«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 360

سلام به استاد عزیز وخانم شایسته جان ودوستان عزیز سایت💞💞

می خوام زمان هایی که احساس عذاب وجدان شدید و احساس گناه داشتم رو اینجا بنویسم وقتی فکر می کنم میبینم منم خیلی جاها احساس عذاب وجدان داشتم و خیلی خودم رو سرزنش کردم یکی از این موارد هم این بود که چند ماه پیش مادرم بر اثر این ویروس کرونا به رحمت خدا رفت و اون زمان من اصلا نتونستم برم بیمارستان که ازش پرستاری کنم😭

یادمه به شدت استرس و اضطراب داشتم هر کاری میکردم حسم خوب نبود که برم پیشش، خیلی حال بدی داشتم و اون موقع واقعاً از فایل های استاد در عقل کل برای آروم کردن خودم استفاده میکردم

وقتی تو عقل کل می دیدنم دوستان گفتن که ما وظیفه نداریم که از پدر و مادر پرستاری کنیم

من همیشه فکر می‌کردم که وظیفه منه که از مادرم پرستاری کنم وباید تا آخر عمر هر کاری داشت براش انجام بدم ویا ازش پرستاری کنم ولی به هیچ عنوان حسم خوب نبود که برم بیمارستان به شدت تپش قلب میگرفتم وسردرد شدید

عذاب وجدان وحشتناک گرفته بودم که مادرم به کمک من احتیاج داره و من نمی تونم برم کمکش و کارم همش گریه بود با فایل اول استاد توی گفتگوی استاد با دوستان و فایلهای سایت خودم رو چند ساعتی آروم میکردم دوستان هم در عقل کل گفته بودن که ما مسئول هیچ کس در این جهان نیستیم حتی فرزندانمون😢

ولی من توی مدتی که مادرم بیمارستان بود دو شب بیشتر نتونستم پیشش باشم

مادرم هم چندهفته بعدش که به شدت ریه هاش درگیر شده بود به رحمت خدا رفت بعد از اون هم به شدت حالم بد بود عذاب وجدان ولم نمی کرد و به شدت خودم رو سرزنش می کردم و خودم رو مسئول مرگ مادرم میدونستم و همش میگفتم کاش رفته بودم و ازش پرستاری کرده بودم😫😢

بعد از اون هم یکی از خواهر و برادرام مرتب بهمون می گفتن که مادرمون به خاطر اینکه از بس چشم انتظار بود که بچه هاش برن پیشش مرد و گرنه نمیمرد و شماها باعث مرگش شدید که نرفین بیمارستان پیشش، اگه توی بیمارستان دورش رو گرفته بودید بهش روحیه می‌دادید اون نمیمرد بعد از مرگ مادرم هم که کلی گریه میکردیم میگفتن شماها مرده پرست هستین والان گریه کردنتون فایده نداره اونوقت که به شماها احتیاج داشت چرا نرفتین بیمارستان،

وقتی فکرش رو میکنم میبینم من همیشه موقع مریض های مادرم پیشش بودم وکارهاش رو بیشتر خودم انجام میدادم طوری که خواهر برادرام وظیفه من میدونستن واونا اصلا زیاد پیشش نمیومدن من فقط توی بیمارستان این روزهای آخر عمرش نتونستم زیاد پیشش باشم😭

الان میدونم حتی اگه هم من صبح تا شب هم پیشش بودم اون دیگه ریه هاش به شدت درگیر شده بود وربطی به بودن یا نبودن ما پیشش نداشت

و من هم واقعاً فکر می‌کردم که این حرف اونها حقیقت داره و من مسئول مرگ مادرم هستم😭

از بس که این حرف رو می شنیدم احساس گناه و خودسرزنشی من بسیار زیاد میشد کارم همش گریه بود از بس که گریه کردم و عذاب وجدان داشتم خودم هم یه مدت مریض شدم واصلا حالم خوب نبود با اینکه اینقدر توی فایلها از استاد شنیده بودم که ما مسئول زندگی دیگران نیستیم وبه هیچ وجه نمیتونیم کوچکترین تاثیری روی زندگی دیگران داشته باشیم ولی من اصلاً متوجه این حرف استاد نمیشدم و اصلاً درکش نمیکردم به شدت حالم بد بود سعی میکردم خودم را با فایلهای استاد آروم کنم تصمیم گرفتم از روز شمار تحول زندگی من شروع کنم و این فایل به شدت حالم رو خوب کرد با اینکه قبلا هم این فایل رو گوش کرده بودم ولی اصلا حرفهای استاد رو درست درک نکرده بودم

تا موقعی که این فایل رو گوش کردم و تمام کامنت های بچه ها رو خوندم بالاخره تونستم خودم رو کمی آروم کنم بسیاری از کارهایی که به ما میگن احساس گناه و عذاب وجدان داره اصلا گناه نیست و به خاطر فرهنگی که اون جامعه داره فهمیدم که هر کس با فرکانسهای خودش زندگیش رو میسازه وما به هیچ عنوان کوچکترین تاثیری نمی تونیم توی زندگی دیگران داشته باشیم

من به شدت برای مرگ مادرم عذاب وجدان داشتم کارم صبح تا شب فقط گریه بود که چرا نرفتم از مادرم پرستاری کنم حتی با اینکه حسم هم بد بود باید میرفتم ولی این فایل خیلی کمکم کرد که آروم بشم که فهمیدم ما کوچکترین تاثیری در زندگی دیگران نداریم

وقتی فکر می‌کنم می‌بینم مادرم خودش با فرکانس هاش این بیماری رو به سمت خودش جذب کرد به چشم زخم به شدت اعتقاد داشت همیشه هم مرتب اخبار و خبرها رو در مورد کرونا دنبال می‌کرد😭😭

جایی دیگه که من باز هم بشدت احساس گناه و عذاب وجدان داشتم موقعی بود که با شوهرم می رفتیم جایی مسافرت و مادرم خودش تنها خونه بود، پدرم هم که چند سال پیش به رحمت خدا رفته بود و من از تنهایی مادرم زجر میکشیدم با این که چند تا خواهر و برادر دیگه هم دارم ولی بیشتر من خودم هوای مادرم رو داشتم خیلی سعی میکردم هرجایی میرم اونو با خودم ببرم ولی واقعاً بیشتر جاها نمی شد و وقتی با شوهرم می‌رفتیم همش

فکرم پیش مادرم بود اصلا از لحظاتم لذت نمی بردم الان با این فایل متوجه شدم که نباید به خودم احساس گناه می‌دادم خداوند خودش در هر لحظه مواظب بنده هاشه و حواسش به بنده های خودش هست من نمی تونم حواسم به بنده هاش باشه من مسئول زندگی دیگران نیستم و فقط باید حواسم به زندگی خودم باشه❄

در مورد پا گذاشتن روی سنگ قبر ها هم یادمه من هم وقتی کوچک بودم خیلی بهم این حرف رو میزدن و موقعی که میرفتم قبرستان خیلی سعی می کردم روی قبرها رو نخونم یا روشون پا نذارم الان فهمیدم که چقدر این فکر و باور اشتباه بود که به من گفته بودن کاش اینقدر که سعی می کردیم حواس بدیم که روی قبرها رو نگاه نکنم و یا روشون پا نزاریم الان که فکرشو می کنم میگم کاش همون جور که حواس می دادم که این کارو نکنم حواسم به کنترل ذهن و کانون توجهم باشه که به چیزهای خوب فکر کنم مواظب ورودی های ذهنم باشم

یک باور اشتباهی هم که دوباره به ما گفته بودن این بود که وقتی کسی بچه دار نمیشد همش می گفتن تا ببینی چه کار اشتباه وگناهی انجام داده که خدا بهش بچه نمیده و خواستش رو براش برآورده نمیکنه و به طرف احساس گناه و عذاب وجدان می‌دادن و من هم خودم به شدت از این موضوع می ترسیدم و همش میگفتم اگه منم بچه دار نشم تا ببینی دیگران چه فکری میکنن و همش با خودشون میگن تا ببینی چیکار کرده که بچه دار نمیشه

یه جای دیگه هم که من باز عذاب وجدان می گرفتم این بود که وقتی یکی برام یه کاری رو انجام میداد به شدت عذاب وجدان داشتم همش خودم را سرزنش می کردم که خدایا حالا چه جوری براش جبران کنم همش در فکر جبران کردن برای طرف مقابل بودم که چیکار کنم براش، نمی دونستم که اون دستی از دستان خدا بوده که اون موقع به کمک من آمده من باید ازش تشکر می کردم ولی دیگه خودم رو نباید مورد سرزنش قرار میدادم برای جبران کارش

یه جای دیگه هم که باز به شدت خودم را سرزنش می کردم و عذاب وجدان می گرفتم این بود که وقتی چیزی رو نمی دونستم و از دیگری سوال می کردم تا برام توضیح بده همش خودم را سرزنش می کردم که وقتش رو گرفتم و نذاشتم به کار هاش برسه مزاحمش شدم که فهمیدم این خود سرزنشی بسیار اشتباهه

جای دیگه هم این بود که موقعی میشد که توی جمعی نشستیم و وقتی صحبتی میشد و من هم نظر خودم رو میگفتم و طرف مقابل از دستم ناراحت می‌شد یا قهر میکرد به شدت ناراحت می شدم خودم رو مدتها سرزنش می کردم که چرا این حرفو زدم کاش اینطوری نگفته بودم که طرف ناراحت بشه یا قهر کنه و الان فهمیدم که به هیچ وجه نباید به دنبال راضی کردن دیگران باشم نباید به دنبال تایید دیگران باشم نظرشون نباید برام مهم باشه باید بتونم منم توی جمع نظر خودم رو اعلام کنم

خیلی موقع ها هم میشد که میرفتیم خونه خواهرم یا جای مهمونی نمیدونم چرا وقتی پذیرایی می‌کردن من عذاب وجدان می گرفتم خودم را سرزنش می کردم که باعث مزاحمت شدم کاش زودتر می رفتیم خونه خودمون یادمه یه بار با مادرم رفته بودیم خونه خواهرم و همون موقع هم باز براشون مهمون اومد و از دوستاشون بودن من چقدر خودم رو سرزنش می کردم که باعث مزاحمت شدم احساس راحتی نمی کردم همش میگفتم زودتر بریم شاید میخوان خودشون راحت باشن و خواهرم میگفت من خوشحالم که شما اینجایید ولی من بازم خجالت می کشیدم و برای اینکه اونجا احساس مزاحمت نکنم همش در حال کمک کردن به خواهرم بودم برای غذا درست کردن یا ظرف شستن و اینقدر خودم رو خسته می کردم و اصلا به خودم اهمیت نمی دادم و برای خودم ارزش قائل نبودم خدا را شکر که فهمیدم این کارم اصلا درست نبوده نباید احساس گناه کنم باید خودم رو لایق مهمونی واحترام گذاشتن بدونم برای خودم ارزش قائل باشم

جای دیگه که احساس گناه کردم این بود که میرفتیم مسافرت و واقعاً هم بهمون خوش میگذشت و وقتی برمی گشتیم و دور هم بودیم حالا توی خانواده خودم یا خانواده شوهرم خجالت میکشیدم که تعریف کنم که چقدر بهمون خوش گذشت وقتی می‌دیدم اونها نمیتونن برن مسافرت یا توان مالی ندارن که چیزی خرید کنن همش با شوهرم می گفتیم که جایی تعریف نکنیم که کجا ها رفتیم یا چی خریدیم که اونا دلشون نسوزه ناراحت نشن و یادمه خیلی موقع ها مجبور میشدم دروغ بگم حالا اگه به من هم خیلی خوش گذشته بود و واقعا لذت برده بودیم یا رفته بودیم کنار دریا و شنا کرده بودیم و کلی هم خرید کرده بودیم اگه ازم میپرسین می گفتم که هواش اینقد بد بود که نشد شنا کنیم یا اینقدر وسیله ها گرون بودن که نشد چیزی بخریم اصلاً خودم رو لایق این نمیدونستم که خدا برام این نعمت‌ها را فراهم کرده که لذت ببرم و باید با خوشحالی هم تعریف کنم که خدا اینها را برام فراهم کرده ولی از بس که به من گفته بودن برای کسی تعریف نکن اونا هم گناه دارند ناراحت میشن منم فکر میکردم که واقعا کار اشتباه وگناهه که بخوام تعریف کنم که چقدر بهمون خوش گذشته در حالی که دیگران نمیتونن برن مسافرت یا چیزی بخرن☹

یه جای دیگه هم که باز به خودم به شدت احساس گناه و عذاب وجدان دادم و به شدت خودم رو سرزنش می کردم موقعی بود که پدر شوهرم کمرش رو عمل کرده بود و اون زمان ما پیش پدر شوهرم زندگی می کردیم من به شدت خودم رو مسئول می دونستم که باید برم کمکشون و کارهاشون رو انجام بدم من یادمه همش به من گفتن که باید حتماً احترام پدر و مادر را نگه دارید چه پدر و مادر خودتون چه پدر و مادر همسرتون باید به دنبال راضی کردن اونها باشید تا اونا از شما راضی نباشن خدا ازتون راضی نمیشه اگه نفرینتون کنن نفرینشون حتما شما رو میگیره باید تا جایی که می تونید کارهاشون رو انجام بدید و من هم واقعاً از وقت و کارهای خودم میزدم و فقط به دنبال راضی کردن مادر خودم و چه خانواده همسرم بودم یادمه وقتی ازدواج کرده بودم همش دنبال انجام دادن کارهای مادرشوهرم بودم که ازم راضی باشه با اینکه خیلی از کارها را واقعاً دوست نداشتم انجام بدم و برام زجر آور بود وخیلی موقع ها هم که واقعا توان نه گفتن نداشتم ولی براشون انجام می‌دادم و از انجام کارهای دوست داشتنی خودم میزدم تا فقط کارهای اونا رو انجام بدم مرتب نهار و شام از خونه خودمون درست میکردم و براشون می‌بردم می گفتم گناه دارن

یک باور اشتباه دیگه هم که بهم گفته بودن این بود که اگه صورتت رو اصلاح نکنی و پرمو باشه وضوت باطله این موها باعث باطلی وضو میشه و باید حتماً صورتت پاک باشه و مرتباً اصلاح کنی و من هم زیاد علاقه‌ای به اصلاح کردن نداشتم و این حرف هم باعث شده بود همش شک داشته باشم که وضوم قبوله یا نه ☹

من اون موقع قانون رو نمیدونستم و با سایت هم هنوز آشنا نشده بودم متاسفانه هر کس هر چیزی می‌گفت سریع قبول میکردم خدا را شکر با این فایل متوجه شدم که هر حرفی رو راحت قبول نکنم خودم یه چیزی رو تحقیق کنم تا بهش برسم درست و غلط بودنه یه چیزی را باید از طریق قرآن متوجه بشم یادمه قبلاً که با مادرم می رفتیم روضه همش می گفتند اصلاً چیز اضافی نگیرید بزارید خونه وقتی احتیاج ندارید مخصوصاً لباس و طلا

چون اینها خمس داره باید تموم لباسها وطلاهایی رو که در طول سال گرفتین و اصلا استفاده نکردین خمسش رو بدید یه زن هم موقعی میتونه خمس بده که از پول خودش باشه و به هیچ وجه از پول شوهرش نمیتونه برای خودش خمس بده

و نه با پول شوهرش میتونه به دیگران کمک کنه، اگه بدون اجازه شوهرش به کسی پولی کمک کرد گناه بسیار زیادی کرده و تا شوهرش ازش راضی نباشه خدا هم راضی نمیشه اگه هم طلا یا لباس زیادی گرفتید که استفاده ای نکردیدباید خمسش رو بدید یا اگه نتونستید لباسها رو بدید به فقیر بیچاره ها

یه باور اشتباه دیگه که به من گفته بودن این بود که اصلاً به هیچ وجه حق نداری بدون اجازه شوهرت بری مهمونی یا جایی بیرون از خونه اگه رفتی به اندازه هر قدمی که میری بیرون تا برگردی خونه فرشته ها تو رو لعن و نفرین می‌کنن و یادمه تو روضه ها که می‌رفتیم به شدت تاکید می‌کردن که حتماً باید شوهرتون ازتون راضی باشه چون شما از خودتون درآمد ندارید شوهرتون خرجی شما رو میده برای همین هر کاری گفت باید انجام بدید بدون اجازه شون از خونه بیرون نرید بدون اجازه شون از مالشون به کسی کمک نکنید اگه ازتون راضی نباشن خدا ازتون راضی نمیشه حتی اگه هم با هم قهر کردین نباید به هیچ وجه جدا بخوابین اگه جاتون رو جدا کردین همون شب تا صبح که جدا خوابیدین فرشته ها شما را نفرین می کنن و باید کاری کنید که از دستتون راضی باشن کاری که من هر چقدر که انجام می‌دادم تا بخوام چه پدر و مادر خودم و یا شوهرم و خونوادش رو راضی کنم ضربه های بسیار بدی رو خوردم و ناراحتی‌های زیادی درست میشد خیلی خوشحالم که این آگاهی‌ها رو متوجه شدم فهمیدم که به هیچ وجه نباید به دنبال راضی کردن دیگران باشم اصلا نگران تایید و نظر دیگران نباید باشم فهمیدم که به هیچ وجه مسئول زندگی دیگران نیستم هرکس با افکار و باورهای خودش زندگی خودش رو میسازه

خدایا شکرت