قدم اصلی تحوّل زندگی - صفحه 12 (به ترتیب امتیاز)

به نام خداوند مهربونی‌ها

سلام و عرض ادب دارم خدمت استاد عزیزم خانم شایسته تمامی دوستانی که این دیدگاه را می‌خوانند

امروز به صورت کاملاً هدایتی یه سفر نیمروزی داشتم به تهران

یه سری همزمانی‌ها و پدیده‌ها رخ داد که واقعاً شگفت انگیز بود امروز انرژی من بی‌نهایت مثبت بود و دوست دارم اون اتفاقات فوق العاده رو اینجا مکتوب کنم

صبح که از خونه اسنپ گرفتم تا برم میدون خروجی شهر همون جایی که اتوبوس‌ها و تاکسی‌های تهران تردد می‌کنن، راننده اسنپ خیلی انرژیش مثبت بود و کلی با هم گپ زدیم و خندیدیم

وقتی رسیدم تو اون جایگاه مخصوصی که اتوبوس‌ها به صف می‌ایستند تا مسافر سوار کنند اتوبوس اول 44 صندلی بود که من علاقه‌ای نداشتم سوار شم

من رفتم ماشین دوم را که 25 صندلی بود وی‌آی‌پی بود سوار شدم و خود راننده هم که با یکی دو نفر دیگه صحبت می‌کرد تعجب کرد

چون اون ماشین قبلی تایم نسبتا زیادی رو اونجا بود داشت بازارگرمی می‌کرد برای اینکه ماشینش پر بشه

ولی وقتی من سوار این ماشین شدم در عرض حدوداً 5 دقیقه ماشین جلویی رفت و در کمتر از 10 دقیقه کل این ماشین پر شد پول‌ها هم پرداخت شد و حرکت کردیم

من از خیلی وقت پیش این باورو توی ذهنم ساختم که دست من سبکه پا قدم من خوبه به همین خاطر هم ازش نتیجه می‌گیرم یعنی بارها شده مثل همین خاطره اتوبوس سوار شدن رفتم تو یه مغازه برای خرید یا موارد مشابه و خیلی زود اون بنده خدا سرش شلوغ شده

اینجا هم خوشحال بودم برای اینکه یه ماشین خیلی شیک سوار شدم وی‌آی‌پی بود رانندش دست فرمونش خیلی خوب بود و دقیقاً یک ساعت و نیمه رسیدیم ترمینال جنوب هم خوشحال بودم از اینکه خداوند چقدر هوای من رو داشت و وقتی من اولین نفر سوار شدم زودتر از اون چیزی که فکر می‌کردم حرکت کردیم

همونجا توی پایانه به ذهنم رسید کاشکی الان میلاد یکی از همکارای چند وقت پیش رو می‌دیدم هیچ ایده‌ای نداشتم که مغازه‌اش کجاست فقط قبلاً شنیده بودم که تو همون راسته چندین ساله کار می‌کنه و اصلاً نمی‌دونستم چه زمانی میاد مغازه و از وسط اون مغازه‌ها شروع کردم به قدم زدن به سمت آخر خیلی برای من غیرمنطقی بود که ببینمش ولی حسم می‌گفت برو تو چیکار داری درست همون جایی که دیگه می‌خواستم چند تا مغازه آخر رو نرم و برگردم دیدم اععع اومد کنار من ماشینشو پارک کرد و خودشم سوپرایز شد که اون وقت صبح منو اونجا دید

من می‌خواستم ببینمش و با توجه به اینکه مدت طولانی‌ای بود بود تهران نرفته بودم ازش راهنمایی بگیرم که کرایه‌ها چه جوره شخصیا چند می‌برن و اینا

تو چند دقیقه‌ای که هم صحبت شدیم اولاً یه شات قهوه مهمونم کرد دوماً صحبت‌ها رفت سمت شغل من و بهم گفت که یه مشتری سرمایه‌گذار داره که می‌خواهد سه چهار تا ملک بخره، دقیقاً تو همون پردیسان همون جایی که من کار می‌کنم

من اون موقع خیلی به حرفاش دقت نکردم یعنی یه جورایی جدی نگرفتم چون بیشتر ذهنم سمتت تهران رفتن و برنامه‌هام بود

ولی اون دوباره ظهرم بهم زنگ زد و تاکید کرد که حتماً بهش ملک معرفی کنم و خریدار خرید کردنش قطعیه

همونجا بود که خدا رو بی‌نهایت شکر کردم و گفتم ببین محمد خدا چطور از جایی که گمون نمی‌بری بهت رزق و روزی میده

وقتی هم رسیدم تهران دیدم چه روز خوبی اومدم:))

شب قبلش یه نمه بارون زده بود و هوا فوق عادی بود نه گرم و نه سرد یه هوای پاییزی رویایی آسمونم نیمه ابری بود آفتاب چشم آدمو اصلاً اذیت نمی‌کرد

هدف اولم دیدن برج آزادی و موزه هنرهاش بود وقتی رفتم توی میدون آزادی و دیدم همه درا بسته است به ذهنم رسید سرچ کنم توی گوگل

بعد دیدم چقدر جالب برج آزادی از یکشنبه تا جمعه بازه دقیقاً شنبه‌ها بسته است :))

خدا شاهده خودم سوپرایز شدم از واکنشم و آرامشم و ریلکس بودنم و توکلی که در عمل داشتم که حتماً همین خیره و من نمی‌دونم تو می‌دونی

این در صورتیه که خیلی ذوق داشتم برای رفتن توی برج چون قبلاً هم رفته بودم ولی شرایطش نبود که برم داخل…

خلاصه خیلی خوشحال یکی دو تا عکس جذاب انداختم و به سفر ادامه دادم و چقدر به خودم تبریک گفتم که نسبت به گذشتم چقدر شخصیتم رشد کرده

بعدرفتم پارک ملت، شب قبلش قبل از خواب یه مقاله رو تو سایت علی بابا در مورد پارک یه مرور کلی کرده بودم و بیشترین چیزی که یادم مونده بود این بود که پارک قدمت زیادی داره خیلی بزرگه و بنیانگذارش خانم فرح پهلوی بوده

یعنی باورتون نمی‌شه دیوانه شده بودم از خوشحالی اشک توی چشمام جمع شده بود که چقدر این پارک قشنگه کلی پیاده‌روی کردم کیف کردم خداوند و زیبایی‌هاشو تحسین کردن

بعد گوگل مپ رو باز کردم ببینم ببینم فود کورت کجاست برم اونجا

رو نقشه پارک حیات وحش رو دیدم و مسیریابی کردم که برم اونجا ولی عجیب یه حسی داشت من رو یه مسیر دیگه می برد

من هم بدون مقاومت میرفتم فقط!! با این که گوگل مپ ده بار هشدار داد که مسیر یه سمت دیگست ها!!!

باورتون نمیشه با سی قدم پیاده روی شایدم کمتر از روی پل روی دریاچه رد شدم و به خودم اومدم دیدم اعع این همون مزرعه حیواناته که….

خلاصه کلی قو دیدم آهو و پرنده های مختلف مثل کرکس و حیوانات دیگه مثل شتر مرغ و طاووس و اینا

جالبه چند تا باب هم داشتن عین طاووس نری که شما داشتید ، اصلاً قیافشون با اونی که تو سریال زندگی در بهشت دیدم مو نمیزد :))

وایییی یکیشون بال هاشو باز کرده بود اصلاً من مسخ شده بودم از این همه ظرافت !!!

میگفتم خدایاااااا عظمتت رو شکر چی‌ آفریدی؟؟

جالبه همین یکی دو شب پیش بود زندگی در بهشت قسمت 131 رو می دیدم

استاد شما اونجا گفتی اینقدر زیبایی های طبیعت رو تحسین کردی که هدایت شدین دفتر گروه تحقیقاتی عباس منش هم بردین تو پردیس سینمایی پارک ملت

و بعد می گفتید پنجرش و ویوی اون دفترتون رو به پارک بوده و الحق و الانصاف عجبببب ویووییی بوده (چون من رفتم از بالا خودم هم اون ویو رو دیدم و دیوانه شدم) :))

این خواسته تو دلم زنده شد

گفتم من هم می خواهم برم اونجا رو ببینم

وقتی رفتم ساختمون رو و طراحی خاصش رو دیدم خیلی کیف کردم و خیلی شما رو تحسین کردم

اتفاقاً فود کورت هم همون بالای ساختمان بود

خیلی شیک و جنتلمنانه رفتم بالا یه نگاهی به منو انداختم و یه دوری تو مجموعه‌ی فود کورت زدم و حسم گفت نه…

می‌خواهم به تجربه‌ی ناهار بهتر بهت بدهم

من هم گفتم چشم و خیلی راحت بدون خجالت اومدم بیرون

این در حالیه که چند تا دختر و پسر تنها و دو تایی هم اونجا تو سالن بودن ها…

بدون هیچ احساس خجالت و سرخوردگی اومدم بیرون چقدرررر به خودم افتخار کردم

آخه من قبلاً می رفتم تو یه مغازه لباس ببینم گاهی وقت ها تو رو دروایسی می موندم و با اینکه باب میلم نبود فکر می کردم وقت طرف رو‌ گرفتم ، زشته و از این جور حرف ها… خلاصه الکی یه لباس می خریدم و می اومدم بیرون !!

این ها رد پاهایی که اولاً دوست دارم برای خودم به جا بگذارم

دوماً یه سری از دوست هایی که کامنت من رو می خوانند از این با جزییات نوشتنِ من هم لذت می برند و هم کلی ایده می گیرن که پیشرفت های خودشون رو حتی کوچکترین هاش رو ببیند و بهش بها بدهند و خودشون رو تشویق کنند

خدا میدونه شاید ایده های دیگه هم بگیرن مثلاً اینکه برای به چالش کشیدن اعتماد به نفسشون و به صلح رسیدن با خودشون تنهایی برن مسافرت

خلاصه از اون مجموعه‌ی سینمایی خفن اومدم بیرون و هدایت شدم به یک لاین بیییییی نهایتتتتتت رویایی

به خدا یه چیزی میگم یه چیزی می شنوید ها الان اشک توی چشمام جمع شده، عکس هم ازش دارم کاشکی می شد بهتون نشون بدهم

ببینید یه مسیری رو اومده بودن آگاهانه یک عاااالمه برگ درخت ریخته بودن زمین تا ملت بیان تو اون مسیر رو برگ ها راه برند و لذت ببرند :)))) الان به پهنای صورت لبخند زدم دوباره

آخه هدایت یعنی تا این حد ؟؟؟ خلاصه اونجا هم قدم زدم و کلی کیف کردم و چند تا عکس هم انداختم و دیدم یه دختر و پسر خیلی خوش انرژی با یه خانم عکاس دارند عکاسی می کنند

این هم یه نشونه دیدم و کلی خوشحال شدم

و

ادامه دادم

آها یادم رفت اینو بگم که قبل از رفتن به مجموعه‌ی سینمایی و فود کورت یه جایی تو همون پارک نشسته بودم روی صندلی دیدم، داشتم لذت می بردم

دو تا خانم جوان خوش برخورد اومدن سلام و علیک کردن و خودشون رو‌ معرفی کردن از شهرداری اومده بودن

یه داستانی این روزها تو‌ تهران هست به نامِ من شهردارم

خلاصه این خانم محترم از من درخواست کرد و شمارم رو توی سایت ثبت کرد و چند تا گزینه رو رأی داد

چند تا مورد که به زیبا سازی اون منطقه کمک می کرد

اولاً خیلی خوشحال شدم که ریلکس و با عزت نفس بالا برخورد کردم

دوماً چقدر تحسینشون کردم و تو دلم بهشون تبریک گفتم که چه شغل باحالی دارند

آخه داشتن تو پارک قدم می زدند و گپ می زدند و می‌خندین و بعد اومدن با پر کردن یه پرسشنامه از سمت من که کلش پنج دقیقه هم نشد ثروت هم ساختن

اصلا خیلی تحسین بر انگیز بود این اتفاق برای من

بعد من کلی عزت نفس بالا و ادب و احترامشون و البته آیفون 13 پرو مکسی که دست خانمه بود:) هم تحسین کردم

بله می گفتم…

بعد از اون مسیر پیاده‌روی جادویی که سنگ فرشش برگ های خشک پاییزی بود

(اون دسته از دوستانیی که روی انبوهی از این برگ ها راه رفتن و اینجور جاده ها رو دیدن می دونند چقدر تجربه کردنش شگفت انگیزِ)

رفتم رو به روی پارک پیتزا گرفتم و برای اینکه باز هم یک پله برم تو دل ترس هام اومدم تو پیاده روی پارک ملت اون لاین آخری که نزدیک پارکه نشستم رو نیمکت شروع کردم به غذا خوردن

آقا باورتون نمیشه همون بِ بسم الله چه‌ اتفاقی افتاد؟؟

شش هفت ها گربه با هم اومدن و فاصله یه متری و دو متری من نشستن و غذا می خواستن:))

من خیلی با اعتماد به نفس به غدا خوردنم ادامه دادم یکی دو بار هم بلند شدم و چند تا قدم زدم گربه ها می رفتن ولی دوباره به یه چشم به هم زدن بر می‌گشتن :)))

همش آگاهی های فایل به کبوتر ها غذا ندهید تو ذهنم می‌اومد و چون تو این موضوع روی خودم خوب کار کرده بودم ذره ای دلم نسوخت و حتی یه ذره هم غذا بهشون ندادم

سعی کردم تمرکز کنم روی لذت بردن از غذا و البته همین فایل که داشتم صوتی با هندزفری گوش‌ می دادم

اتفاقی که افتاد من به وسط های غذا نرسیده چند تا پسر و دختر تو رنج 10 ، 12 ساله اومدن رد بشن یکیشون محکم توپ رو شوت زد به درختی که فاصله‌ی یک متری من بود

دو تا از گربه ها هم رو درخته بودن

به همین راحتی من از شر گربه ها خلاص شدم

دیگه حتی سایشون هم ندیدم و با لذت به غذا خوردن و فایل گوش دادنم ادامه دادم

این قدرت اعراض کردنه ها

اینجا هم به خالق بودنِ خودم پی بردم و اینکه خداوند چقدر سریع به فرکانس های پاسخ میده، وقتی ترمز نداشته باشم من واقعاً آگاهی های اون فایل به کبوترها غذا ندهید رو باور کردم و این نبود که ادا در بیارم ، نه اصلاً سر سوزنی دلم به حالشون نسوخت، تازه تو ذهنم این بود که دارم در حقشون لطف هم می کنم اگه من بهشون غذا بدهم ، اولا ممکنه این غذا براشون مناسب نباشه دوماً ممکنه قدرت غذا پیدا کردن خودشون رو از دست بدهند….

موضوع بعدی که خیلی برای من جالب بود این بود که من دقیقاً پنج شنبه شب بود (دو شب قبل) یه دعایی کردم

دقیقاً لوکیشن و زمانش هم یادمه که کجا بودم و چه زمانی بود

گفتم خدایا می خواهم هدایتم کنی برم‌ جایی زندگی کنم و مشغول به کار بشم که آزادی پوشش باشه

و خانم ها از سر اجبار حجاب نداشته باشن

سطح اعتماد به نفس ها خیلی بالاتر باشه

و

من هم خودم یخم آب بشه و بیشتر بتوانم با خانم ها ارتباط بگیرم

منظورم ارتباطات اجتماعی معمول نیست!!

من تو این زمینه خوبم

مشکل من اینه که نمی‌توانم با دختر ها دوست بشم

البته نسبت به گذشتم خیلی بهتر شدم ولی خب هنوز هم خیلی جای کار دارم

من مطمئنم تو این زمینه دوره‌ی فوق‌العاده‌ی احساس لیاقت فوق‌العاده بهم کمک می کنه، ان شا الله که زودتر بهش هدایت میشم

من این دعا رو پنج شنبه کردم و امروز دائما داشتم این آزادی پوشش رو‌‌ می دیدم با یه احساس خیلی خوب وصف ناپذیر تحسین می‌کردم

هم زیبایی ها رو می دیدم و تحسین می‌کردم هم اینکه چقدر خوبه که دیگه همه با هم در صلح قرار گرفتن و هر کسی دوست داره شال یا مقعنه یا روسری سرش می کنه ، هر کسی هم دوست داره موهاشو هر جوری که دوست داره می بنده و اصلا هیچی هم سرش نمی‌کنه

استاد شاید بتوانید یه کمی منو درک کنید

چون شما خودت توی قم بزرگ شدی

می دونی چقدررررر تعصبات و باورهای غلط اینجا موج میزنه

و احتمالاً درک می کنید که چقدر با تمام وجودم این آزادی عقیده در پوشش رو، این خود واقعی بودن بدون ماسک یا اجبار رو تحسین می کردم تا بهش هدایت بشم

این هم یکی دیگه از همزمانی ها بود که خیلی امروز من رو خوشحال کرد و خدا رو بابتش شاکرم

احساس می کنم این شروع داستانه

من دارم آماده میشم تا باورهای من هی بهتر و بهتر بشه تا وقتی می خواهم مسافرت خارجداز کشور مثلاً به ترکیه برم دیگه مقاوت درونی نداشته باشم

موضوع بعدی که خیلی حسی خوبی بهم میداد این بود که چقدررر من توی تهران لبخند و حال خوب تو‌ صورت آدم ها دیدم و باز هم چقدررر تحسین کردم و خدا رو شکر کردم

اصلا انرژی تهران فوق‌العاده است من عاشق تهرانم مخصوصاً محله های بالا شهرش

موضوع بعدی اینکه ، شاید براتون جالب باشه ولی من تو ذهنم این بود که آدم ها اغلب فقط تابستون ها به خودشون عطر و ادکلن می زنند

احتمالاً این دیدگاه هم ، به خاطر باور کمبود ثروت درونم شکل گرفته…

ولی امروز حسابی با پُتک افتادم به جونش:)

آخه انصافاً از کنار هرررر‌‌ آدمی من رد شدم یا تو مترو یا بی آرتی یا تاکسی نشستم ، پیر و جوان (به غیر از یک نفر استثنا که بنده خدا کارگر بود) بوی عطر و ادکلن می داد و انصافا اعتراف می کنم که همه… همه منظورم همممه است ها… همه بوی عطر و ادکلن خوبی میدادن و من چقدررر تحسین می کردم این آدم های نازنین رو

بعد به نکته‌ی دیگه که خیلییییی برای من شیرین بود‌ این بود که من از چهار راه ولی عصر تا میدون تجریش سه کورس سوار تاکسی شدم

اولاً چقدر راننده ها دست فرمونشون خوب بود

دوماً چقدرررر این آدم ها جنتلمن و لیدی بودن

به اللهی که می پرستمش اغراق نمی کنم

تنها صدایی که من توی ماشین می شنیدم صدای موتور بود و بس

لام تا کام حرف نمی زدن ، فقط در حد پرداخت کرایه و سلام و تشکر از راننده

یعنی در این حدددد احترام می‌گذاشتند به حقوق شهروندی ، اصلاً من کیففف می کردم همش داشتم تحسین می کردم به خدا….

یکی دو بار هم سوال داشتم می خواستم آدرس بپرسم رفتم از پلیس ها سوال پرسیدم

به خدایی که می پرستمش نه تنها تو قیافه نبودن و سر بالا جواب ندادن بلکه با لبخند و با عشق جواب سوال هامو دادن طوری که اصلاً من باور هایم‌ جا به جا شد… چون قبلاً برخورد متفاوت تری از پلیس ها دیده بودم ، نه خیلی بد ولی نه به این خوبی…

خلاصه خیلی اتفاق های خوب دیگه هم رخ داد

و هدایت های دیگه هم دریافت کردم

ولی تا همین جا نوشتم و صحبت هایم رو دوست دارم با این جمله‌ی خانم‌ شایسته تموم کنم

سفر واقعاً انسان سازه

سفر کردن همه جوره سوده و سوده و سوده و باعث میشه واقعا رشد کنم

ان‌شاءالله خداوند کمکم می کنه باز هم از این سفر ها میرم و از هدایت ها و همزمانی هایش میام و می نویسم

با تمام وجودم دوستتون دارم

خدا نگهدارتون