غذای روح چگونه تأمین می‌شود؟ - صفحه 41 (به ترتیب امتیاز)

بنام جان جهان

سلام استاد عزیزم و مریم نازنین و زحمت کش

.شکر خدای مهربانم من الان چند ساله تلویزیون و کلا اخبار و کانالهای شبکه های مجازی رو حذف کردم و اصلا پی گیرش نیستم مگر اینکه هر از گاهی تو محیطی قرار بگیرم که ناخواسته به سمتش کشیده شم.

من آدمی بودم که به شدت اهل تلویزیون و یه جورایی امیشه پیگیر اخبار بد بودم.حالا نه اخبار تلویزیون بلکه اخباری که از مشکلات فک و فامیل و آشنا به گوشم میرسید شدیدا پیگیر بودم که چرا فلانی طلاق گرفت چرا فلانی اینکارو کرد چرا فلان کارو نکرد…

شکر خداوند دلم از زمانی که با قانون آشنا شدم نه به طور کامل بلکه درصد خیلی خوبی به نسبت گذشته ی خودم تونستم این کنجکاوی مخرب رو مهارش کنم.من دو سال ونیم پیش که تازه داشتم روی خودم کار میکردم توی یک حیاط با مادر شوهرم زندگی میکردم و حمام و اشپزخانه ام با مادر شوهرم یکی بود و چون تو محیط روستایی بودم سبک خونواده ی همسرم اینجوری بود که همیشه یا میرفتیم مهمونی یا مهمونی میدادیم و یه جورایی همیشه خونه شلوغ بود و رفتو آمد زیاد بود و مخصوصا اینکه خونواده ی همسرم خیلی پر جمعیت ان و چون نزدیک بدن اکثرا روزی یکبارو میومدن.من توی اون روزها همیشه آرزوم بود که یه خونه ی مستقل داشته باشیم ولی همسرم هیچ وقت زیر بار نمیرفت.ولی خدارو شاهد میگیرم منی که به شدت آدم درونگرایی بودم و محیط های شلوغ خیلی اذیتم میکرد چون من قانونو یاد گرفته بودم به قدری خوووب(به نسبت گذشته خودم) تونستم رو خودم کار کنم و ورودیهامو کنترل کنم که منی که متنفر بودم از اون شرایط و شبانه روزی کارم گریه بود اینقدر عاشق خونه ام شدم و بابت تک تک داشته هام سپاسگذاری کردم که احساسم فوق العاده بود.رابطه ام با مادرشوهرم عالی شده بود با اینکه من هیچ فایلی از روابط تهییه نکردم و فقط روی خوبیهاش متمرکز شدم.با وجود اینکه اون محیط رو پذیرفته بودم و همیشه سعی میکردم به زیبایها و داشته هام توجه کنم در کنارش رویای مستقل شدن داشتم.ولی توقع من در اون زمان فقط یک خونه ی مستقل بود تو همون روستا ولی خداوند برای من برنامه ی بهتری داشت منو به یه شهر دیگه آورد…

خدای من باورممم نمیشه شهری که از بچگیم آرزوم بود توش زندگی کنم براشم برنامه داشتم ولی فکر نمیکردم به این زودی ها به این خواسته ام برسم.و این نشون میده زمان بندی ما کاملا با خدا فرق میکنه.

اصلا نفهمیدم چطور شرایط فراهم شد و ما در عرض یک هفته اسباب کشی کردیم و اومدیم شاید به نظر خنده دار بیاد ولی ما تو طبقه ی سوم یه ساختمون هفت طبقه خونه اجاره کردیم که همیشه وقتی از پنجره اش بیرونو نگاه میکنم تجسم میکنم که از برج تمپای فلوریدا دارم بیرونو میبینم🥰🥰

شکر خدای مهربانم

روزهای اولی که اسباب کشی کرده بودیم همون رفت و آمدها و مهمونی دادن ها و مهمونی رفتن ها همچنان ادامه داشت و این بازهم خیلی منو اذیت میکرد و اوایل خیلی سعی میکردم باهاش بجنگم به خاطر همین هی شرایط بدتر شد ولی گذشت و گذشت تا من همینجوری رو خودم کار کردم و الان که دارم این کامنتو مینویسم یک سالو نیمه که ما داریم تو این خونه ی فوق العاده زندگی میکنیم.و از عید به بعد تقریبا میتونم بگم هیچ کسی نیومده خونمون و ما هم خیلی خیلی کم رفتم مهمونی.

یه بار که تنها بودمو داشتم با خودم فکر میکردم یه لحظه گفتم نکنه همه از دستم ناراحتن که خونمون نمیان نکنه من کاری کردم که دلخور شدن به این فکر افتادم که دوباره مثل قدیم زنگ بزنم تک تک دعوتشون کنم یهو انگار خدا بهم گفت تو مگه همینو نمیخواستی مگه نمیخواستی دورو برت خلوت باشه فرصت بیشتری داشته باشی که روی خودت کار کنی با هرکسی رفت و آمد نکنی تا مدام مجبور نباشی اخبار بد و ورودی های بد به ذهنت بدی خوب حالا این شرایط فراهم شده و تو در شرایط دلخواهتی چرا میخوای دوباره خودت باعث از دست دادن این شرایط شی.و بعدش دیدم که کسی در ظاهر ازم دلخور نیست و چون منو همسرم هر دو شاغلیم بقیه میگن نمیخوایم مزاحم کارتون بشیم.

هر چند من به خاطر باورهای اشتباه و الگوهای اشتباهی که تو ذهنم دارم هنوزم احساس عذاب وجدان دارم از اینکه نکنه من بدم و باعث قطع ارتباطات شدم ولی با این افکار سعی میکنم حسمو خوب نگه دارم و میگم الان زمانیه که فقط باید تنهایی روی خوم کار کنم موقعش که برسه خداوند منو به افراد مناسب دوستهای هم فرکانس و مدار بالا هدایت میکنه و از این تنهایی در میام.

شکر خدای مهربانم.

خواستم بگم من هنوز خیییلی جای کار دارم برای کنترل ورودی های ذهنم ولی تا همین حالا همین مقداری که تونستم کنترل کنم منو به اندازه ی یک شهر جابه جا کرد و به این شکل آزادی بیشتری پیدا کردم برای کار کردن رو خودم.

انشاءالله که خداوند مهربانم یارو یاور هممون باشه تا با جدیت بیشتری بتونیم ورودیهامونو کنترل کنیم و در این مسیر ثابت قدم بمونیم.

در پناه جان جهان.