مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت - قسمت 2 - صفحه 10 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استادعزیزم ومریم جان گل وخانواده بزرگ وتوحیدی خودم

ردپای گام15

خب استاد جان از بررسی فازاول تهمت زدن وتهدید کردن که قرار شد به اون افراد بگیم هرکاری ازدستت برمیاد مدیونی کوتاهی کنی انجام بده

وارد فاز دوم میشیم که حالا اصلا باید خودمون غیبت بکنیم یا نه؟تهمت بزنیم یانه؟یا اگر زمانی با آدمی برخورد کردیم که کارش غیبت کردن یا تهمت زدن بود چه به صورت عادت طور وچه به صورت اتفاقی حالا باید چیکارکنیم؟

استادجان واقعا که چقدر داشتن این شجاعت لازمه که به طرف مقابل گوشزد کنیم که جلوی ما غیبت نکنه وتهمت نزنه.

خیلی ازاینکارا کردم وگوشزد کردم ولی حقیقتش ادامه ندادم و باعث شدم طرف مجدد ادامه بده کارش رو.واین فایل روکه شنیدم فهمیدم چقدر اشتباه کردم که محکم رو حرفم واینسادم و ادامه ندادم.

استاد جون من واقعا تجربه کردم اینی که میگید اگر پشت ی شخص سومی غیبت شه وجه اون شخص وشخصیتش ونگرش ما بهش بدمیشه.

واقعابیخودوبی جهت انگار که میخوایم با طرف مقابل همدردی کنیم پای غیبتاش میشینیم وتازه لابلاش تائید میکنیم دل میسوزونیم نظر میدیم وراهکار ارائه میکنیم که فلان کن وبهمان کن.

وسریع توی همون تایم ی لحظه به خودمون میایم ومیبینیم که بیخود وبی جهت از شخص سوم بدمون میاد.

ی زمانی ی جایی جمله ای خوندم به شدت عمیق

میگفت:

اگر زمانی به این نتیجه رسیدی که کسی با کسی بده ولی با من کاری نداشته پس لزومی نداره که من باهاش بد رفتار کنم اونوقت که به بلوغ رسیدی.

استاد خیلی سختههههه واقعا خیلی سخته که کسی عزیزت رو اذیت کنه حالا کلامی ویا هرچی بعد اون طرف رابطش با تو خوب باشه و توبتونی خویشتن دار باشی وباهاش بد نشی.

من تجربه این مورد رو زیاد داشتم ولی از زمانی که اون جمله رو خوندم و دقیق شدم به رفتار اطرافیانم دیدم اکثر کسانی که جز نزدیکان من هستند و کسی اذیتشون کرده خودشون مقصر بودند یا لااقل بلد نبودند چطور با این مسئله برخورد کنند واجازه ندن کسی اذیتشون کنه.فقط اومدن اون حجم از خشم ونفرت وکینه رو به شکل درد و دل یا غیبت روی دوش من گذاشتن و ذهنیت منو راجع به اون شخص خراب کردن.

(البته که منم اینکارو خیلی انجام دادم واشتباه کردم)

استادجان فرمودید راجع به دوست صمیمی وکنار گذاشتن آدمهایی که مدام غیبت وتهمت واینارو انجام میدن

راستش توی چکاپ فرکانسی قدم دوم -سوم به بعد توی اون قسمتی که سوال کرده بودید چندتا دوست صمیمی دارید یکم با تردید نوشته بودم دوتا

چون از زمانی که باشما آشنا شدم صمیمی ترین دوستم رو که بقول شما اغلب اوقات باهم بودیم رو کنار گذاشتم تعمدا.

چون به هیچ عنوان دیگه طرز فکر،اعتقادات ،عقاید و دنیامون شبیه هم نبود.

دوستی بود که 20وچندسال باهم بودیم حتی هفته ای چندشب خونه هم میخوابیدیم ی روح و دو بدن

ولی واقعا باشما که آشناشدم دیدم اصلا دیگه فازم ب فازش نمیخوره وتایپ من نیست.

میدونستم که ادامه دادن باهاش ختم به دنیایی میشه که قبل از آشنایی باشما داشتم

ی دنیای بی هدف،ناامید،ترسناک،همش پر حسرت وخشم وکینه ،دنیایی پراز تجربه بیماری ودلتنگی و مشکلات،همش تجربه های بد،عدم آرامش

منکر این نیستم که هزاران لحظه وخاطره خوب هم باهم داشتیم ولی اتفاقات وتجربیات بدمون خیلی بیشتر بودباهم.

خداروشکر ایشون قبل آشنایی من باشما ازدواج کردن ی شهر خیلی دور وعلنا ارتباط ما بابت این فاصله واخلاقای خاص همسرش،واینکه من به شدت اعتقاد دارم وقتی کسی ازدواج میکنه ونقش هاش توزندگی عوض میشه وقطعا مسئولیت هاشم بیشتر میشه پس من مجرد نباید هی دم به دقیقه وقتش رو بگیرم و توقع داشته باشم مثل قبل برای من وقت بزاره ما از هم خیلی دور شدیم.

امروز که راجع به مشخصات دوست صمیمی صحبت کردید من دیدم همون دوتا دوست صمیمی رو هم که توی چکاپ فرکانسی نوشتم هم صمیمی نیستن.

یعنی اینجوری بهتون بگم استاد من علنا تنهای تنهام.چون اون دونفر رو گاهی پیش میاد چند ماه به چند ماه میبینم.چندماه به چند ماه تلفن کنیم.

اونم بابت اینکه یکیشون متاهل وبچه کوچیک داره وخیلی شلوغه یکیشونم شاغل و دوشیفت سرکاره.

منم که دوشیفت سرکارم والباقی ساعتهامم که بیکارم یا اینجام یا دارم روی مهارتم توخونه کار میکنم.

واقعا استادحرفاتون طلاست من دوران دبیرستان توی ی گروه دوستی10نفره بودم که البته میشه گفت تا حدودی فقط با 3تاشون صمیمی بودم ولی الان هیچ علاقه ای به تعدد دوست ندارم

من درحال حاضر با وجود اینکه خیلی تنهام وعلنا دوستی ندارم وخودم با دستهای خودم اطرافیانم ودوستای صمیمی دوران مدرسه ودانشگاه رو گذاشتم کنار تا رشد کنم وپیشرفت.

ولی خیلی حسم خوبه خیلی این تنهاییمو دوست دارم وراضی ام به اون شلوغی های بی هدف و وقت هدر ده.

ولی منکر این نمیشم که واقعا دوست دارم دوست یا دوستانی صمیمی از خانواده عباسمنش داشته باشم که زبون همو میفهمیم درک میکنیم و دنیامون شبیه همه.حرفهایی که میزنیم همه در راستای خوبی ونیکی وقوانینِ وباعث رشد هم میشیم.

که مطمئنم اون روز میادو من با تعداد کمی از این خانواده بزرگم دوست میشم.صمیمی وعزیزوفوق العاده

استادجان این قطع کننده زنجیره معیوب بودن خیلی راهگشاس خیلی باعث میشه ی سری حرف وحدیثا دیگه ادامه دارنشه،دیگه اصلا مطرح نشه.

این فاز از روی دلسوزی پشت کسی حرف زدن ،قضاوت کردن،تهمت زدن،نظر دادن هم خیلی داستان

من خودم یکی از همونام که مثلا حرص اشتباهات وزندگی خواهرم رو میخورم وجلوی مادرم همش دارم میگم

چرا اینکارو کرد؟

چرا اینکارو نمیکنه؟

بنظرم اینکارو کنه بهتره

لابد خواسته فلان چیزو ثابت کنه که اینکارو کرده

و…

این حرفها بگوش خواهرم هم میرسه ها.حالا یا خودم بهش میگم یا مادرم

ولی چرا به این فکر نمیکنم

بمنچه؟

مگه من وکیل وصی وفضول زندگیشم؟

مگه غیرحرص خوردن آورده ای هم برای من داره؟

مگه وظیفه منه حرف زدن وزندگی کردن بهش یادبدم؟

وخلاصه به اسم دلسوزی برای خواهرم وزندگیش خودمو توی ی دور باطل وتله ای به اسم گناه میندازم.

چقدر اون آقای سناتور رو تحسین میکنم که خودش رو آنالیز کرده و اعتراف کرده که ماهم اشتباهاتی داشتیم.

سوای اینکه از بچگی یکم سرتق و لجباز بودم ولی این اخلاق خوب رو هم داشتم که گاهی حواسم به اشتباهات خودمم بود و گوشزد میکردم به خودم که توام گل بی خار نیستیا همش از ملت ایراد میگیری و غر میزنی.کم نشده کرم ریختی و ماله کشیدی رو اخلاق بد خودت

خداروشکر که با شما آشنا شدم و دیگه سرتق ولجباز نیستم ومنصفانه تر از همیشه حواسم خیلی به خودم هست.

ی جمله ای از امام علی هست که میگه:

چه سکوتی دنیا را فرامیگرفت اگر هرکس به اندازه عملش سخن میگفت.

واین شده آویزه گوش من که اگر به کسی میگم بماچه که فلانی توزندگیش فلان اتفاق افتاده ومذمت میکنم غیبت و دخالت وسرک کشیدن توکار مردم رو لااقل عمل کنم بهش فقط لب و دهن نباشم.

وخداروبازهم شاکرم که این فایل دو قسمتی اومد روی سایت که بهم یادآوری کنه از حرف تا عمل خیلی راهه.بپا از مسیر خارج نشی وفقط منبر نری برا بقیه.

استادجان این مثال صدام رو هم خیلی ازشما شنیده بودم و خوشحالم که یادآوری کردید و چقدر بحق و بجاست انصافا.

باکفشی که توش سنگریزه هم باشه واقعا نمیشه راه رفت پس بهتره قضاوتش نکنیم که چرا طرف لنگ میزنه.

شاید من جای اون بودم لنگ میزدم که هیچ کفشم از پام درمیاوردم وبدون کفش توخیابون راه میرفتم.

ی خاطره ای بگم استاداز تمرکز و توجه روی اتفاقات ناخوشایند

من همون دوست صمیمی 20وچندسالم ی اشتباهی کرده بود که منجر به ی اتفاق بد شده بود واسش بمن که گفت از سر دلسوزی حتی باهاش اشک ریختم وکلی بهش غر زدم که چرا اینکارو کردی؟چرا فلان اشتباه رو کردی که به اینجا برسه بعدم که رفت تا چند روز همون داستان توذهنم تداعی میشد ومیگفتم یعنی واقعا اشتباه به این بزرگی رو انجام داده آخه چرا؟

سالها گذشت و جهان بمن نگفت تودلسوزی کردی واشک ریختی ولی همون داستان برای خودمم تکرار شد که واقعا یکه خوردم که چرا من؟چرا منی که میدونستم این اشتباه چرا انجامش دادم؟چرا من اونموقع دوستم رو قضاوت وسرزنش کردم حتی به دلسوزی که این اتفاق واسم بیفته؟

بله استادفرمودید راجع به کسی که وقت میکنه به چرت وپرت بپردازه پس قطعا هدف وبرنامه نداره که اینم به شدت حق و به شدت ملموس برای من.

استادجانم ترجمه های قرآنی شمارو خیلی دوست دارم وخیلی دلنشین هستند ولی احتراما من از سوره حجرات آیه 3 ی چیز دیگه ام برداشت کردم که بقول قرآن وقتی میگه از پشت چند در پیامبر رو با صدای بلند صدا نزنید میتونه این معنی رو هم بده که وقتی با پیامبر یا هرشخصی کار دارید بهتره برید از نزدیک با صدای پایین تر صداش کنید نه اینکه از راه دور وبا فریاد

کما اینکه کلا این حرکت نشانه احترام در تمامی فرهنگ هاست.

صدالبته بحثی راجع به این موضوع با هیچکس ندارم حسی بود که بهم دست داد.دوست داشتم این مورد رو با شما درمیون بزارم.

شما تاج سر منید استادجانم وهمه حرفهاتون رو قبول دارم چون منطقی هستند.

مریم جانم شمارو هم خیلی خیلی دوست دارم بانوی دوست داشتنی وتوحیدی وباهوش ما

درپناه خدا باشید.آمین