«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 197

با نام و یاد خدا

سلام

در حین تماشا فایل دوم اعتماد به نفس

سوال بسیار زیبایی مطرح شد که به نظرم جوابش تمام آگاهی رو که در ۲ فایل قبلی ارائه شد در بر داشت، به خاطر همین متعهد شدم که به پاس قدردانی،جواب مناسبی به اون بدم.

در جواب این سوال باید خدمت تون از تجربه ی شخصیم بگم،من اخیرا چندین مورد تجربه و احساس گناه رو پشت سر گذاشته ام و تجربه عینی که برای حل این مسئله داشتم این بود که اولا کاملا از هر جهت قبول مسئولیت کردم و خودم رو به خاطر آگاهی و توانایی های کم اون موقع ام (مدار فرکانسی بد و نامناسب) بخشیدم و در این حین تمام کسانی که تو اون قضایا بودن و من حس میکردم اونها باعث ایجاد اون مسئله شدن و مقصر بودن را کاملا بخشیدم و این جور استنباط کردم که اونها نتیجه باور و فرکانس های من بودند و نقش دستان خداوند برای آگاه کردن من بودند و اونها هیچ قدرتی در زندگی من نداشتند.

و به جای تمرکز روی نتیجه بد و ناخواسته ام به این فکر میکردم که خداوند از روی کمک و مهربانی چقدر فرصت و فراوانی در اختیارم قرار داده که من میتونم به جای احساس گناه در پی تغییر باور و عملکردم احساس ارزشمندی و عزت نفس خلق کنم.

سپاس

با نام و یاد خدا

سلام

خیلی خوشحال و قدردان خداوندی هستم که یک بار دیگه این فرصت رو به من داد تا درباره مواردی فکر و صحبت کنم که منجر به پیشرفتم میشوند.

و هم چنین از شما عزیزان ممنونم بعنوان دستان پر توان سیستم اجرایی خداوند که در کنارم هستید.

راجع به عزت و اعتماد به نفس الان که فکر میکنم باید بگم که من خودم از روی نقص آدم درون گرایی بودم،فکر میکردم زندگیم رو کاملا دیگران در دست دارند و من هیچ نقشی جز یک قربانی ندارم(و این چه باور شرک آلودی بود_خدارو شکر که شناختمش و الان این فرصت طلایی رو دارم برای اصلاحش)

من دائم احساس گناه داشتم برای کارهایی که در حق خودم می تونستم اما انجام نمیدادم،و در عوض اما برای اثبات خودم در برابر دیگران فداکاری میکردم،اخرش هم که نتیجه ای جز احساس بی ارزشی مطلق برام در پی نداشت.

من دائما از روی بی ارزش دونستن خودم به کمترین ها قانع میشدم.

حالا به لطف خدا دیگه اون آدم سابق نیستم،فهمیدم که خداوند چقدر بخشنده است و چقدر فرصت و فراوانی وجود داره تا من بتونم آدم دیگه ای باشم و به امید خدا و پیگیری خودم حتما به اون مرحله و درجه میرسم.

حالا که فکر میکنم به خوبی لمس میکنم که چقدر عدم عزت و اعتماد به نفس باعث شده بود من واقعا نتونم پیشرفت کنم،دائم میخواستم بهتر بشم،اما تو باور هام خودم رو لایق نمیدیدم.

چقدر خوشحالم که از کلام شما میشنوم “موفقیت سراغ ذهن های آرام می رود” این یه نشونه بزرگ برای صحت انتخاب مسیرم محسوب میشه?

من شما رو برای اینکه انقدر خوب خودتون و خداوندتون رو شناختید،تحسین میکنم و رویکردتون رو می پسندم،برای همین دوست دارم شبیه شما موفق بشم و سیستماتیک مشابه بشم.

دوست دارم فارغ از محبت ،حمایت و نظر دیگران زندگی کنم.

دوست دارم به هیچکس برچسب نزنم و تا میتونم به خودم و دیگران به اصطلاح پرِ پرواز بدم.و دائما برای توانمند شدن خودم تلاش کنم.

میخوام بدون نیاز به عوامل خارجی،(فقط نیاز مطلق به خداوند رحمان) زندگی کنم.

به خودم قول میدم که هم خودم و هم دیگران رو کاملا بپذیرم و احترام بگذارم و دوست داشته باشم.

من به خودم قول میدم که به پشتوانه لطف و فراوانی خداوند بخشنده و مهربان وجودم رو دائما با توانایی و ارزشمندی نامحدود بدونم.

به خودم قول میدم که از این به بعد (چنانکه چند وقتی است شروع کردم به کار کردن روی این باور) تمام مسئولیت زندگیم رو از گذشته و حال و آینده بعهده بگیرم و هیچکس رو به هیچ وجه مقصر ندونم.

به خودم قول میدم به همه احترام بگذارم و با همه در صلح و صفا باشم و به پاس نعمت های خداوند،همه رو دوست داشته باشم.

به خودم قول میدم که جوری روی عزت نفسم کار کنم که دنیام رو به تسخیر خودم در بیارم وعشق رو جایگزین تمام عقده هام کنم.

به خودم قول میدم که نیازی نیست خودم رو به کسی یا چیزی اثبات کنم.

و چنان ظرف بزرگی بسازم که تمام خلاها و کمبودها رو پر کنم و از فراوانی خداوند سیراب بشم.

از ته قلبم ممنونم ،دوست تون دارم