پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 6 - صفحه 27

به نام یگانه خالق هستی

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته و تمامی دوستان

سوال این قسمت: در روابط خودت با دیگران – خصوصا روابط عاطفی – شما چه نقشی را بازی می کنید؟

من از اون دسته آدم هایی هستم که خیلی خیلی تیز بین هستم و خیلی زود یه سری از الگوهای تکرار شونده‌ی دیگران رو پیدا می‌کنم و جالبه!! این موضوع رو برای خودم یک امتیاز و یک توانایی ویژه می بینم!!

و همین ویژگی من

باعث شده که ذهن به شدت قضاوت گری داشته باشم

و + ویژگی کمال گرایی هم که از صفات بارز منه و هر روز بیشتر دارم به این دو پاشنه‌ی آشیلم پی می برم

و همین باعث شده که…

با اینکه انصافاً آدم تحسین گری هستم و از افرادی که باهاشون ارتباطات سطحی ولی دائمی دارم بشنوم که بهم میگن …

آقای تجلی شما چقدررر آدم خوش قلب و مهربونی هستی ، چقدر مثبتی ، چقدر دوست داشتنی هستی و …

ولی این در مورد ارتباطات سطحی هست

دلیلش هم اینه که من خیلی خوب ویژگی های مثبت اون فرد رو می بینم

تحسین می کنم و گه گاهی به خودش هم گوش زد می کنم و پیش خودش تحسینش می کنم

این باعث شده که ارتباطات زیبایی رو چه با جنس موافق و چه با جنس مخالف تجربه کنم

دیگه خود شما هم دیدین

بقیه دوستان هم دیدن که من چقدر با اعضای سایت ارتباطی گرم و قلبی‌ای رو برقرار می کنم و چقدر بعضی از دوستان ، من رو دوستم دارند

ولی این در مورد روابط سطحی هستش

به علت همون ریز بین‌ بودنم و به علت کمال‌گرا بودنم در مورد روابط عاطفی ام

اعضای خانواده ام ، یک دوست صمیمی یا همکار… در کل کسی که خیلی باهاش در ارتباطم چه به صورت حضوری و چه به صورت تلفنی و پیام، ارتباطات نزدیک و پیاپی با هم داریم

خیلی باید مراقب باشم که نرم تو جاده خاکی

چون میدونم اگه یه وجه منفی ازش ببینم و حواسم به این اسب چموش و سرکش یعنی ذهن نجوا گرم نباشه

چنان تاخت و تاز می کنه و میره توی جاده خاکی که پس از چند مدت به خودم میام و می‌بینم وعوو دقیقاً اینجا middle of nowhere هستش یعنی وسط ناکجا آباد هستم

جالبه تو یکی از قسمت های قبلی که در مورد روابط بود ، با تعجب داشتم می نوشتم که من فلان مسئله رو در ارتباطات دارم

و الان دارم خودم پاسخ اون سوالی که اینقدرررر برایم تعجب برانگیز بود رو به خودم میگم

دارم می فهمم این من هستم که با این فرکانس های درب و داغونم اون الگوهای تکرار شونده در روابط رو ایجاد می کردم

————————————

بر می گردم به همون جمله‌ی همیشگی ام

استاد عزیزم شما داری با این فایل ها از من یه روان‌شناس حاذق میسازی

دارم تبدیل میشم به کسی که خودم می توانم به خودم کمک کنم و یه جورایی خودم رو درمان کنم

و چقدر این احساس ، احساس قشنگیه … چقدر احساس اینکه درک کنی فقط و فقط خودت هستی که داری زندگیت رو در تمام ابعاد خلق می کنی و نه هیچ عامل بیرونی از تو … چقدررر این احساس پاک، الهی و زیباست خدایا شکرت

————————————

قبلاً آدمی بودم که‌ وقتی با یه نفر دوست می شدم حالا چه پسر و چه دختر

به جهت ترسی که از، از دست دادن اون فرد داشتم و به جهت اینکه خیلی احساساتی بودم و خیلی وابسته می شدم

اولاً یه سری جاها باعث می‌شدم که عرصه بر اون فرد تنگ بشه

دوماً باج می دادم …

زیاد هم باج می دادم …

یه جایی توی زندگیم دو سه سال پیش این موضوع رو فهمیدم که من وابسته ام و مشرکم ، فهمیدم که من چه باج ها که در روابطم ندادم و از چه لذت ها که خودم رو محروم نکردم

حقیقتا روزهای اول که فهمیدم همچین شخصیتی دارم تو شک بسیار عمیقی فرو رفتم و طول کشید تا به خودم بیام، چندماه طول کشید …

وقتی هم به خودم اومدم پذیرش مسوولیت این وجه از زندگی ام برای بسیار بسیار سخت بود

و شروع کردم به متهم کردنِ افراد .‌‌.. اول از همه انگشت نشانه ام رو گرفتم به سمت پدرم و بعد هم مادرم …

نمی خواهم بیشتر توضیح بدهم … فقط خواستم برای خودم مکتوب کنم که کجا بودم و دیگه هرگز بر نگردم به اون شخصیت گذشته ام

از اون جایی که، شروع کردم آرام آرام به پذیرفتن مسوولیت زندگی ام، از همون جا تغییرات زندگی ام آرام آرام شروع شد

دوست هایم کاملا عوض شدن

چون مدارم تغییر کرد

رفتار پدر و مادرم و کلا خانوداه ام 180 درجه تغییر کرده

و…

خیلی مستقل تر شدم

خیلی بیشتر به خودم عشق می ورزم و بیشتر خودم رو دوست دارم

خیلی قوی و شجاع و جسور شدم

به همون میزان دوستانی هم توی زندگیم اومدن و دارند میان که ویژگی هایی مشابه به خودم دارند و از معاشرت با اون ها لذت می برم و چیز یاد می‌گیریم از هم

ولی من هنوز هم‌ وابستگی هایی دارم که کم و بیش خودم مطلع هستم

هنوز هم در بعضی از موارد زودرنج هستم و احساساتی میشم خبر خوب اینه که قبلاً گریه هم می کردم ، حالا قوی تر شدم و به لطف خدا نه تنها گریه نمی کنم بلکه بغص هم نمی کنم

————————————–

گاهی وقت ها (که البته این احساس کم هم نیست ولی خیلی زیاد هم نیست) احساس عدم لیاقت می کنم

یعنی شک می کنم که … مادرم داره این خوبی ها رو در حقم می کنه ، دیگه زیادیم نمیشه ؟!

یا محبت هایی که دوستام و همکارهام به طُرُق مختلف در حقم دارند یا حتی غریبه ها …

یا به همین شکل اگر پدرم برایم هدایایی می گیره… این احساس درونم شکل می گیره بابا 29 سالته!! خجالت نمی کشی!!

در صورتی که اون از روی عشق پدری خودش این کار رو انجام میده و هیچ منتی هم نداره …

بعد من باید کلی با خودم کلنجار برم و به ذهن منطقی ام‌ با منطق و دلیل و برهان توضیح بدهم که این خداوندِ که داره از طریق بنده هایش بهم محبت می کنه

خداوند از طریق دست هایش محبت می کنه دیگه

بعد ذهنم میگه خب چرا اینقدر زیاد محبت می کنه!! واقعا ذهنم بعضی وقت ها این سوال رو در مورد خداوند هم از من می پرسه ها!!

بعد من برایش توضیح می دهم که چون اون خداوندِ ، اون یک انسان نیست (برای محبت‌هایش حساب کتاب نمی‌کنه)

خداوند جز ویژگی‌های بارزش مهربان بودنِ بی نهایته ، بخشنده بودنِ بی نهایته

هذا من فضل ربی یعنی همین دیگه … یعنی درک کن که اون خداست و بی حد و حصر و بدون دلیل می‌بخشه

خدا وقتی من رو خلق کرده من رو اشرف مخلوقات قرار داده و از روح خودش در من دمیده

برای هیچ موجود دیگه‌ای این کار رو نکرده

خدا عاشق منِ بی نهایت

با این حرف ها خودم رو راضی می کنم که من لایقم

————————————–

در مورد قربانی بودن هم قبلاً خیلی خودم رو قربانی می دیدم ، بالاتر توی صحبت هایم عرض کردم

ولی الان مورد خاصی به ذهنم نمی رسه که بیان کنم

————————————–

اگر چیزی را به یاد آوردم و مرتبط به این جلسه بود باز هم میام و می نویسیم

استاد عباس منش دوستت دارم بی نهایت

به فضل پروردگار ان شا الله به زودی تو دوره می بینمت

خداوند یار و نگهدار هدایتگر همه‌ی ما بندگان موحد و عاشق پیشه باشه … ان شا الله