توحید عملی | قسمت 10 - صفحه 4

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین

سلام به استاد عزیزم و تمامی اعضای این خانواده توحیدی

جاهایی که خداوند بخاطر تواضع من به صورت آگاهانه منو از اون وضعیت نجات داده :

توی کمپ بودم توی کشور بسیار زیبای ترکیه با آب هوای مدیترانه ایی و اون سواحل بسیار زیبا با خانه های رنگارنگ و زمانی که منو بردن توی کمپ خب من نه پاسپورت همرام بود نه کسی رو خداوند شاهده حتی یه شماره از استانبول نداشتم و دولت ترکیه به من میگفت که یعنی من میگفتم من ایرانی هستم دیپورت میخام و اونا میگفتن ما از کجا بدونیم تو ایرانی هستی افغانی هستی باید پاسپورتت باشه تا ما بدونیم و دیپورتت کنیم بعد خداوند دستانش رو فرستاد البته که من 20روزی که توی کمپ بودم متواضع و فروتن بودم و یه دوستی هم داشتم همش در مورد رویاهام و آرزوهام و در مورد خدا باهاش صحبت میکردم البته اتاق ما یعنی من با گروه افریقایی ها بودم و چه انسان های فرشته ایی بودن چقدر دل پاک بودن خلاصه خداوند دستانش رو فرستاد برای من یه فردی توی اون سازمان کار میکرد که افغانی بود و ایرانی بلد بود بعد من بهش گفتم 5ماه پیش از مرز زمینی وارد ترکیه شدم بعد ایشان خودش بازم درست در جریان نیستم ولی یه روز منو صدا کردن و من رفتم و همون پنج ماه پیش که من میخاستم مرز زمینی رو رد کنم عکسم توی سیستم اونجا بود و نشان داد که من ایرانی هستم و سریعاً من رو دیپورت کردن البته این پروسه 20روز طول کشید و واقعا من اگاهانه متواضع بودم اون زمان و همون موقع که منو مأمور ترکیه گرفت توی استانبول همون موقع من اینو خدا شاهده اینو گفتم که من میرم ایران و باز دوباره شروع میکنم و گفتم الحمدلله رب العالمین دقیق یادمه و توی کمپ توی اون فضا غریب من به طرز عجیبی حالم خوب بود و با آفریقایی ها میرقصیدیم و بازی میکردیم اسم اونا اویس ابراهیم ابوبکر عبدالله بود و همه میگفتن باید پاسپورتت باشه تا دیپورتت کنن وگرنه نگه میدارن ولی خداوند کارهارو برای من انجام داد چون من آگاهانه حالم رو خوب نگه داشتم و کار به جایی رسیده بود که روز اخر که گفتن بیا تا دیپورتت کنیم من اشک تو چشمام جمع شده بود بخاطر یه دوستی داشتم به نام ابراهیم مال کشور زیبای سنگال بود و یه ارتباط قلبی شدیدی باهم کلا با آفریقایی ها برقرار کرده بودم امیدوارم که یه روز ببینمش ایشان میگفت من میخام برم لوسانجلس و NBA بازی کنم منم میگفتم میخام برم میامی کنسرت بزارم خلاصه همه توی کمپ منو به اسم میامی میشناختن و توی کمپ از همه جا بودن منظورم آسیا و آفریقا هست خب من رو فرستادن به ایران کل وسایلم ماند استانبول هیچ کسی هم نداشتم حتی یه شماره که بگم وسایل من رو ptt کنید پتت همون پست هست توی استانبول میگن پتت و من با یک میلیون پانصد پول بدون مدارک و کلا هیچی سیم کارتم نداشتم فقط لباس تنم بود لب مرز تحویل پلیس ایران دادن اونا هم چندتا سوال پرسیدن و گفتن برو خلاصه ما رسیدم تهران و اون پول شد 700 کلا تا تهران تاکسی دربست کردم بعد خب من که باخانواده در ارتباط نبودم و مدرکی هم نداشتم که بتونم برم سرکار و سیم کارتم نداشتم و نمیتونستم بگیرم سیم کارت الان از اون زمان 6ماه میگذره من احساسم رو اگاهانه خوب نگه داشتم و مدارکم به طور معجزه آسایی خودش امد ایران یعنی من به طرز معجزه آسایی کار پیدا کردم اصلا خود طرف آمد منو برد سرکار بدونی که مدرک ازم بخاد و قبلش به طور معجزه آسایی من سیم کارت گرفتم بدون داشتن مدرک و یه روز یه نفر زنگ زد گفت مدارک استانبول گم کردین گفتم بله گفت مدارک تون آمده شیراز و بعد من اصلا شاخ در آوردم و بعد خود اون بنده خدا اون مدارک رو برای من پست کرد آمد رسید بهم اصلا فکرشو نمیکردم یعنی من واقعا آگاهانه احساسم رو عالی نگه داشتم در صورتی که واقعا شرایط به شدت زیاااااااااااااااد سخت بود ولی الان به لطف الله همه چیز درست شده

توی همین 6ماه که من برگشتم ایران مدارکم آمد گوشی خریدم یه رابطه بی نظیر رو با یه دختر بینظیر رقم زدم الان درآمد دارم سقف بالای سر دارم و لباس دارم کلی و دارم توی مسیر حرکت میکنم فقط توی 6ماه حساب کنید 6ماه پیش من با یه دست لباس و 700تومان پول کف تهران بودم هیچی نبود نه خانواده نه عمو نه عمه اصلا با هیچکس در ارتباط نیستم اصلا شمارشونم ندارم حتی نمیدونن کجا هستم ولی فروتن بودم متواضع بودم قرآن و جناب عباس منش خیلی به من کمک کردن وگرنه …واقعا خداروصد هزار مرتبه شکر الان هم فضایی برام خداوند فراهم کرده که روزانه 4ساعت کار میکنم با درآمد خوب و بقیشو دارم تمرکزی روی خودم کار میکنم و خیلی خوشحالم بابت مسیری که داخلش هستم و خیلی درس گرفتم از مهاجرتم از مسائل که اونجا حل کردم خب من کسی رو اونجا نداشتم و تو یه روز تصمیم گرفتم برم استانبول و نشستم اتوبوس خدا شاهده نه زبان بلد بودم نه پول خاصی همراه داشتم کلی پولی که داشتم واسه 1ماه میشد که اونم چند روز اول تمام شد نه کسی رو اونجا میشناختم ولی تنها رفتم هتل گرفتم رفتم سیم کارت گرفتم رفتم کار پیدا کردم رفتم بعد از چندماه استانبول برام شده بود مثل تهران میرفتم این ور اون ور و لذت میبردم و خداوند بهم پاداش داد ولی چون هدف نداشتم هیچ وقت یادم نمیره یه روز میخاستم بخابم جایی هم که زندگی میکردم چندتا خانم و اغا بودن که گرجی و یکیشون روسی بود قبل از این که بخابم به خدا گفتم خدایا تکلیف من چیه من الان آمدم اینجا اگه قراره برگردم هدایت اگرم قراره برم جلو مثلا اروپا هدایت کنن من اینو گفتم خابیدم فرداش دم متروبوس شرین اولر منو گرفتن و همون لحظه گفتم من میرم ایران و با قدرت بیشتری شروع میکنم و گفتم الحمدلله رب العالمین دقیقا اینارو گفتم و واقعا خداوند همه چیز رو به نفع من تمام کرد و الان دیگه عجله ندارم دیگه گوش خودمو پیجوندم گفتم تا توی ایران موفق نشدی حق نداری پاتو از کشور بیرون بزاری جوری برو اروپا یا آمریکا که بگن طرف پادشاهه مثل پادشاه رفت همه چی داشت توی ایران توی بهشت بود و بعد رفت الان خیلی اصلا این مهاجرت به استانبول خب قبلش من مهاجرت توی ایران زیاد داشتم یعنی تکامل هم طی شده بود اما این مهاجرت به استانبول منو ساخت خیلیم ساخت

و خداروشکر میکنم بابت همه چیز

استاد بی نهایت بار سپاس گذارم

با خدا باشو پادشاهی کن

بی خدا باشو هرچه خواهی کن

عاشقتونم

در پناه خدا شاد باشید بخندید پیروز باشید موفق باشید دردنیا و در آخرت