خداوند را بهتر بشناسیم | قسمت 2 - صفحه 7 (به ترتیب امتیاز)

part 2

مثلا زمان قدیم اگه یه طوفانی میومد ما فکر میکردیم که خداوند عذاب نازل کرده این طوفان اومده در صورتی که یک سیستم آب و هواییه. همین الان شما میبیند که طوفان ها رو پیش بینی میکنن از یه هفته قبل مثلا میگن آقا تا یک هفته ی بعد، 5 روز بعد، 2 روز بعد، 3 روز بعد در فلان منطقه یک طوفان وحشتناکی میخواد بیاد که درصد خرابیش هم مثلا احتمالا تا اینقدره، زلزله رو میتونن پیش بینی کنن، یعنی اون چیزایی که قبلا پیشینیان ما فکر میکردن که این عذاب الهیه، این چیزایی که الان ما میدونیم آقا نه این جریان طبیعی سیستم آب و هوایی اگر در این دما قرار بگیره، اگر باد به این جهت بوزه، اگر در گسل های زمین این اتفاق بیفته، این فشارها وارد بشه یک زمین لرزه داریم یا هر چیزی شبیه این.

خداوند داره توضیح میده حالا غیر از اون یه تیکه ش که همه فکر میکنن اونجایی که گفته به هرکه بخواهد زیان میرساند یعنی اون بارونه ممکنه یه بارونی یا تگرگی باشه که بزنه همه ی میوه ها رو خراب کنه، ممکنه یه بارونی باشه که چشمه ها رو جوشان کنه، این “با هر کسی بخواهد” منظورش خواستن خدا نیست من بارها و بارها در مورد “یشا” و “یرید” صحبت کردم. اینجا از “یشا” استفاده میکنه یعنی با هر کسی که با قوانین الهی هماهنگه، هر قانونی که در قانون الهی هست همون اتفاق میفته نه اینکه خواست خداست. تفاوت فراوانی هست بین کلمه ی “یشا” و “یرید”، “من اراد الله” یا ” انشاالله” یا “ان تشاالله” یا “ان اراد الله” یا ” ان یریدالله”.

ادامه ی آیه ها رو باهم ببینیم:

خداوند شب و روز را بر یکدیگر میگرداند و در این عبرتی است برای دیده وران

یعنی ما الان میگیم که آقا این منظومه ی شمسی، حرکت زمین به دور خورشید، حرکت زمین به دور خودش باعث مثلا شب و روز میشه اما داره قرآن به خدا نسبت میده. این نگاه سیستمی رو ببینید:

خداوند همه ی جنبندگان را از آب آفرید، گروهی بر شکم میخزند و گروهی بر 2 پا راه میروند، گروهی بر 4 پا راه میروند. خداوند هرچه را بخواهد می آفریند زیرا بر همه چیز قادر است.

ما الان دیگه میدونیم که بر اساس قانون تکامل جهان به وجود اومده و موجودات به وجود اومدن. یعنی اینجوری نبوده که خدا یهویی مثلا یه آدم رو به وجود بیاره برخلاف اون چیزی که ما تصور میکردیم قبلا و اون هم به خاطر تورات بود. اینجوری نیست که مثلا بگیم خدا یهویی آدم رو به وجود آورد بعد از دنده ی چپ مرد حوا رو به وجود آورد و …، این اتفاق نیفتاده. اون چیزی که خیلی خیلی بحث شد سر تئوری داروین این بود که داروین فهمید که نه آقا همه چیز بر اساس قانون تکامل به وجود اومده و تمام موجودات به این شکل نسلشون گسترش پیدا کرده. جهان گسترش داد خودشو یه سری از حیوانات نتونستن با تغییرات رشد کنن، نتونستن زنده بمونن، اون ها مردن و نسلی که قوی تر بود نسل پیروز شد. این تنازع بقا بوده درواقع، به این شکل جهان پیشرفت کرده. یعنی همین جنبندگانی که از آب آفریده شده که الانم ثابت شده که همه ی جهان از آب به وجود اومده و اولین تک سلولی ها به قول قرآن که اینو تایید کرده در فاصله ی بین خشکی و آب (یعنی در ساحل) به وجود اومدن و رشد کردن اینا به شاخه های مختلف تبدیل شدن. این حیوانی که اول ماهی بوده بعدا اومده تو خشکی اول پا نداشته بعدا یواش یواش با توجه به هزاران هزار سال، صدها هزار سال و میلیون ها سال تکامل پا به وجود اومده، بال به وجود اومده، تقسیم شده، پستانداران به وجود اومدن، تخم گذاران به وجود اومدن، پرندگان به وجود اومدن. اینا رو دیگه الان ما میدونیم یعنی دیگه الان اصلا چیزی نیست که بخواد قابل بحث باشه بگی نه آقا تکامل وجود نداشته مثلا، یه حیوونی هست این حیوونه یهویی همینجوری خودش به وجود اومد هیچ تکاملی هم نبوده. همه ی جهان از همون تک سلولی هایی که در فواصل بین آب و خاک بودن به وجود اومدن و رشد کردن و همینجوری هم ادامه پیدا میکنه. این اتفاق رو که دیگه همه میدونن و خداوند میگه ما این کار رو کردیم در صورتی که سیستم این کار رو کرده ولی چون اون سیستم خود خداست خداوند میگه ما این کار رو کردیم.

شما به این فکر کنید یه جاهایی هست که همیشه بحثه سر اینکه چرا خدا میگه “انا انزلناه”؟ چرا میگه “ما” این کار رو کردیم؟ چرا نمیگه “من”؟ شما نگاه کنید میگه “انا اوحینا”، “ما وحی کردیم”، ما نازل کردیم”، “ما عذاب میکنیم”، این “ما” کی هستن؟ چرا نمیگه “من”؟ ما که تو باورمون اینه که خدا یکیه، میگیم “لا اله الا هو” فقط همونه، همون یه دونه هست، چرا خودش وقتی میخواد در مورد خودش صحبت کنه همیشه میگه “ما”؟ ما این کارو میکنیم، ما اون کارو میکنیم، ما فلانیم، ما بهمانیم و … به خاطر اینکه سیستمه، به خاطر اینکه یک مجموعه هست. شما دقت کنید در تمام جاهایی که یک سیستم داره کار میکنه خداوند میگه “ما”، اما جاهایی که نگاه، نگاه توحیدی باید باشه خدا میگه “من”. شما هیچوقت در قرآن نمی بینید که خدا بگه ما رو بپرستید یا ما رو شکرگزار باشید، گفته من رو بپرستید، من رو سپاسگزار باشید، نگفته “ما”. ولی در نگاه سیستمی متوجه میشیم اون جاهایی که سیستم داره کار میکنه، اونجایی که جهان داره عمل میکنه همیشه داره از “ما” استفاده میکنه نه از “من”. از فعل جمع استفاده میکنه. بعضیام حالا به اشتباه فکر میکنن نه به خاطر اینکه مثلا احترام بذاره (!) مثل پادشاها تو این فیلما نشون میدن که پادشاهه مثلا میگه ما برنامه ریختیم که این کار رو انجام بدیم، چون پادشاهه خودشو بزرگ می بینه میگه ما، نمیگه من. نه خداوند نه نیازی داره که بقیه یه همچین نگاهی بهش داشته باشن نه اصلا نیاز داره ما عبادتش کنیم و اصلا نیاز به اینکه ما یه کاری براش انجام بدیم نداره به خاطر همینم نیاز نداره که بگه “ما”. شما دقت کنید هر کجا از کلمه ی “ما” استفاده کرده نگاه نگاه سیستمی بوده، یک مجموعه اتفاق باید میفتاده تا اون شرایط به وجود بیاد، اگر وحی بوده، اگر باران بوده، اگر عذاب بوده یا هر چیزی شبیه این.

در ادامه خداوند میفرماید: ما آیات روشنگری نازل کردیم و خدا هرکس را بخواهد به راه راست هدایت میکند “لقد انزلنا آیات مبینات” “ما” این کار رو کردیم، چون اینا همش سیستم داره این کار رو انجام میده و بازم اگر دقت کنید خدا هرکس را بخواهد به راه راست هدایت میکند باز هم داره از “یشا” استفاده میکنه. “والله یهدی من یشا الی صراط المستقیم” نه “یرید”. “یشا” به معنی خواستن نیست، به معنای اینه که هرکسی در این قوانین باشه هدایت میشود هرکس به قوانین عمل نکنه هدایت نمی شود. اینکه خدا دوست داشته باشه بگه نه من حال میکنم که اینو مثلا هدایت کنم، اصلا با قیافه ی این بابا حال نمیکنم بذار پدرشو دربیارم، نه سیستم اینجوری نیست سیستم طبق قوانین عمل میکنه خداوند طبق قوانین عمل میکنه. ما همینو میخوایم بدونیم، ما میخوایم بدونیم که قوانین چیه؟ من دوست دارم که به این موضوع فکر کنید.

از وقتی که من نگاهم به خداوند یک نگاهی بوده که قوانین داره عمل میکنه خیلی خیلی موفقیت های بزرگی کسب کردم، به نتایج خیلی خوبی رسیدم، به آرامش رسیدم آرامش نکته ی مهمش اینه، به آرامش رسیدم خیالم راحته که آقا من در جهانی زندگی میکنم که خداوند قوانینی رو وضع کرده که اگر از قوانین آگاه باشم و طبق اونها عمل کنم همیشه در همه ی زمینه ها اتفاقات خوب رو تجربه میکنم. یعنی من الان وقتی اتفاقات بد برام به وجود میاد به راحتی میتونم بفهمم که آقا اینو خودم به وجود آورم خدا برای من به وجود نیاورده، خودم فرکانسش رو ارسال کردم. نگرانی بوده، ناراحتی بوده، عصبانیت بوده، خشم بوده در یک موضوعی، باور نادرست بوده، باور کمبود بوده، نتیجه ش این بود. کاملا دیگه فهمیدم این موضوع رو اصلا یک درصد شک ندارم، یعنی اگه همه ی دوستان بیان بگن نه آقا تو داری غلط فکر میکنی ذره ای در اطمینان من به این موضوع کم نمیشه چون بارها و بارها هر چند حالتشو تجربه کردم. نگران بودم بلا سرم اومده، امیدوار بودم اتفاقات خوب برام رخ داده، حالم خوب بوده اتفاقات خوب رخ داده، حالم بد بوده عصبی بودم خشمگین بودم داد و بیداد کردم اتفاقات بد رو تجربه کردم برام به وجود اومده، این دیگه اصلا یقین یقین. میخوام این اتفاق رو تو هم برای خودت تجربه کنی، برای خودت به وجود بیاری. میخوام به این موضوع فکر کنی نمیخوام حرف های منو قبول کنید شما حق دارید فکر کنید، حق دارید که مطالعه کنید حق دارید که بررسی کنید و دوست دارم که این روند رو بهتر و بهتر بتونیم با همدیگه ادامه بدیم و نتایج خیلی خوبی بگیریم.

بعضی از دوستان در مورد عذاب گفته بودن که نه مثلا خداوند اومده برای فلانی فلان عذاب رو به وجود آورده مثلا ابابیل بودن، طوفان اومده، سیل اومده، داستان حضرت لوط بوده، داستان حضرت نوح بوده و … اینا هم جزو همون سیستم بوده، اونا هم طبق سیستم عمل کرده یعنی در واقع اون سیستم داشته کار میکرده، روندش اینجوری بوده که آقا اونایی که فرکانس منفی داشتن، اونایی که شرک داشتن، اونایی که بی ایمان بودن و احساس بدی هم داشتن در شرایط عذاب قرار بگیرن. نتیجه ی بی ایمانی احساس ترسه، نگرانیه، احساس ناامیدیه. کسی که امید داره حتما ایمان داره به یه خدایی که امید داره، کسی که آرامش داره ایمان داره، “الا بذکر الله تطمئن القلوب” فقط با یاد خداوند دلها آرام میگیرد. کسی که بی ایمانه کسی که شرک داره کسی که کفر داره اون که همیشه مضطربه، همیشه نگرانه، همیشه میترسه، همیشه نا امیده، نتیجه ی اون احساس این اتفاقاته که به وجود میاد نه اینکه خدا بگه “نه خوب بذار من حال اینو بگیرم! خیلی دیگه عصبی شدم از دست اینا حالشونو بگیرم!” تو قرآن پره از این مثال ها. این فرکانسی که ارسال کردن نتیجه ش این بوده و اگر دقت کنید زمان عذاب اگر که سیستم داره عمل میکنه سیستم جوری برنامه ریزی شده که خشک و تر رو با هم نمیسوزونه برخلاف بقیه ای که باور دارن نه دیگه عذاب که بیاد خشک و تر با هم میسوزه.

یکی از نگاه هایی که متوجه میکنه سیستم داره عمل میکنه و سیستم بدون نقص داره عمل میکنه، فارغ از احساسات داره عمل میکنه، اینه که هرکجا که عذاب خواسته بیاد نازل بشه اون کسی که فرکانس مثبت فرستاده در اون موقعیت و در اون لوکینشینی که عذاب میخواسته نازل بشه نبوده. یعنی اگر نوح بوده، نوح و اون اصحاب و یارانی که ایمان آورده بودن سوار کشتی بودن رفته بودن بعد عذاب نازل شده، یا لوط یا هر کس دیگه ای که این اتفاق براش افتاده. شما می بینید توی قرآن پیامبر و یارانی که فرکانس مثبت داشتن تو اون موقعیت نبودن. این سیستم داره اینجوری عمل میکنه، کبوتر با کبوتر باز با باز کند همجنس با همجنس پرواز، هر اتفاق نتیجه ی فرکانسیه که خودشون میفرستن اینجوری هم نیست که سیستم خطا کنه، اشتباه کنه، سیستم قانونشو عوض کنه، سیستم داره عمل میکنه.

در مورد معجزات: ببینید دوستان معجزه اون چیزی نیست که ما فکر میکنیم که خداوند بیاد قوانین طبیعت رو عوض کنه برای مثلا موسی معجزه رو ایجاد کنه. اصلا این اتفاق نیفتاده. یعنی همین الان ثابت کردن که آقا اگر باد از یک زاویه ی خاصی با یک سرعت خاصی از رود نیل حرکت کنه و رود نیل هم در حالت جزر باشه آب باز میکنه رود رو و میتونن از کف رود حرکت کنن! یعنی اینجوری نبوده که مثلا خدا بیاد بگه که نه موسی من الان تمام قوانین چسبندگی مولکولی رو، تمام قوانین جاذبه رو، تمام قوانین رو تغییر میدم برای اینکه تو رو نجات بدم! نه. اون لحظه ای که این باد داشته میومده مقارن شده با اون زمانی که موسی رسیده به رود نیل یعنی اون همزمانی اتفاق افتاده اونم به خاطر اینکه سیستم خیلی هوشمنده، سیستم خیلی خیلی هوشمند داره عمل میکنه.

نمیخوام حالا در مورد این مسائل خیلی صحبت کنم دوست دارم خودتون فکر کنید. اصلا به همه ی حرف های من منکر بشید هیچ اشکالی نداره فقط فکر کن، برس به یه راه بهتر، برس به یه جایی که نگاهی که به خداوند داری بهت احساس آرامش بده، برس به یه جایی که وقتی به خدا فکر میکنی حالت خوب بشه، برس به یه جایی که وقتی در طول مسیر زندگیت در طول سالهای زندگی نگاه میکنی به گذشته ت می بینی که آقا من خوب زندگی کردم از زندگیم لذت بردم. ببین چه نگاهی میتونه برای تو این شرایط رو به وجود بیاره؟ چه ایمانی؟ چه درکی از خداوند؟

اعتقادی که به من کمک کنه طبق قوانین عمل کنم خیلی اعتقاد خوبیه که بگم آقا یه سری قوانین هست بدون تغییره. فرض کنید شما تو یه کشوری هستید که قوانین داره، قوانینش محکمه، مشخصه، میگه آقا اگه شما انقدر اینجا سرمایه گذاری کنید تا اینقدر سال دولت حمایت میکنه، تا اینقدر سال مالیات نمیخواد بدید، این جنس هایی که میخواید شما همیشه میتونید وارد کنید، هیچ ممنوعیت گمرکی نداره و… همه ی قوانین رو شفاف بهت میگه، میگه آقا تغییری هم نمیکنه این قوانین مثلا تا 40 سال همینه. شما مواد اولیه ت رو میتونی وارد کنی با اینقدر درصد گمرکی، مثلا اینجا میتونی محصولاتت رو بفروشی با اینقدر مالیات، همه چی از قبل مشخصه چقدر احساس آرامش داری؟ چقدر خیالت راحته؟ چقدر خوب میتونی برنامه ریزی کنی؟ چقدر خوب میتونی فکر کنی؟ چقدر حالت خوبه؟ تا یه کشوری که بگن نه آقا ممکنه ما امروز بذاریم تو اینجا سرمایه گذاری کنی فردا بگیم نه آقا اصلا تو غلط کردی اومدی اینجا سرمایه گذاری کنی، کلا جمع کن بساطتو برو! امروز میگیم که آقا این جنس رو میتونی وارد کنی فردا میگیم نه آقا نظرمون عوض شد جنس رو دیگه نمیتونی وارد کنی! امروز میگیم مالیات اینقدره فردا میگیم نه چه مالیاتی؟ مالیات مثلا 10برابر اینه! اگر تو یک همچین کشوری بخوای سرمایه گذاری کنی، بخوای کار کنی چقدر نگرانی؟ چقدر میترسی؟ چقدر پات میلرزه؟ چقدر همه چی تغییر میکنه؟ این همونه دیگه، این نگاهی که من به خداوند دارم نگاهیه که به من کمک کرده که خیالم راحت باشه تو این دنیا بگم آقا اگر این قوانین داره عمل میکنه من اگر این کار و این کار رو به این شکل انجام بدم، این باور رو داشته باشم، این احساس رو داشته باشم، این نگاه و ایمان رو داشته باشم، این نتایج رو میگیرم چه بقیه خوششون بیاد چه بقیه خوششون نیاد، چه بقیه بخوان چه بقیه نخوان.

دقیقا همین اتفاق برای من افتاد یعنی وقتی که من ایمانم رو به خداوند تغییر دادم تونستم اینجوری خداوند رو ببینم که خداوند احساساتی نمیشه که من بیام جلوش مثلا گریه و زاری کنم مثلا بگم خدایا بهم کمک کن، بگه عهههه من میخواستم تو گریه و زاری کنی بعد بهت کمک کنم! خداوند طبق یه سری قوانین عمل میکنه، این قوانینی که به وجود اومده نه مال امروزه نه مال فرداس نه مال دیروزه، این از اول بوده تا آخر هم هست، “هوالظاهر و هوالباطن، هوالاول و هوالاخر” همه چی همین بوده. حالا که اینجوریه پس من میتونم خیالم راحت باشه، میتونم طبق این قواینن عمل کنم طبق این قوانین نتیجه بگیرم، هر کجام اشتباه میکنم تقصیر خودمه، خودم اشتباه کردم خداوند عذابی نازل نکرده اشتباهات خودم بوده “بما کانوا یعملون”، برید قرآن رو بخونید ببینید چند بار این آیه اومده که خداوند به بندگان خود ظلم نمیکنه؟ ببینید چند بار این آیه اومده که هر اتفاقی میفته برای خودتونه به واسطه ی خودتونه؟ “بما کسبت ایدیهم” هست؟ “بما قدمت ایدیهم” هست؟ ببینید چند بار این آیه ها تو قرآن اومده؟ خداوند به بندگان خودش ظلم نمیکنه. اینجوری نیست که بگیم نه آقا مثلا خدا با حضرت محمد حال میکرد گفتش که شما چون دیگه ایمان دارید دیگه، من خدای شما هستم و اونا هم که بی ایمانن (ابوسفیان و بقیه) و من که طرفدار شما هستم که به من ایمان دارید پس شما تو هر جنگی برید پیروز میشید، برید بگید “یا الله” و پیروز میشید! خوب اینا تو جنگ احد شکست خوردن، حمزه سیدالشهدا شهید شد، پیامبر به شدت مجروح شد که حتی گفتن پیامبر کشته شده و کشتیمش، چقدر اتفاق افتاد؟ چقدر کشته داد سپاه اسلام؟ حالا مثلا خدا اومد گفتش که نه من واقعیتش نتونستم دیگه زورم نرسید؟! اونا اون قلعه رو از پشت حمله کردن و بالاخره ما زورمون نرسید؟! نه، خدا در همون قرآن میفرماید که آقا این به خاطر خودتون بود، پیامبر گفته بود که آقا اون کوه رو ازش محافظت کنید، این قوانین جنگیه، شما از قوانین تبعیت نکردید، شما پشت جبهه رو خالی گذاشتید از پشت برگشتن به شما حمله کردن و کلی از نفراتتون رو کشتن خدا این وسط تقصیری نداشت، خدا این وسط کار خاصی برای پیامبر نمی خواست بکنه.

بارها و بارها به شکل های مختلف تو قرآن میگه، شما برید بخونید قرآن رو متوجه میشید که اصلا اینجوری نیست که مثلا خداوند بیاد بگه نه مثلا ما یک نگاه ویژه ای داریم به فلانی یا فلان پیامبر، این نگاه ویژه ی ما مثلا باعث میشه که اون هرکاری کنه پیروز بشه! نه، اشتباه کنه شکست میخوره طبق قوانین عمل نکنه شکست میخوره میخوای پیامبر باش میخوای هرکس دیگه ای باش، این قانونشه، اصلا این یعنی عدل این عدالت واقعیه که پارتی بازی جایی نداره این قانون. همه چی طبق قانون عمل میکنه و این نگاه برای من نگاه خوبی بود. امیدوارم که بتونیم خدای واقعی رو بشناسیم خدایی که وقتی بهش فکر میکنیم به ما احساس آرامش میده به ما قدرت میده به ما یقین میده.

پایان