آگاهی های «قدم اول | دوره 12 قدم» در یک نگاه - صفحه 11

استاد عزیزم، پدر مهربانم، سلام

از روزی که تو “دوره ۱۲ قدم” شرکت کردم، یه آدم دیگه ای شدم، وقتی منو خواهرم تصمیم گرفتیم این دوره رو تهیه کنیم، نشونه های زیادی دیده بودیم از جمله پولی که برای دوره اول تهیه کردیم و به طور معجزه آسایی تهیه شده بود و نشونه بزرگی بود برای ما که بتونیم قدم اول رو تهیه کنیم،

اواسط قدم اول بودیم که داشتیم با خواهرم راجب پولِ دوره دوم صحبت میکردیم که بهش میگفتم نگران نباشیم خدا پولشو جور میکنه و خودش پاکت میزنه میزاره کنار برامون، اگه قرار باشه تو دوره شرکت کنیم.

و به یک روز نکشید که یه دوستی که خیلی مذهبی هم هستن (ولی باورهای درست دارن و ثروتمند هم هستن و مثبت اندیش) به من پیام دادن و گفتن که هر سال، روز تولد حضرت علی وقتی دارن نماز میخونن اسم یه نفر تو دلشون میوفته که هدیه اون سال حضرت علی رو به اون فرد تقدیم کنن و اتفاقا امسال اون فرد من باید میبودم؟ و ایشون هدیه رو به من دادن و با هدیه ای که به خواهرم هم داده شده بود به همراه حقوق اون ماهشون که زودتر هم پرداخت شدددد تونستیم خیلی ساده و بدون زحمت و دردسر پول دوره دوم رو حتی قبل از اینکه دوره اول تموم بشه تهیه کنیم با کمک هم و این تازه یکی از معجزه هایی بود که من و خواهرم طی این دوره فوق العاده دیدیم…

ولی وقتی که وارد دوره شدم فکرشم نمیکردم قلبم بتونه انقدر لطیف و نرم و ابریشمی بشه استاد، فقط خدا دیده که من از روزی که دوره رو شروع کردم فقط اشک شوق ریختم، از دیدن زیبایی ها، از وجود خدا، از زندگی کردن در لحظه…

خیلی آگاهی بهم افزوده شد تو این مدت کمی که تو دوره شرکت کردم.

راستش من از سال ۹۵ تو این مسیرم ، ولی اوایل اصلا انگار یچیز دیگه میشنیدم، یجور دیگه به مسائل نگاه میکردم ولی الان ۴_۵ ماهه که یجور دیگه دارم زندگی میکنم، قبل از دوره فکر میکردم آدم توحیدی‌ای شدم، مثبت اندیشم ولی این دوره واقعا من رو دیوانه کرد، بعضی چیزها رو آدم نمیتونه با کلمات توصیف کنه و حرف ها و جمله ها سر خم میکنن واقعا! ناتوانم از بیان احساسی که دارم

من با شنیدن صدای پرنده ها اشک میریزم، با دیدن بارون از این رو به اون رو میشم استاد، اشکام قابل کنترل نیستن و خودشون جاری میشن از شادی، از این احساس خوشبختی که میکنم…

تازه میفهمم شما چه حسی داشتین وقتی تو بندرعباس قدم میزدین و اشک میریختین…

خیلی خوشبختم واقعا، احساسی که هیچوقت نداشتم رو دارم تجربه میکنم و این بهترین دوره زندگیمه، واقعا حس میکنم با این حسی که درون من ایجاد شده دیگه به چیزی نیاز ندارم:) از وقتی تو این دوره شرکت کردم خیلی از دوستا و آشناهایی که تو مدار من نبودن و مناسب نبودن از میدان من خارج شدن و یه دایره مونده که من و خدا وسطشیم و باهم میرقصیم و داریم از تک تک لحظات لذت میبریم…خدا خودش محیط رو برای درک آگاهی های این دوره محیا میکنه، اگه پول میخوای واسه دوره، برات محیا میکنه، اگه آرامش میخوای، خونه رو خلوت میکنه، آدمای نامناسب رو دور میکنه، اگه امید میخوای، بهت امید میده و باهات حرف میزنه و از زمین و آسمون برات نشونه میفرسته و باهات حرف میزنه، جوری که حس میکنی تو این کره خاکی بزرگی که داری زندگی میکنی فقط تویی و عشقِ به خدای خودت که با چیزی عوضش نمیکنی.

استاد هنوز اول مسیریم، هنوز تازه جلسه دوم از قدم دوم رو شروع کردیم با هم ولی تغییرات برای من واقعا قابل لمسه:) این حسِ باز شدن قلبم مثل گلی زیبا رو با چیزی عوض نمیکنم…این اشکهای شوقی که این روزها میریزم و این لذتی که دارم میبرم از لحظات زندگیم. دارم طوری زندگی میکنم که اگه فردا هم بمیرم پشیمون نیستم چون تمام لذت رو دارم میبرم از تک تک چیزای زندگیم، و حداقل فهمیدم که به کجا امده ام، امدنم بهر چه بود، به کجا میروم آخر…:))

دیگه نگران نیستم…

فراموش کرده بودم که خدا اینجا هست تا تمام بارهای من رو به دوش بکشه و نیازی نیست من زجری بکشم و نگران چیزی باشم.

از اینکه در برابر مشکلات و تضادهایی که بر سر راهت قرار میگیرند خودت رو ببازی و نگران باشی، لذت میبری؟

من فرزند خدا هستم، پس کارهایی که باید انجام بشه رو در لیستش مینویسم و میسپارمش به خدا که انجامش بده.

بذارم خدا همون کسی باشه که به کارهام رسیدگی میکنه ولی تا زمانی که اون کار رو به طور کامل به خدا محول نکنم خدا نمیتونه کمکی به من بکنه پس نیازه که ایمان و اعتمادِ صد در صد داشته باشم.

باور کردم که خدا قادره هر کاری که بهش واگذار میکنم رو به راحتی انجام بده، در واقع پیش از اینها خدا بسیاری از کارهای منو انجام داده، بدون اونکه حتی من خبری ازش داشته باشم…

من اشرف مخلوقاتش هستم، پس باید به او اعتماد کنم، به محض اینکه خواسته هام رو به خدا محول کردم دیگه اونارو ازش پس نمیگیرم چون ایمان دارم خدا به تمامی نیازهای من رسیدگی میکنه.

خدا میخواد به من کمک کنه و تمام کاری که من باید انجام بدم، “درخواست کردنه”.

فقط کافیه رها و تسلیم باشم و بزارم خدا کار خودش رو انجام بده…

فراموش کردم اون چیزهایی که من رو ناراحت میکرد و نجواهای ذهنم رو سعی کردم کنترل کنم چون دیگه میدونم همه چیز تحت کنترل خدای منه.

نباید فراموش کنم که با خدا صحبت کنم، با خدا حرف میزنم چون خدا عاشق منه:) خدا عزیز ترین دوست منه..

خدا همواره از من مراقبت میکنه و نیازهای من رو براورده میکنه.فقط باید بهش اعتماد کنم

“هرچند که کارهای خدا بسیار زیاد تر و بزرگ تر از توست اما به نظر میرسد تو در انجام همین کار ساده هم مشکلِ زیادی داری،

اعتماد کردن، چقدر مشکل است؟”

دیگه به زمانبندی خدا ایمان دارم چرا که زمانبندی خدا بی عیب و نقصه.

استاد، این دوره زندگی منو تو همین مدت کوتاه از این رو به اون رو کرده، زیبایی هایی رو میبینم که قبلا خیلی ساده از کنارشون رد میشدم…

یه جایی خوندم چقدر قشنگ توضیح داده بود راجب زیبایی های خودمون و دنیا که خدا میخواد ما تو این عالم از همه چی استفاده کنیم، لذت همه چیو ببریم، میگه به آسمون نگاه کردی؟؟؟

إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَهٍ الْکَوَاکِبِ

ستاره ها رو دیدی؟ دریا رفتی؟ زیر آب رو رفتی ببینی؟ غواصی کردی؟ اونم برو ببینا، اونجا رو هم نگاه کن، یچیزایی خلق کردم عجایب! به همین شتره دقت کردی؟ دیدی دو تا پرده جلو چشمشه نمیزاره خاک بره تو چشمش؟ خدا همه خلقتو برای ما توضیح میده تا بهمون بفهمونه که لذتشو بردی؟

ولی حواسمون نیست و خیلی ساده از کنارشون رد شدیم، بهشون توجه نکردیم…

پیش از اینها کلا توی آینده، یا توی گذشته زندگی میکردم و جهنم رو داشتم تجربه میکردم، یا نگران تصمیمات اینده و ارزوهام بودم، یا احساس قربانی بودن داشتم برای اشتباهاتی که تو گذشته انجام داده بودم، خدای من شکرت که منو هدایت کردی و اینقدر هر روز آگاهی بهم اضافه میکنی، و چقدر خوشحالم این اگاهی هات رو دارم از دستِ زیبات استاد خوبم دریافت میکنم که هر روز دارم باهاشون، با شنیدن حرفاشون؛ دیدن تیشرتای قشنگشون، و زیبایی هاشون زندگی میکنم، حس میکنم بعد خدا و پدرم، پدر سومم شما هستید…

بارونو دیدی چجوری میباره رو زمین؟ برفو دیدی شکلش چقد تمیز و زیباست؟

خدا آسمون دنیا رو بخاطر ما زینت داده. ما چند میلیارد کهکشان و ستاره داریم؟ برای اینکه شب ما زیبا بشه ببین چه بساطی راه انداخته، بساط راه انداخته که شب ما رو رویایی کنه.

شب اینجوری، بعد کوه، دشت…

اینا عالم اصغره، عالم اکبرو میخوای ببینی؟ خودتو ببین!

جسمتم یه بخششه، زوایای جسمه که هنوز خیلی از چیزاشو کشف نکردی، حالا از روح خودت خبر داری؟ که اونو ترکونده…

این جهنم عجیب غریب که تو قران هست هم تو وجود خودمونه، اگه با خودت خوب نباشی و تو مسیر درست نباشی عالم اکبر رو به آتیش میکشی…

که چقدر قبل از این مسیر داشتم تو جهنمِ درونم میسوختم…

اینا همه به کنار خدا همه‌ی اینارو رو خلق کرده که بهت بگه

خودمو دیدی؟ میدونی من کیم؟:)))

خود منو میشناسی؟ با خود من حال میکنی؟ اصل داستان خودمم، اینا که همه فرعیات بود، این بینهایتی که خلق کردم تازه فرعیات بود، اصل داستان خودمم، صاحب سفره خود منم، اینا که در مقابل من هیچه که بشر…

آن چه ما کردیم با خود هیچ نابینا نکرد

در میان خانه گم کردیم صاحب خانه را…

صاحب خونه به سفره مزه میده، تو تا وقتی خدا رو نشناسی از چیزایی که خلق کرده هم لذت نمیبری دیگه…

خدای ماست، فرمانروای ماست، رب ماست، از بهشت بالاتره…

کسیه که هر وقت بهش تکیه کردی هر وقت دست جلوش دراز کردی دستتو خالی برنگردوند، هر وقت از قانونش استفاده کردی لذت بردی از دنیاش، هر وقت بهش اعتماد کردی اعتمادتو بی جواب نزاشته، دیدی چقدر بزرگه؟

( تُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَتُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَتَرْزُقُ مَن تَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ) آل عمران ۲۷

شب را در روز داخل می کنی، و روز را در شب داخل می کنی، و زنده را از مرده بیرون می آوری، و مرده را از زنده بیرون می آوری، و به هر کس بخواهی ( به هر کس از قوانینت استفاده کند (تَرزُقُ مَن تَشَاء) بی شمار روزی می دهی…

همه چی بستگی به ایمان تو داره، ایمان مثل آتیش میمونه، اگه ایمانت کم باشه و کوچیک، هر نسیمی میتونه خاموشش کنه، و اگه ایمانت بزرگ باشه و شعله ور، هر طوفانی بزرگترش میکنه…

مشکل تو ایمان ماست، نه تو سرنوشت ما…

چون زندگی زنده مرده بیرون می‌کند

نفس‌ زنده سوی مرگی می‌تند

خدا، مرتب میخواد اون مردگی رو از ما دور کنه، و در نتیجه من ذهنی ما، حول محور نابودی میگرده، یعنی هر کاریکه میکنه، برای نابودی خودشه.

اجازه بدیم با فضا گشایی، خرد زندگی بریزه به وجودمون،، وبه ما نشون بده که نباید حسرت زندگی رو بکشیم، یابگیم زندگی من، چطوری میشود؟ خدایا من الان پنجاه سالم هست، ولی زندگی نکردم همه اش محروم بودم، همه اش دردکشیدم، پس آخرکی من به زندگی میرسم؟

من ذهنی به شما میگوید:وقتی شصت سالت شد، وآن خانه راخریدی، وبازنشسته شدی، و به مسافرت رفتی، زندگی شروع میشود ولی در اینده، تا ابد تا موقعیکه میمیری، درحسرت زندگی خواهی ماند،

رسیدن به خواسته ها خوشبختی نمیاره، اول باید بتونیم با همین چیزایی که دارین خوشبختی رو تجربه کنیم، خدا رو درونمون حس کنیم، بعد خواسته هامون رو برای رسیدن به خدا بخوایم و بیشتر بهش وصل بشیم و به طور طبیعی خدا به ما، به وجود ما اضافه میکنه، روح ما رو بزرگ میکنه، و نعمتهای زیادی وارد زندگیمون میشه…

به خدا اعتماد کن:)

هِله نُومید نباشی که تو را یار بِرانَد

گَرَت امروز بِرانَد نَه کِه فَردات بِخوانَد

دَر اگر بَر تو بِبَندَد مَرو وُ صَبر کُن آن جا

ز پَسِ صَبر تو را او به سَرِ صَدر نِشانَد

وَ اَگَر بَر تو بِبَندَد هَمه رَه‌ها و گُذَرها

رَهِ پِنهان بِنَمایَد کِه کَس آن راه نَدانَد

استاد، هنوز اول مسیریم، هنوز ۱۰ قدم، شاید هم بیشتر مونده ولی خواستم بهتون بگم من یه بدهی داشتم و نمیتونستم پرداختش کنم، مثل باری به پشتم بود ولی وقتی اومدم تو این دوره شرکت کردم به لطف خدای مهربان پول رو تهیه کردم به طور معجزه اسایی و وقتی رفتم به اون شخص بدهیش رو بدم نمیدونم چرا و چطور!!! ولی اون شخص بدهیش رو به من بخشید در حالی که قادر به پرداختش بودم اون شخص به من گفت به عنوان عیدی از من قبولش کن، خدای من:) هر روز دارم هزاران معجزه ازت میبینم، عشقی که تو قلب مهربانم دارم رو مدیون خدای خودم هستم و شما استاد خوبم که باعث و بانی این جشن بزرگ شدید که تو قلب من و بقیه بچه ها به راه افتاده، هر روز زندگی شیرین تر میشه برام…

خوشبختی یک نوع نگاهه واقعا

استاد خیلی دوستون میدارم?عاشقتونم اصن بابایی قشنگم، کلی بغل و ماچ و انرژی از همینجا برای شما و خانوم شایسته عزیزم و میکی میفرستم…

شاد و سلامت باشید