درسهای زندگی از یک بازی | قسمت 1 - صفحه 24 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد مهربانی ها و یار همیشه همراهشون مریم گلی عزیزم

وااای که چقدر این لباس بهتون میاد مریم جونم

باور کنید عکس فایل رو دیدم تحسینتون کردم بخاطر سلیقه تون، مدل موهاتون ، پوست صاف و شفاف و زیباتون و ازهمه مهمتر صدای دلنشینتون که روح آدم و به پرواز در میاره

و

استاد عزیزم

شما هم پوستتون عالی و صاف و جوانتر شده، و لباس خوش فرم و زیبایی که زیبایی اندامتون رو دو صد چندان کرده

دلم‌نیومد اول این ها رو نگم

تو دلم میموند واقعاً

و از همه باارزش تر درسهای بزرگی که تو این قسمت به همه ما دادید

شما میدونید که چند روز پیش من چقدرررر حالم بد بود و سردرگم بودم

بعد به خودم‌ گفتم همون کار ساده ای که از دستت برمیاد و برات سخت نیست رو انجام بده:

حالت رو خوب نگه دار، تا لغزیدی سریع برگرد به حال خوب، همین.

بقول مریم جون تو دوره شیوه حل مسائل: اینکه برات زحمتی نداره ، هزینه ای که برات نداره، از دستت که برمیاد

خساست نکن، وقتی اون گلهای رز قرمز و نارنجی و زرد و صورتی باغچه حیاط خونه ت رو می بینی نگو خب این که چیزی نیست ، هر روز هستن اینها، حالا یه گُله دیگه ، مگه چیه؟؟؟؟

بگو: مگه همین خونه ی حیاط دار ویلایی قدیمی یه روز آرزوت نبود که از قفس آپارتمان نشینی و مستاجری نجات پیدا کنی و یه حیاط داشته باشی که توش گل بکاری سبزی بکاری….؟؟

بالا و پایین خونه ت کسی نباشه که همش فکر کنی تحت نظری و تو خونه تنها نیستی، که با آرامش به چیزای خوب فکر کنی ؟؟؟

باغچهَ تو آب بدی، حیاطت و بشوری و….؟؟؟

خب الان داری

اگر هم خونه ت یکم قدیمیه خب خودت خواستی عزیزم ،

یادته 5شیش سال پیش که دنبال خونه بودین میگفتی ویلایی باشه اشکال نداره فقط حیاط باصفا داشته باشه و آروم باشه و همسایه های خوبی داشته باشه؟؟؟؟

الان هست، همونی که خواسته بودی هست، خب اون لذتی که تو ذهنت بود ازش ببری ببر

رفتم و غنچه های گلهای رز نارنجی حیاط رو نوازش کردم مثل بچه قربون صدقه شون رفتم یکم نگاهشون کردم با عشق و لذت بردم اونم چه لذتی از اعماق وجودم کیف کردم و خدا رو شکر کردم

نمیدونید چه انرژی ای گرفتم ، صدای جیک جیک گنجشکها چه زیبا باهام حرف میزد، باخودم گفتم خدا نمیتونست بی‌صدا اینها رو خلق کنه؟

خب صدای پرنده ها رو هم برای موسیقی زندگی تو خلق کرده عزیزم

تک تک گلبرگهای گلها رو که هرکدوم به یه شکل و یک رنگ و یک بو هستن برای لذت بردن تو خلق کرده ، مگه بینایی و شنوایی و بویایی و لامسه به تو نداده که از همه اینها بهره مند بشی؟

خب به خدا بر میخوره تو انقدر بی احساس از کنارش عبور کنی عزیزم

ساده ترین کاری که از دستت برمیاد دریغ نکن

مگه تو ویلایی بزرگ و شیک پر از گلهای خوشبو و رنگارنگ نمیخواستی؟ خب از همین 4پنج تا بوته گل لذت ببر تا بیشترش رو ببینی عزیزم

استاد مثال بچه رو زدن که با کوچکترین چیزی ذوق میکنه، من یاد نوزاد افتادم، نوزاد وقتی بدنیا میاد هیچ کاری از دستش برنمیاد خدا فقط یه کار بهش یاد داده:

گریه کردن

خب این تنها کاریه که از پسش برمیاد

نه میتونه حرف بزنه، نه راه بره ، نه غذا بپزه ….

تشنه میشه گرسنه میشه جاش و خیس میکنه قولنج میکنه خوابش میاد ….. فقط گریه میکنه

اما همون یک کار و انجام میده که از دستش برمیاد و خودش و سرزنش نمیکنه چرا بلد نیستم حرف بزنم بگم الان دل درد دارم بهم شیر ندید غذا ندید یا…..

و

از همه مهمتر نگران روزیش هم نیست

میدونه فقط باید گریه کنه ، مادرش با مهربونی بهش شیر میده و تر و خشکش میکنه

فقط هم برای همون لحظه گریه میکنه نه برای غذای ده روز بعدش

ماهم تنها کاری که باید بکنیم همونیه که از پسش برمیایم و بلدیم ، و نگران فردا و ناراحت گذشته نباشیم

همین.

خودمون و سرزنش نکنیم اگه یه روز مثلا خواب موندیم

نمازمون قضا شد ، بگیم خب من قصد بیدار شدن داشتم خواب موندم ، خدا به نیت من نگاه میکنه.

تا شب خودمون و آزار ندیم و بگیم حتما امروز یه بلایی سرم‌میاد بخاطر این خطای غیرعمدی که کردم

نه

خدا مهربونتر از اینهاست

بقول استاد حتی اگر مثل یه معتاد ازش درخواست مواد داشته باشی بهت میده، اجازه میده خطا کنی و خودت به اشتباهت پی ببری

خدا همیشه باهاته

به یکی از عزیزانم که حدود 10 ماه منتظر دیدار عشقش بود و هر بار جور نمیشد و این دوری خیلی شدید آزارش میداد همین اصل ساده رو گفتم

حالت رو خوب نگهدار

چون این 10 ماه رو به غصه و گریه و زاری و گلایه از هم و ناراحتی و… گذرونده بودن و روز بروز از هم بلحاظ عاطفی دورتر میشدن

این عزیز فقط چند روز این اصل رو به خوبی رعایت کرد و باورتون نمیشه که در اوج ناباوری هم اتفاقات مالی بسیار خوبی معجزه وار براش پیش اومد ، هم بطرز عجیبی یهویی یه دیدار یک روزه براشون جور شد و تمام اون سو تفاهم های این 10 ماه که برطرف شد هیچ، درعرض چند ساعت مهر و محبتشون هم چندین برابر شد و خدا میدونه چه انرژی مثبتی گرفتن از این دیدار بعد از مدتها دوری و ناراحتی و دلخوری

یه تجربه دیگه هم که از زمان کارمندی خودم دارم این بود که ما تو محل کارمون هرسال ارزشیابی سالانه داشتیم

و اگر سه سال پشت سر هم امتیاز 97 به بالا می‌گرفتیم یک‌امتیاز تشویقی بهمون تعلق مبگرفت ، و تو حقوق و مزایامون تاثیر خوبی داشت.

من این موضوع رو نمیدونستم

یکبار یکی از همکارام بهم گفت که ببین فلانی حتی بلد نیست با کیبورد کامپیوتر کار کنه و از 8 ساعت ، کلا 20دقیقه در روز کار میکنه اما هرسال بالای 97 بهش امتیاز میدن و کلی امتیاز تشویقی تو حکمش داره ، بخاطر دهنش که چاک و بست نداره و همه ازش میترسن و….

از اونموقع من حساس شدم به این موضوع و پیگیر شدم که من توی این 15 سال سابقه چند تا تشویقی گرفتم ، دیدم فقط یه دونه

و هر دوسال که بالای 97 گرفته بودم بلافاصله سال بعدش اومده بودن زیر 97 داده بودن که سه سال متوالی رو پر نکنم و تشویقی بهم تعلق نگیره

خب ظاهر امر قربانی شدن من و حس کینه و رنجش از سیستم و مدیران و همکاران و …. بود و حق هم داشتم ناراحت باشم

اما چیکار کردم ؟؟

اولا اومدم خونه و به همسرم که خودش همیشه یکی از مدعیان بزرگ حق خوری و کلاهبرداری و رانت و رشوه تو مملکت بود و همیشه از این چیزها شاکی بود گفتم که ببین حق من و چطور خوردن… من تا الان باید حداقل ده تا تشویقی میگرفتم همش یه دونه بهم دادن ، اونوقت آقای فلانی که صبح تا ظهر فقط حرف میزنه و میخوره و ول میچرخه و هیچ کاری هم بلد نیست و بی سواده و من فوق لیسانس دارم، ده تا تشویقی گرفته و….

شروع شد

نجواهای ذهن خودم کم بود، سرزنش های همسرم هم اضافه شد ، که تو بی عرضه ای، حرفت و نمیزنی، همه حقت رو مبخورن، فقط بلدی صبح تا ظهر مثل… سرت و بندازی پایین کار کنی و آرتروز گردن بگیری بقیه امتیازها شو بگیرن و… و…

دیگه اعتراض ها ، تلفن زدن‌ها به مدیریت و…، نامه زدن‌ها، حضوری با بچه کوچیک به بغل و همسرم مراجعه کردن به مرکز استان ، ملاقات با مدیر منطقه و…و… که چرا ؟؟ ایراد کار من کجاست ؟؟ من با فلانی. و بهمانی چه فرقی دارم که اونها 97 بگیرن من 86 ؟؟؟

و فایده ای هم قطعا نداشت جز تعریف و تمجید و هندونه زیر بغل گذاشتن مدیر و … و وعده سرخرمن که سال بعد جبران میکنیم و…

سال بعد دوباره همون آش و همون کاسه

چرا؟؟؟

چون من بخاطر عزت نفس پایین که میخواستم خودم رو قربانی و مظلوم جلوه بدم ، از قبل این ذهنیت رو ایجاد کردا بودم که امسال هم همین کار و میکنن و من میرم به تمام همکارام میگم که دیدید من راست میگفتم؟ به من ظلم کردن؟؟؟ اینا بدن من خوبم ؟؟؟

و…

تا جاییکه کار به جاهای خیلی باریک کشید که نمیخوام مجددا برای خودم تجدید خاطره بشه

یا تو روابط عاطفی که با همسرم به مشکل برخوردیم و من دوماه خونه رو مجبور شدم ترک کنم ، ایشون هی واسطه فرستادن و من علیرغم میل باطنیم هی برای واسطه ها توضیح میدادم که چه رفتارهای ناشایستی با من و بچه هام کرده و هی در مورد اتفاقات بد گذشته و موارد منفی صحبت می‌کردم و تمرکزم رفته بود روی تمام منفی ها و بدیهای ایشون کار به جاهایی کشیده شد که اصلا باورم نمیشه من اون اتفاقات رو همبن چند ماه قبل به چشم دیدم

اونها رو هم‌نمیخوام یاد آوری کنم

اما بقول استاد گفتن ، فکر کردن ، نوشتن ، حرف زدن با دیگران در مورد نکات منفی همون تمرکز بر نکات منفی هست که از اون جنس بدی‌ها رو بیشتر به سمتت جذب میکنه

یه تجربه جالب هم که از تحسین دیگران دارم اینه که من حدود یک ماهه بعد از سالها تصمیم گرفتن و عملی نکردن به باشگاه بدنسازی میرم

کمک مربی باشگاه دختر مهربون و خوش اندامی هست، یه بار مدل موی خیلی قشنگ و بامزه ای بسته بود ، بهش گفتم و قند تو دلش آب شد . درصورتیکه قبلا نمیگفتم، میگفتم خودش لابد میدونه موهاش قشنگه

یا یکی دیگه از خانوم‌های باشگاه اندام فوق العاده زیبایی داشت، به ایشون هم گفتم خیلی اندام قشنگی دارید ، ایشون هم با مهربونی گفت من خیلی وقته ورزش میکنم شما هم تلاش کنید از من بهتر بشید

این برام یه آرزوی خوب بود که ازش بهره مند شدم چون تحسین کردم و جایزه گرفتم و امیدوار شدم من حتی میتونم از اون خانوم هم بهتر بشم

از خدای مهربونم بهترین هدایت‌های رو برای خودم و شما آرزو میکنم