دلسوزی بی جا | به کبوترها غذا ندهیم! - صفحه 26 (به ترتیب امتیاز)

سلام بر شما دوست عزیز

خود بشخصم هم در این موضوع کمی تردید دارم ولی نمیدونم چرا یه صدایی درونم گفت در مورد این موضوع چند مطلب بنویسم و پاسخ بدم

احساس میکنم این مسئله که میگه یتیم رو از خود مرانید یعنی خود رو برتر از یتیم ندونیم و طبق گفته ی خود قران ما همگی برابر و برادریم و برتری هم نداریم،

بعضی از افراد هستن دلسوزی میکنن نه اهل کمک، مثال یه شخصی رو فرض کنیم که یه ادمی رو میبینه لباس نداره و تا ته تو سطل زبالیه حالا این ور این ادمی که اینو میبینه نه کمکی ازش برمیاد نه چیزی فقط نشسته میگه خدا چیکار میکنه یعنی خدا اهل عدالت نیست یعنی خدا چقدر بی رحمه و… که خدا ادم ظالم و خودش ادم اهل کمکیه ( البتع کاری هم از دستش بر نمیاد) و حالش تا چند روز بده چون دلسوزی داشته

این بدترین دلسوزی هست که تو عمرم دیدم

ما قانون بخشش داریم باید صفات بخشندگی خدارو داشته باشیم ولی نه به گداها

چون گداها ادمایی هستن که این گدایی رو یه شغل میدونن ( طرف صبح میره برای گدایی شب بر میگرده که ببینه چقدر در اوردع، رسما الان فقط پیر مرد ها نیستن که نتونن درامد زایی کنن و گدایی کنن

طرف بچش رو میفرسته برای گدایب که از همون بچگی این مسیر رو یادش میده که اگه نیاز داشتی گدایی کن تا بهت بدن تازه اموزش میدن که چطور گدایی کنن

یادمه تو فیلم ایرانی باران، شکیب بود توی کاوه صندقش پر پول داشت ولی بچه هارو برای گدایی میفرستاد اگه توی گدایی پولی بهشون نمیدادن شکیب خودش حتما دست به کار میشد که شکم خودشو سیر کنه و به بچه ها هم کار کردن و پول در اوردن از مسیر درست رو یاد میداد

واقعا امروزه نه صرفا بگیم بچه ها مقصرن، مقصر اصلی پدر و مادره که بچش دزدی میکنه بهش تشویق میکنه و گدایی میکنه تشویق میکنه ( الان ما همسایه ای داریم بچش اول از میوه های ما دزدی میکرد بهش افتخار میکرد و حتی شب دور هم میخوردن بعد ها رفتن مرغ دزدی کردن حتما پس فردا پول کم بیاره میره پول دزدی میکنه

حمایت بیجای پدر و مادر و فامیل بد ادم رو بار میاره

بعد صرفا این دیدگاه رو داریم که اقا گناه داره ( خدایی که اونو تو اون مکان قرار داده میدونه که گناه نداشته یا میدونه خودشو اون فرد میتونه نجات بده اگه ما انسان ها دخالتی نداشته باشیم )

از وقتی این فایل رو گوش دادم واقعا کاملا قاطعانه میگم کمک به هر ادمی خوب نیست

قانون بخشش داریم هر از گاهی به یه بچه یتیم یه عروسک بخری یا یه هدیه بخری و خوشحال کنی خوبه چون هدیه خریدن حتی برای اهالی خانواده هم خوبه ( اونم طرف حس کنه که هدیه هست نه اینکه همش کمک کنیم تا فکر کنه روزیش از دست ماهاست)

اما صرفا تو گدایی یا( حتی این یارانه ای که برای ملت ایران واریز میشه حدود 400 یا 600) طرف درامدش رو به این چهار قرون پول وصل کرده، نگاه که میکنی از دوماه قبل میگن اگه این یارانه واریز بشه فلان کار میکنیم و فلان چیز میخریم

یعنی اینقد عاجزن که چشماشون این 400 تومن رو میبینه و اصلا هم بفکر این نیستن که اقا ما یه تغییری بکنیم ( میگن قراره بهمون 400 تومن واریز بشه) واریز که بشه همگی سر این چهار تومن دعوا دارن و در اخر به دولت فحش میدن که چرا به هر نفری یه تومن نمیده حداقل یه چیز بهتر بتونیم بخریم

یعنی تا این حد عاجز و بدبخت کردن خودشونو هر خواسته ای دارن دارن یکی یکی خط میزنن که بتونن با اون قرون پولی که بهشون داده میشه یه کاری بکنن

و این بزرگترین اشتباهه و بنظر من گناه کبیرست چون با این حمایت انسان ها هم از رسالتشون دوری میکنن و البته مسئولیت این کارها هم ما هستیم

من که بعد این فایل فهمیدم کمک درست نیست اگه خواستیم یه هدیه بخریم و شاد کنیم و یه خورده از درامدمون رو به ساخت جایی کمک کنیم یا به پذیرشگاه سالمندان بدیم و….

طبق فرکانسی که من داخلش بودم این ایده ها بهم داده شد و شاید در اینده هم تغییر کرد

اما کمکی که انسان رو وسوسه کنه درست نیست و هرکاری که از حدش بگذره درست نیست

یه مثل داریم که میگه

( خوبی که از حد بگذرد. نادان خیال بد کند )

همه چیز در دایره ی خودش و به میزان خودش

از خداوند سپاشگزارم که بهم گفت این نظر و پاسخ رو بدم ( واقعیتش اصلا نمیدونستم چی بنویسم اما همین که شروع کردم یه چیزی از درونم بهم میخوند که اینو بنویس)

چقد صدای زیبایی بود در درونم که اینارو بهم گفت واقعا عاشقانه دوستش دارم

هم از خداوند سپاسگزارم بابت یاری و هدایتی که بهم کرد و حتما این متنی که نوشتم رو خودم چندبار میخونم چون احتمالا بیشتر از هرکسی خودم بهش احتیاج داشتم

هرکجا هستین در پناه الله یکتا شاد و پیروز باشید

یا حق