«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 86

به نام خدا

احساس گناه خشمی است که متوجه خود ماست، بخاطر کاری که باید میکردیم یا نباید میکردیم، و این خشم به مرور زمان روی هم انباشته میشه و تبدیل به نفرت میشه.

بنظر من احساس گناه داشتن بزرگترین ظلمیه که انسان میتونه در حق خودش داشته باشه.

و تخریب و ضرر اون به انسان اگه بیشتر از خود گناه نباشه کمتر هم نیست.

وقتی یک انسان مرتکب اشتباه یا گناهی میشه بعد از اینکه لذت گناه در انسان تمام شد اولین حالتی که به انسان دست میده احساس پشیمانی و گناهه، آنقدر این احساس روی انسان تاثیر میزاره که حتی بعد از چندین روز و چندین هفته و شاید ماه ها هنوز هم ذهن رو درگیر میکنه. بعد از احساس پشیمانی انسان یک حس نفرت و انزجار از خودش پیدا میکنه و خودش رو یک انسان بی مصرف میدونه، و بدترین لحظه اونجاییه که بعد از گذشت مدتی شخص به خودش میگه (( ماکه آب از سرمون گذشت چه یک وجب چه صد وجب)) و دوباره دست به همون اشتباه و گناه میزنه و بعد گناه پشت گناه و احساس تنفر روی احساس تنفر.

آنقدر این کار ادامه پیدا میکنه که شخصیت شخص زیر خروارها تنفر و انزجاری که از خودش داره مدفون میشه.

و در این لحظه سیاهترین حس دنیا که بزرگترین گناه هم هست به سراغ انسان میاد و اون حس نا امیدیه ، ناامیدی از بخشش خداوند، ناامیدی از زندگی شاد، ناامیدی از خوب بودن و ناامیدی از همه چیز و انسان خودش رو پوچ و بی مصرف و بی ارزش میدونه.

این خصوصیت گناهه ابتدا خودش رو به عنوان یک لذت به ما نشون میده و بعد از گذشت اون لذت زود گذر همون گناه مثل یک غده چرکی گلو گیر ما میشه و مارو عذاب میده.

اما چه راهی برای خلاصی از این حس و حال تنفر آمیز هست؟؟؟؟؟؟

احساس گناه درواقع یک نوع ترس هست، ترسی که باعث میشه انسان رو فلج کنه و به هیچ کاری دست نزنه .

اول از همه باید فهمید که این احساس ترس از چه چیزی هست ؟؟

ترس از عقوبت و عذاب خداوند یا ترس ازآبروریزی یا ترس بی شخصیتی و بی ارزشی؟؟

بزارید داستان شخصی رو براتون بگم که با گناه بزرگی که مرتکب شده بود مطمئن بود که حتما جاش داخل جهنمه

شخصی بود به نام حُربن یزید ریاحی

مردی دلیر و شجاع از خطه عرب که نام آور و جنگجویی بود که همانندش کم پیدا میشد.

فرمانده لشکر عُمر سعد بود و ماموریت داشت در صحرای نینوا راه را بر سیدالشهدا بگیرد و نگذارد که حضرت قدم از قدم بردارد.

هنگام روبرو شدن او با امام حسین علیه السلام ماجراهای جالبی اتفاق افتاد.

راوی میگوید در شب عاشورا دیدم که حُر نگران و مضطرب است و هراس تمام وجودش را گرفته است به او گفتم تا آنجا که من میدانم تو فردی قدرتمند و جنگجویی نام آوری و در عرب برابر با هزار نفر می جنگی چطور شده که در مقابل هفتاد و اندی نفر هراس تو را گرفته است؟

حُر نگاهی به من انداخت و گفت گویا خود را بین بهشت و جهنم میبینم.

ظهر عاشورا حُر باشرمساری خود را به سپاه حضرت سیدالشهدا رسانید و الباقی داستان…….

و الان حُربن یزید ریاحی یکی از شهدای بزرگوار کربلاست.

بنظر شما چه چیزی باعث شد که یک فرمانده نام آور 180 درجه مسیرش تغییر کند و از گناهی که کرده توبه کند و راه سعادت را پیش گیرد؟؟؟؟

خیلی ساده است

اول از همه تکلیفش را با خودش مشخص کرده است.

کسی که احساس گناه میکند در اول کار باید خودش خودش را ببخشد.

و مطمئن باشد که خداوند نیز اورا میبخشد.

بعد از آن غرور و تکبر را کنار بگذارد و به اشتباهش اقرار کند.

یعنی شجاعت قبول اشتباهش را داشته باشد.

گاهی اوقات که من خودم گناهی یا اشتباهی انجام میدهم به خدا میگم خدایا توکه میدونی من از روی جهل و نادانی این کار رو انجام دادم پس این گناه رو به حساب بندگی من بزار نه به حساب لجبازی باتو و خودت منو ببخش و کمکم کن دیگه دچار وسوسه شیطان نشم.

خوب در این مواقع بهترین چیزی که میتونه کمک حال شخصی باشه که احساس گناه داره و میخاد از اون رهایی پیدا کنه وجود یک دوست خوب و مهربون در کنار آدمه

چه دوستی بهتر از خود آدم ؟؟؟ باید برای خودمان دوستی مهربان و خوب باشیم. به خودمان عشق بورزیم و مدام محاسن و ویژگیهای مثبت وجودی خودمون رو یادآور بشیم.

درمقابل هر بدی یک خوبی هست.

درمقابل کارهای بدی که انجام دادیم قطعا کارهای خوبی هم انجام داده ایم

باید همیشه به کارهای مثبتی که در زندگی انجام داده ایم توجه کنیم و از این دست کارها بسیار انجام بدهیم تا ذهن ما به انجام اعمال مثبت سوق داده شود.

خودمون رو دست کم نگیریم و این تصور رو نداشته باشیم که از همه انسانها بدتر و بی ارزشتریم.

همه انسانها ممکن الخطا هستند و تنها مزیتی که دارند ستارالعیوبی خداوند رحمان است که اگر خداوند از اعمال همه انسانها پرده بردارد هیچ کس به کسی سلام نمیکند.

پس همینطور که ما مرتکب اشتباه و خطا شده ایم دیگران هم به نسبت خودشان مرتکب گناه شده اند.

خداوند با علم به اینکه ما گناهی انجام داده ایم باز هم به ما روزی میدهد از نعمتهای خود به ما ارزانی میدارد پس همیشه راه برگشت هست .

یاد و خاطره اون گناه رو باید در ذهن شیفت + دیلیت کرد تا کاملا از صفحه ذهنمون پاک بشه.

یادآوری وقایع و اشتباهات گذشته هیچ دردی رو از ما دوا نمیکنه فقط مثل یک انگل فکر و روح ما رو آزار میده.

باید خودمون رو شبیه به یک مار بدونیم

مارها هرساله پوست عوض میکنند و اون پوست قدیمی رو دور می اندازند.

ما هم هر چند وقت یکبار باید خود قدیمیمون رو با تمام کارهای خطایی که انجام دادیم دور بریزیم و یک خود جدید درست کنیم.

ذهنمان را باید مثل یک دوربین مدار بسته برنامه ریزی کنیم که اتفاقات گذشته از روش خود به خود پاک بشه.

باید همیشه و در همه حال قدردان باشیم

قدردان خداوند که مارا سالم و تندرست آفرید، به ما نعمت عقل و فهم و شعور داد مارا از نعمتهای خود بهرمند کرد و قدردان خودمان بخاطر کارهای نیکی که انجام داده ایم ، موفقیت هایی که در زندگی به آنها رسیده ایم و تلاشی که هم اکنون برای بهبود وضع زندگی خود میکنیم.

باید راه آرامش را پیدا کنیم

بعضی از افراد برای اینکه خودشان را آرام کنند به کارهای عجیب دست میزنند مثلا دیگران را کتک میزنند یا سر دیگران داد و فریاد میکنند یا چیزی میشکنند و از این قبیل کارها و به نظر خودشان اینگونه آرام میشوند در صورتی که انجام این قبیل کارها در دراز مدت اثرات مخربی دارد.

اما راه و رسم آرامش پیدا کردن عشق ورزیدن به خود و دیگران است

همه را دوست بداریم و به دیگران خوبی کنیم از غذا دادن به گنجشکان حیاط خانه مان تا کودک فال فروش سر چهارراه یا حتی بچه های پر سر و صدای داخل کوچه همه و همه باید از نعمت عشق و محبت ما برخوردار باشند.

باید به این درجه از زندگی برسیم که مطمئن باشیم وجود ما برای جامعه و مردم منفعت دارد .

من هم اکنون یکی از نعمتهای خداوند هستم که بواسطه من هرروز اتفاقات خوب و جالب برای دیگران می افتد.

من خودم را دوست دارم و خدای خودم را هم دوست دارم.

تمام مخلوقات خداراهم دوست دارم و بخاطر این دوستی تلاش میکنم که بهترین باشم.