اصل اساسی یک رابطه عاشقانه - صفحه 15

سلام به استاد عزیز و دوست داشتنی خودم ومریم‌جون عزیزم .

اصل و اساس زندگی عاشقانه .

ممنون از صحبتهای استاد عزیز که مثل همیشه کلامش پر از پیامهای زیبا وقشنگه !

در گذشته های خیلی دور تو روابط با دیگران خیلی مشکل داشتم بخصوص تو روابط با عزیزان نزدیکم .ینی با خانواده های دست اولمون چون همیشه در صدد تغییرشون بودم.که خب خداروشکر طی گذشت زمان ورشد کردن خودم واینکه خیلی تلاش کردم تا نقاط ضعف ومنفی خودمو تو این زمینه پیدا کنم بالاخره تغییرات مثبت حاصل شد ومن با همه اوکی شدم‌.

خیلی خوشحالم از اینکه از اولشم دنبال عیب وایراد های خودم بودم .باوجود اینکه عیب‌هاونقصهای زیادی

در دیگران می‌دیدم اما برای ایجاد یک رابطه ی خوب وبرقراری صلح و داشتن آرامش ،تو خودم دنبال رفع نواقص می‌گشتم که خب نتیجشم دیدم والان در حال حاضر هیچ مشکلی با کسی ندارم .و همه باهام خوب هستن .

پیش همه از احترام وعزت بالایی برخوردار هستم .

این نتیجه ای نبود که یه شبه بدست بیارم واقعن سالهای خیلی زیادی تلاش کردم وتمرکزم رو روی این قضیه گذاشتم.

یادم میاد تو دوران بیماری پندامیک ،از خیلیا نظر خواهی کردم که4 نفر اول مهمه زندگیشونو،البته به غیر از فرزندانشون ،رو برام بنویسن .شاید باورتون نشه چون خودمم باورم نمیشد .

اون موقع یادمه برام خیلی جالب بود همشون تو جوابهاشون اسم منو بعد از پدر ومادرهاشون نوشته بودن .

وقتی همگیشون با هم فرستادن ومن این صحنه را دیدم نمیدونید چقدر اشک ریختم .بقدری ذوق زده و هیجانی شده بودم که خدا بدونه !

خیلی ازشون تشکر کردم .واز اینکه در کنار این عزیزان هستم از خداوند خیلی سپاسگزاری کردم.

واز اون روز به بعد حس خوبم به همشون قویتر شد واینکه خودمو متعهد تر کردم تا همیشه ودر همه جا وتحت هر شرایطی حواسم به عملکردهام باشه .وهمینم شد.خداروشکر برای همیشه روابطم با دیگران

خوب شد.یه وقتایی ممکنه نقص‌های ریزی ازم سر بزنه که اجازه نمیدم بزرگ بشه وخیلی زود اصلاحش میدم .چون همیشه انگشت اشارم سمت خودمه .

با توجه به صحبت‌های استاد وبیان کردنش از قانون جهان که مطمئن تر شدم همه چیز از سمت وسوی خودمه .

وچقدر توقعاتم از این و اون کم شدو حتی از بین رفت.

چقدر مهربان‌تر وعاقل تر شدم .

هنوزم که هنوزه با هر اتفاقی که ممکنه ناجالب باشه وبینمون رخ بده میام وتمامی افکار وباور ها ورفتارهای خودمو بالا پایین میکنم تا دلیلش را بفهمم .

از کسی رنجیده خاطر نمیشم .اکثر مواقع حسم به همشون عالیه .

گاهی اوقات پیش میاد که بد جور میخامشون وبه دو هفته ندیدن، بد جور دلتنگشون میشم که خوب میفهمم این به خاطر اینه که واقعن از صمیم قلبم دوسشون دارم .

بازم خداروسپاس میگم که مشکلی با این موضوع ندارم.

بیرون یا هر جای دیگه هم که میرم که همه ی فروشنده ها خوش برخورد وعالی هستن .

هیچ وقت هیچ جا با مشکلی بر نمی‌خورم که بگم بیرون بودم فلان مغازه دار یا فلان آدم باهام این برخورد رو داشت ومن ناراحت شدم .

همیشه همه با احترام ویژه باهام برخورد داشتن.

خیلی ساله که دیگه از کسی تخفیف نمیمیرم اما نمی‌دونم چرا خیلی جاها خودشون تخفیف‌هایی بهم میدن که به هر کی میگم هنگ می‌کنه .

منم از وجود تمامی آدمها لذت میبرم .از اینکه در کنارشون باشم از اینکه ساعتهاوروزهایی را باهاشون سپری کنم .

از خدا ممنونم که این لطف وعنایتش را شامل حالم کرده .

واما بابت روابط عاطفی با همسر.

باید بگم که دوره ی عشق ومودت را به همین منظور خریدم و بارها و بارها کار کردم .

متاسفانه تو روابط با همسرم مشکل داشتم .

البته ناگفته نمونه .

باید صادقانه بگم که بازم اینجا خداوند لطف بزرگش را شامل حالم کرده که همسرم بد جور به اصلاح خودمون خاطر خوامه .

همیشه ابزار علاقه داشته ودر عملکردش ثابت کرده که چقدر دوستم داره .

عاشق عشق ورزیه .عاشق اینه که هردومون عشقولانه با هم زندگی کنیم .

تنها خواستش از جهان همینه !

طوری که تمام تمرکزش رو این موضوع بود و هنوز هست.

بقدری تعصب رو این موضوع داشت که زیادی احساسات منو کنترل میکرد وزیادی بهم وابسته بود.

بله مشکلات ما از همین جا شروع شدکه خیلی تلاش کرد که منو شبیه خودش بکنه وخیلی توقع از من داشت که منم مثل خودش چنین احساساتی را داشته باشم .

بارها بهم توضیح داده که همه ی خانومها آرزوشونه که مردی مثل منو داشته باشن که انقد بهش بچینه وانقد حواسش بهش باشه اونوقت تو قدر منو نمیدونی و ازم فرار میکنی .

اینم بگم تو یه مواردی خودشو شهید میکرد نه تو همه ی زمینه ها!

حالا این احساس ایشون بود .

ولی من متاسفانه ثلث احساسشم نداشتم .

منتهی زنی بودم که تو زندگیم طوری زندگی کردم که تو هیچ زمینه ای ،ایشون مشکل یا کمبودی نداشته باشن.

ولی نظر ایشون اینه که خیلی کمبود داشته چون دنبال احساسی که خودش به من داشتن بودن که بدسش نیووردن.

تو زندگیم بی نهایت سر این داستان کنترل شدم .

خیلی سرزنش شدم .

خودم همه جوره تلاش کردم تا بتونم تغییر کنم .

همیشه برای مدت کوتاهی تغییر کردم اما بازم رسیدم به حس قلبی خودم که بی حسیه !

خودم از ضعف درونی خودم آگاهم وآگاه هم بودم .

من به علت یه کمبودی که حالا طبق میل وسلایق خودم بوده که نداشتم ،دچار این بی احساسی شدم .

ولی انصافا همه ترفندی اجرا کردم که این احساسم به احساس خوب تبدیل بشه .اما نشد که نشد.

تا به این نتیجه رسیدم که دیگه به فکر خودم باشم .

بسه هر چی تلاش کردم تا رضایت همسرمو بدست بیارم.

آخه سر این موضوع بنده خدارو که خیلی اذیت کردم .

خودمم خیلی اذیت شدم .

سالها عذاب وجدان ولم نمی‌کرد که چرا تو در مقابل محبت‌های همسرت ،نمیتونی احساس خوبی داشته باشی.

تو گناهکاری !

تو باید بهش حس خوبی پیدا کنی !

اینکه نمیتونی تو محکومی وتو مقصر!

انقد اینا رو به خودم میگفتم وسعی میکردم جاهای دیگه جبران کنم اما همسر من فقط محبت عاطفی وعلاقه ی قلبی را ازم میخاست .

کاری به غریزه و این داستانا نداشت چون مشکلی از اون جهت نداشتیم .

مشکلش این بود چرا ناهید عاشقش نمیشه ؟!

تمام توجیهاتشم این بود من مرد خوبی هستم .

وتو باید عاشقم باشی .انصافا که نظیر ندارن تو بیان احساسات عاشقانه .واقعن تو عمل هم نشون داده .انقد نشون داده که همه می‌دونن چقدر منو میخواد.

جالبه همه میان پیش من میگن انقد این بچه رو اذیت نکن.

دیگران هم از ریکشنهای من هرچند سعی کردم متوجه نشم ولی متوجه میشن دیگه .بله متوجه شدن که این رابطه ظاهرم بیشتر از سمت ایشونه .

میدونید چرا گفتم ظاهرن .

چون اگه یه لحظه من نباشم همسرم حتی برای خودش پا نمیشه چای یا چیزی بزاره که بخوره .

انقد متکی به منه .

تو خونه هیچ نقشی نداره جز اینکه بشینه پا گوشی یا تلویزیون .

تا چیزی براش نبرم چیزی نمیخوره تازه باید کنارشم بشینم تا بخوره .

تمام مسولیت بچه ها رو دوش خودمه اگرچه بابت این موضوع اذیت نمیشم چون عاشقانه برای هردوشون وقت میزارم واز اینکارم لذت میبرم.

افراطی عمل نمیکنم .

مراقب خودم هستم که خسته نشم .

من یه خانوم اکتیو ،پر جنب و جوش ،زرنگ ،مسولیت پذیر وایشون تنبلو و….

ببینید چطور باهاش کنار اومدم تا حالا.

البته قدر شناسه .

همیشه هرروز در هر لحظه ازم تشکر می‌کنه وبه چشمش میاد که من چقدر زحمت میکشم .

همیشه حتی تو جمعهای زیادی ازم تشکر کرده وحتی دست یا صورتمو بوسیده .

قربون صدقه ها و قش وضعف کردناشم که بماند.

این تنها کاریه که بلد!

بقیه کارا دیگه با منه.

بنظرتون چقدر منطقیه !

آیا من حق ندارم دلخور باشم ؟

آیا حق ندارم ناراحت بشم ؟

آیا من نمیتونم توقع کنم که دلم میخاست همسرم ویژگیهای دیگه ای داشت؟

میدونید این وسط چون همه زبونو میبینن همه حق رو به همسرم میدن .

چون اکثر خانوما با این کمبود مواجه هستن که همسرشون زیاد بروز احساس نمی‌کنن وحتی نشون نمیدن واین آروز وخواسته ی هر جنس مونثی هستش !

ولی من چون از اول از این نعمت برخوردار بودم نمیگم برام عادیه چون سرشت وذات آدمیزاد جوریه که از تعریف وتمجید خوشش میاد .

اما آیا همه ی نیازهای یک خانوم همینه !

برای من که اینطور نیست.

از طرفی من چکار باید بکنم که نکردم که هرچقدر تلاش کردم و هر راهیو رفتم .

چقدر از استاد تبعیت کردم وحرفاشو عملی کردم ولی بازم ته دلم همون احساس همیشگی خودمو دارم .

شاید ظاهر زندگیم عالی باشه که مطمئنم خیلیا غبطه ی زندگی منو میخورن .اما من چکار کنم ؟!

چکار کنم که اونی که باید بشم واون‌حسی که باید پیدا کنم رو پیدا نمیکنم .

هیچکی منو نمی‌فهمه .حتی استاد تو صحبتهاش خیلی گفته که به درک که کسی ظاهر شما رو نخاد .

من تو قسمت «به درکم ».

آیا خود خواهم ؟!

آیا مغرور واز خود مچکرم ؟!

والا اینطور نیستم .

منم یه آدمم .

با احساسات وعواطف درونی خودم .

فقط همین !

چطور با احساساتم بجنگم وچطور خفشون کنم .

بازم هر کاری بگید کردم اما موفق نشدم.

با کار کرد دوره ی کشف قوانین وبه خصوص دوره احساس لیاقت متوجه شدم .

من خوبم من عالیم .

باور کنید همسرم روزی چند بار بهم میگه ناهید تو خیلی خوبی .حتی بهم میگه ازت راضیم .

ناهید تو همونی هستی که میخاستم .

ناهید تو….

ناهیدتو….

با تغییرات من تو این چند ماه اخیر به نسبت قبل ،همسرم تغییر کرده .ویه جورایی داره با این قضیه کنار میاد.

کنترلهاو توقعات عاطفیش به نسبت قبل خیلی کمتر شده .

ب نظر میاد درکش بهتر شده .

حتی خودم چند بار تا حالا احساس واقعیمو بهش گفتم وازش درخاست کردم اونم منو بفهمه .که نمی‌فهمه ولی باز روی رفتارهاش نسبت بهم تاثیر مثبتی داشته .که فکر میکنم فقط به خاطر من انجام میده ولی خودش نظرش چیز دیگس .انگار چاره ای جز این نداشته باشه همچین حالتی داره .

بله اینم از داستان زندگی عشقولانه ی ما.

بارها فکر جدایی کردم ولی به این نتیجه رسیدم که نمیشه .نمیتونم .خودمم با جدایی موافق نیستم .

ولی وقتی به زندگیم نگاه میکنم میبینم به خاطر خودم کنار نیومدم .

با این قضیه نمیخام‌بگم فداکاری کردم .

یا قربانی شدم .

یا گذشت زیاد داشتم.

نه به همون میزان که من برای همسرم وقت گذاشتم وازش خیلی جاها مراقبت کردم وحال دلشو خوب کردم .

ایشون هم به همون میزان با من این رفتارها را داشته واز طرفی همیشه تو زمینه ی مالی حمایتم کرده در حالیکه هیچ وقت در آمدی نداشتم چون هیچ وقت شاغل نبودم .

منم قدر خوبی ها ومثبتهاشو میدونستم که به زندگیم ادامه دادم .

اماچیزی که این وسط هستش اینه که از صبح تا خود شب تا موقعه خواب همیشه با گفتگوهای ذهنی یا صدای درونم دارم حرف میزنم .

همیشه بهم میگن این زندگی اون چیزی که تو میخای نیست .

این مرد مرد خواسته های تو نیست.

به غیر از مهربونیش ومحبتهاش اصلا از جنبه های دیگه اونی نیست که تو میخای.

مثلا من ،مرد اکتیو مرد زبر و زرنگ دوس داشتم که داشته باشم.

حالا ظاهرش بماند که اصلا با سلیقه ی من جور نیست.که خودش یه معضله برام .

شاید شما هم مثل بقیه اینو بزارید پا خودخواهی. اما اشکالی نداره .

ناهید تمام توانش رو برای رفع این حس گذاشته اما نشده پس دیگه خودمو اذیت نمیکنم .

دیگه عذاب وجدان نمیگیرم.

دیگه خودمو مورد ملامت وسرزنش قرار نمیدم .

چکارش کنم حسه !

واقعن راه مقابله با این حس رو نمی‌دونم. فقط اینو می‌دونم که همه کاری کردم ولی نشده.

نگاه شما هم مثل بقیه این باشه که خوشی زده زیر دلش .

چ پر توقعه !

دلتم بخواد!

خب این حرفا رو چطور به قلبم تفهیم کنم نمی‌دونم .

اینکارو کردما اما نمیپذیره .

قلبم چیز دیگه ای میگه .

منی که دنبال تغییر خودم هستم وصدها مورد داشتم که تونستم تغییرشون بدم اما تو این موضوع فعلا موفق نشدم.

داشتم روزایی که حالم خیلی خوب بوده واحساسم عوض شده اما باز بعد از مدتی به حالت اول برمیگرده .

اتفاقا اون روزا بهم نشون داده که پس میشه .

شاید بشه برای همیشه به اون شکل باشم اما خلأها وکمبودهای عمیق درونیم مانعش میشه .وباهاش مقاومت می‌کنه .

بازم در مقایسه با سالهای گذشته امسال عالی بودیم .ینی من عالی بودم که ایشون هم بهتر عمل کردن.

بنده خدا اینم از بالا پایین شدن احساسات من خسته شده ولی ب خاطر دلبستگی زیاد و وابستگی زیادش نمیتونه دل بکنه چون می‌دونه وفکر می‌کنه ،وواقعن هم همینه بدون من نمیتونه اززندگی لذت ببره.

فک می‌کنه تو دنیا یه ناهید هست که اون میخادش .

صددرصدهمه ی جوانب رو درنظر میگیره که این احساسو داره .

چیزیه که همیشه خودش اقرار می‌کنه که مثل منو پیدا نمیکنه .

یه چیزیو فراموش کردم بگم که این احساس من برای امسال وپارسال نیست این مشکلی بوده که تقریبا 15ساله باهاش درگیرم.

برای ازدواج ،27سال پیش انتخاب خودم بود .

دقیقا هم به خاطر فرار از خونه ی بابام وارد این بازی شدم که منجر به ازدواج شد.

با همه ی این احساساتی که گفتم ،من بازم سر خود وبا عقل ومنطق خودم پیش نمیرم.

چندین ساله طبق گفته های استاد پیش رفتم وخواهم رفت.

تمرکزم روی تغییرات خودم .

تمرکز به مثبت‌های همسرم.

نگه داشتن احساس خوب در طول شبانه روز.

مراقبت کردن از خودم .

سعی در لذت بردن از زندگی .

اعراض وتوجه نکردن به ناخواسته ها .

سپردن و رها کردن .

اعتماد وایمان به خدا که خودش بهترین رو برام رقم میزنه .

بنابراین خودم هیچ اقدامی برای کاری نمیکنم .کلا از ذهنم بیرون بردم .

اما گه گاهی به ذهنم حمله می‌کنه که باید کنترلش کنم .

تو دوره ی احساس لیاقت،مهار کردن گفتگوهای ذهنی را یاد گرفتیم انشالله که بتونم .

خودم می‌دونم که باید جهت دهی کنم ونگاهم را تغییر بدم .باور کنید اینکارو‌ همیشه میکنم اما یه جاهایی کم میارم .

منم عاشق زیبایی ها هستم .

دل منم یه وقتایی …..

استاد جونم با شما و همراه شما این مسیرو ادامه میدم تا ببینم چ اتفاقی میفته .

منم مثل همه ی انسانها دوس دارم عشق رو تجربه کنم.

دلم میخاد مثل 27سال پیش که عاشقش شدم بازم با عشق به زندگیم ادامه بدم.

وتا زنده هستم وزنده هست ،طعم لذت واقعی روابط عاطفی رو بچشم.

این آرزوی قلبیمه!

دیگه همه چیو به خدا و جهان سپردم .خودمم سعی میکنم سهم ونقش خودمو درست وخوب انجام‌بدم .

واقعن پذیرفتم عاجز وناتوانم تو این مورد وقدرت تصمیم گیری درست رو ندارم.

بازم سپاس و ممنون از آموزه های زیباتون .

استاد جونم دوستت دارم.