«ظلم به خود» از دیدگاه قرآن - صفحه 140 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدا

درک و فهم من از احساس گناه و احساس قربانی شدن

احساس گناه و احساس قربانی شدن و مورد ظلم قرار گرفتن دوتا ترمز بسیار بسیار مهم هستن که عامل ورود بسیاری از ناخواسته ها به زندگیمون هستن

احساس گناه، احساسی بسیار خطرناک، مهلک سمی و کشنده است که نباید در این احساس بمانیم، چون قشنگ عزت نفس تو را تخریب میکند. وقتی در مورد کسی احساس گناه داری در واقع داری به خودت ظلم میکنی و مظلوم هستی، چون با این احساس بدترین وجه جهان، بدترین وجه شخصیتی ادمها، بدترین وجه اتفاقات را برانگیخته میکنی و وارد زندگیت میکنی و داری به خودت ظلم میکنی. بچه ها ما نمیتونیم تاثیری رو زندگیه ادمها بزاریم، ما نمیتونیم کسی را بدبخت یا خوشبخت کنیم، ما نمیتونیم سرنوشت کسی رو تغییر بدیم، ما نمیتونیم به کسی ظلم کنیم، مگر اینکه طرف خودش بخواد و این هم به تو ربطی نداره، اون مشکل و ضعف خودشه.

وقتی تو در مورد یه نفر اشتباه کردی و احساس گناه داری، رفتار بسیار نامناسبی را ازش خواهی دید و این تا زمانی که در احساس گناه باشی ادامه خواهد داشت و در واقع تو اینجا مظلوم هستی و خودت داری با حساس گناهت به خودت ظلم میکنی، تو باید با باورهای مناسب آرام آرام از این احساس بیایی بیرون و به احساس خوب برسی و میبینی که اون طرف هم یا رفتارش با تو خوب میشه یا اینکه از مدار تو خارج میشه.

وقتی که یه کسی به ما ظلم میکنه و ما احساس قربانی شدن و مورد ظلم قرار گرفتن داریم و متنفریم از اون شخص و نمیبخشیمش و حالمون بد میشه، ما داریم به خودمون ظلم میکنیم، ظلم بیشتری را وارد زندگیمون میکنیم، ناخواسته ها و آدم‌ها و رفتارهای نامناسب بیشتری را وارد زندگیمون میکنیم، و این سیکل تازمانی که در این احساس هستیم ادامه پیدا میکند. بنابراین ما باید آرام آرام از این احساس بیاییم بیرون و به احساس خوب برسیم، ادمها را ببخشیم، خودمون را ببخشیم، از ناخواسته ها، از اتفاقات بد، از آدم‌های نامناسب، از نازیبایی ها اعراض کنیم، بهشون توجه نکنیم، به زیبایی ها، به خواسته ها، به آدم‌های خوب، رفتارهای خوب توجه کنیم و قبول کنیم که ما مسول تمامه اتفاقات زندگیمون هستیم، ما با باورها و فرکانسهامون اتفاقات زندگیمون را رقم میزنیم.

وقتی که در یک خانواده نامناسب بزرگ شدیم، خودمون را قربانی شرایط و خانوادمون ندونیم، احساس قربانی شدن و مورد ظلم واقع شدن را نداشته باشیم، هیچ کس را مسول زندگیمون ندونیم، به هیچ کس و هیچ چیز قدرت ندیم، به خانوادمون، به ادمها، به اتفاقات، به شرایط، به عوامل بیرونی قدرت ندیم، اول از همه و با تمام وجود بگیم، من مسول تمامه اتفاقات زندگیم هستم نه هیچ کس، نه خانوادم، نه جامعه، نه همسایه، نه فلان کس. بگیم من مظلوم نیستم و اجازه نمیدم کسی به من ظلم کنه، من روی خودم کارمیکنم، روی باورهام کار میکنم و آرام آرام، قدم به قدم با تکامل از این مدار نامناسب خارج میشم، میرم به مداری که آدم‌های مناسب هست، رفتارهای مناسب، عشق، عزت و احترام هست، زیبایی و قشنگی است، پول و ثروت و سلامتی و خوشبختی و آرامش هست. من اشرف مخلوقاتم، من قدرت خلق زندگیمو دارم. من عزیز دردانه خداوندم

در پناه تنها قدرت جهان، شاد سالم ثروتمند و سعادتمند در دنیا و اخرت باشید♥️