«اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش - صفحه 35 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد گرامی

چقدر شیرینه این سفرنامه

همیشه به الگوبرداری شما از پیامبران احسنت میگم گذشتن از عزیزترین شخص زندگیت کار هرکسی نیست مخصوصا وقتی فرزندت باشه،من بچه ندارم ولی وقتی مامانم مریض شد و تو تخت افتاد من شدم مادر و اون شد فرزند شب و روز گریه میکردم که نمیره،مثل مادری که بچه ی عزیزش بع مراقبت نیاز داره مراقبش بودم تااینکه رفت کما و هر کسی بع من رسید گفت دل بکن اینقدر رفتن رو سخت نکن ،بچه بودم ۱۹سالم بود عقلم نمی رسید مثل الان،ولی همون موقع خداهدایتم کرد وقتی اذان میگفت رفتم دعا کنم برا مامانم انگار تو سجده یکی گف باید مادرت بره اصرار به موندنش نکن خدا مراقبته،مامانم همون اذان ظهر رفت ،زندگی رو سخت گرفته بودم همش گله میکردم چرا من اخه روزای سختی بود بگم بی ایمان بودم به حکمت و امر خداوند آگاه نبودم،تااینکه ازدواج کردم یه سال بعد ازدواج همسرم تصادف کرد و رفت تو کما و روزگار مامان باز تکرار شد باز مرگ عزیز دیگه باز مصیبت باز بیقراری وای که چقدر درد کشیدم تو خواب دیدم دارم صبر از خدا میخوام اون سر سفره ی ۵تن خواب عجیبی بود رفتم بالای سر همسرم ولی از خداخواستم امانتیشه میخواد پس بگیره و من راضی میشم به رضای اون ونزدیکای اذان صبح گلم رفت،و من حالا بعد ۱۰سال از مرگ مامانم و ۵سال از مرگ همسرم میفهمم خدا با رفتن عزیزانم چه قدرت های بم داده حالا آگاهانه مسیرهای که اون روزا به سختی رفتم میفهمم چقدر به نفع بوده،حالا میفهمم مرگ آدما تو هر سنی مصلحتی داره که گاهی به نفع عزیزاشه،صبور بودن در برابر امر پروردگار کار هرکسی نیست ولی رب بزرگ که عاشق بنده شه نمیزاره سختش باشه ،حالا که قانون رو درک کردم فهمیدم مرگ مامانم به منو داداشام کمک کرد که به خاطر اون به موفقیت های زیادی برسیم ،مرگ مامانم کمک کردبیشتر عاشق هم باشیم بیشتر مراقب بابا باشیم بیشتر پشت هم باشیم ،و کمک کرد من مادر داداشا باشم خانوم خونه بشم و تنبلی رو کنار بزارم،مرگ همسرم کمک کرد به خودم بیام و درک کنم زندگی مشترک یعنی چی و من چی میخوام من زن همسرم نبودم یا اینکه فرزند مادرم نبودم باز خدا اونا رو میبرد پیش خودش ولی حالا که من طرفشون بودم خیلی خوشحالم که الان فهمیدم آدما تو قلب ها زنده ان تا ابد

من تسلیم شدن در برابر امر پرودگارو خیلی طول کشید تا فهمیدم الانم گاهی بی حوصله میشم و عجله میکنم گله میکنم چون ایمانم اونقدر قوی نیست ولی میتونم به جرات بگم از وقتی قانون رو درک کردم حالم بد میشه ها ولی به سرعت سعی میکنم توجو به نکات مثبت کنم حالمو خوب کنم ،استاد من که یه درصد شایدم کمتر قانون درک کردم اینو فهمیدم،و میدونم شما که استاد هستید هم اینو خوب میدونید و تسلیم ارادای پروردگاریت،شاید درک شرایط ابراهیم خلیل الله سخت باشه برای ما ولی درک شما نه همیشه میخوام برا خودم تو اوج دلتنگی مثال بزنم شمارو یادآور میشم در برابر خواسته هاتون در برابر آگاهی که از خدا میگیریت،در برابر مرگ فرزندتون،در برابر عشقتون به مریم جان در برابر میکائیل که خالصانه میشه درک رد رفتار شما رو و در کل زندگی شما و توکلتون بع خدا و نتیجه ای که گرفتید همش برای من و دوستای من الگو های زمان خودمونه استاد.

امیدوارم که ما شاگرد های خوبی برا شما و بندگان خوبی دربرابر خدا باشیم باشد که رستگار شیم