سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 207 - صفحه 6 (به ترتیب امتیاز)

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به همه همسفران جان

سلامی در لحظه حال، در حال حرکت، حرکتی به سمت یک خواسته قلبی همه مون، خواسته ایی بنام “سفر”

سفر خیلی خوبه، خــیـلی، الان تمرینم رو نوشتم و چنان خوشحالم و چنان شوری در ذهن و قلبم هست که نمیذاره بخوابم، با اینکه با این همه کار و صبح زود پاشدن، باید الان خوابه خواب باشم اما اینقدر انرژی دارم، اینقدر یک حسی گفت بدو بیا یکسر به سایت بزن و بعد گفت بیا افکارت رو بنویس.(سورپرایز شو از دیدن کلی نقطه آبی)

انچه تو را به سعادت میرساند، بازگشت به اصل خویش است.

ما الان تو سالن 10 یکی از بهترین قطارهای تهران به سمت مشهد هستیم و کلی اتفاق از صبح تا همین یکساعت پیش افتاده، دوتا خواهر و برادر دهه هشتادی هم هم کوپه ایی ما. شهریار و نازیلا. واقعا چقدر استاد خوب بهمون یاد دادی چطور اعراض کنیم، چطور حرف رو به سمت خواسته ها ببریم به سمت زیبایی ها، به سمت نکات مثبت. واقعا وقتی میای تو جامعه و یکم با بقیه هم کلام میشی میبینی چقدر با دار و دسته معلولین طرفیم..

فکر کنین دوتا بچه نخبه، داداشه یعنی شهریار بچه مخ سمپادی بود، کلی خودشون رو عاقل میدونستن، خیلی چیز بلد بودن، خیلی اصطلاحات خیلی پرتلاش امـــا امان از باور های محدودکننده، چــــقــدر میشد در همون چند کلام شــرک ها رو دید، چقدر میشد دید ترس ها و نگرانی ها و تقلاها رو دید، چقدر سخت گرفتن زندگی کردن رو، چقدر تقلا میکنن، چقدر میخوان با عقل خودشون همه چی رو ببینن و چقدر کم میارن و هر چی منطقی به همه چی نگاه میکنن بیشتر کم میارن، بیشتر گیج و سردرگم میشن، چقدر رث عقل و علم های نافص حساب میکنن، چقدر ما آدم ها فراموش میکنیم اصل رو، اصــل خودمون رو… فکر کردیم کی هستیم؟! فکر کردیم چقدر میتونیم همه چیز رو با عقل خودمون بسنجیم و درک کنیم اصلا چقدر عقل مون قابلیت درک کردن داره؟! اصلا چرا فکر کردیم دنیا اومدیم تا بدو بدو بکنیم…

یعنی این معلولیت ذهنی چقدر اصطلاح درستی بود که استاد گفتن، مـــا، یعنی ما خانواده ی بزرگ و صمیمی عباسمنش، یعنی مــا اعضای سایت اگر همینطوری پیش بریم از بدنه جامعه چنان جدا میشیم که اصلا “گونه جدید و جهش یافته در زندگی کردن” میشیم، یعنی اینقدر تفاوت

یعنی اینقدر فرق هست بین زندگی به سبک و روشی توام با اصل توام با درک کردن قوانین و سنت ثابت الهی

یعنی اینقدر وقتی میخوای فقط توحیدی عمل کنی، خودتم یگ تنهایی دل نشین رو تجربه میکتی،انگار هیچ کسی حرفت رو نمیفهمه، خودتم شکل و فرم توحید میگیری،نامرئی میشی،هستی ولی انگار نیستی،حرف میزنی ولی شنیده نمیشی،یعنی دنیا و آدمهاش هیچ میشن و تویی و تو،خودتیو خودت،…

یک حس خوب و غریبی که توصیفش سخته و چندساعت قبل حسش کردم و الانم شاکر خداوندم که اینجا رو دارم و کلی دوست و هم صحبت که مثل من فکر میکنن، حرف منو میفهمن، وقتی براشون خاطره تعریف کنم که رفتیم شمال این اتفاق های جالب افتاد نمیگین شما خیلی خوش شانس هستین، شما عزیزان میگین طبق قانون طبیعیه، این یعنی خوب عمل کردی و از جهان هم خوب عکس العمل گرفتی، چیز شانسکی و الکی و بی حساب کتاب نداریم، میگین کنترل زندگی دست خودمون هست، عجب اتفاقاتی خلق کردین تو سفر قبلی تون… خلاصه اینه فرق شما دوستان با این همسفرا و دوستان… خدارو شاکرم برای داشتن شما دوستان ارزشمندم

حالا این همه گفتم تا سپاسگزار شما استاد عزیزم باشم

سپاسگزار شما دوستان ارزشمندم باشم

سپاسگزار این لحظه باشم، این سکوت این آرامش

سپاسگزار هدفونی باشم که منو میبره به سمت آرامشی از جنس آگاهی

سپاسگزار تمام قسمت های سفر به دور امریکا باشم

سپاسگزار یاد دادن های استاد عزیزم باشم.

سپاسگزار آگاهی باشم

سپاسگزار خدا باشم

اصلا سپاسگزار از سپاسگزاری باشم.

این همه جاده

این همه زیبایی

این همه نعمت

این همه دیدن

این همه بودن

این همه آب

این همه کوه

اصلا این طبیعت چقدر به ما درس میده، ببینید چقدر تفاوته بین یک کوه و سنگ سخت با یک رود و آب روان. هر دو در ریزترین جزشون، اتم هاشون در نهایت شکلی از انرژی هستن، اما یکی استوار، یکی جاری

هر دو پر از قدرت، پر از انرژی اما اونی که در حرکته، اونی که جاریه، اونی که رهاتره، اونی که هماهنگ تر با اصل خودش، اونی که بخشنده تره، اونی که نچسبیده به یک مکان و زمان، اونی که اسیر یک شکل، یک نقطه نیست، اونی که بیدارتره، اونی که در عین بی شکل بودنش شکل پذیرتره پیـــروز داستان زندگیــــه. آب، رود، آبشار… اینـــا شکل هایی از انرژی هستن که به ذات اصــل خودشون نزدیکتر هستن. ببینید چطور اون طرح و انحنا ها رو، روی سنگ و کوه ایجاد کردن، چقدر ویژگی پیوستگی و مداومت شون اونا رو قهرمان کرد چیره کرد و مسخر سنگ ها و دره ها و کوه ها شدن. چقدر آب برامون درس داره…

چقدر از این فایل ها میشه درس گرفت

چقدر توی این فایل ها فراوانی میشه دید

چقدر دنیا و زندگی کردن زیبا و شگفت انگیزه و خدا چه فرصتی بهمون داده و چه قدرتی که از هرموجودی میتونیم برتر باشیم چون ما برتر و ارزشمند آفریده شدیم. چون اشرفی مخلوقات خدا مــا هستیم. موجوداتی که زمین و آسمان و همه چیز در اون برامون از قبل مسخر شده، از قبل بهمون قدرت خلق کنندگی داده فقط کافیه یادبگیریم چطور فکــر خــدا رو بخونیم، چطور قوانین رو یاد بگیریم و بخونیم و بعد درک کنیم، ایمان بیاریم و عمل کنیم. این شگفت انگیزه… خدایا عاشقتم که اینقدر جهان رو زیبا آفریدی و بدون نقص هدایت و مدیریتش میکنی، من دوست دارم خودمو بسپارم به جریان هدایت، دوست دارم تمام و کمال تسلیم اون باشم و بزارم خودش زندگیمو مدیریت کنه.

کافیه فقط من خولسته هام رو واضح کنم

کافیه من ففط خودمو بشتاسم

کافیه فقط درخولست کنم با ایمان و با وضوح، بی تردید

کافیه فقط بخوام و اون اجابت میکنه بی وقفه.

کافیه ففط رها کنم این بندها و زنجیرها رو اجازه بدم اون منو ببره، اجازه بدم هدایت کنه، اجازه بدم چون اختیار رو داده دست مـــن، چون خدا بهم حق انتخاب داده و با انتخاب هام دارم زندگیمو میسازم این نقش زندگی رو رنک میزنم و طرح زندگیمو کامل میکنم، من چه رنگی رو، چه طرحی رو انتخاب میکنم؟!

همه جهان گونه های مختلفی از انرژی هستند.پس اصل و اساس تمام جهان یکی هست. یــــعـــنــی من، جسمم، فکرم، همسغرام، نوشته ها، همه و همه انرژی هستیم، استاد شما، آب و رود و اون کوه و سنگ همه انرژی هستند، همه و همه جزئیاتی هستیم از یک اصل از یک کل و اونم اغلب بهش میگیم خـــــدا