بظاهر نمیشد که با این مبلغ خونه اجاره کرد توی شهر ولی من بازم به تجسم با احساس خوب ادامه دادم و از فرداش نشانها اومد افرادی سر راهم قرار گرفتن که من قبلا تو این شهر که غریبه بودم دیده بودمشون و راهنماییم میکردن و من میدونستم نشانها برای تجسمم داره میا د

اتفاقی که افتاد این بود من بواسطه همین افراد کمتر از ده روز یه خونه پیدا کردم با پول پیش کمتر از خونه قبلی و حتی از لحاظ موقعیتی بسیار بهتر از حتی سالنی که توش مشغول بودم

اینجوری شد که آموزشگاه تاسیس شد و من مالک یک آموزشگاه شدم

داستان خیلی طولانی میشه فقط اینو بگم من وقتی فهمیدم با پول کم و حتی صفر میتونم بیزینس خودمو استارت بزنم اتفاق میافته بدون شک و این باوری شد که تا الان توی کارم ازش استفاده کردم هر روز هم داره بهتر میشه

من بعد مدت کوتاهی تصمیم گرفتم که هزینهامو کمتر کنم و بجای آموزشگاه بصورت فیزیکی انلاینش کنم و حتی کرایه برای مکان فیزیکی پرداخت نکنم

همینم شد و الان من تونستم افرادی روی توی کارم جذب کنم که حتی توی خوابمم نمیتونستم باهاشون هم کلام بشم و الان استارت آکادمی توی بیزینس خودم زد بدون هیچ سرمایه اولیه ای

سوال دوم

2-آیا کسانی میشناسی که با تلاش کمتر از من نتیجه بهتری گرفتن ؟

من وقتی که باورم نسبت به شغلم یعنی آرایشگری که میتونه منو به همه خواستها از لحاظ مالی برسونه عوض شد به فردی بر خوردم که از کارآموزای قبلی خود من بود که تونسته بود کمتر از دو سال توی حوزه من که 14 سال سابقه داشتم پیشرفت کنه و موفق بشه بر خوردم

اونجا داشت چشمام از حلقه در میمومد که چطور تونست اینطور موفق بشه و پیگیرش شدم (الگو مناسب بعد از تغیر باور)

از اون شب که دیدمش و پیگیرش شدم تصمیم گرفتم از قوانین استفاده کنم برای هدف جدیدم شروع کردم به تجسم که قبلا بارها ازش استفاده کرده بودم و اتفاقی که افتاد این بود من کمتر از یک ماه به مسیرهای هدایت شدم که دقیقا مثل همین دوستی که از کارآموزای من و ظرف مدت دوسال تونسته بود به این جایگاه برسه هدایت شدم

و الانی که دارم با شما صحبت میکنم کارهای زیادی کردم که همش به لطف خداوند و قوانین قشنگشه

سوال سوم

3-باورهای محدود کننده

باورهای محدود کننده زیادی وجود داره که نمیزاشت من به موفقیتهای که لایقش هستم برسم

1-شغل من توانایی ثروت ساختن بی نهایت نداره (که تونستم با الگو برطرفش کنم)

2-برای کارهای بزرگ باید سرمایه زیاد داشت (که من در عمل برخلافشو اثبات کردم )

3_کار من و هنر مند اینقدر خوب نیست که بقیه بخوان پول خوبی براش بپردازن(احساس لیاقت و خود ارزشی برای مهارتم )

که الان تونستم با باور متضادش مشتریان عالی جذب کنم که بیش از حتی مبلغ قبلی حاضرن پرداخت کنن نمونش همین دیشب که دو تا هنر جو باهام تماس داشتن که قرار برن کانادا و قبلش ازم خواست که آموزششون بدم و اصلا بهای که بهشون گفتم براحتی پذیرفتن و احساس لیاقت منو بیشتر کردن

4- باور فراوانی مشتری در زمینه آموزش که از روزی که برخلافشو تمرین کردم دارم ادمهای میبینم که برای آموزش کلی اهمیت قایلند

5- احساس ترس از اینکه نکنه این موقعیت هیچ وقت دیگه تکرار نشه ..(من قبلا زیاد اینطور میشد که تا دقیقه 90 همه چی خوب پیش میرفت ولی آخرش خراب میشد اما الان خیلی آؤومتر شدم و ایمانم قوی تر شده که فرصتها بی نهایت و تا دلت بخواد از این فرصتها هست و اصلا این جهان وظیفشه که من وقتی باورهای درستی در مورد شغلم و همه چی دارم به همون اندازه هم خواستهامو به حقیقت بپیوندونه پس ترسی وجود نداره

در پایان از شما استاد عزیز و خانوم شایسته دوسداشتنی سپاسگزاری میکنم بخاطر این سایت و این آگاهی ها که هر روز دارین بهبودشون میدین

در پناه الله یکتا شاد ثروتمند و سلامت باشین