آرامش در پرتوی آگاهی | قسمت 6 - صفحه 9

بنام خداوند هدایتگر وهاب

سلام به استاد عزیزم و دوستان نازنینم

برداشت من از فایل امروزم:

قضاوت نکن.

قضاوت ارزیابی مداوم هر چیز به درست و غلط است.

قضاوت کردن بازتاب نیاز شدید تو به تایید شدن است.

وقتی من تو ذهنم دارم هر اتفاقی رو بهش لقب خوب یا بد، زشت یا زیبا، و یا درست و نادرست میدم در واقع من دارم از تجربیات قبلی خودم، از شنیده ها و دیده هام، و بنابر ورودیهایی که داشتم، اون اتفاق رو بررسی می کنم. یعنی دارم به هر جنبه ای که اون اتفاق تو ذهن من داشته توجه میکنم. و خب طبق قانون من بازم از جنس اون اتفاق رو به زندگی خودم دعوت می کنم.

یه مثال میزنم تا برای خودمم قابل درکتر بشه.

مثلا من میرم خرید. و یه سری جنسها قیمتش بالا رفته. خب من طبق تجربه قبلی خودم که اون جنس قیمتش اینقدر بوده و شنیده هایی که داشتم میگم آره دیگه همه جنسها گرون شدن و طبیعتا من هر روز با گرانی بیشتر و کمبود بیشتری مواجه میشم. یعنی من دارم به اون گرونیه خودم برچسب بد میزنم بدون اینکه فکر کنم شاید کیفیت این کالا بالاتر رفته یا شاید دولت یه دلیلی برای این افزایش قیمت داشته یا هزار تا شاید دیگه.

یا تو رفتار خودم. من میام یه کاری رو انجام میدم. مثلا همین فروش محصولاتمون که میگیم دستم بگیرم برم تو خیابون. من براساس معیارهای قبلیم که همیشه گفتن فلان زن بیچاره دست فروشه یا زشته زن بره تو خیابون که میشن همون شنیده ها و تجربیات و باورهای سمی، به کار خودم انگ زشت میزنم و از انجامش احساس شرم می کنم. یعنی من خودم خودمو بد قضاوت می کنم. در صورتیکه اگه فقط به این فکر کنم که باید اینکارو انجام بدم چه زشت چه زیبا و بیام با این فکر که خیلیم خوبه که دارم برای ساختن زندگیم تلاش می کنم حالمو بهتر کنم قطعا اتفاقات بهتری خواهم داشت.

یعنی ما عادت کردیم به هر کاری یا به هر چیزی انگ بد یا خوب بچسبونیم با تجربه ای که ذهنمون در موارد مشابه اون اتفاق داره و باز میشه تکرار و توجه و دیدن نتیجه مشابه و ایمانمون به اینکه دیدی درست فکر میکردم😂

و کلا زندگی آینده مون میشه مثل گذشته مون. بنظر من قضاوت کردن یکی از پاشنه های آشیل خیلی قوی که داریم. یعنی هر لحظه ما داریم اتفاقات رو سبک سنگین میکنیم و ذهنمون برای هر اتفاق میتونه تا یکسال نجوا برامون داشته باشه. حتی تا آخر عمر😂.

بنظرم وقتی قضاوت نکنیم رها هستیم و میتونیم به الهاماتمون عمل کنیم. من از فایل امروزم:

قضاوت نکن.

قضاوت ارزیابی مداوم هر چیز به درست و غلط است.

قضاوت کردن بازتاب نیاز شدید تو به تایید شدن است.

وقتی من تو ذهنم دارم هر اتفاقی رو بهش لقب خوب یا بد، زشت یا زیبا، و یا درست و نادرست میدم در واقع من دارم از تجربیات قبلی خودم، از شنیده ها و دیده هام، و بنابر ورودیهایی که داشتم، اون اتفاق رو بررسی می کنم. یعنی دارم به هر جنبه ای که اون اتفاق تو ذهن من داشته توجه میکنم. و خب طبق قانون من بازم از جنس اون اتفاق رو به زندگی خودم دعوت می کنم.

یه مثال میزنم تا برای خودمم قابل درکتر بشه.

مثلا من میرم خرید. و یه سری جنسها قیمتش بالا رفته. خب من طبق تجربه قبلی خودم که اون جنس قیمتش اینقدر بوده و شنیده هایی که داشتم میگم آره دیگه همه جنسها گرون شدن و طبیعتا من هر روز با گرانی بیشتر و کمبود بیشتری مواجه میشم. یعنی من دارم به اون گرونیه خودم برچسب بد میزنم بدون اینکه فکر کنم شاید کیفیت این کالا بالاتر رفته یا شاید دولت یه دلیلی برای این افزایش قیمت داشته یا هزار تا شاید دیگه.

یا تو رفتار خودم. من میام یه کاری رو انجام میدم. مثلا همین فروش محصولاتمون که میگیم دستم بگیرم برم تو خیابون. من براساس معیارهای قبلیم که همیشه گفتن فلان زن بیچاره دست فروشه یا زشته زن بره تو خیابون که میشن همون شنیده ها و تجربیات و باورهای سمی، به کار خودم انگ زشت میزنم و از انجامش احساس شرم می کنم. یعنی من خودم خودمو بد قضاوت می کنم. در صورتیکه اگه فقط به این فکر کنم که باید اینکارو انجام بدم چه زشت چه زیبا و بیام با این فکر که خیلیم خوبه که دارم برای ساختن زندگیم تلاش می کنم حالمو بهتر کنم قطعا اتفاقات بهتری خواهم داشت.

یعنی ما عادت کردیم به هر کاری یا به هر چیزی انگ بد یا خوب بچسبونیم با تجربه ای که ذهنمون در موارد مشابه اون اتفاق داره و باز میشه تکرار و توجه و دیدن نتیجه مشابه و ایمانمون به اینکه دیدی درست فکر میکردم😂

و کلا زندگی آینده مون میشه مثل گذشته مون. بنظر من قضاوت کردن یکی از پاشنه های آشیل خیلی قوی که داریم. یعنی هر لحظه ما داریم اتفاقات رو سبک سنگین میکنیم و ذهنمون برای هر اتفاق میتونه تا یکسال نجوا برامون داشته باشه. حتی تا آخر عمر😂.

بنظرم وقتی قضاوت نکنیم رها هستیم و میتونیم به الهاماتمون عمل کنیم.