تسلیم بودن در برابر خداوند - صفحه 24

سلام به توحیدی ترین استاد جهان و خانم شایسته ی بینظیر و دوستان عزیزم

استاد فایل توحید عملی ده و یازده عالی بود، ولی حس میکنم تو این فایل مفهوم تسلیم بودن رو بیشتر شکافتین، و براش اندیکتور تعیین کردین ک بسنجم خودمو و مثال آوردین که بسنجم خودمو که آیا من واقعا تسلیمم؟

تسلیم یعنی آرامش، تسلیم یعنی من هیچ آگاهی ندارم، راهی بلد نیستم، هیچی نمیدونم، یعنی هیچی، ن راهی میدونم ک چطور برسم، نه مانعی رو میشناسم ک فکر کنم نمیرسم، یعنی هیچ دیده و شنیده ای ندارم دیگه، من از سر راهم کنار رفتم

اصلا همینکه من نمیتونم حسمو خوب کنم وقتی در یک چالشی هستم یا به یک خواسته ای نرسیدم یعنی تسلیم نیستم، یعنی اینکه من میدونم من آگاهم از پلن خداوند از چیزی ک قراره فردا رقم بخوره، از تعداد دستان خداوند، من میدونم که قرار نیست اتفاق خوبی بیفته،دری باز بشه، من به همه چی آگاهم،به اتفاقاتی که خداوند قراره رقم بزنه و چون میدونم نیست،ناامیدم

مثال استاد که تسلیم بودن و به فاصله ی یک شب زندگیشون از این رو به اون رو شد، استاد ادعا نداشت علمشون زیاده که بدونه فردا هم هفته ی بعد هم چیزی رقم نمیخوره و به اندازه ی خداوند آگاهه.

اصن ناامید شدن یعنی من میدونم

تسلیم یعنی من فقط دوتا چیز میدونم ،یکی اینکه خواسته م چیه

دوم اینکه فرمانروای قدرتمندی هست که هر کاری براش آسونه، به هر چیزی آگاهه، برای هر چیزی راه حل داره، جواب هر چیزی رو میدونه، هیچ قدرتی جز اون نیست،بر زمین و زمان تسلط داره، در یک کلام هر کاری هرکاری رو میتونه ب آسونی انجام بده و این فرمانروا هر لحظه داره اجابت و هدایت میکنه

من وقتی تسلیم میشم دیگه کار رو ب اون سپردم

وقتی تسلیم شدم، یعنی کارم ب چنین نیرویی سپرده شده ک مو لا درزش نمیره،، خب پس اگر چنینه ،نگرانی من برای چیه؟؟

تسلیم شدن هم تکاملیه، نیاز ب تجربه داره، ایمان و عمل داره ک نتیجه بیاد و هی منطق ساخته بشه برام ک آرامتر بشم

دلیل اینکه نمیتونم تسلیم بشم چیه؟

یکیش ترمزامه در مورد اون خواسته،، من وقتی ترمزامو رفع نکردم نمیتونم ب راحتی تسلیم بشم، هی ذهنم میاد میگه پس اون چی، اون چجور؟

یکیش اینه ک جهان رو فرکانس نبینم، باید بدونم ک فرکانس ها کار انجام میدن،نتیجه رو رقم میزنن، اعمال فزیکی اصل نیستن، اعمال در اصل اون تبلور باورهامه، اعمالی ک انجام میدم بخاطر فرکانس و افکاری هست ک دارم،، در اصل اون افکار منو هدایت کردن به اینکه این اعمال برام منطقی بشه و انجامش بدم.

در حقیقت اعمال من یک مرحله ی بعد افکار من هستن، مدار فرکانسی و باورهایی ک دارم موجب عملکرد من میشه، هدایت میشم ب انجام یکسری کارها

حالا اگر باور و فرکانسای من تنظیم باشن،هذایت میشم ب عملی ک منو ب نتیجه برسونه،اگر نباشه هم که به اعمالی ک فقط تقلا و تلاش فزیکی باشه بدون نتیجه.

پس من بیام روی ریشه کار کنم، هول نشم ک حتما یک کار فزیکی انجام بدم، بله در جهان مادی زندگی میکنیم،کار فزیکی لازمه ولی کار نتیجه بخش، که اونم بعد از افکار درست میان.

یعنی مشکل من از اونجا شروع میشه که جهان رو فرکانس نمیبینم، گول میخورم ، هی میخام برم کار فزیکی انجام بدم، تا زمانیکه کار فزیکی انجام ندادم حس میکنم کاری انجام نشده.

ولی من باید اینو بیاد خودم بیارم ک در جهانی ک همه چیز بر مبنای فرکانس هست،وقتی من دارم روی فرکانس هام با کنترل کانون توجه، با دادن ورودی مناسب کار میکنم،ک نتیجه ش همونجا میشه احساس خوب، بیام اینو به خودم یادآوری کنم که همین الان کار انجام شده،نتیجه رقم خورده، باید ادامه بدم فقط تا فرکانس قدرتمند بشه و جهان مادی بهش واکنش نشون بده و خلق بشه، از قالب حس خوب،نشانه ، تبدیل بشه به ماده در زندگی من.

ولی تا قبل از دیدن اون نتیجه من باید بر اون حس خوب اتکا کنم و اون رو سند و مدرکی از رسیدن به خواسته م بدونم و بابتش سپاسگزار و آرام باشم که دیگه تمامه خواسته ی من به من داده میشه، این همون ایمان به غیب هست، از یکطرف سختترین کار دنیاست ولی از یکطرف وقتی جهان و هر مفهومی رو فرکانس بدونم کاملا منطقی و آسون هست.

تسلیم شدن یعنی احساس آرامش، ولی این یک دکمه نیست بزنم ، یا یک جمله ک بگم وتمام بشه بره، تسلیم یعنی من دیگه کاری ب راه و چگونگی ندارم، ولی وظیفه ی من اینه ک هر لحطه افکارم رو ب سمت درست جهت بدم و در مدار درست بمونم.

من قبل از این فایل تسلیم و مستاصل بودن رو یکی میدونستم، فرقشون از زمین تا آسمون هست، گرچه شاید گاهی هم همون استیصال ما رو برسونه ب نقطه ی تسلیم

ولی استیصال یعنی من هیچ راهی ندارم و تمام و خروجی احساسیش میشه حس بد، مظلومیت،بیچارگی،ناتوانی در مقابل همه.

ولی تسلیم یعنی مغز من، عقل من راهی نداره، ولی خداوند یک راه آسان برای من داره، ک نتیجه ی احساسی ش میشه آرامش.

استاد گفتن که جایگاه خودمون و خدا رو درک کنیم،، فکر کردم به این جمله یاد محل کارم افتادم که هر کسی یک پوزشین و وظیفه ای داشت، از کسی بیشتر از اون توانایی و علمی که داشتن کسی توقع بیشتری نداشت،، من اینو ببینم با خداوند.

من چرا نمیتونم احساسمو خوب کنم وقت یک چالش یا در مسیر رسیدن ب یک خواسته؟ چون من جایگاه خودمو درک نکردم، کار من مدیریت کردن و تعیین کردن راه و چگونگی نیست، کار من حل کردن اون یا پیدا کردن راه حل نیست،

در حقیقت کار من کنترل افکارم به سمتی هست که به من احساس بهتری بده و من فقط در این توانا هستم و این توانایی به من توسط خداوند بزرگ داده شده، من ناظر بر افکارم ،یعنی این کار کاملا در حوزه ی توانایی و قدرت من هست که افکارم رو به سمت بهتر کنترل کنم ،، و اگر اینکار رو کنم قانون جهان هست ک اتفاقات خوب رو رقم بزنه،قانون هست مثل قانون جاذبه،،، قانون یعنی چیزی ک صد درصد همیشه اتفاق میفته

مشکل من از جایی شروع میشه ک جایگاهمو درک نمیکنم، مثال میزنم برای خودم که کسی رو که هیچ علمی و توانایی در طبابت نداره بندازن وسط یک عمل قلب باز و بگن کار خودته ،طرف پس میفته ،چون ناتوانه،علمی نداره. منم همینم در مقابل زندگی ،چگونگی خواسته هام، حل کردن مشکلاتم.

من گاهی فکر میکنم تسلیمم اما با شنیدن این فایل فهمیدم نیستم، من یک خواسته ای دارم و به خدا سپردم، اما هنوز هم نگران میشم، فکز کردم چرا؟ فهمیدم چون هنوز ذهنم داره اونو با امکاناتی که برای رسیدن به این خواسته شنیدم و دیدم و من ندارم میسنجه،، و نگرانه، خب این تسلیم نشد، تسلیم یعنی تمام پیش فرضها رو پاک کنم.

و البته برای رسیدن ب همون احساس خوب و تسلیم بودن باید ویژگی های انسانی مو بیاد بیارم و دو قطبی بودن جهان رو ک همیشه نجوا هست، قطب مخالف هست، فقط باید ذر هر لحظه سعی کنم به افکار کمی بهتر برسم در هر مداری که هستم و بیام اون افکار بهتر و احساس بهتر رو هی به خودم یاودآوری کنم که ببین الان کار داره انجام میشه ها، داره پشت صحنه رقم میخوره تبریک میگم بهت واقعا و این باز منو میبره در مدار بالاتر و احساس بهتر.

و چیز مهمتری ک میتونه به من کمک کنه که تسلیم باشم و از خداوند توقع داشته باشم اینه که من سهم خودم رو انجام داده باشم. من تلاش ذهنی م برای رسیدن ب افکار مناسب و احساس خوب رو انجام داده باشم، چون این بازی دونفره بین منو خداست، اما اولش از من شروع میشه از افکار من.

یکی دیگه از چیزایی که کمک میکنه اینه که درک کنم هدایت خداوند قدم به قدم هست، نه طبق تصویر من ک جواب نهایی رو همون لحظه به من بگه، خیلی وقتا ما هدایت میشیم پیشرفت میکنیم ،اما چون هدایت خدا رو،کمک خدا رو فقط با نتیجه ی نهایی میسنجیم، باعث میشه حس کنیم هدایت نشدیم،پیشرفتی نداشتیم.

من یک خواسته ای دارم و مدتی بود هر چی تلاش میکردم بهش نمیرسیدم، تا اینکه فهیدم خیلی مقاومتام درباره ی این خواسته زیاده که حتی نمیتونستم نتیجه ی نهایی رو تجسم کنم، تسلیم شدم و رها کردم و شروع کزدم ب سپاسگزار از داشته ها و تمرکز بر نکات مثبت زندگیم و به احساس خوب میرسیدم ،مدتی در احساس خوب موندم و ذهنم رو کنترل کردم، تا هدایت ها رسید ولی بازم جالبه نه اونطور ک من فکر میکردم، در قالب یک تضادی که منو واقعا به فکر واداشت و هدایت شدم به ترمزام.

قبلش مثل این بازی آی جی آی بودم که گاهی یه سرباز ی جا مخفی میشد و هی تیر میزد، هر چی نگاه میکردی نمیفهمیدی از کجا میخوری.

منم قبل از فهمیدن ترمزا نمیفهمیدم اصن چرا نیمتونم ب خواسته برسم از کجا دارم میخورم.

و جالبه که ترمزا هم مرحله به مرحله بهم گفته میشد، یک ترمزی رو هدایت میکرذ،یک مدت ک کار میکردم ،نشانه ها ی ترمز جدید رو میگفت، در همین جریان هم میدیدم که به احساس بهتری دربازه ی اون خواسته میرسم، مقاومتام کمتر شده و میتونم تجسم کنم لحظه نهایی رو، ولی هر مرحله هر ترمز زمانی بهم گفته میشد که رو ترمز قبلی کار کرده بودم.

اگر من این سیستم هدایت قدم ب قدم خداوند رو درک نکنم ،حس یک انسان بدبختی رو دارم ک مدتهاست روی خواسته ش تلاش کرده و هیچ پیشرفتی نکرده،چون هنوز نتیجه ی نهایی نیومده و خدایی هم وجود نداره و هدایتی نکرده

ولی اگر سیستم هدایت خداوند رو درک کنم خودم رو یک آدمی میبینم که پنج مرحله پیشرفت کرده به سمت خواسته ش، پنج تا ترمز قوی رو رفع کرده در حالی که شخصیتش هم داره رشد میکنه و درکش از جهان و قوانینش بیشتر میشه.

استاد سپاسگزارم برای این فایل بینهایت ارزشمند

بهترین ها رو براتون میخام با عشق