عشق واقعی از دیدگاه استاد عباس ‌منش - صفحه 8

به نام خدا

سلام استاد عزیزم

سلام به مریم الگو ومهربانم

سلام به همه ی بروبچه های خانواده ی صمیمی عباس منش

استاد در ادامه متوجه میشین که چقدر زمان مناسبی این فایل برای شخص من روی سایت اومد!

من از بچه های 12قدم هستم والان تا قدم 11 پیش رفتم، وتقریبا دوساله که دارم روی خودم کار میکنم ونتایج خیلی خوبی توی تمام زمینه ها، چه مالی، چه عاطفی، چه روابط، چه توحید، چه آرامش وچه سلامتی وچه خوشبختی و…. گرفتم واز این بابت از خدای خودم سپاسگزارم که منو توی این مسیر هدایت کرد تا با استاد آشنا بشم وبتونم با ادامه دادن این مسیر زیبا، نتایج زیبایی رو کسب کنم.

استاد عزیزم من قبل از این توی کامنت های قبلم، گفتم که دوسال قبل چه رابطه ی داغونی با همسرم داشتم، چقدرررررر نسبت به ایشون کنترل داشتم وخودمو عذاب میدادم، لحظه به لحظه ی زندگیم، توی نگرانی برای تمام امور همسرم سپری میشد، نگران مسائل مالیه ایشون بودم، نگران مسائل شغلیه ایشون بودم، نگران خورد وخوراک ایشون بودم، نگران وضعیت سلامتیه ایشون بودم، نگران وضعیت عاطفی وعشق وعلاقه ی ایشون به خودم بودم، نگران وفاداری وتعهد ایشون نسبت به من زندگیمون بودم، نگران تاثیر پذیری ایشون از خانوادشون وحتی از دوستانشون بودم، نگران رابطه ی محترمانه ی ایشون نسبت به خانواده ی خودم بودم، از اونجایی که من قبل از ایشون از همسر سابقم متارکه کرده بودم ویه دختر هم داشتم وایشون یه پسر مجرد واز خودم شش سال کوچکتر بود، نگران از دست رفتن رابطه ی زندگیمون بودم، نگران دیر آمدن وزود رفتن‌ها بودم، نگران پیام‌هایی که به گوشیه ایشون میومد بودم، نگران نصب برنامه اینستاگرام توی گوشیشون بودم، نگران تنها سفر رفتنشون بودم، وخلاصه این نگرانی‌ها هم منو توی یه عذاب ونگرانیه علیم نگه داشته بود گویی همیشه در قفسم، وهم ایشون روز به روز از این رابطه واز این ازدواج پشیمانتر میشد، وقتی میخواستم خودمو توجیه کنم برای تمام نگرانی‌هام، میگفتم آخه من عاااااااااااااشقتمممممم ومیخوام از دستت بدم، ومیخوام به تو صدمه ای برسه، شرک… شرک… شرک… انگار من خدا بودم وداشتم توی زندگی همسرم خدایی میکردم وانگار همسرم خدا بود واگه نبود زندگیه من تموم میشد،،.

من با خدایی کردنم داعم مراقب همه ی امور زندگیه ایشون بودم، در صورتی که اگه توحید الانم داشتم میسپردم به خدا، خودش همه ی امور ایشون رو مدیریت می‌کرد چون خدا به یه اندازه به همه ی ما آدمها نزدیکه واگر شرک نداشتم وقتی شیطان ذهنم، درون منو مشوش می‌کرد وپر از نگرانی برای از دست رفتن یک رابطه، اگه توحید الانم داشتم، اگه عزت نفس الانم داشتم بهش میگفتم من یک زن پاک وپاک دامن هستم ومن یک فرد متعهد به زندگیه عاشقانه هستم، من به همسرم عشق می‌ورزم واین عشق درونی، عشق خدای درون من است که از طریق من به همسرم نثار می‌شود، واین عشق مقدسوپاک، لایق یه عشق پاکه، یه عشق خالص وناب، واگه همسرم لایق نثار این عشق پاک هست که خداوند از طریق وجود ایشان به من عشق می‌دهد واگر نه که باور به فراوانی دستان خداوند حتی برای پر کردن وجودمان از عشق الهی، کافی بود که آرامم کند به رهایی برسم، وابستگی‌ها را قطع کنم، این وابستگی‌ها وکنترل ها وچک کردن‌هایی که زنجیر طلایی به پای من بسته بود رنگش طلایی وبه رنگ عشق بود اما عنصرش از طلا نبود بلکه آهن زنگ زده ای با روکش طلا بود که به برکت استفاده از برنامه های استاد عزیزم که هدایت خداونده، تونستم حلقه های این زنجیر رو اول کم کم بتراشم وببینم طلایی به نام عشق نیست، بلکه آهن زنگ زده ای به اسم شرک وبی ایمانی است، به اسم ترس هست ووقتی به ماهیت اصلی این زنجیر وابستگی وکنترل پی بردم، فهمیدم چقدرررررر پوچ وبی ارزش است وشروع به پاره کردن حلقه حلقه های این زنجیر رنج آور کردم….

زندگیه من متحول شد..

بدون هیچ کار فیزیکی در برابر همسرم

من فقط روی توحید وایمان خودم کار کردم.

روی عزت نفس خودم کار کردم.

روی احساس لیاقت وارزشمندیه خودم کار کردنم.

من استاندارد خودمو اینطوری بردم بالا:اول خداوند رو نیروی درون خودم کشف کردم فهمیدم من چیزی جدا از خداوند نیستم واحساس من همیشه معیار سنجش رضایت ویا عدم رضایت وخوشنودی این نیروی درونی برای من شد.

وقتی نگران چیزی میشوم حالا در این موضوع مثلا نگران رابطه ی خودم باهمسرم، ویا نگران امور مالی وروابط وکاریه همسرم میشوم، با خودم می‌گویم لیلا جان تو داری از مسیر درست، از صراط مستقیم خارج میشی، تو داری با نگران. شدنت، خداوند رو از خودت می رنجونی. این نگرانی یه هشدار که تو از مسیرت خارج شدی وبا تکرار باورهای توحیدی وباورهای فراوانی وباورهای لیاقت وعزت نفسم آبی خنک به روی آتش نگرانی‌هایم میریزم وخاموش می‌شود ومن نفسس میکشم ولذت میبرم از این فرصتی که خدا ند به من عطا کرده وبه قول استاد بسیار کوتاه است.

با خودم میگم آقا، من پاکم، عشقم پاکه، من آدم درستی هستم، کارهای من درسته، پس لایق یه رابطه ی درستم واگه همسرم لایق یه رابطه ی درسته، لایق یه آدمه درسته، کارش درسته میمونه چون این قانون خداست وطبق آیات قرآن این قانون مردان پاک با زنان پاک ومردان ناپاک با زنان ناپاک، آدم‌های هم فرکانس باهم ادامه میدن وادمهای نا هم فرکانس ازهم جدا میشن، این یه قانونه.

واما از اتفاقاتی که نتیجه ی این تغییر درونیه من بوده براتون بگم البته توی کامنتهای 12قدم کم وبیش گفتم ولی اینجا جاشه وباید بگم.

اولین نتیجه ی این تغییر واین رهایی از بند خدایی کردن برای کارهای همسرم، راحت زندگی کردن خودم بوده، قبل از این تغییر، صبح با نگرانی چشمامو باز میکردم ومیگفتم آه چه روز مزخرفی، دوباره باید برم رستوران، باید با صدنفر سرو کله بزنم، باید صدتا کا رو ردیف کنم، به فلان کارگر حواسم باشه، کارشو درست انجام بده، فلان مشتری خانم خداکنه امروز نیاد چون احساسم نسبت بهش خوب نیست وفکر میکنم به همسرم نظر داره وخلاصه شروع یه روز عذاب آور منو مثل یه جسد متحرک

میکشوند به رستوران، باید با ویزیتور نوشیدنی، گوشت ومرغ وسبزیجات سروکله میزدم، نگران پسرم بودم چون اون موقع سه چهار ساله بود، نگران دخترم بودم چون اون موقع مجرد بود و17، 18ساله بود….

وهزاران رنج وعذابی که فقط وفقط خودم به خودم داده بودم ومیدادم.

ولی بعداز تغییرم، تصمیم گرفتم همه چیز رو بسپارم به خدا، همه چیز رو وفقط از زندگیم لذت ببرم، همیشه تکرار میکنم «هرچه پیش آید خوش اید». هر اتفاقی برای من بیافته به خیر وصلاح منه. من لایق بهترین رابطه، بهترین زندگی وبهترین احساسم.

وباورهای توحیدی خودمو محکمتر ومحکمتر ساختم وبه الهامات عمل کردم وقتی خدای درونم گفت مگه نمیگی سپردی به من، خوب دیگه نرو رستوران، بمون خونه استراحت کن، به همسرت چیزی نگو، خودش جای تو یه نفرو استخدام میکنه، وخدا شاهده که من عمل کردم بدون اینکه چیزی بگم، دیگه نرفتم وقتی همسرم پرسید لیلا جان نمیای پس؟ گفتم نه عزیزم میخوام استراحت کنم دیگه نمیام، میخوام از وجود بچه هام لذت ببرم وبه یه هفته نکشید که فردی رو استخدام کرد تا جای خودش کار کنه ومدیریت رستوران که قبلا با من بود رو خودش انجام داد، گاهی وقتا شیطان ذهن میومد میگفت پاشو، پاشو سر زده برو رستوران ببین چه خبره! ببین کارا خوب پیش میره! ببین اوضاع مالی اوکیه! بهم میگفت هیچ کس مثل تو نمیتونه مدیریت کنه! بهم میگفت برو سرزده ببین وقتی یه مشتری سانترال مانترال خانم میاد، برخورد همسرت چطوره؟! ومن تمام این نگرانی‌هایی که ذهنم به پا می‌کرد واتشی به جانم می انداخت رو با ایمانم با توحیدم با تکرار ارزشمندیم، خاموش میکردم، میگفتم من همه چیزو به خدا سپردم، خدا بهترین مدیره، وجای کن مدیریت میکنه از طریق همسرم واصلا در مدیریت خداوند، نیازی به مدیریت همسرم نیست چون همه ی اونایی که به نوعی به کار ما مربوط میشن، کارشونو درست انجام میدن. وبهش میگفتم توی باغ زیبا همه به گلهای زیبا نگاه می‌کنند، بو می‌کنند ولذت می‌برند وخدارو شکر می‌کنند ورد میشن، هر خانم زیبارو وجذابی که بیاد من نگران نیستم چون این طبیعی هستش که همسرم با نگاه پاکش زیبایی اونها رو تحسین کنه، چون اونها گلهای زیبای خداوند در باغ زندگی هستم وحتی خودمم گاهی با دیدن زنان زیباروی وجذاب با ذوق به همسرم می‌گویم نگاه کن احسان جان چقدر خلقت خداوند قشنگه واینا ادا درآوردن نیست، اینارو ساختم وقتی توی سفر به دور آمریکا دیدم استاد چطور داره از اون مدل های خوشگل وخوش اندام توی پارک فیلم میگیره ومریم عزیز من باورش درسته، کارش درسته، اینا شد واسه من الگوو حتی وقتی میبینم که استاد تنهایی ساعت 12شب میره از رقص زیبای عربی اون خانمها توی تمپا فیلم میگیره، باورهای مریم عزیزمن درسته، پس میشه برام الگو، وباورهای منو قوی‌تر میکنه..

توی این دوسال میتونم بگم هر ماه سفر رفتم بدون همسرم وحتی گاهی سفرهای یه ماهه، ویا ده روزه وکلی لذت بردم وبه خداوند نزدیکتر شدم بدون همسرم وبدون نگرانی های قبلم برای همسرم وتنها بودنش وحتی برای خورد وخو اکش هم نگران نبودم چون به رزاقیت وهدایت خداوند در زندگیه همسرم ایمان داشتم، میگفتم ایشون که صبح تاشب توی رستوران، غذای آماده داره واگرهم بخواد غذای دیگری غیر از منوی رستوران مون رو بخوره خدا هدایتش میکنه…

توی تمام مدتی که ازش دور بودم گاهی وقتا تماس تصویری داشتیم برای رفع دلتنگیهامون.

دوستانم وخانواده ی من که باورهای قبل منو دارن گاهی وقتا میگفتن، خوب نیست که تو همسرتو تنها میزاری میری سفر ومن که خوب میدونستم این حرفها از کدوم باورها نشات می‌گیره، میگفتم من سپردمش به خدا ومیخوام در آرامش وآسایش وخیال راحت فقط لذت ببرم… آخه شغل همسر من بهش این فرصت رو نمیده که خیلی سفر بره، منکه نمیتونم خوشی‌های خودمو از خودم دریغ کنم بخاطر یه سری نگرانی‌های مزخرف

وجالبه که بگم توی این سفر آخرم که 12 روز شمال کشور بودم وکلی جای دیدنی وبکر رفتم وبا 7دای خودم عشق بازی کردم وکنار پدرومادر حالم خوب بود وپسرم که عاشق پدر بزرگ ومادربزرگشه وعاشق محیط زندگیه اونهاست که توی یه روستای ساحلی زیبا زندگی میکنن به نام «میرود» که از طرفی به دریا واز طرف دیگر به شالیزارهای زیبا مشرفه من از عشق کردن پسرم کلی عشق کردم، از عشق کردم والدینم کلی عشق کردم وخودم هم می رفتم فیلبند، لفور، سید کلا، جاده ی کیاسر، جویبار، بابلسر، کنار دریا، توی شالیزار، جنگل‌ها، دریاچه ها، ابرها، رودها آواز پرندگان، بوی باربیکیو، شنا کردن‌ها وبوی برنج شالیزار وباران منو غرق در وجود زیبای خداوند می‌کرد تا اینکه همسرم بعداز 12 روز منو سوپرایز کرد و ستوران و تعطیل کرد واومد پیشم، باهم رفتیم دریا کلی عشق کردیم، شنا کردیم، رفتیم جنگل رفتیم جاده های پر پیچ وخم کیاسر، رفتیم سد البرز، رفتیم ورفتیم چشمه های باداب سورت وانقده از وجود هم و طبیعت زیبا لذت بردیم که من با تمام وجودم از عمق جانم میتونستم صدای خدای درونمون بشنوم که بهم میگفت لیلا جانم لذت ببر، این پاداش ایمان وتوکل تو به منه، این پاداشه اعتماد به منه، پاداش نگران نبودن ودر لحظه خوش بودنته، پاداش سپردن همه ی امور زندگیت وروابطت به منه، عشق کن لیلای من، از این مه، از این بارون، از این جنگل، از این رود، از این لیوان چای دودی که دست توی دست احسانت زیر بارون مینوشتی لذت ببر، از این چنجه کباب هایی که بهترین اشپز که همسرته، توی دامن جنگل زیر نم بارون میخوری لذت ببر….

ساعتها در حین رانندگیه همسرم سکوت بود بین ما وهردو غرق در خودمون وخدامون

من با نگاه به طبیعت دیوانه کننده اشک عشق می‌ریختم، وهمسرم با خوردن تخمه کدو ونگاه به طبیعت جاده ای پراز جاذبه های طبیعی، لذت می‌برد، وگاهی هم نقطه ی اتصالی بین ما ولذت بردنمون بوجود میامد هردو بهم نگاه عاشقانه میکردیم وباعشق بهم می‌گفتیم عاااااااااااااشقتمممممم من، درست مثل استاد ومریم اینا دیگه توی زندگیه ما طبیعی شده همیشه جاریه، همیشه هست ومن خدارو میلیاردها بار شکر میکنم بخاطر این تغییراتم

هیچوقت گوشی من وهمسرم توی جیبمون نیست وهمیشه وسط ولوهست، گاهی اون گوشیه منو برمی‌داره وگاهی من، چون گوشی هردوی ما از یک مدل ورنگ هستش.

هر کدوم از علایق خودمون لذت می‌بریم، سبک شخصی خودمون رو داریم وهیچ کدوم تلاشی برای تغییر طرف مقابل نداریم، وهمدیگرو با تمام ویژگی های رفتاری پذیرفتیم ودوست داریم، هیچ چک کردن ونگران بودنی در کار نیست.

شاید باورتون نشه توی اون 12 روز اول که من تنها با پسرم شمال بودم هیچ وقت از همسرم در خواست پول نکردم وهیچ وقت پیام‌های بانکیه خودم رو چک نکردم که ببینم برام پولی واریز کرده یانه، هر پولی هم که واریز میشد اصلا نگاه نمیکردم مبلغش چقدره وکی زده برام، میگفتم خدایا شکرت که هوامو داری واز هزاران طریق برام می رسونی وخدای روزی دهنده ورزاق من چنان وفور نعمت وفراوانیه برکتی در زندگیه من وپدر مادرم به من نشان داد در اون 12 روز که من داعم در حال شکر گزاری بودم ووقتی همسرم به ما پیوست، بدون اینکه من ازش چیزی بخوام صندوق عقب ماشین وتمام صندلی‌ها غیراز صندلی خودش رو پراز مواد غذایی ومیوه وکلمن بزرگ از واسه استاد ینا پراز گوشت ومرغ وکره وپنیر و ماست ولیمو و… وپراز خوراکی‌های خوشمزه برای پسرم وحتی پسته وتخمه کدو وشکلات ونسکافه کرده بود، پتو وچادر مسافرتی وباربیکیو سیار اوارده بود، دوتا گل خوشگل از این گل نخلیا برای تراس ویلای پدرم خریده بود که چقدرررررر از دیدن این گلدانهای زیبا پدرم ومادرم خوشحال شدن که البته ارزش زیادی داشت برای من که همسرم اینکارو خودجوش انجام داده بود وبعد که اومدم تهران وحساب کتابمو چک کردم دیدم بنده ی خوب خدا، همسرم از طرف خدا هدایت شده بود توی اون مدتی که من شمال بودم مبالغ قابل توجهی برام کارت به کارت کرده بود واز همسرم سپاسگزاری کردم ولی اعتبارش رو به خدای بخشنده ام دادم واین رو هدایت خداوندم میدانم که همیشه بهم ثروت ونعمت وپول وبرکت میرسونه…

خلاصه اینکه خیلی خوشبختم، خیلی خوشحالم وارزش این خوشبختی میلیاردها برابره ارزشه اون هزینه ای هستش که من برای دوره ی عزت نفس و12 قدم تا قدم 11 پرداختمه واصلا ارزش اینها باهم قابل قیاس نیست، چون نمیشه ارزش خوشبختی و رهایی وآرامش رو باهیچ رقمی، ارزش گزاری کرد، وقیمت براش تعیین کرد، من در نهایت آزادی ولذت وسعادت وآرامش زندگی میکنم، همه ی زندگیه من پراز زیباییست ولی….

ولی شیطان ذهن مراجعه هاش خیلی کم شده ولی گاهی میاد.

دیشب فوق‌العاده سر همسرم شلوغ بود وبرای تایم شام بامن تماس گرفت گفت میشه بیای پای صندوق، گفتم چشم ورفتم وخانم با لب خندان وظاهری که معمولاً من در مجالس عروسی خانمها رو اون طوری میبینم اومدن وبه همسرم سفارش غذا دادن وبرخورد صمیمی با همسرم داشتن ولی همسرم برخوردش باهاشون خیلی طبیعی وعادی بود، من توجه خاصی نکردم وگفتم خوب سبک شخصیه این شخص این مدله ولی ذهن همش داشت نشخوار می‌کرد که آره همسرت جلوی تو اینطوری برخورد کرد، اگه تو نبودی اینجور واونجور. ومیگفت از این به بعد بیشتر بیا تا پای اینجور خانمها به رستورانتون قطع شه وخلاصه هی میگفت ومیگفت….

من، منی که این همه نتیجه تو دستمه، تو اومدی منو نگران کنی وخاموش کردمش واز خدا هدایت خواستم، بخدا یه هدایت خواستم

وخدا منو دیشب ساعت 3 نیمه شب برد به اون فایلی که استاد توی تمپا رفتن ساعت 12شب توی خیابون وصدای آهنگ عربی میومد ورفتن از نزدیک از اون خانمها که رقص عربی میکردن فیلم گرفتن ولذت بردن وتو پیج اینستاگرام گزاشتن، با خودم گفتم خدای من تو چقدرررررر سریع الجوابی، آخه، ببین لیلا جان پوشش وآرایش بنده خدا اون خانمه از اینا که بازتر وبیشتر نبود واینا میرقصند واون خانم بنده خدا فقط می‌خندید وحالا من چرا با این همه باورهای درست که ساختم واین همه نتیجه که گرفتم باید به ذهنم اجازه ی نجوا بدم، ببین چقدر مریم عزیزم وحتی خود تو باورهای قشنگی دارید، ومثال باغ زیبا وگل های زیبا وخوش بو بیادم آوردم وکلی شکر گزاری با آرامش خوابیدم وصبح ساعت 8صبح دیدم این فایل روی سایته وسریع دانلود کردم ودیدم خدااااای من، چقدرررررر به موقع، انگار استاد عزیزم توسط خداوند هدایت شدن که برای محکمتر شدن باورهای من این فایل رو آماده کنند، برای خاموش کردن آتش خانمانسوز ذهن، استاد عزیزم بی نهایت سپاسگزارم.

عاشقتونم.

بچه ها میدونم طولانی شد ولی هنوزم دلم میخواد بنویسم!

همتون رو دوست دارم.