آنچه از سفر به لاس وگاس آموختم - صفحه 12 (به ترتیب امتیاز)

روز ۱۲ از رورزشمار تحول زندگی من

سلام به استاد عزیز و مریم جان و دوستان همراه

من همیشه شانس رو باور داشتم . شانس تو خونواده بهتر بودن . شانس پولدار بودن . بخت و اقبال خوب داشتن . شانس بزنه و یکی پیدا بشه و باهاش ازدواج کنم که خیلی آدم خوب و ثروتمندی باشه . شانس بزنه و من مهاجرت کنم و تو تمام اینها هم عوامل بیرونی بود که بیان کمکم کنند . نه اینکه به خودم زحمتی بدم و یچیزی بدست بیارم ‌.

من چندسال تو لاتاری برای مهاجرت شرکت کردم و برنده هم نشدم و میگفتم شانس ندارم که …

یا بخاطر کمبود عزت نفس و خودارزشیم با هر پسری دوست میشدم بطرز عجیبی به سرعت و بیدلیل و خیلی مسخره طور از زندگیم خارج میشدن و بازم میگفتم شانس ندارم ….

یا برای کار بسختی یجا پیدا میشد و بعد بازم نمیتونستم ادامه بدم و بازم میگفتم من آدم بیرون کار کردن نیستم شانس ندارم یه کار خوب پیدا کنم …

یا تو پیج شروع کردم به کار کردن که بازم اونقدر مشتری نداشتم و بازم میگفتم چقدر بدبختم و شانس ندارم پول در بیارم و خدابرام نمیخواد بخت من بسته س و بدنبال همین آدمهای شیاد که با دعا و طلسم بخوان زندگی منو تغییر بدن … شرک بخدا و رفتن به سراغ عوامل بیرونی …

و کم کم بالا رفتن سن . درآمد نداشتن و ازدواج نکردن و اوضاع نابسامان روحی که حتی پیش مشاور هم رفتم ولی جواب درست و درمون نگرفتم و میگفتم من خودم باید حالمو خوب کنم . افسردگیم داشت زیاد میشد که اخرین مشاور گفت باید به روانپزشک بری و دارو مصرف کنی . که پیش خودم گفتم هرگز

حتما یه راهی هست و واقعا خسته شده بودم از اینهمه نشدنها . جلو نرفتنها و واقعا مثل آب راکدی بودم که داشتم میگندیدم

میدونستم استعداد فوق العاده ای دارم تو هنر ولی به جایی هنوز نرسیدم با سنم که بالا رفته بود و ناامیدیم هرلحظه زیاد میشدم و هرروز از خدا میخواستم کمکم کنه .

و نوری که خدا بهم نشون داد وارد شدن به سایت و حرفهای استاد بود الان تقریبا یکسال میگذره تو اینمدت از مسیر خارج شدم و اومدم . متوقف شدم و بازم اومدم …

هنوز به درامد نرسیدم هنوز وارد رابطه عاطفی نشدم . هنوز کلی راه هست که باید برم

ولی من حالم بهتره . تغییر کردم چون عزت نفسم بیشتر شده . خودمو دوست دارم . رابطم با خدا بهتر شده ازش میخوام قدمهامو بهم نشون بده .

دورو برم هنوز آدمهای منفی هستن و خیلی تنهام چون تو خونه و اطرافم تنها کسی هستم که تلاش میکنه تغییر کنه . باورهام و زندگیمو .

میدونم هنوز اونقدر باورهام قوی نیست وگرنه یا بقیه بامن همراه میشدن یا من ازشون دور میشدم .

خوشحالم این راه دارم میرم درسته تنهام سخته و یجاهایی خسته میشم و میگم خدایا ینفر همراهم کن تا این مسیررو راحتتر برم .

من تنهایی ورزش میکنم . تنهایی دارم سبک سلامتی رو پیش میگیرم و غذای خودمو درست میکنم و حرف هم زیاد میشنوم ولی خداروشکر میکنم که انقدر قوی شدم که اهمیت ندم یا بعضیوقتا که خیلی بهم فشار مییاد و میرم تو فرکانس غم . متوجه میشم سریع و آگاهانه افکارمو تغییر میدم .

قبلا با یکی از خواهرام هم راحتتر بودم و حرف میزدم ولی الان احساس میکنم با اونم دیگه حرف مشترکی ندارم و نمیتونم چیزی بگم چون احساس میکنم از فرکانس اونم یکم رفتم بالاتر و واقعا تنها شدم .

فقط مینویسم با خدا حرف میزنم تو سایت هستم از خوندن کامنتها لذت میبرم . دوست دارم تو فرکانس بالاتر برم که دوستای همفرکانسی پیدا کنم و وقتمو باهاشون بگذرونم و ازشون یاد بگیرم .

خدایا شکرت