مثل ابوموسی نباشیم - صفحه 37 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیزونازنینم ومریم جون عزیزم.

منم دوس ندارم مثل ابوموسی باشم .

از این جور شخصیتا اصلا خوشم نمیاد وکم باهاشون ارتباط میگیرم.

از آدمهایی که وقتی میبینیشون مثل سالهای گذشتشون هستن و هیچ تغییر از هیچ لحاظی نکردن نه فکری وعقلی ونه به لحاظ جایگاهی .

بنظر راضیم هستن ولی من ازشون انرژی منفی میگیرم .

یه جورایی جایی باشنم از دسشون فرار میکنم.

حالا خودمم زیاد اهل ریسک نیستم اما همیشه دنبال تغییر و تحول تو زندگیم هستم .

ریسکم دوست دارم منتهی متاسفانه به دلیل وابستگی به فرهنگ و جامعه ومردهایی که همسرامون هستن از انجام خیلی کارا دست میکشیم .

ومصلحت رو بر عقب نشستن میبینم.

این هفته میخام لپ تاپ شخصی برای خودم بگیرم .

هیچ سر رشته ای از کامپیوتر و برنامه هاش ندارم .

ولی خیلی تمایل دارم یاد بگیرم .

ب همین منظور برا خودم دارم لپ تاپ میخرم که حتمن دنبالش برم وبا برنامه های آشنا بشم بلکه قدمی باشه برای اتفاقات بهتر دیگه .

دلم یه انگیزه میخاد برای رشد بیشتر .خیلی فکر کردم که چکار کنم که تنوعی تو زندگیم بدم .

مشغول چ کاری بشم که برام مستمر ثمر باشه .تا اینکه به این نتیجه رسیدم .

البته ناگفته نمونه .مدام این نجوا تو ذهنم میاد که ناهید فک نکنم بتونی برنامه هاشو خوب یاد بگیری .

اما اینبار میخام بر خلاف این افکار ودر جهت مخالف این افکارم، قدم بردارم .

دلم میخاد خودمو محک بزنم .

کلا این جمله تو خیلی از برنامه های ذهنیم میاد وباعث میشه حرکت نکنم .

اما اینبار میخام بهش غلبه کنم .

شاید زمان بیشتری ببره تا آموزش ببینم اما مهم نیست .

خیلی دلم میخاد حتی تا جایی پیش برم که بتونم یه شغل مناسب برای خودم بوجود بیارم .

امیدوارم به این هدفم برسم .

به خودم فرصت میدم وسعی میکنم از وقت وزمانم درست استفاده کنم.

افکار وباور غلطی که تو این راستا تو ذهن من پرسه میزنن اینه که قدرت انجام چن تا کارو با هم نداری .الان که خونه داریت عالیه وحواست به هم چی هست ، نمیتونی به کار دیگه بچسبی !!!

واقعن دلم میخاد این افکارو بزارم کنار.

خیلی مصمم به این تغییر هستم امیدوارم خداوند خیلی خوشگل کنارم باشه وخیلی خوشگل هدایتم کنه .یه موضوع دیگه ای که چند وقتیه باهاش درگیر بودم این بود که وارد یه رابطه ی سمی با یه آدم ب نظرم سمی شده بودم .

البته مدت زمانش خیلی کم بود و رابطه ای که با این شخص داشتم مدت زمان کمی بود .

اما همین که بود داشت آزارم میدادوجرات بیرون اومدن ازش رو نداشتم .

نمی‌دونم روم نمیشد.ترس از قضاوت داشتم .یا فکر میکردم ب درد هم می‌خوریم شاید یه روز به کار هم بیاییم .نمی‌دونم هرچی بود که اصلا انرژی مثبتی از این رابطه دریافت نمیکردم. .

تا اینکه شهامت اینو پیدا کردم ودیروز بهش پیام دادم و گفتم عذر میخام منو و شما از لحاظ فکری خیلی از هم فاصله داریم وسبک و روشمون برای زندگی خیلی متفاوته .

ب نظرم بهتره با هم ارتباطی نداشته باشیم .

در اوج هنگی ،بنده خدا قبول کرد.

ومن به راحتی ازش خداحافظی کردم .

شاید باورتون نشه انقد این رابطه با وجود اینکه مدت کمی بود ،تو مغزم سنگینی می‌کرد که الکی الکی تو خونه حالمو بد میکرد.بدون اینکه اتفاقی بیفته من پیش پیش حالم بد میشدتا اینکه این تصمیم جدی رو گرفتم .

پیش خودم گفتم نهایت میخاد ناراحت بشه خب بشه منم دارم اذیت میشم اصلا حوصلشو نداشتم چون هیچ انرژی مثبتی ازش دریافت نمی‌کردم .

خوب می‌فهمیدم فقط دارم وقتمو‌ هدر میدم .

خداروشکر که امروز این شهامت وجسارتها را از استاد عزیز یاد گرفتیم وخودمونو تحت هر شرایطی وقف نمیدیم بلکه دنبال راهکاری برای بهتر کردن شرایط هستیم .

یه برنامه ی قشنگ دیگه برای سال جدیدم دارم.

البته پارسالم گفته بودم اما پیگیرش نشدم ودنبالش نرفتم .

اما امسال حتمن میرم .

من عاشق اسب سواری هستم .واتفاقا پیست اسب سواری نزدیک خونمونه ومشکل خاصی بابت رفت وآمدش ندارم .

باید سال جدید برم آموزش ببینم چون خیلی نیاز به این هیجان دارم .

میگم خیلی از کارمو‌ به خاطر همسرم که خوشش نمیاد کنار گذاشتم ودنبالش نمیرم .

اما اندفع میرم .

به خودشم گفتم .اولش مخالفت می‌کنه اما بعدش چاره ای نداره بپذیره .

دقیقا ابوموسی بودن جالب نیست وخیلی از لذتها را از خودت محروم کردنه .

باید بخای تا بشود .

من با صداقت وشهامت میپذیرم که اگر هر جا اوضاع بر وفق مرادم نگذشته خودم عاملش بودم .

اکثر ما آدمها یه کم تن پروریم .

دلمون میخاد همه چیز حاضر و آماده بیاد سمتمون .

زیاد حوصله ی درگیر کردن خودمونو با موضوعات ومسائل مختلف رو نداریم.

دقیقا از محل امنمون راضی هستیم .

لذت بردن از این دنیا و رسیدن به خواسته ها وتلاش وحرکت کردن در راستای اون، خیلی خوبه .

تو رو وادار میکنه برای تحرک .برای انگیزه .برای داشتن انرژی وهدف .حتی برای شاد بودن وشاد زیستن!

شایدم تو تصوراتمون فک میکنیم که وقت، زیاد داریم حالا بعدن انجامش میدیم .

همین باور خیلی فریبمون میده .

دنیا رو زود گذر نمی‌بینیم وقتی که به آخر خط رسیدیم اونوقت تازه دوزاریمون میفته که چ اشتباهی کردیم وچ موقعیتهایی رو از دست دادیم .

مثل کسی که میمیره والتماس می‌کنه که فقط یه شب بزارید من بر گردم .

دقیقا ما هم همچین حس بدی رو تجربه میکنیم که متاسفانه دیگه کاریش نمیشه کرد.

اونوقته که آه وافسوس وغبطه وحسرت خیلی چیزا رو میخوریم .

خوش به حال کسانی که در هر لحظه دنبال چالش برای خودشون هستن .

خوش به حال کسانی که موقعیت وشرایط خوبی دارن.

می‌دونم این جملم بهونه بود.

خدا برا کسی که بخاد حتمن هدایت خودشو نشون میده .

یادمه ماه‌های اولی که فایلهای استاد رو گوش میکردم خیلی بیشتر از این حرفا انگیزه وانرژی داشتم چون فک میکردم زود به همه چی میرسم.

تازه این جمله ها وحرفها به گوشم رسیده بود .ومنم خیلی مشتاق بودم ودر خودم این تغییرات رو خیلی می‌دیدم .

اما به مرور زمان متوجه شدم همچین خبرایی نیست .

تو برای بدست اووردن هرچیزی باید تلاش کنی حرکت کنی صبر کنی تا بدسش بیاری.

زمان واختیارش دست تو نیست .

موقعیتها وشرایطتت می‌تونه موانعی سر راهت بزاره یا نه ! می‌تونه پله های ترقی تو باشه .

البته نه اینکه باورم این باشه که هرچیزی سخت بدست میاد.

نه منم ذهنمو جهت دهی میکنم که باور کنم هر چیزی راحت بدست میاد.

ب نظر من برای کسانی که به هر نحوی مجرد زندگی میکنن همه ی این مطالبی که استاد میگن، نه تو این فایل تو اکثر فایلهاشون خیلی راحتر وبی دقدقه تر میشه پیش رفت وبدست اووردش.

اونی که کوتاهی می‌کنه واقعن دیگه کم کاری از خودشه .

منتهی برای افراد متاهلی مثل ماها،دوباره به‌خصوص تو دایره ی ما خانومها دوباره به خصوص تو محیط سر بسته ومحدودی مثل شهر ما ،واقعن رسیدن به خواسته ها وپیش رفتن با قانون واین داستانا یه جاهایی فقط آرزوست یا اینکه زمان زیادی میبره تا بدست بیاد.

واقعن این باورم نیست .چیزی که تجربه دارم میکنم رو میگم .

اینو منی میگم که 4ساله دارم رو خودمو وتغییراتم کار میکنم .

منی که سالهاست همسری اختیارکردم که با عقل واحساس وشرایط اون موقعه ینی 30سال پیش بوده ،حالا چ توقعی دارم ؟!

کل زندگیمو سپردم به خدا چون خودم سر درگمم که چکاری انجام بدم بهتره ؟

میایی منطقی فکر کنی میبینی خب زندگیت ظاهرن خوبه .

میایی احساسی نگاه کنی میبینی با اون‌چه که تو میخای فرسنگ‌ها فاصله داره .

پس چاره ای نداری جز اینکه بپذیری وکنار بیایی وسعی کنی حال خودتو خوب نگه داری تا ببینی بعدها سرنوشت با تو چکار خواهد کرد.

دوست ندارم یه چیزیو خراب کنم تا یه چیز دیگه بدست بیارم.

بنابراین باید همه چیزو بپذیرم تا ببینم خداوند برام‌چی میخاد.

من همه جوره همه چی زندگیمو بررسی میکنم .

هم بالاشو میبینم هم پایینشو .

اما واقعن هیچ وقت تو این زمینه نمیتونم تصمیم درست بگیرم .

چون نمی‌دونم تصمیم درست ، چیه ؟!

من تنها تو این زندگی نیستم که بخام خودخواهانه فقط به خودم فکر کنم .

باید تا یه جایی مسیرو با خانوادم پیش برم تا فرصتی که میخام بدست بیاد.

منظورم فرزندامن.

بخاطر ترسهام نموندم .خودم تمایل به بودن در کنارشون دارم .

یه جورایی خودمو تسلیم کردم وسعی میکنم حال خودمو به هر نحوی که هست خوب نگه دارم .

دوست ندارم روزی رو به شب برسونم که شب قبل از خواب خودمو ملامت کنم که نتونستم اون روز رو خوب بگذرونم .

اما یه چیزایی تو درون هر آدمی مقاومت‌هایی برات درست می‌کنه که نه میتونی باهاشون بجنگی نه میتونی باهاشون کنار بیایی .

واینکه تسلیم میشی بازم ته قلبت حالت باهاش خوب نیست .

نمی‌دونم متوجه ی منظورم میشید یا نه .

تنها چیزی که یاد گرفتم صبر کردنه .

صبری که بتونم حالمو باهاش خوب نگه دارم .

امیدوارم به همین روند البته بازم بهتر ،ادامه بدم .

منتظر اتفاقی هستم که این خوب وجالب نیست.

باید بدون منتظر شدن حالمو خوب نگه دارم.

همین زندگی فقط برای امروز رو داشته باشم چون از آینده و روزای بعد، هیچکی خبر نداره .

واین خیلی بد .

تو به امید آینده باشی .آینده ای که ممکنه اصلا وجود نداشته باشه وتو تو اون آینده نباشی.

حتی فرصت غبطه خوردن نداشته باشی !

پس فک کردن وبه امید آینده نشستن ،هم خوب نیست.

باید بچسبیم به همین روزایی که باهاش درگیریم .

همین امروزی که از خواب بیدار شدم .

همین لحظه ای که دارم نفس میکشم و زندگی میکنم .

شاید که نه ،صددرصد به این شکل زندگی کردن زندگی منو تغییر خواهد داد .

وحتمن من از زندگی لذت بیشتری خواهم برد.

استاد جونم خیلی دوستتون دارم .

میدونید که شما تنها عامل هر حرکتی تو زندگیم هستید.

ممنون از وجودتون .