سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 244 - صفحه 3 (به ترتیب امتیاز)

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و درود خداوند بر استاد عباسمنش گرانقدر و همه عزیزانم

سفرنامه عید 1404_ روز دهم و یازدهم (پایان سفر)

نصف شب همزمان منو همسرم از خواب بیدار شدیم. همسرم ازم پرسید ساعت چنده؟ تو تاریکی دستامو اطراف بالشتم بردم تا بتونم موبایلم رو پیدا کنم. ساعت 3:25 دقیقه بامداد بود. هنوز تا اذان مونده بود. خواستیم به خوابمون ادامه بدیم که بعد 5 دقیقه هر دومون گفتیم حالا که خوابمون نمیاد این نشونه ایه که پاشیم و کارهامون رو زودتر انجام بدیم.

منم فرصت رو عنیمت شمردم و کامنت روز قبل رو نوشتم و ارسال کردم. ساعت 6:20 دقیقه کرمان زیبا و خاطره انگیز رو به مقصد اصفهان ترک کردیم. هوا امروز بر خلاف بقیه روزها ابری و یکم سرد بود. انگار آسمون هم از رفتن ما دلش گرفته بود!

تو مسیر که داشتم ابرهای آسمون رو نگاه میکردم و از شاهکارهای خداوند حظ می کردم، به راز قشنگی شبهای کویر پی بردم. دیدم تا چشم کار میکنه آسمونه! آسمون اینقدر امتداد داشت که یه جاهایی ابری بود، یه جاهائیش نیمه ابری و یه جاهائیش تقریبا صاف!!!

وقتی که به ایرها نگاه میکردیم ابرها به رنگهای بسیار زیادی به وضوح میشد دید و اینم از شاهکارهای خلقت و خداونده. نقاشی که بزرگترین صفحه هستی رو نقاشی کرده بود. به زیبایی و با شکوه هر چه بیشتر. مسیر برگشت برای من زاحتتر سپری شد. دلیلش آشنایی به جاده و تصور ذهنی و فاصله مکانی تا مقصد بود. به راحتی به یزد رسیدیم. ساعت رو نگاه کردم دیدم 10 صبح است. سه ساعت و نیم دیگه تا اصفهان راه داشتیم. بازم تو ذهنم اومد چه جالب! فاصله اصفهان تا یزد 3 ساعت و نیمه و دقیقآ فاصله یزد تا کرمان هم 3 ساعت و نیمه!!! و به همین دلیل میشه گفت یزد در وسط ایران قرار گرفته و فک کنم تنها استانی است که از بلا و تهاجم دشمنان در امان مانده است.

ساعت تقریبآ 13و 30 دقیقه وارد اصفهان شدیم. بدون توقف خاصی (بجز برای بنزین زدن) 7 ساعت رو رانندگی کردم. دیگه دارم راننده حرفه ای میشم! و مسافت های طولانی رو راحتتر سپری میکنم. البته که ماشین هم کمک خیلی زیادی میکنه و کار رو خیلی راحتتر کرده برام. به محل اسکانمون رفتیم و یکی دو ساعت استراحت کردیم و کمی تجدید قوا تا خستگی راه از تنمان بدر شود.ساعت 5 تصمیم گرفتیم که پیاده بریم چهار باغ و میدان انقلاب برای خرید. همسرم دوست داشت یک کت تک مشکی بگیرم. گفت میریم میبینیم اگه خوشمون اومد میگیریم و نیومد هم میریم چهار باغ و دور دور زدن.

تصمیم گرفتیم که ماشین رو با خودمون نبریم تا آزادی عمل بیشتری داشته باشیم. فاصله کمی که محل اسکنانمون با دروازه اصفهان و مترو آزادی داشت در این تصمیم نقش اساسی داشت. زیرا براحتی میتونستیم سوار مترو خلوت اصفهان بشیم و براحتی به میدان انقلاب و چهار باغ پائین بریم. سه بلیط گرفتیم 16 هزار تومن و سوار مترو شدیم. ایستگاه شریغتی و زاینده رود رو رد کردیم و در ایستگاه سوم پیاده شدیم که بین زاینده رود و دروازه دولت بود و از چهارباغ سر در میاورد.

تو مسیر از یه آقایی پرسیدیم کچا بریم برای خرید و اونم همینجا رو گفت چون از قبل تو ذهنم همین جا مکان مناسب برای خرید تو ذهنم بود و از سالها قبل این راسته مراکز خرید وجود داشت. وارد پاساژ میدان انقلاب شدیم و جلو یک مغازه ای که بسته بود توقف کردیم. به نظرم اون چیزی که ما بدنبالش بودیم رو داشت. از آقایی که کنار مغازه اش بود سوال کردیم که صاحب این مغازه نیستند؟ ایشون گفت نه. چی لازم دارین؟ گفتیم کت تک هاشو میخواستیم ببینیم. ما رو هدایت کرد مغازه اش گفت بیاد این کارها رو دارم ببینید. رفتیم داخل مغازه و بعد پوشیدن چند کت، یه کت دیگه که مشکی نبود رو پسند کردیم.

فروشنده یه آدم خوش برخورد و خوش صحبت بود که کارش رو خوب بلد بود و آفرهای مختلف پیشنهاد میداد و آدم رو برای خرید وسوسه میکرد. منم یه عادتی که دارم اینست که انتخاب اولم معمولا سخت میگیرم و برای خرید اول باید حتما با اون چیز اوکی اوکی باشم. اما بعد خرید اول دیگه خریدهای بعدیم براحتی انجام میشه. یعنی میگم حالا اینو گرفتم چی باهاش بپوشم یا ست کنم. و آنوقت خریدهای من سنگین میشه و معمولا هم از یک یا دو مغازه نهایتآ خریدهام رو انجام میدم.

بعد خریدن کت، ذو تا پیراهن هم خریدم.خریدها رو داخل مغازه جا گذاشتیم چون نمی خواستیم دست و بالمون رو بگیره و گفتیم موقع رفتن میایم و میبریم. از یه مغازه دیگه هم سه تا تی شرت خرید کردم. هی همسرم میگفت اینم بگیر بهت میاد؛ اینم با فلان لباست سته یا این جنسش عالیه و اینجور شد که تو این مسافرت من یه جفت کتونی و سه تا پیراهن و سه تا شلوار و 5 تا تیشرت گرفتم. همسرم چون میدونه من برای خرید اول یکم مقاومت دارم دیگه خریدهای یکسالم رو برام تو کرمان و اصفهان انجام دادیم و بهش میگفتم اینها رو کجا میخوای جا بدی؟ میگفت کاریت نباشه من براشون جا باز میکنم! چند روز دیگه تولدم است (10 فروردین) و هم خرید عیدم بود و هم تولدم.

یکی دو ساعت در چهار باغ زیبا لذت بردیم از هوا و فضای دلنشین و باصفای اون. انگار آدم ساعاتی که اونجا هست، گذر عمرشو حس نمیکنه و از عمرش حساب نمیشه. واقعآ آدم احساس دلنشین و خیلی خوبی داره و فضای بسیار مناسبی برای استراحت و تفرج و خرید و لذت بردن از عبور و مرور دیگران ایجاد شده و آب نمای زیبا و صندلی های مناسب برای استراحت یه مکان بی نظیر و یکپیاده رو شهری با صفا رو ساخته که حداقل در ایران بی نظیره که دست سازندگانش از ابتدا تا کنون درد نکنه که یه کار ماندگار رو از خودشون بجا گذاشتن و اصلا اصفهان با چهار باغ متفاوت از سایر استانهاست.

بعد خرید رفتیم خیابان آمادگاه که یکی از خیابانهای بسیار زیبای اصفهانه و هتل معروف شاه عباسی در اون واقع شده. خیابان به طرز قشتگی تورافشانی شده و مردم و مهمانهای نوروزی در حال عکس گرفتن از هم و سلفی گرفتن از خودشون بودن. روبروی هتل عباسی یه فضای دنج پارک طوری هست که چند تا الاکلنگ زیبا در آن جا قرار داده بودن که نورهای زیبایی رو داشت که نه تنها بچه ها رو سرگرم کرده بود بلکه بزرگترها رو هم وسوسه الاکلنگ میکرد و خیلی ها کودک درونشان یاد گذشته میکرد و خودشون هم الاکلنگ بازی میکردن. شیتا با دیدن الاکلنگ ها گفت بریم اونجا من میخواهم بازی کنم و بدون این که منتظر پاسخ ما باشه رفت سمت الاکلنگ ها و خیلی زود یه دوست پسر پیدا کرد که تقریبا هم وزن و هم سن بودن . ما هم که مترصد این بودیم که تو این سفر شینا رو ببریم شهر بازی و یبارم رفتیم که بریم شهر بازی سرزمین رویاها که ورودی شو پیدا نکردیم و ما هم خوشحال و از خدا خواسته که بالاخره ایشونم تو این مسافرت میتونه لذت ببره از شهر بازی.

شینا حسابی داشت کیف میکرد و ما هم نشسته بودیم و از کیف کردن اون کیف میکردیم. شینا زود سر صحبت رو باز کرده بود و از پسره میپرسید از کجا اومدین که گفت از تبریز اومدیم. ازش پرسید پرسپولیسی هستی؟! اونم گفت آره. تبریز همه یا پرسپولیسین یا تراکتوری. اینها حرفهایی بود که من ازشون شنیدم. و خودش هم که میدونه من به فوتبال علاقه دارم بعد تموم شدن بازیشون برام تعریف کرد. ساعت نه، نه و نیم شب بود که سوار مترو شدیم و برگشتیم محل اسکانمون. همسرم اصرار داشت پیراهن ها رو رو شلوارها بپوشم تا ببینه. شلوار رو که کوتاه کرده بودیم پوشیدم و یکی از پیراهن ها رو از مشما باز کرد پوشیدم. به محض اینکه داشتم میپوشیدم گفتم این پیراهن گشاده انگار! یادم اومد که سایزم مدیوم است و این دو تا پیراهن سایزشون لارج است. من به هوای اینکه اونها سایز منو میدونن رو این موضوع دقت نکرده بودم. وقت برگشتن هم نبود و تعطیل شده بود پاساژ. ما قرارمون این بود که صبح ساعت 7-8 راه بیفتیم سمت ایلام. همسرم گفت حالا میخواهی چکار کنی؟ گفتم الخیر فی ماوقع. صبح دیرتر راه میفتیم. تا شماها آماده بشید من میرم و عوض میکنم.

صبح ساعت 7 و نیم رفتم سمت دروازه اصفهان که سوار مترو بشم. دیدم مترو تعطیله. از یه عابر پرسیدم مترو کی باز میشه؟ گفت ساعت 9. (انگار روزهای تعطیل ساعت 9 شروع بکار می کنن)

با خودم گفتم این نشونه اینه که بازار زود باز نمی کنن و حتمآ خیریتی توش هست. فرصت خوبیه برای پیاده روی صبحگاهی! از چهار باغ بالا به سمت سی و سه پل و چهار باغ پائین پیاده راه افتادم. و سعی کردم لذت ببرم از این فرصتی که خداوند بهم داده. با خودم میگفتم که من چقدر از زیبائیهای این شهر لذت بردم و خدا خواسته لذت بردن بیشتر منو تمدید کنه و امروز که باید تو جاده باشم رو تا آخرین ساعات نصیب من کرده که از زیبائیهای اصفهان لذت ببرم.

در مسیر گلکاری قشنگ شهرداری که دسته گلهای بزرگ رو رو تنه درختها بسته بود و ابتکار خیلی قشنگی بود که در کامنت های چند روز پیش گفته بودم رو از نزدیک دیدم و چند تا عکس زیبا هم ازشون گرفتم در خلوتی و سکوت صبح. از روی سی و سه پل زیبا رد شدم و به پاساژ انقلاب رسیدم. طبق انتظار دیدم بسته است. از راننده تاکسی دور میدون پرسیدم بازار کی باز میکنه؟ که بهم گفت ساعت 10 به بعد.

همسرم بیدار شد و گفت برم نون بگیرم که نون نداریم تو خونه. برم نون بگیرم و آماده رفتن سر کار بشم. تا همینجا رو سند میکنم و ادامه قسمت پایانی سفرنامه رو به امید خدا در اولین فرصت ادامه خواهم داد. یا حق

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و درود خداوند بر استاد عباسمنش گرانقدر و همه عزیزانم

سفرنامه عید 1404_ روز چهارم

ساغت دو بامداد سه شنبه 28 اسفد ماه است و من از خواب بیدار شدم و تصمیم گرفتم اتفاقات دیروز سفر رو بنویسم.

همانطور که در کامنت قبلیم نوشته بودم صبح رو با نوشتن اتفاقات روز سوم آغاز کردم و بعد بیدار شدن و آماده شدن بچه ها حدود ساعت 10 صبح هتل رو به مقصد باغ پرندگان ترک کردیم.

باز هم خداوند برای ما معجزه داشت و یه هوای آفتابی کاملا بهاری با دمای ثابت 20 درجه سانتیگراد که دمای ثابت این چهار روز سفر ما بوده بدون نیاز به کولر یا بخاری زدیم به جاده

از کنار سی و سه پل زیبا عبور کردیم . هر بار که از کنار زاینده رود و بناهای زیبا و تاریخی خاجو و سی و سه پل میگذرم در دلم آرزو میکنم که مثل قدیما همیشه این رودخانه زیبا بر مردم خوب اصفهان جاری باشه و نشاط و زیبایی این شهر زیبا رو صد چندان کنه.

راستش برای منی که همیشه اینجا رو با اب فروان در خاطراتم مرور میکنم دیدن سی و سه پل و خواجوی بی آب واقعا بی معناست.

بعد از گذشتن از کنار سی و سه پل در مسیر چشمم به گلکاری زیبای شهر داری در بلوار وسط جاده افتاد که به شکل بسیار زیبایی دسته گلهای بزرگ قرمز رنگی رو بر تنه درختان تزئین کرده بودن و جلوه خاصی به مسیر داده بود و بسیار چشم نواز بود که ازشون بسیار سپاسگزارم و این خلاقیت رو تحسین میکنم.

با گذشتن از کوچه پس کوچه های زیبای فرعی که از مزایای استفاده از راهنماست به باغ پرندگان رسیدیم که در پارک ناژوان قرار دارد. در مسیر در چندین نقطه پارک گلکاری های زیبایی شده بود و در چند نقطه هم کارگران زحمتکش شهرداری مشغول انجام گلکاری بودند، در ورودی باغ سوال کردم که از کدوم سمت باید بریم و هدایت شدیم به پارکینگ . همه ماشین ها رو در محوطه پارک میکردن و سمت ورودی باغ می رفتند. اما من محوطه رو دور زدم و سمت پارکینگ مسقفی که پشت اون محوطه رو باز بود رفتم و ماشینم رو زیر سایبان پارک کردم. همسر تعجب کرد گفت اینجا رو چجور پیدا کردی؟ چجور مثل بقیه تو محوطه پارک نکردی و من گفتم بحث احساس لیاقت است. بقیه همینکه دیدن یه جای پارک گیرشون اومده و پول پارکینگ هم نمی گیرند سریع پارک کردن و سمت ورودی راه افتادن ولی برای من این کافی نبود و دوست داشتم ماشینم رو در بهترین جای ممکن پارک کنم و از آنجا که خدا هم دائما پاسخ فرکانسهای ما رو می دهد، منو هدایت کرد به این جای اختصاصی و مطمئن.

انگار چشمام یکم خسته شده و میتونم بخوابم و بقیه کامنت رو به امید خدا صبح تر ادامه میدم با اعلام ساعت 2 و 37 دقیقه صبح.

رفتیم و بلیط گرفتیم، متصدی بلیط فروشی به جای اینکه پول سه بلیط رو حساب کنه دو بلیط حساب کرد و بهمون گفت اینم عیدی من به شما و اولین عیدی مون رو قبل عید گرفتیم.

باغ پرندگان به موازات رودخانه زاینده رود قرار دارد، یادمه اوایل این باغ تازه افتتاح شده بود یعنی سالهای 74ـ 75 تابستونش من از شهرستان اومده بودم منزل خواهرم که اصفهان بود، جام جهانی 1994 بود الان یادم اومد چون من طرفدار برزیل و رونالدو بودم ولی اون سال فرانسه با گلهای زیدان سه گل فکر کنم به برزیل زد و برنده شد و من بعد اون مسابقه از ناراحتی تنهایی اومده بودم کنار سی و سه پل.

اونوقتها یه دوربین یاشیکا با خودم آورده بودم و یک حلقه فیلم 24 قطعه ای روش انداخته بودم و یه نقشه اصفهان خریده بودم و جاهای مختلف میرفتم و عکس میگرفتم. مسیرها رو برای صرفه جویی همیشه با اتوبوس میرفتم اما باغ پرندگان دور بود و مسیر اتوبوس نداشت. به همین دلیل یروز صبح از سی و سه پل راه افتادم پیاده و رفتم تا باغ پرندگان، برای اینکه مسیر رو گم نکنم کل راه رو از کنار زاینده رود رفتم. دوربین یاشیکا گردنم انداخته بودم و دیگه انگار آخره کلاس بودم. آپشنی داشتم که هر کسی نداشت خخخ، باغ پرندگان خیلی باشکوه بود اون سالها، هنوز نرده نزده بودن برای حیونها و به راحتی میشد کنار یه طاووس که بالهای زیباشو رو پهن کرده ایستاد و عکس گرفت. نمیدونم تو کشور ما فقط اینجوریه یا تو همه کشورها اینجوره که بعد یکی دو سال اون رسیدگی اولیه رو نمی کنن و به جای اینکه ارتقا بدن هر سال دچار زوال و نابودی میشه.

بعد بازدید باغ پرندگان از وسط رودخانه پیاده عبور کردیم و رفتیم به قول معروف به بزرگترین آکواریوم خاورمیانه، با اینکه تجربه آکواریوم منطقه آزاد انزلی رو داشتم ولی دوست داشتم اینو هم تجربه کنم.

بلیط تهیه کردیم و وقتی که خواستیم از گیت عبور کنیم، یه خانمی گیر داد که دخترتون باید حجاب داشته باشند و گرنه گیر میدن و نمیشه برید داخل، و بهمون پیشنهاد داد یریم از بیرون براش روسری بگیریم ولی من در کمال خونسردی گفتم ما رو همینجور اگه قبول میکنین میریم داخل و اگه قبول نمی کنید بلیط ها رو کنسل کنید. که دیدم رفت با مسئول بلیط فروشی که اونم خانم بود یکم صحبت کردن و گفتن تشریف ببرید داخل و اگه کسی پرسید بگید دخترمون به سن تکلیف نرسیده ، احساس کردم این خواسته دل خودش بود نه چیزی که بخاطرش کسی اونها رو سیم جیم کنه، ما هیچی نگفتیم و در حالی که متعجب بودیم رفتیم داخل و ازین خبرها هم نبود.

دیدن گونه های مختلف آبزیان با نقش و نگاره ها و رنگ آمیزی های حرفه ای و خفن خداوند برایمان درس توحید بود. واقعا آدم اگه به همین یه گونه جانوری نگاه کنه حیران میمانه از عظمت خداوند. و دائما انگشت به دهان می موندیم بابت اینهمه زیبایی. واقعا مگه میشه ادم این چیزها رو ببینه و توحید رو نبینه و فکر کنه اتفاقی این اتفاق افتاده؟!

خیلی لذت بردیم و خداوند رو شکر کردیم بابت دیدن اینهمه زیبایی که واقعا شرح یک ثانیه اش هم از توان من خارجه و قلم از نوشتنش عاجز بدون اغراق اینو میگم و بدون فروتنی

بعد دیدن آکواریوم به دلم افتاد منارجنبان رو هم بریم ببینیم که نزدیک اونجا بود. هر بار که اصفهان اومده بودم در فرکانس دیدن این بنای منحصر بفرد و شاهکار معماری قرار نگرفته بودم. پس از حدود هفت هشت دقیقه به مقصد بعدی رسیدیم، از مسئول بلیط فروشی سوال کردم کی برنامه شروع میشه گفتن یک و نیم، ساعت رو نگاه کردم دیدم ساعت یکه، به بچه ها گفتم نیم ساعت زیاد نیست و تا مشغول عکس گرفتن میشیم زمان سپری میشه.

اینجا هم مسئول فروش بلیط به جای سه بلیط پول دو بلیط از ما کسر کرد و اینم رزق خدا برای ما بود.مشغول عکس گرفتن از بنا و خودمون شدیم و در این حین بعضی ها هم درخواست میکردن ازمون که ازشون عکس بگیریم.

یکیشون یه آقایی بودن که از من خواستند ازشون عکس بگیرم. با توجه به ارتفاع بالای بنا و گلدسته های منارجنبان سعی کردم طوری ازش عکس بگیرم که نمای بنا هم در کادر عکس بیفته که مشخص باشه از کجا عکس گرفته. ازش عکس گرفتم و گفتم ببین اگهبه نظرت خوب نشده تا یکی دیگه ازت بگیرم. عکس رو نگاه کرد و با تعجب پرسید کفشهای من توش نیفتاده؟! گفتم بخاطر گلدسته ها نیم تنه ازت انداختم، گفت نه مهمه برام که کفشهام تو عکس بیفته و کفشهام حتما باید تو عکس باشه بقیه چیزا اگه نیفتاد مهم نیست!!!

جمعیت داشت بیشتر میشد و خوبی اینجور جاها اینه که میدونی همه مسافرند و از جاهای مختلف ایران دور هم جمع شدن، ساعت یک و نیم شد و انتظارها برای تکون دادن یکی از گلدسته ها و لرزیدن گلدسته بعدی به سر اومد. آقای مسیول اینکار در میان تشویق و حرف های حضار داخل بنا شد و رفت پشت بام و کت زرشکی رنگش رو درآورد و حضار تشویقش کردن و داخل گلدسته شد و شروع به تکان دادن گلدسته کرد و گلدسته دیگه که زنگوله بهش بسته بودن تا لرزش رو ملموس تر کنه به صدا رومد.

تکان های گلدسته در حد زلزله 7 ریشتری بود و گلدسته میرفت و می اومد و گلدسته دیگه زنگوله اش بصدا در میومد و لرزشش دیده میشد و واقعا ادم از این شاهکار مهندسی اونم در هفت قرن پیش حیرون می موند و حضار کیف میکردن و تشویقش میکردن و شعار دو باره دوباره سر دادن و اونم اینکار رو دوباره انجام داد و خانم هم ازش فیلم گرفت.

برای استراحت به هتل برگشتیم و بعد ساعاتی استراحت و دیدن عکس ها و مرور خاطرات زیبای صبح عصر تصمیم گرفتیم ماشین رو نبریم و با اسنپ بریم میدان نقش جهان. اسنپ گرفتیم و رفتیم میدان نقش جهان، اونجا بصورت ملموس احساس کردم که اصفهان امسال برای نوروز و استقبال از گردشگران آمادگی نداره، و اینو به وضوح میشد دید چون من چندین بار دیگه اصفهان اومده بودم و حتی در این ایام شهر و میدان نقش جهان که نماد اصفهان و استقبال از مهمانان نوروزی است رو دیده بودم. برام جای سوال بود که چرا هیچکدوم از اماکن تاریخی این مجموعه زیبا باز نبودن و میدان نقش جهان طراوت و شادابی گذشته رو نداشت. خیلی زود میدان رو ترک کردیم و رفتیم پاساژ درمانی خخخ

یه چیزی که تو جای جای اصفهان میشه دید و همیشه برام تحسین برانگیزه تمیزی معابر و خیابانهاست که واقعا زیبایی این شهر رو چند برابر کرده.

از میدان نقش جهان تا دروازه دولت رو پیاده رفتیم و از مغازه ها و پاساژهای بین راه بازدید کردیم تا رسیدیم به دروازه دولت. اونجا سوار ایستگاه مترو شدیم چون دوست داشتم مترو شهر رو ببینم که یکی از تغییرات مثبتی بود که نسبت به قبل کرده بود و برای شینا هم جذابیت داشت. سوار مترو شدیم و چهار ایستگاه رو تا دروازه شیراز رفتیم. اونجا پیاده شدیم و مسیر چهار باغ بالا رو اومدیم پائین و خانمم هم از مغازه های مسیر گهگاهی خرید کرد تا رسیدیم به هتل محل اسکانمون.

این هم از گزارش روز چهارم سفرمان. در پناه خداوند باشید. یا حق

به نام یگانه فرمانروای هستی

سلام و درود خداوند بر استاد عباسمنش گرانقدر و همه عزیزانم

سفرنامه عید 1404_قسمت دوم روز دهم و یازدهم (پایان سفر)

به همسرم زنگ زدم و بهش گفتم احتمالا تا ساعت 10 بازار نشه، اگه دوست دارن بیان تا با هم بریم بگردیم تا حوصلشون سر نره. همسرم گفت نه ما اینجا راحتتریم و استراحت میکنیم تا وقتی که بیای.

من فرصت رو عنیمت شمردم و این وقفه در سفر رو به فال نیک گرفتم و وارد چهار باغ زیبا شدم. خلوتی صبح فضای زیبای چهار باغ رو دو چندان کرده بود، چن تا عکس از مناظر گرفتم و تک و توک افرادی هم که رد میشدن ازشون میخواستم ازم عکس بگیرن. چند خانم هم با حجاب آزاد و راحت از خلوتی صبح استفاده کرده بودن و مشغول ورزش و دوچرخه سواری بودن. با خودم گفتم برای کسی که در مدار و فرکانس مناسبی باشه، فرق نمیکنه کجا زندگی میکنه، هیچ محدودیتی احساس نمیکنه.

وارد خیابان آمادگاه شدم، دوباره از هتل عباسی زیبا رد شدم، بدلم افتاد به مهماندار بگم میتونم از فضای داخل هتل بازدید کنم و عکس بگیرم؟

ایشون گفتن ساعت بازدید 5 عصر به بعد است. گفتم من یکساعت دیگه اصفهان رو ترک میکنم و مسافرم. ایشون گفتن اگه تنهایی بفرمائید!

دیدن این هتل از خواسته های من بود که تا بحال در مدار دیدنش قرار نگرفته بودم. و خداوند اینجور برنامه چیده بود که من تا آخرین ساعات از این شهر زیبا لذت ببرم. فضای سنتی هتل و نقش و نگاره های آن واقعا زیبا بود. محیط دنج و آرامی داشت. فضای هتل خلوت بود و اکثر مسافرین خواب بودن. اینم مزیت دیگه ای بود که من براحتی میتونستم فضای هتل را ببینم و براحتی عکس و فیلم بگیرم. یه اقا و خانم جوان در لوکسشنی که من بودم به سمتم اومدن و درخواست گرفتن عکس کردن، منم با کمال میل دو تا عکس ازشون گرفتم و گوشی ام رو بهشون دادم تا اونهام یه عکس ازم بگیرند. اونهام با کمال میل بجای یه عکس چند عکس ازم گرفتند. هفت سین خیلی زیبایی در لابی هتل چیده شده بود که ازش فیلم گرفتم و هتل رو ترک کردم.

هنوز فرصت داشتم، به سمت جلو حرکت کردم که چشمم به مجتمع زیبایی افتاد که تا به حال ندیده بودم. جلوتر رفتم دیدم مجتمع خرید اصفهان مال است. وارد مرکز خرید شدم. یه بنای چند طبقه زیبا و مدرن بود که با سلیقه تمام چند هفت سین در طبقات مختلفش چیده شده بود. فضای زیبا و لوکسی داشت و مشخص بود تازه افتتاح شده چون طبقه دوم هنوز مغازه هاش پر نشده بود. در طبقه اخر یه مرکز سینمایی قود که هشت سالن داشت و با خودم گفتم که دفعه دیگه حتما شینا رو اینجا میارم برای سینما. از این مرکز خرید هم براحتی و آزادی کامل بازدید کردم و راهم رو به سمت میدان انقلاب و مرکز خرید کشیدم.

هنوز ساعت ده نشده بود ولی من زودتر برگشتم تا اگه زودتر باز کردن کارم رو انجام بدم و بچه ها زیاد معطل نشن و زودتر راه بیفتیم. دیدم یه درب مرکز خرید رو باز کردن اما درب چشمی اش هنوز بسته بود و داخل پاساژ در حال نظافت بودن، به مستخدم اشاره کردم که درب رو برام باز کنه بیام تو و ایشون با اشاره دست بهم فهموند که از درب پائینی وارد بشم. وارد پاساژ شدم و از شانس خوبم مغازه ای که من ازش خرید کرده بودم باز بود. رفتم و گفتم من به هوای اینکه شما سایز منو تشخیص میدین رو سایز پیراهن ها دقت نکردم و دیشب که پوشیدم دیدم یه سایز بزرگتر گرفتم و سایز من مدیوم است نه لارج.

اونهام عذرخواهی کردن و با اینکه پیراهن ها باز شده بود، دنبال سایز مدیوم برام گشتن که اون رنگهایی که من انتخاب کرده بودم مدیون نداشتن و من مجبور شدم دو رنگ دیگه انتخاب کنم. که اتفاقا وقتی نشون همسرم دادم گفت چه جالب این رنگ با کتت ست میشه!

از صاحب مغازه تشکر کردم و به همسرم زنگ زدم که دارم میام، وسایل رو بگذارند داخل ماشین تا رسیدم راه بیفتیم. سوار مترو شدم و در دروازه شیراز پیاده شدم و با چند دقیقه پیاده روی به مقصد رسیدم. لباس راحتی پوشیدم که تو راه راحتتر باشم و کلید رو تحویل دادم و تشکر کردم. و ساعت 11 صبح اصفهان زیبا را رو به مقصد ایلام ترک کردم.

در بین راه داشتم به این فکر میکردم که چقدر فرکانسهای ما دقیق داره کار میکنه، من از این سفر و بودن در اصفهان تا لحظات آخرش لذت بردم و همسرم دیشب دیگه دلتنگ خونه شده بود و میگفت تا به حال تجربه 11 روز دوری از خونه رو نداشته ام. و اینجور شد که من امروز هم در اصفهان موندم و کلی زیبایی دیدم و لذت بردم.خدایا شکرررررت

دعای سفر را خواندم و از خداوند خواستم که ما را آسان کنه برای آسانی ها و سفرمون راحت باشه و بسلامتی به منزل برگردیم.

در مسیر از آسمان زیبایی که خداوند در این سفر برایم نفاشی میکرد و منو حین رانندگی سرگرم میکرد تا بیشتر بیادش باشم و بیشتر لذت ببرم و سپاسگزاری کنم، لذت میبردم و تا خرم آباد حدود 4 ساعت رانندگی کردم. در خرم اباد یکساعت توقف و استراحت کردیم و سپس به سمت ایلام به مسیرمون ادامه دادیم.

همه جا نسبت به 10 روز پیش در این مسیر تغییر کرده بود و فضای بهاری و سرسبزی مسیر طراوت و زیبایی خاصی به طبیعت بخشیده بود . چقدر این تغییرات برای ما درس داره. خداوند رو سپاسگزاری کردم و از دیدم این طبیعت زیبا و سرسبز و مردمی که در یک روز تعطیل به دامن طبیعت پناه برده بودن لذت میبردم.

ساعت 8 شب به ایلام رسیدیم. سفر یازده روزه ما که از 24 اسفند 1403 شروع شده بود در شامگاه 4 فروردین 1404 خاتمه یافت و خدا رو شکر سفری عالی بود که کلی لذت بردیم و تجربیات جدید کسب کردیم.کیلومتر شمار ماشین رو نگاه کردم آخرین سورپرایز های خداوند رو دیدم. دقیقا در ورودی شهر که من کیلومتر شمار رو نگاه کردم دیدم در این سفر 3300 کیلومتر ما مسافت طی کرده ایم و خدا رو شکر بدون کوچکترین مشکل یا حادثه ای فقط لذت بردیم و بنزین زدیم و گاز دادیم و دیدن کردیم از جاهای مختلف و یه خسته نباشید و خداقوت و تحسین هم نثار تیولی کردم که در این سفر با کیفیت، کیفیت عالی از خودش نشون داد.

ممنونم از خداوند که ما رو در مدار این سفر الهی قرار داد و نشانه هاش رو فرستاد تا ما ترغیب بشیم به این سفر و یکی از بهترین سفرهای عمرمان را تجربه کنیم آنهم تنهایی. البته که از وقتی خدا رو یافتم هیچپقت تنها نبودم و تنهایی رو احساس نکردم. ممنونم از نگاه نازنین تون به این سفرنامه، امیدوارم توجه به زیبائی ها شما رو در مدار سفرهای عالی و عالی تر قرار بده. با آرزوی سالی پر از خوشبختی و نعمت و ثروت برای همتون. در پناه حق باشید. یا حق