به جای کوچک کردن خواسته ات، باورت را بزرگتر کن - صفحه 13 (به ترتیب امتیاز)

بنام نور ،بنام فرمانروا،بنام خالق، بنام خدا

آنکس که تو را شناخت جان را چه کن

فرزندو عیال و خانمان را چه کند

دیوانه کنی ، هر دو جهانش بخشی

دیوانه تو هر دو جهان را چه کند

سلام ، به همه عزیزان ،بزرگواران و شمایی که در حال خواندن این متن هستی

حمیدرضا فرهانی هستم (پدر دخمرایه گلم بارانا و جانا )

داشتم به تیتر این فایل فکر میکردم ،

(به جای کوچک کردن خواستت باورت رو بزرگتر کن )

میدونی ، خواستم یه داستان براتون بگم ، بعد دربارش با هم صحبت کنیم

«««داستان زری رقاص»»

✳ “زری رقاص ” از لحاظ سواد و‌فهم چیز دیگری بود!

خوش سخن و با سواد ،

ادیب و نکته دان

بانویی شاد که

خانقاهی نداشت.

دست هایش بسیار نیرومند بود و

زندگی اش از دسترنج خود و باغِ

انگورش می‌گذشت.

✳ آقای “اخوان”، هم مدیر مدرسهٔ

ما بود و هم معلم ؛ خوب درس می‌داد.

تا اینکه “یَرَقان” گرفت

و در خانه ما بستری شد

و از “زری رقاص ” خواهش ڪرد طبق شرایط و ضوابط بجایش درس بدهد.

✳ “زری رقاص” روز اول حضور

در کلاس گفت:

بچه ها! امروز ما می‌خواهیم درباره “خدا” صحبت کنیم

فرقی ندارد “ارمنی” باشید

و یا “مسلمان”.

همه ما از هر دین و مسلکی با “خدا” حرف می‌زنیم.

حالا خیال کنید خودتان تنها نشسته‌اید و می‌خواهید با “خدا” حرف بزنید.

حالا از هر کلاسی از اول تا ششم،

یک نفر بیاید برای ما تعریف کندچطوری با خدا حرف می‌زند؟

و از خدا چه میخواهد؟

✳ در همین حال “مَملی” دستش را بالا گرفت و گفت:

اجازه من بگم؟*

گفت: بگو پسرم!

✳ “مملی” گالش‌های پدرش را

پوشیده بود.

هوا که خوب بود پابرهنه به مدرسه می‌آمد.

“مملی” چشمانش را بست و گفت:

خدا جان!

همه زمین‌های دنیا مال خودته؛

پس چرا به پدر من ندادی؟

این همه خانه توی شهر و دِه هست؛

چرا ما خانه نداریم؟

خدا جان!

تو خودت می‌دانی ما در خانه‌مان بعضی شب‌ها “نانِ خالی” می‌خوریم.

شیر مادرم خشک شده، حالا برای خواهر کوچکم “افسانه”، دیگر شیر ندارد.

خداجان!

گاو و گوسفندم نداریم.

اگر “جهان خانم” به ما شیر نمی‌داد،

خواهرم گرسنه می‌ماند و می‌مرد!

خدا جان!

ما هیچ وقت عید نداریم. تا حالا هیچ کدام از ما لباسِ نو نپوشیده‌ایم

و اگر موقع عید “مادرِ هاشم “ به مادرم تخم مرغ رنگی نمی‌داد، توی خانه ما عید نمی‌شد!

✳ کلاس ساکت ساکت بود. “مَملی” انگار یادش رفته بود توی کلاس است.

“زری رقاص” روبروی پنجره ایستاده بود. داشت از آنجا به افق نگاه می‌کرد

بعضی بچه‌ها گریه می‌کردند

” زری رقاص” آهسته گفت:

حرف بزن پسرم!

با خدا حرف بزن، بیشتر حرف بزن!

“مملی” گفت:

اجازه بانو! حرفم تمام شد.

✳ “زری رقاص” برگشت و “مملی”

را بغل کرد و گفت:

بارڪ الله پسرم!

با “خدا” باید همین جور حرف زد.

✳ کلاس تمام شد

و “زری رقاص” به خانه خود رفت و همان شب با خط خودش نامه ای نوشت که “باغ پدری‌اش”

را که بهترین باغ انگور در “روستای مارون” بود،

به خانوادهٔ “مملی” بخشید!

این داستان کاملا واقعیه ، امروز یه جا خوندمش ، و براتون گذاشتمش اما بهتر دیدم منبع رو ذکر نکنم.

ببین ، نگاه مملی رو نسبت به خداوند ، مملی در لحظه ای که خداوند رو باور کرد و با تمام وجود حرفها و خواسته هاش رو گفت ، براش اتفاق افتاد ، و زری دست خداوند شد ، برایه او و خانوادش .

مملی باورش رو بزرگ‌کرد ، به اندازه تمام وجودش . و فقط خداوند رو تنها حامی و همراه خودش حس کرد.

وَإذا سأَلَک عبادی عَنی ، فأنی قَریب ، اُجیبُ دعوه داع إِذا دَعان

نمیدونم چی باید بگم از اینهمه بزرگی و لطف و قانون ….

به نظرم بزرگ‌کردن باورها نتیجه ایمان و اعتقاد به وجود بی نهایت خداونده ، خداوندی که محدودیتی نداره و قوانین بدون تغییری وضع کرده که تا ابد با دقیق ترین حالت ممکن در حال کار هستند ، تا ما رو به خواسته هامون برسونن،

فقط از خداوند میخوام من هم باور کنم ، خداوند رو ، قوانین خداوند رو اونطوری که مملی در یک لحظه باور کرد ، که البته این باور کردنش نتیجه تضادهاش بود و خواسته هایی که (به قول استاد عزیز)از دل یه زمستونه سرد و راه ناهموار شکل گرفته بود ،، نتیحه کلی فکر بود ،،،،،اما با تمام وجود باور کرد، که خدا میشنوه

و واقعا خدا میشنوه ، خدا میشنوه و قوانینش دارند کار میکنند و جهان بر نظمی بینهایت استواره

اینکه من باور کنم و تحسین کنم و نتیجه بگیرم با تمرکز بر زیباییها،،، عجیب قانون بزرگیه

اما در نتیجه تغییر کردنه منه حمید ،از کسی که تا دیروز تویه بدو بدو بودم و کذب بالحسنی بودن به حمیدرضایی که امروز آرومه و اَلذی اَعطیٰ و التَقی و الصَدَق بالحسنی ، حتما باورها اتفاقات و شرایط و تغییر میکنه که

اِنَّ اللّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیَ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم

خداوند تمام ما رو به راه راست هدایت کند ، راه کسانیکه به آنها نعمت داده ، نه راه کسانیکه بر آنها غضب کرده و نه راه گمراهان

درپناه نور ، در پناه فرمانروا ، در پناه خالق ، در پناه خدا