همه ما به یک اندازه به نعمت ها دسترسی داریم - صفحه 25 (به ترتیب امتیاز)

سلام و درود بر استاد عزیزم و همسفران بی نظیرم

نتایج ۱۳ امین روز سفرم

یادم میاد روزایی رو که تازه با قوانین آشنا شده بودم و دلم میخواست به یه فرد بیماری که آشنای نزدیکمون بود کمک کنم تا بتونه به بیماریش غلبه کنه ، اینقدر ذوق داشتم تا حدی که میتونستم ببینمش که حالش خوب شده و به زندگی عادیش برگشته .

این شور و شوق برای تغییر افراد تو وجودم بود تا اینکه به دلم افتاد که خونواده اش رو بررسی کنم و ببینم که اصلا اونا هم خواهان تغییر هستند یا نه ؟

با یه شخصی از نزدیکانم که با هم خیلی عقاید مشترکی داریم در موردش مشورت کردم و نظر خواستم که این کار رو انجام بدم یا نه؟! به یاد دارم که به شدّت از انجام اینکار نفی شدم و حتی چقدر نصیحت و پند هم شنیدم که نباید اینکارو انجام بدم .!

ولی من گوشم بدهکار این حرفا نبود ، باید سرم به سنگ میخورد تا می فهمیدم اینکارها بیهوده ست .

این موضوع چند بار دیگه هم تکرار شد و من همچنان در تلاش برای تغییر شخصی در نزدیکی خودم بودم که کاملا در عدم هماهنگی با هم بودیم .

به یاد دارم در پنجمین تلاشم برای تغییر این شخص از همه بریده و ملول شده بودم که به قرآن رجوع کردم ، آیه ای که به روم باز شد و منو مدتها متحیر کرده بود

نحل:37

إِن تَحْرِصْ عَلَى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَن یُضِلُّ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِینَ

هر قدر هم که تو حریص [=مشتاق و علاقمند] بر هدایت آنان باشی، [مادام که خودشان نخواسته باشند] خداوند گمراهان را [اجباراً به راه راست] رهبری نمی‌کند و برای آنان یاوری نخواهد بود.

بعد دیدن این آیه مو به تنم سیخ شد از جوابی محکم و قاطعی که برای عملم گرفتم و بعد اون بود که به خودم اومدم و دیدم که چقدر بیهوده تلاش میکردم تا افراد رو شبیه خودم کنم تا من به آرامش برسم ، غافل از اینکه اونها تو یه فاز دیگه ای بودند و اصلا تو مخیلاتشون هم به تغییر فکر نمیکردند .

هر چند که باورهام رو تو این زمینه بهتر کردم تا تونستم بپذیرم که من فقط میتونم خودم رو تغییر بدم .

رفتارم برای تغییر دیگران نتیجه نداد ولی من نتایج خوبی گرفتم :

اولین و بهترین نتیجه اش این بود که فهمیدم من فقط و فقط خالق زندگی خودم هستم .

افراد رو تو هر جایگاهی که هستند بدون قضاوت بپذیرم .

آرامش و حال خوبم فقط از درونم نشات میگیره و با تغییر زاویه دیدم بدست میاد و به هیچ عامل بیرونی ربط نداره .

تا زمانی که من نخوام هیچ چیز و هیچ کس نمیتونه تو زندگی من دخیل باشه و فقط این من هستم که اجازه میدم افراد رو اتفاقات زندگیم تاثیرگذار باشند .

وابستگیم تو روابط خیلی کمتر شد و دونستم نباید رو هیچ کس حساب باز کنم .

دونستم که انسانیت و خدمت به خلق به معنی دلسوزی کردن و فدا کردن خودم نیست بلکه با حال خوبم میتونم به افراد کمک کنم تا اونها هم باور کنند که میشه با حال خوب زندگی رو اونطور که دوست داری رقم بزنی .

( هر بار که من حالم از درون خوبه و احساس شادی مضاعف میکنم به وضوح میبینم که چقدر روی اطرافیانم تاثیرگذارم و حتی باعث خندیدن و حال خوب اونها میشم و این چقدر خوشحالم میکنه.)

مهمتر از همه اینکه اجازه میدی همه چیز در جایگاه درست خودش روند تکاملی رو طی کنه تا به شرایط بهتری هدایت بشی و الان میتونم فریاد بزنم هیچ چیز قشنگتر از این نیست که خودت رو به ید قدرتمند خودش بسپری تا خواسته هات خلق بشند و سینه سپر کنی و ادعای بندگیش رو سر بدی .

هر روز این نتایج رو با خودم مرور میکنم تا آرامش و شادیم بیشتر بشه و جهان اطرافم رو جای بهتری برای زندگی کنم .

خداوند همه ما رو به راه کسایی که بهشون نعمت ایمان ، صبر و شکیبایی ، عمل صالح ، سپاس گزاری، تقوا ، تواضع ووو … عطا کرده ، هدایت کنه و ما را در این مسیر مستحکم و با اراده قرار بده .

در پناه ربّ خوبیها شاد و سلامت و سعادتمند باشیم . ?????