شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت - صفحه 166

با سلام خدمت دوستان خودم و استاد فوق العاده ام

دوستان من تصمیم گرفتم که جواب کامل به این سوال بدم اما همین اولش بگم که بعد از فکر کردن به اون به صورت متمرکز ، متوجه شدم که بینهایت ترمز تو یه همچین خواسته ای میتونه باشه.استاد من تو ذهنم همچین تصوری از تعداد ترمزهای ذهنی مان نسبت به یک خواسته رو تصور هم نمیتونستم بکنم و از خداوند سپاسگزارم که دارم متوجه دلیل برآورده نشدن خواسته هام میشم

چون با تمام وجود پذیرفتم که من خالق خواسته هام و حتی خالق ترمزهای ذهنی در جهت نرسیدن به خواسته هام هستم

به خاطر همین میخوام به خاطر خودم به صورت کامل (با توجه به چیزهایی که تابه حال فهمیدم) پاسخ بدم، موانع ذهنی موجود در این نوع خواسته عبارت است از:

1. عدم شناخت درست قوانین جهان مادی

زبان دریافت خواسته های ما زبان فرکانسی است بنابراین دریافت خواسته نمیتونه با مشروط کردن خواسته برای خداوند صورت بگیره. در واقع معامله ای در کار نیست که ما بخواهیم با خالق جهان ک قوانینش مشخص و تغییر ناپذیره انجام بدیم و فقط کافیه در فرکانس دریافت خواسته قرار بگیریم

2. عدم احساس لیاقت و ارزشمندی

در واقع ما خودمون رو به تنهایی لایق دریافت خواسته نمیبینیم و خواسته خودمون رو مشروط میکنیم… چقدر خنده داره واقعا که تا به حال به این موضوع فکر نمیکردم و برعکس فکر میکردم که چه نیت درستی پشت این خواسته است.

در صورتی که وقتی من لایق دریافت خواسته هستم که خودم رو لایق دریافتش ببینم.وقتی جهان پاسخ به خواسته من میده که من خودم رو ارزشمند و لایق ببینم. خداوند لحظه خلقت انسان تمام جهان رو به سجده وامیداره اما من انسان بعدها احساس لیاقت رو در خودم با رفتارهایی که با ما میشه و افکار نادرست اجتماع و رسانه و …. میکشم و این ریشه در گذشته ما داره و یک باور مخرب در ذهن ماست.

3. شک داشتن به عدل خداوند و عدم درک ضرورت وجود تضاد در زندگی

بعضا این تصور تو ذهن ایجاد میشه که چون تعدادی از بندگان تو در جایگاه اصلی خودشان نیستند بنابراین من باید کمک کنم تا اونها هم سعادتمند بشوند و با رسیدن به خواسته ام حتما این کار را انجام میدم

این ترمز هم واقعا خنده داره … استاد میدونی من دارم به این فکر میکنم که ما اصلا ریشه ای هیچ وقت به هیچی نگاه نکردیم تو زندگیمون

من دیگه مطمئنم که هر کس در هر جایگاهی که هست درسته و هر انسانی میتونه زندگی خودش رو تغییر بده چون این قدرت رو بدون استثنا خداوند در وجود ما قرار داده تا با نهایت عدل خداوند هر کسی با اراده و اختیار خودش بدون توجه و نیاز به جایی که الان قرار داره و هست (خانواده ، کشور، سن، جنسیت و …) خالق زندگی خودش باشه. با وجود تضاد ما میتونیم خوبی و بدی رو درک کنیم.

4. باور مخرب کمبود و عدم درک فراوانی در جهان

استاد این باور فوق العاده زندگی من رو با وجود تمام پیشرفت هام عقب انداخت

متاسفانه ما فکر میکنیم که یک مقدار محدودی نعمت و ثروت وجود داره که باید بدویم تا بدستش بیاریم … چ تفکر محدودی داریم ما آخه

خداوند صمد و بی نیازه خواسته مشروط یعنی باور کمبود، باران الهی همواره در حال باریدنه این ما هستیم که سطل کم قطری داریم و بارانی دریافت نمیکنیم

5. عدم تمرکز روی خواسته و توجه به ناخواسته ها

ما زمانی به خواسته خودمون میرسیم که هر روز اون رو گوشه ذهنمون داشته باشیم و برای رسیدن به اون برنامه ریزی کنیم، اما با مشروط کردن خواسته تمرکز و توجهمون رو از خواسته برداشته و به مسائل دیگه مئطوف میکنیم که این خودش یک ترمز اساسی در مسیر رسیدن به خواسته مونه

6. مانع ذهنی بخشش مشروط

اساس و اصل بخشش این هست که ما به احساس خوب برسیم و با داشتن احساس خوب اتفاقات خوب رو تجربه کنیم، جهانی که همواره در حال گسترش هست و خداوند هیچ نیازی به بخشش ما ندارند این ما هستیم که با بخشش بدست می آوریم

بنابراین ممکنه تو این نوع خواسته ترمزهای ذهنی فراوانی در خصوص بخشش برامون ایجاد کنه مثلا اگر قلبا این بخشش به ما حس خوبی نده و ترس از دست دادنه بخشی از دارایی رو به ما بده که باز به باور کمبود مربوط هست، مانعی میشه در جهت نرسیدن به خواسته مون

7.دور از دسترس بودن خواسته و نشناختن قانون تکامل

این ترمز خیلی جالبه چون با تمام وجود نپذیرفتیم که خداوند ما رو خالق زندگی خودمون قرار داده پس فکر میکنیم که رسیدن به خواسته احتمالیه بنابراین چون دور از دسترس هست رسیدنه به خواستمون، اون رو مشروط میکنیم تا خداوند با این شرط قبول کنه که ما رو به خواستمون برسونه…این ما هستیم که خودمون رو از خواسته مون دور میکنیم چون ذهنمون محدود و پر از موانع و ترمز هست…این موانع باعث میشه که ما هدف و خواسته مون رو اونقدر بزرگ و دست نیافتنی ببینیم که هرگز قدم اول رو برای رسیدن به اون برنداریم و به الهامات خدای درون خودمون بیتوجهی کنیم بنابراین اصل و اساسه خواسته رو خودمون از بین میبریم

بزرگ بودن خواسته باید در ذهن ما برنامه ریزی بشه و به اهداف کوتاه مدت تقسیم بشه تا رسیدن به اهداف کوچیک ما رو مشتاق پیش رفتن بکنه اما وقتی تو این شرط رو برای خودت قائل میشی یعنی رسیدن به اون رو تو ذهنت محال یا شدیدا دور از دسترس میکنی و از طرفی میگی خب من تو کدوم مرحله باید ببخشم … تا به قول و قرارم عمل کرده باشم؟

ما که طبق قانون تکامل به یکباره به خواسته خودمون نمیرسیم

این موضوعیه که فکر میکنم اغلب ما بهش فکر نکرده بودیم در صورتی که وقتی میخوایم ببخشیم هم به قول قرآن تعادل رو رعایت کنیم دلیل اون میتونه این مساله باشه

اصلا دلیل بخشش نکردن ما ها خیلی وقتا اینه که میخوایم بزرگ ببخشیم؟ واقعا چرا مگه بخشش کوچیک چ ایرادی تو ذهن ما داره؟

دلیلش نفهمیدن علت بخشش هست و در واقع رسیدن به حس خوب نه اینکه میزان بخشش بتونه ما رو مقربتر کنه…مگه نه؟

استاد عزیز و دوستان خوبم من از خداوند و بعد از استاد ماهم ممنونم که این شرایط رو فراهم کرد که بتونیم ذهنمون رو به چالش بکشیم تا بفهمیم که ذهنمون سرشار از مانع برای نرسیدن به خواسته هامونه

آخه کجا میشه به این آگاهی ها رسید؟

اگر بخوام بنویسم بازم میشه اما واقعا انگشتام سر شدن … به همین کفایت میکنم و از خداوند خواستار هدایت تمام مردم دنیا و به خصوص دوستان و استاد بی نظیرم هستم و امیدوارم همیشه شاد و سلامت و ثروتمند در دنیا و آخرت باشیم.