درسهایی از توت فرنگی 19 دلاری | قسمت 3 - صفحه 11 (به ترتیب امتیاز)

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدایی که قاضی الحاجات است برآورنده تمام حاجت هاست اون کسی است که خواسته را در دل ما می اندازد و توانایی تحقق خواسته ما را هم دارد . او توانی مطلق است او قوی عزیز است او حکیم و علیم است او علی کل شیء قدیر است

به شرطی که ما باورش ‌کنیم به همون اندازه که باور کنیم به همون اندازه به خدا اجازه می دهیم که قدرتش را تو زندگیمون پیاده کند .

استاد تو فایل توت فرنگی قسمت‌ 3 می گویند بیایم به باورهای محدود کننده شک کنیم با خودمون فکر کنیم ریشه این نوع تفکر کجاست چرا اینجوری فکر می کنم

بعد از شنیدن فایل ، به حرف استاد عمل کردم و از خودم سوال پرسیدم تا به باورهای محدود کننده ام شک کنم ریشه تفکر اشتباهم را پیدا کنم و اگر این نوع تفکر بهم کمکی نمی کند تغییرش بدهم .

چرا تو ذهن من پول در آوردن‌ سخته ؟

چون فکر می کنم برایش باید یک کار فیزیکی زیاد و خسته کننده انجام بدهم یا زمان و انرژی زیادی بگذارم و معلوم نیست نتیجه بدهد

چرا برای ذهن من کار کردن سخته ؟

چون باید انرژی و زمان بگذارم خسته هم بشوم اما معلوم نیست نتیجه بخش باشد

چرا می گویم پول کمه؟

چون فقط تجربه زندگی خودم و بزرگ شدنم را باور کردم که همیشه باید قناعت کنی و پولی که داری را دو دستی بچسبی چون از کجا می خواهی دوباره پول بیاری و به این همه انسانی که به راحتی پول دارند و خرج می کنند توجه نمی کنم و نمی‌بینم

چرا هیچ کاری نکردن را دوست دارم؟

کمبود اعتماد به نفس

چون باور ندارم عرضه ی انجام کاری را داشته باشم چون در کودکی و جوانی هر کاری خواستم بکنم افراد مهم زندگیم گفتن تو از پسش بر نمی آیی، این کار برای تو سخته ، تو توانش را نداری ظریفی.

چرا معمولی بودن را دوست دارم ؟

چون باور های والدین و مذهبیم ساده زیستی را تو مغزم کرده .

چرا الان ایده می آید به ذهنم ولی این دست و اون دست می کنم برای اجرایش؟

چون فکر می کنم نتیجه نمی‌دهد یا اگرم هم نتیجه بدهد خیلی دیر است این همه زحمت بکشی وقت بگذاری انرژی بگذاری آخرم معلوم نیست نتیجه بدهد.

خب حالا ریشه این باورها بر می گردد به‌

1. کودکی و نحوه بزرگ شدنم . خب اون ها که تموم شده من موندم و آینده آیا ادامه دادن این نوع تفکر بهم کمکی می کند ؟ قطعا نه ! پس بیام فرکانس های الانم را درست کنم با ساختن افکار تکرار شونده قدرتمند کننده با دیدن الگو ها و تحسین کردنشون و باور کردن امکان پذیری خواسته ها چون برای اون ها شده و برای خودم هم قبلا شده

2. کمبود اعتماد به نفس

که نمی‌توانی از پس این کار بر بیای . آیا تا حالا کارهای خیلی سخت حتی ناممکنی نبوده که انجامش دادم و بهش رسیدم . چرا موارد زیادی را تو زندگیم دارم. خوب همون ها را مرور کنم به یاد بیاورم در موردشون بنویسم

3 باور وقت و انرژی بگذاری معلوم نیست نتیجه بدهد

کمال گرایی و پرفکت بودن

مطمئن شدن از نتیجه گرفتن

اولاً که چه بخواهی چه نخواهی وقت می‌رود و انرژی هم دارد مصرف می‌شود عمر هم که دارد می گذرد پس بهتر نیست شروع کنی که پیش وجدان خودت راحت باشی که تلاش کردم دوماً تا حالا چند تا کار تو زندگیت انجام دادی که معلوم نبود نتیجه بدهد اما فقط اقدام کردی منتظر نتیجه نموندی دست به کار شدی و نتیجه داد حتی اگر هم نتیجه نداد تجربه های جدید و اطلاعات خوبی بدست آوردی مثل همین مهاجرتت چقدر جاهای مختلف اقدام کردی همش نتیجه داد ، نه ، اما کلی اطلاعات بدست آوردی و همچنین سرگرم هدفت بودی عوض اینکه بشینی و افکار باطل داشته باشی یا تو زندگی مردم سرک بکشی و خاله زنک بشی

این بهانه ها نشانه این است که هنوز صد در صد باور نکردی قانون نتیجه می دهد هدفت برات واضح نیست . اما اون خدایی که همین الان به این خوبی هدایتت کرد به این مسیر که خودت را بررسی کنی افکار غلط و جواب هاشون با راه حل را پیدا کنی اگر بهش اعتماد کنی توکل کنی بهش بسپاری به سر منزل مقصود هم می رسونتت چون اون از هر مسیری می تواند نعمت را وارد زندگیت کند کافیه بهش اجازه بدهی و هدایت را بپذیری کافیه باور کنی شدنیه.

برای باور کردن هدفت، این دو قدم را بردار:

اگر رؤیایی از وجودت شعله ور شده، آن را ممکن و شدنی ببین

باور کن همان خدایی که این رؤیا را به تو داده، توانایی تحقق اش را نیز به تو بخشیده است.

هر کاری که لازم است انجام بده تا خواسته‌ات برایت باور پذیر شود:

آنقدر آن را تجسم کن … آنقدر درباره‌اش بنویس… آنقدر افرادی که آن رؤیا را دارند، را تحسین کن و آنقدر نشانه‌های فضل و برکت خداوند و پتانسیل این جهان ثروتمند برای حمایت از رویایت را ببین تا انگیزه‌ی لازم برای حرکت، در تو رشد کند.

همین کارهای به ظاهر ساده، هدفت را جلوی چشمانت و در مرکز توجه‌ات قرار می‌دهد. انگیزه‌هایت را بیدار و وجودت را سرشار از چنان نیرویی می‌کند و قدم‌هایی را بر می‌داری که غیر ممکن‌ها هم ممکن می‌شود.

سید حسین عباس منش