خودمان را هم قضاوت نکنیم‌، چه برسد به دیگران - صفحه 30 (به ترتیب امتیاز)

سلام استاد ,موضوعی که انتخاب کردید خیلی موضوع خوبی و اینکه واقعا یکی از مشکلات و یکی از خطاهای بزرگ ما آدماست اینکه خودمون و مبرا از هر اشتباهی میدونیم یا به قول شما وقتیم که میپذیریم یه اشتباهی کردیم یه عالم توجیه داریم برای اون اشتباه ولی فقط کافی یه نفر دیگه اون اشتباه رو بکنه اون وقت که دیگه به هیچ علتی برای انجام اون کار طرف فکر نمی کنیم و فقط و فقط اونو تخریب میکنیم حالا یا تو ذهن خودمون یا بدتر از اون جلوی دیگران .ومن فکر میکنم گاهی این کار به خاطر اینه که ما اعتماد به نفس نداریم و برای این که خودمون رو خوب جلوه بدیم میایم دیگران رو بد جلوه میدیم واشتباهاتشون رو قضاون میکنیم.استاد توی صحبتاتون از انتقاد نکردن گفتین سوالم از شما اینه ایا شما میخواین بگین که کلا ما باید انتقاد کردن رو از واژگان روزمرمون حذف کنیم شاید گاهی اوقات انتقاد کردن برای یک نفر سازنده باشه مرز بین انتقاد و قضاوت مرز خیلی باریکی به نظرم نباید کسی رو قضاوت کرد که بگیم اصلا چرا این کار رو کرده ما اگه بودیم این کار رو نمیکردیم یا…ولی گاهی با انتقاد و گوش زد کردن یه سری چیزا البته بدون محکوم کردن طرف مقابل میشه یه سری از رفتارای اشتباه تصحیح بشه البته این نظر منه نمیدونم تا چه حد درست