آیا خداوند مانند یک مادر مهربان عمل می کند؟ - صفحه 29 (به ترتیب امتیاز)

سلام عیلکم

الهی که وجودت پر از نور باشه

داشتم شعری از مولانا میخوندم که یاد این فایل افتادم و یک خاطره در ذهنم پلی شد و گفتم بیام اینجا رد پایی بزارم…

به هر چیزی آسیبی کنی آن چیز جان گیر

چنان گردد که از عشقش بخیزد صد پریشانی

دوم دبیرستان بودم که تصمیم گرفتم مدرسمو عوض کنم. مدرسه ی خوبی بود ولی بخاطر افزایش تعداد دانش آموزاش و کوچیک تر کردن کلاساش باهاشون خدافظی کردیم.

مدرسه ای که بهش منتقل شدم چندان تعریفی نمیکردن (برخلاف مدرسه قبلیم که کل شهر میگفتن خوبه) ولی خب ما از روی احساس درونی اومدیم ثبت نام کردیم.

همون روزای اول متوجه تفاوت جو بین بچه ها شدم. ولی یک عزیزی از همان روز اول برام یکخورده بیشتر ناهماهنگ اومد. بعد از مدت کوتاهی که گذشت متوجه سندروم کمبود ادب و شخصیت در این بزرگوار شدم. شوخی های بیجا وسط کلاس، تیکه پروندن به معلم،تمسخر بچه ها، القاب زشت دادن به بچه ها تنها بخش کوچیکی از بروز های این سندروم بود . نکته ی جالبی که بود خیلی از معلما وقتی تیکه میپروند نه تنها چیزی بهش نمیگفتن بلکه حمل بر بامزگی طرف میکردن. حالا علت چه بود؟چون باباش یه جایگاه اجتماعی خوبی داشت و آدم مثلا پولداری بود.

حتی اغلب بچه های کلاس هم ازش حساب میبردن و یجورایی ازش میترسیدن.

وقتی زنگ تفریح میشد بچه ها سریع وسایلشونو جمع میکردن تو کیفشون . چرا؟ چون ما گاهی در زنگ تفریح ها مراسم شبیه سازی جنگ جهانی دوم رو داشتیم. البته که سلاح ما کتاب ها و جامدادی ها قمقمه ها و خلاصه هرچی روی میزا باشه و بشه پرتابش کرد استفاده میشد. ولی خب من چنان تو کلاس اقتدار نشون داده بودم که وقتی کتاب دفتر و خودکار بقیه رو زمین پلاس میشد و صندلیا اینور اونور میشد صندلی من اون وسط خیلی باکلاس و تمیز بدون اینکه کسی بهش دستی بزنه مونده بود.

کاری باهاش نداشتم زیاد سعی میکردم توجه نکنم

من کلا آدم خیلی آروم و متمدنی بودم

خب اون هم اگر به کل کلاس فحش میداد به من چیزی نمیگفت اگر به همه دستور میداد به من نمیتونست. بخاطر نحوه ی حرف زدنم بخاطر نحوه ی رفتارم و چمیدونم شاید بخاطر ارزش زیادی برا خودم قائل بودم.

یک روزی طبق همیشه و سهل گیری یکی از معلما وسط کلاس داشت جفتک مینداخت دقیق یادم نمیاد چی گفتم ولی یچی تو مایه های مثلا خودتو نشون دادی بشین دیگه.

بعد شروع کرد به گفتن خاطره ی بچه ای که چون مثلا به پروپاش پیچیده بود زده بود پای اون بچه شکسته بودو یه نگاه به من کرد.

فکر میکنید ترسیدم؟ نخیر بلکه خودم رو برای یه فایت قشنگ آماده کردم. (البته نه فایت فیزیکی:)). اتفاقا اونجا بود که فهمیدم ادبی که مامانم یادم داده رو باید برای مدتی بزارم پشت در کلاس.

و شروع شد

من یه عدد بچه به اصطلاح سوسول با اونی که به کل آداب زورگویی و پرویی مسلط بود

وقتی چیزی میگفت جواب محکم و سربالا میدادم

منم یادگرفته بودم.

یادمه یبار آزمونی رو با تقلب 70 زده بود و من 40 زده بودم داشت جلو معلم فیزیک میگفت اره کل کلاس ..نام یک حیوان.. ان و من باهوشم و اینا

اون روز قرار بود همون آزمون تحلیل کنیم به سرم زد که از دبیرمون بخوام این عزیزمون بیاد تحلیل کنه و اون پذیرفت و رنگ این دوستمون پرید.به تته پته افتاد و هیچیک از سوالات آزمون رو نتونست حل کنه چ برسه به تحلیل

و راهش این بود تو جمع آزارش میدادم

اوایل که ازش بوی آسیبی حس میکردم شروع کرده بودم به قوی بودن و نشون دادن قدرت

ولی بعد مدتی به خاطر تشویق بچه ها اذیتش می کردم . شده بودم اون دختر قوی کلاس که کسی حق چپ نگا کردن بش نداره.

حالا نمیگم کارم درست بوده ولی چیزی بود که سر خم نکردم.لحظه ای به جایگاه باباش نگاه نکردم.

من همونی که مامانم فکر میکرد زیادی لوس بار اومده. تونسته بودم رفتار های یه قلدر رو توی کادر بندازم و در مقابلش محکم بایستم.

دیگه به بچه ها دستور حل تمریناتش رو نمیتونست بده. دیگه نمیتونست وسط کلاس لم بده. دیگه نمیتونست وسط کلاس خیلی راحت با بچه ها بد صحبت کنه. دیگه نمیتونست بحثای کلاس رو به حاشیه بکشه و کلی وقت کلاس بره.

اولایل سال من میخواستم از دستش سر به بیابون بزارم ولی اواخر سال اون از مدرسه رفت :) فکر نمیکنم در 12 سال تحصیلیش کسی اینقدر مقابل قلدری هاش سینه سپر کرده باشه

درس فوق العاده خوبی بود من جدی لازم داشتم که از اون حالت زیادی توی چارچوب اخلاق بودن دربیام . و بعد از اون ماجرا چقدر اعتمادبفس من بیشتر شد.

بله دوستان به هرچیزی آسیبی کنی آن چیز جان گیرد

من جان گرفتم و اصلا توانایی های جدیدی رو در وجودم کشف کردم.