سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 194 - صفحه 14

بنام تنها فرمانروای آســـمان ها و زمیــن

سلام به استاد عزیز و گرانقدرم، سلام به بانو مریم شایسته قشنگ و نازنینم

سلام به دوستان در مسیر و همسفرم به سمت شگفتی ها و زیبایی ها و درس ها و تغییرات…سلام به خودم به فهیمه ایی که ورژن جدید رو به بهبودش رو خیلی دوست دارم خیلی(اصلا من سال هاست که خودمو دوست دارم اصلا یک روز تو آینه خودمو نبینم دلم تنگ میشه برای خودم)

با هدایت و توکل به الله یکتا میرم که غرق نوشتن بشم و از خدا یاری میخوام تا بنویسم و به یاد بیارم و ببینم آنچه را که باید بنویسم و به یاد بیارم اونم به آسانی…

چون هیچ ایده ایی ندارم و بعد یکهو کلی چیز اومد تو ذهنم تا بنویسم از خودم از صحبت های استاد و مریم جان برای اینکه این حجم و هیجان رو کنترل کنم میخوام ترمز این شتاب زدگی رو بکشم و الان که خیلی وقت دارم و خیلی خیلی مشتاق این سفرم از تک تک صحنه هاش نگذرم.

از تصویر و عکس انتخابی بنر این قسمت شروع میکنم.

سریال سفر به دور آمریکا_ قسمت 194

خب مسلما قبل دانلود شدن فایل همه ی ما اول چشم مون به بنر این قسمت میخوره و اونو میبینیم و احتمالا تو ذهن مون یک پیش داوری از اینکه این قسمت چه چیزهایی در انتظارمون هست اونم احتمالا به صورت ناخودآگاه از ذهن مون رد میشه و اصلا شاید خودمون هم متوجه نشیم که چه افکاری با دیدن این قسمت تو ذهن مون چرخیده. حالا من میخوام آگاهانه بنویسم چیزی که با دیدن عکس بنر این قسمت تو ذهنم اومد. اینکه به به استاد و مریم جان تو ماشین قشنگ مون نشستن و قراره فیس تو فیس باهامون صحبت کنن. بعد به اون زیبایی لبخندهاشون توجه امم جلب شد، بعد به پوست و اندام و صورت های بشاش شون، بعد لباس ها و رنگ لباس هاشون. بعد به مدل موهای مریم جان که من چندین هفته است حدس زده بودم مریم جان داره مدل موهاشو تغییر میده و گذاشته موهاش یکم بلندتر از قبلش بشه(اخه جالبه منم چندماهه این تصمیم رو گرفتم) و با دیدن موهای مریم جان بیشتر این قضاوت و حدسم به یقین داره تبدیل میشه و چقدر هم با تمام نامرتب بودن موها وقتی داره تغییر حالت میده چقدر زیباست. چقدر این نامنظم شدن مدل مو برای تغییر حالتش رو دوست دارم(قبلا اصلا خوشم نمیومد، اینکه فاصله بین تغییر مدل مو تا مدل موی بعدی منو اذیت میکرد و حس شلختگی داشتم اما الان اصلا اینجوری نگاه نمیکنم و اتفاقا این تغییر رو زیبا میبینم و اصلا بنظرم در عین بی نظمی و ظاهر نسبتا شلخته، قیافه آدم رو بامزه تر میکنه و بنظرم روند رشد موها و اون نظم در خلقت طبیعی و رشدششون رو میبینم.)

خلاصه که الان که به همین یک تصویر ظاهرا ساده نمیکنم میتونم بگم کلی فکر از ذهنم رد شده. از حس این عکس، حس عشق و صمیمتی که به وضوح روی صورت هردو عزیزان موج میزنه. حس شادی و راحتی که به همراه اون لبخند میبینم. حس در حرکت بودن و سفر. اصلا این عکس یک صمیمت و عشق خاص داره. حس لعلک ترضی شدن داره.

تو این عکس یک استاد عاشق میبینم به همراه شاگرد عاشق تری که خودش داره میشه شبیه استادش، شبیه همراه و همسفرش.

تو این عکس عشق و نوری میبینم که سراسر ماشین رو گرفته.

تو این عکس حس رهایی و آزاده بودن میبینم.

میدونید همین عکس، همین رنگ ها، همین بدون چهارچوب خاص بودن عکس ها و بی قید بودن از یک قالب و فرمت خاص عکاسی هاتون برای من چقدر چقدر درس داره. من کلی میتونم از همین عکس ساده برای خودم درس ها بگیرم و کلی تو ذهنم فکرای خوب میاد غیر از اینکه یک قضاوت و پیش بینی هم میاد که این قسمت قراره چی ببنم یا چی بشنوم و قضاوتم غیر از اینکه قراره صحبت رو در رو داشته باشیم این بود شاید به رسم عادتی که استاد در قسمت های قبل ایجاد کردن، خوندن کامنت بچه های در صفحات اول بود. و اینکه مریم جان میخونن و بعد استاد با اون نگاه ریز بینانه و از زاویه و عینک قوانینی که همیشه روی چشم هاشون هست نکات اون نوشته های بچه ها رو برامون صدبرابر میکنن. آخه کی بدش میاد کامنتش خونده بشه و استاد بیاد نکته ها و اصل های این کامنت رو دربیاره و بازم درس بگیره و تشویق بشه از اینکه بیشتر دیده شده(واقعا آدمی هست که از دیده شدن بدش بیاد؟!…) خلاصه که در همین افکار تو ذهنمم قطعا رد شده منم میخوام کامنتم رو استاد بخونه و ببینم چطور اصل ها رو از کامنتم بیرون میکشن، اصلا کدوم کامنت من خونده میشه، اصلا من چطور باید بازم درس بگیرم و بنویسم و توجه کنم تا قوانین رو بهتر بهش عمل کنم و درکم بالاتر بره و حتی هر جمله ام رنگ و بوی عمل به قوانین و اصل بده. چطور باید بازم از این بهتر عمل کنم و این جور نوشتن بشه شخصیت من. این نوشتن از قانون بشه جزئی از من، نوشتن از زیبایی ها و شگفتی ها بشه بخشی از من که هربار میخواد خودشو متجلی کنه…من برای اون روز هربار قدم های کوچیک خودمو برمیدارم و ایمان دارم روزی میشه که خودمم میگم آره این یعنی نوشتن و عشق کردن و با قوانین در همه حال زندگی کردن…خدایا چقدر این حس رو دوست داشتم ممنونم که منو به خودم بیشتر میشناسونی و یادآوری میکنی.

(خدایی من بخوام مقدمه بنویسم، مقدمـم خودش یک طومار میشه.اصلا خودش میره تا جایی که بزنم تو باقالی ها و انگشت هام از سرعت تایپ کم بیاره مثل الان….)

بـــــه بـــه دیگه میخوام برم تو دل ماجرای این فایل

ثانیه های اول رو شروع میکنیم از نگاه دوربین مریم جان این دست مهربان خداوند و نوید حرکت و در جاده بودن و شروع سفر رو میده.با یک موزیک بی کلام زیبا….لَـه لَــه لَه لَه لَـــه…لَـه لَــه لَه لَه لَـــه. لَـــــ لَـلَـــــه لَه لَه لَـــه دریم دریم دریم دریــــــم…دریم دریم دریم دریــم…لَـه لَــه لَه لَه لَـــه. لَـه لَــه لَه لَه لَـــه (مگه میشه زبان تصاویر و زبان گوش رو نوشت اصلا.مگه میشه زبان احساس رو نوشت اصلا…اینا رو نوشتم بگم من هرچقدر بخوام تلاش کنم که با جزئیات بیشتری بنویسم از اصل ها بیشتر غافل میشم چون در توان من نیست این همه رو با هم یکجا به زبان نثر و خط در آوردن. اصلا دیوانه شدم تا همینجا…یعنی جوری محو میتونم بشم که دیگه خودمو فراموش کنم)

میریم که استراحتی بکنیم و استاد جان بعد از گذشتن از یک جاده زیبا و کلی رانندگی توقف میکنن و میریم که بریم داخل ویزیتور سنتر…خداقوت استادجان، خداقوت مریم جان.

واقعا خدایا شکرت.

رســیدیم به ایالت اَلِ باما

سپاسگزارم که ما رو هم با خودتون همراه این سفر شگفت انگیز میکنید واقعا سپاسگزارم.

شعار این ایالت اینه از زبان مریم جان: هیچ جا خونه ی آدم نمیشه.

شعارش برام جالب بود و منو کنجکاو کرد برم یک سرچی بزنم و ببینم کجا رسیدیم و ماجرای این ایالت چیه. بخشی از کنجکاوی هامو اینجا هم به اشتراک میذارم.

——————————————————————-

Alabama

پرچم سفیدی که روش یک ضربدر قرمز کشیده شده.

و شعاری که در ویکی پدیا براش نوشته: با جرات از حقوقمان دفاع می‌کنیم

(لاتین: Audemus jura nostra defendere)

یکی از ایالت‌های جنوبی آمریکا هست.

که اصطلاحا به ایالت های جنوبی آمریکا در زبان عوام «جنوب» رو «دیکسی» میگن. (البته جنوب نه صرفا از نظر جغرافیایی بلکه تاریخی و قدمت)

این ایالت از شمال با ایالت تنسی، از شرق با ایالت جورجیا، در جنوب با ایالت فلوریدا و خلیج مکزیک، و در غرب با ایالت میسیسیپی همسایه است.

کوه چیها بلندترین نقطهٔ آلاباما

از نظر اب و هوایی در رده نیمه گرمسیری مرطوب قرار دارد.

به‌طورکلی آلاباما دارای تابستان‌های بسیار گرم و زمستان‌های ملایم و بارش‌های فراوان در طول سال است.

تابستان‌های آلاباما گرم‌ترین تابستان‌های آمریکا است.

پایتخت آلاباما شهر مونتگُمِری، پرجمعیت‌ترین شهر آن برمینگهم، بزرگ‌ترین شهر آن هانتسویل و قدیمی‌ترین شهر آن موبیل است.

در زبان آلاباما به شخص آلابامایی «آلابامو» گفته می‌شود.

دربارهٔ معنای آن توافق نظر ندارند. در سال 1842 مقاله‌ای در روزنامهٔ جکسونویل ریپابلیکَن منتشر شد که ادعا می‌کرد معنای نام آلاباما «اینجا ما استراحت می‌کنیم» است.

پژوهشگران بر این باورند که این کلمه از دو واژه در زبان کوچتاو، شامل آلبا (یعنی “گیاهان” یا “درختان و چوب‌ها”) و آمو (یعنی “بریدن”، “پیراستن”، یا “جمع کردن”) گرفته شده‌است. معنای آلاباما شاید «تمیزکنندگان بیشه‌زار»یا «جمع‌کنندگان بوته» باشد که به تمیز کردن زمین برای کشاورزی یا جمع‌آوری گیاهان دارویی اشاره دارد.آلاباما یکی از چندین نام مکانی است که در ایالت‌های با ریشه‌ای از بومیان آمریکا وجود دارد.

«ایالت پنبه» از لقب‌های آلاباماست.

این ایالت ازنظر تولید پنبه در ردهٔ هشتم تا دهم قرار دارد و در کنار تکزاس، میسیسیپی و جورجیا (چهار ایالت جنوبی) سومین تولیدکنندهٔ پنبه در آمریکاست.

کارخانه‌های خودروسازی هوندا، هیوندای موتور، مرسدس-بنز آمریکا، تویوتا موتور و شرکت‌های پرشمار تأمین قطعات این کارخانه‌ها در آلاباما فعال هستند.

کارخانه خودروسازی «هیوندای موتور» در مونتگمری قرار داره.

مرکز پروازهای فضایی مارشال که تحت نظر ناساست و «یگان تجهیزات ارتش ایالات متحده» در هانتسویل که موشک ساترن 5 در سال 1964 اونجا مونتاژ شده‌.

منبع: سایت ویکی پدیا

———————————————————————————–

به به یک چرخی داخل ویزیتور سنتر زدیم و چقدر اطلاعات بهون میدن این مراکز. واقعا چه ایده خوبیه واقعا تحسین برانگیز هست . لذت میبرم از این قانون کارآمد و ثروت ساز شون….

خدایا شکرت از روی یک پل زیبا داریم رد میشیم و چقدر زیباست،چه سازه با شکوهی. پلی که در یک نگاه انگار تو رو به آبی آسمون وصل میکنه…خدایا شکرت برای این تجربه ها و زیبایی ها…

اصلا همینطور که از روی این پل رد شدیم آسمان به افق دریا وصل میشد و دریا نمایان و نمایان تر میشد.بعد نمیدونم چرا فکر کردم قبلا این پل رو بارها و بارها دیدم. حالا شبیه این پل رو…الان که نوشتم فکر کنم صحنه ایی از فیلم های مارول داستان مرد عنکبوتی روی همین پل بوده بنظرم.خدایا چقدر زیبا میریم ومیریم از جاده های تمیز و زیبا و سرسبز با آسمان آبی و اون ابرهای سفید زیبایی که گسترده شده…خدایا شکرت برای این همه زیبایی، ثروت و نعمت… میرسیم به می سی سی پی

welcome to MISSISSIPPI

وای که چقدر گل از گلم میشکوفه که استاد میگن سلام به دوستان عزیزم در سریال سفر به دور آمریکا شما اینطور نیستین بچه ها، یا من فقط اینقدر دیوونه ام. اصلا انگار استاد داره با من، با تک من هایی که باهاشون همسفریم حرف میزنه و سلام میکنه.این حس رو بصورت واقعی و نزدیک حس میکنم و اصلا انگار نه انگار که من قاره آسیام و استاد قاره آمریکا و اندازه چند قاره بین ما و اونا از نظر فیزیکی و جغرافیایی و موقعیت مکانی فاصله است.اصلا فاصله معنا نداره اینجا فقط فرکانسه که در جریانه بدون هیچ محدودیت مکانی و زمانی. خدایا شکرت

وای چقدر عالیــه هم صحبت شدن در سفر اونم با این همسفران عزیز و ارزشمندمون اونم توی یک جاده زیبا در میـسیـسیـپیِ ایالت آلاباما.

وای چقدر لذت بردم استاد جان گفتن عزیزدلشون میخواست درباره موضوعی حرف بزنه و به اشتراک بذاره و مریم جان گفتن که میخواد جلو دوربین بگه.(یعنی یکجورایی مریم عزیز از استاد درخواست کرده،یعنی مریم عزیز اینقدر جسارت و شجاعت به خرج دادند، یعنی اینقدر تغییر، اینقدر اعتماد به نفس و عزت نفس،یعنی اینقدر ایشون خوب شاگردی کردند و میکنن،یعنی من عاشق این صداقت ها و هماهنگی هاتون شدم…)

سلام به روی ماهتون مریم قشنگم بانوی توحیدی و نازنین مون

موضوع درباره به یادآوردن تغییرات شخصیتی مریم جان موقعی که داشتن وسایل سفر رو میبستن.متوجه یک تغییری شدن، یعنی شخصیت اون ادم قبلی که بود رو به یاد آورد.

چقدر خوب بود این جملت که یک آدمِ دیگه ایی شدین، چقدر آرام آرام تغییر کردین اینکه گفتین این سال ها که تلاش میکردی و روی خودت کار میکردی متوجه شدی، یعنی به یاد آوردی که چقدر یک آدم دیگه ایی شدی، چقدر تغییر کردی. واقعا ماشالله واقعا آفرین…

اینکه از اون آدمی که در تجربه اول سفرش کلی کیف و تشکیلات آرایشی و بهداشتی همراهش بوده و الان کل وسایل شخصی و حمامش خلاصه میشه به چند قلم ساده و کم جا…

چقدر قشنگ گفتی از اونجایی که اون سفر در دل طبیعت کویر مصادف شده بود با او زمانی که شما خیلی جدی دوست داشتی تغییر کنی، دوست داشتی رشد کنی.

چقدر قشنگ اشاره کردی به این که احسـاس لیاقتـت خیلی وابسته شده بود به اینکه من خیلی آرایش کنم. آره ما هم باید با خودمون صادق باشیم، اینقدر به خودشناسی برسیم که متوجه بشیم احساس لیاقت مون رو به چی وابسه کردیم، حس لیاقت مون رو به چی گره زدیم؟! تو مثال مریم جان از خودش اینکه زیبا باشه و آرایش کنه احساس لیاقت میکرده که این موضوع متاسفانه بخاطر عادت های غلط و فرهنگ غلط و باورهای غلط تو جامعه بین ما خانم های ایرانی زیادشایعـه.(بیخود نیست اینقدر سرانه مصرف لوازم آرایشی در کشور ما بالاست.)

_از اونجایی که اشتیاق رفتن به اون سفر کویری در مریم جان زیاد بوده راهش رو پیدا میکنه که چطوری به این سفر بره؟چیکار کنه تا علی رغم نبود یکسری امکانات ولی بازم بیخیال سفر نشه و بره؟!

_ چقدر آدم میتونه با این تغییرهای کوچیک کوچیک و آروم و آرومی که میکنه و ادامــه اش میده، میتونـه اصلا یک آدم دیگه ایی بشه.

_ هر سفری که میریم میتونه ما رو یک درجه رشد بده و تغییر کنیم و هر سفر یکسری تجربیاتی بهمون میده که باعث میشه بیشتر به درون مون برگردیم.

خدای من استاد چه حرف ها و دُر و گوهرهایی گفتین که خیلی لازم دارم بارها و بارها بشنوم.

اگر انسان بتونه اون احساس خود ارزشمندی که فارغ از زیبایی هایی که در چهره داریم، فارغ از توانایی ها یا موفقیت و دستاورد هایی که کسب کردیم، فارغ از جایگاهی که داره از دید بقیه رو به یاد بیاره. واقــعا شرایط تغییر میکنه.واقعا زندگی در تمام ابعادش تغییر میکنه. همه ی ما از بچگی وقتی ب دنیا اومدیم اون احساس ارزشمندی رو داشتیم.

_چقدر استاد جان قشنگ گفتین که کلا سفر انسان سازه.

_ در سفر خیلی مسائل میتونه پیش بیاد و در سفر دوست یا آدم ها رو میشه بیشتر شناخت. ظرفیت آدم ها مشخص میشه.

مریم جان واقعا برای تمام تغییرهات تحسین ات میکنم. برای اینکه احساس ارزشمندی رو در درون خودت پیدا کردی و دنبال ارزش ها در درون خودت هستی.

_زندگی خیلی قشنگه وقتی در سفر یکجورایی زندگی خارج از قالب های روزمره است و من اینو خیلی دوست دارم. چون اصلا دلم نمیخواد در قالب خاصی گیر بیفتم و میخوام آزاد باشم.چقدر زندگی در سفر خوبه زندگی در لحظه و خارج از مرز و محدوده و قالب…

چه خبر خوبی دادین که دوره جدید هم تقریبا آماده شده و قراره در زمان مناسبش روی سایت قرار بگیره و منم امیدوارم جز اون افرادی باشم که بتونم این دوره ارزشمند رو داشته باشم.