live | قانون هدایت به سمت خواسته ها - صفحه 27 (به ترتیب امتیاز)

درود بر استاد بزرگوارم جناب عباس‌منش گرامی و بانو شایسته‌ی عزیز و یکایک دست‌اندرکاران سایت الهی عباس‌منش و همه‌ی عزیزان همراه و هم فرکانس من

امروز تونستم با فیلم گرفتن از یه درختی که نامش را نمی‌دانم و پشت دانشکده فنی ما هست بگم. این درخت که از دسته درختان همیشه سبز نیست، ولی در آبان ماه تازه گل میده و چه گل‌های زیبا و خوشگلی! گل‌های این درخت در اول کار کرم رنگ هستند و کم‌کم به رنگ صورتی درمیان و کار به جایی می‌رسد که کاملا صورتی و پر رنگ میشن. من خیلی از تماشای این درخت لذت می‌برم و همیشه با دیدنش به خودم میگم که، ببین این درخت تویی! تویی که برخلاف دیگران، در پاییز گل می‌دی و وقتی همه دارن زرد و پژمرده میشن تازه تو گل می‌دی و کلی کیف می‌کنی!

ولی، به خودم گفتم که خدا تو قرآن گفته: ما شما را بالا و پایین می‌بریم پس، من باید همیشه در حال کار کردن روی خودم باشم و همیشه تو شرایط دشوار گل داشته باشم و امیدواری کاملم به خدای یگانه و تنها فرمانروای جهانیان را از دست ندم و اگر هم خطا کردم، زودی خدا که بهم گوشزد کرد، بفهمم و به راه درست و راست بازگردم. یه همچین خدایی هیچ وقت من رو کنار نمی‌گذاره و فراموشی دون ذات مقدسشه.

با این وجود، امروز پس از خرید بلیط هواپیما از آژانس مسافرتی آشنا، وقتی یک ساعت گذشت و پیام اطلاعات پرواز برای من نیامد، آشفته شدم و نگران به دفتر آژانس زنگ زدم و پرس و جو کردم و متوجه شدم که مسئول فروش بلیط، کارش را درست انجام داده و من بیخود نگران بودم! خدایا هنوز خیلی ضعیفم و باید روی خودم بیشتر و بیشتر کار کنم تا در هر حال مسیر بمانم و ایمانم را از دست ندم. البته تلاش کردم که به موضوعات مثبت توجه کنم ولی، نجواهای شیطان دست از سرم بر نمی‌داشت. خدایا من را به راه راست هدایت کن.

تازه دارم می‌فهمم که این‌همه سال من چه اندازه مشرک بودم و همین الان هم چه اندازه دچارش هستم. واقعا ما قرار نیست که کار آنچنانی انجام بدیم و تنها کاری که باید بکنیم اینه که، ایمان‌مان را در هر وضعیتی که تنها حامی ماست را محکم نگاه داریم و پیوسته کانون توجه‌مان را به مثبت‌ها نگاه داریم و از منفی‌بافی دوری کنیم. من امروز این کار را درباره‌ی نرفتن به اتاق اساتید خوب انجام دادم. البته تا دم در اتاق رفتم ولی تو نرفتم. نرفتم چون اونجا پر است از فرکانس‌های منفی و باورهای محدود کننده اونم از کسانی که خودشون را فرهیخته و دانا می‌دانند. برای همین هم با این کار به کائنات پیام دادم که عزمم در این مورد جزمه! همچنین، در مورد نگرانی برای خانواده‌ام، امر پشتیبانی و نگرانی برای اونا را به خدا سپردم و شب گذشته در این مورد یعنی کاستن میزان وابستگی به ایشان، موفق‌تر از گذشته بودم. البته این به معنای رفع مسئولیت نیست، بلکه انجام مسئولیتی که با نگرانی و خود خوری همراه نیست. به خودم یادآوری می‌کردم که با نگرانی تو و توجه به نامطلوب‌ها، بیشتر و بیشتر از این دست موارد در زندگیت میاد. پس به خودم گوشزد کردم که، تو تلاشت را بکن و همه چیز را به خدای یگانه بسپار!

دیگه امروز از شر فکر کردم به مردم خلاص بودم و برای خودم هم دل‌سوزی نکردم چه رسد به دیگران.

وقتی من تلاشی برای تغییر وضعیت دیگران نمی‌کنم، انرژیم ذخیره میشه تا به نزدیک‌ترین فرد زندگیم یعنی خودم خدمت کنم. از امروز تصمیم گرفته‌ام که دیگر اول خودم مهم باشم و سپس دیگران.

این که هیچ‌گاه پیامبران الهی دست به شمشیر نبرده‌اند، نشانه‌ی این است که چه اندازه ایشان با خود و با کائنات در صلح بوده‌اند. با این حال، کسانی که پیرامون ایشان بوده‌اند، مانند ایشان نبودند. مگر کسی مثل حضرت علی که حتا در زمان دست یافتن به دشمن هم، ابتدا درنگ می‌نمود و پس از فرونشستن خشمش با ایشان می‌جنگید آنهم بری دفاع.

از بچگی بهمون آموزش دادن که می‌خوای بزرگ شدی چه کنی؟ بیشتر بچه‌ها در تبعیت از دیگران و به‌دست آوردن تائید اونا،‌ میگن می‌خوام به کشورم خدمت کنم. کسی نمیگه که می‌خوام به خودم که مهم‌ترین کس زندگی خودم هست، خدمت کنم! همه می‌خواهند قیافه‌ی آدم‌های مهم و دلسوز را درارند و به همین خاطر هم یه جوری صحبت می‌کنن و انشاء می‌نویسن که مهم جلوه کنن! اینه که از همین جا بچه‌ها یاد می‌گیرند که خودشون را در درجه اهمیت دوم و یا سوم و یا پایین‌تر بگذارند. اصلا وطن یعنی چه؟ یک تیکه خاکه که ما توش توسط زن و مردی به نام مادر و پدر که البته بهشون علاقه داریم و دستشون داریم به دنیا اومدیم. به گفته‌ی شما استاد بزرگوارم، خانواده پر درجه اهمیت دومه چه رسد به وطن. به گفته‌ی سهراب سپهری:

نصبم شاید به زن فاحشه‌ای در شهر بخارا برسد.

سهراب این‌جا می‌خواد بگه که اصلا این جور چیزها اهمیتی ندارد که مثلا به ایرانی بودنشان افتخار می‌کنند. به استقلالی بودنشان( خود من هم از طرفداران استقلال بودم که دارم با دانستن این موضوعات، کم‌کم دیگه تعصب را روی این تیم و اصلا تعصب را فراموش می‌کنم) افتخار می‌کنند و غیره و چه مسائلی سر همین تعصبات بیهوده بوجود نمیاد!

دارم کم‌کم مثل یه درخت که توی پاییز هست، برگ‌هایی را نباید نگاهشون دارم را از شاخه‌های خودم می‌ریزم و سبک میشم و چه لذتی داره این سبک شدن!

بنابراین، من تنها مسئول زندگی خودم هستم و برای همینه که در روز رستاخیز، تنها از خودم پرسش میشه و نه از دیگران در مورد من. به گفته‌ی شما استاد بزرگوارم، حتا ظلم هم در قرآن به این شکل آمده اصلا خبری از مسئله‌ی حق‌الناس چیزی گفته نشده و خدا در قرآن میگه که اونا( کسانی که شرک ورزیدند و کافر شدند) به خود ظلم کردند و به همین دلیل زیان‌کار هستند. یعنی اگر کاری کنیم که به رشد خود آسیب برسانیم، ما می‌شویم ستم‌کار و اصلا دیگری مهم نیست!‌و‌هیچ پرسشی در مورد حق دیگران از ما نخواهد شد! بلکه از ما در این مورد می‌پرسند که چرا زندگیت را به هدر دادی؟ چرا از لطف خدا ناامید شدی؟ چرا با این‌همه گستردگی جهان، مهاجرت نکردی؟ چرا کاری را از آن آزار می‌دیدی، ترک نکردی؟ و غیره و همه‌ی پرسش‌ها در مورد حق خودمان خواهد بود و بس! زیرا که ما نمی‌توانیم بر زندگی دیگران کوچک‌ترین اثری بگذاریم و اصلا هم نیازی به دلسوزی ما نیست! که این یعنی شرک.

خدایا شکر که هر بار که این لایو را تماشا می‌کنم درس‌های آموزنده‌‌ی جدیدی می‌گیرم. خدایا پروردگارا حالا که داری این‌جوری مرا هدایت می‌کنی و به من لطف داری، پس خودت هم کمکم کن تا مسیر را پیوسته و بدون توقف طی کنم. آمین یا رب العالمین.

خدایا پروردگارا سپاس بیکران از این‌که مرا در این مسیر زیبای آگاهی و شناخت و هدایت گذاشتی و خورشیدهای هدایت را بر سر راهم نهادی تا راه گم نکنم.

ارادتمند شما