حاضری برای هدفت چه چیزی قربانی کنی؟ - صفحه 25 (به ترتیب امتیاز)

سلام و درود بر خداوند منان و استاد عزیزم

واقعیتش از وقتی به این فایل هدایت شدم ( هدایت امروز من رو زدم برام اورد) همش هزاران تا سوال تو سرم میچرخه شاید سوالامو بنویسم چندین کامنت اونم طولانی بشه اما واقعا این سوالمه:

من ارزوم این بوده که ورزش کار باشم و از وقتی فهمیدم پاتیناژ ( اسکیت نمایشی ) هست واقعا بشدت مشتاق این بودم که اموزش ببینم ولی هرچقدر تو ایران دنبال این بودم که کلاسشو پیدا کنم برام پیدا نمیشد تا اینکه یه روز به صورت اتفاقی توی اینستا ادرسش تهران بود پیداش کردم و اونم با هزینه ای بالا که الان ندارم ( ولی بشدت خوشحال شدم)

خود من 18 سالمه و با پدر و مادرم زندگی میکنم و میتونم بگم خانوادم به صورت 180 درجه از این ورزش متنفرن و حتی امکان داره بخاطرش سرزنش بشم ( چه جسمانی و چه روحی) حتی امکان داره مادرم بگه ازت راضی نیستم یا نفرینت میکنم و پدرمم که نمیدونم ( هر کاری که فکر کنم امکان داره باهام بکنه تا این حد مطمعنم مخالفن)

و خودم اصلا تو عمرم یه بار حتی برای تفریح هم نرفتم تهران یعنی از نظر مالی پدرم نمیتونست ببره ( و تنهایی هم بهمون اجازه نمیدن جایی بریم چون محدودیت….. و هزاران فکر منفی)

خودمون تو خراسان شمالی هستیم و اصلا کلاسی برای ثبت نام نیست اینجا که حالا بخوام برم اینا

و واقعا نمیدونم موندم که چه چیزایی الان بهاش میشه

از بچگی شنیدیم پدر و مادرت رو ناراحت کنی و بری هیچ وقت تو کارت موفق نمیشی

یا پدر و مادر یه آه کنه کل زندگیت نابود میشه و…..

حالا من نمیدونم بهای خواستم چی هست

دلم میخواد برم یعنی به جرعت میتونم بگم عاشقشم از بچگی تقریبا سه ساله خودم تو خونه قایمکی ورزش رو انجام میدم ( با اموزشات گوگل که پایه های این پاتیناژه)

اما واقعا بهاش اینه که من خودم بدون هیچ هزینه برم تهران؟ اونم با مخالفت کامل پدر مادر؟( حالا خودمم که تنهایی به جایی نرفتم )

واقعا نمیدونم چی بهاش هست

و احتمال میدم بهاش بشدت بزرگه

چون هم امکان تحقیر و سر زنش یا حتی این ورزش نه توی خانوادمون بلکه تو خاندانمون یه ورزش بدیه

جوریکه تو کلاسش باید لباس بپوشی ( لباس کوتاه اینا) که مخالفت کامل دارن نه فقط خانواده تمامی ادم هایی که میشناسم و علت اینکه حتی نذاشتن ادامه تحصیل بدم این محدودیت هاشون بود

و آیا اگه پدر و مادر مخالفت کنن مانعی نداره؟ من یه بار موهامو قیچی کردم مادرم بدجور سرزنشم کرد و گفت از کاری که کردی ناراضیم و نمیبخشمت

حالا من نمیدونم مادر و پدر وقتی میگن ناراضی هستن عیبی نداره یا واقعا اونارو راضی کنیم؟( هرچند ادم راضی بشو نیسن

قران گفته به پدر و مادر خود نیکی کنید آیا ما به سمت مسیری که میریم و پدر و مادر نارضایتی دارن بدی حساب میشه؟( چون پدر و مادرم میگن نیکی نمیکنین

واقعا من موندم در بین هزاران سوال

جوری که خواسته های خودم یه طرفمه و پدر و مادرم طرف دیگه

اصلا اصلا رضایت ندارن به ورزش ( چون داداشم اینا هم میگن فوتبال دوست دارن برن و مادر و پدرم هر روز با اینا دعوا میکنن که نباید برین ما اصلا ذره ای رضایت نداریم و نمیزاریم و….)

حالا من که نمیتونم بهشون بگم اما فقط در دلم این هست که بتونم برم به این پاتیناژ نمایشی و توی این حرفه ای باشم

اصلا یادم نمیاد کاری رو بدون پول و با انگیزه انجام داده باشم الی ورزش ( حتی دو سال پیش یادمه از نظافت متنفر بودم اما اجباری انجام میدادم موقع انجامش همش فکرم پیش ورزشم بود که متونستم کارمو انجام بدم وگرنع نمیتونستم )

حالا دلم میگه یه کاری داشته باش و درآمدت به چند تومن که رسید بتونی بری تو کلاس ثبت نام کنی و بتونی بری اموزشاتش رو ببینی و پیشرفت کنی

اما توی کار دیگه هم با علاقه کار نمیکنی، اگه علاقه هم نباشه نمیشه اینطور میشه که اگه پول بیاد انجام بدی نیاد هم بمونی

اما واقعا نمیدونم بهای خواستم چیه و چقدر بزرگه و چیارو بزارم کنار و با چه چیزی هماهنگ بشم

چون وقتی فهمیدم که ادم های اطرافم همه رو با جدیت حذف کردم ( رفیقایی که حتی یه روز نبودن چشام پر میشد از اشک) یا چند نفری که حتی میگفتم اینا نباشن من میمیرم اما نه وقتی فهمیدم برای هدفم مضرن در طی چند روز حذفشون کردم هر چند سخته هنوزم دلم میگه یه خبر کوچیک ازشون بگیر اما این کار نمیکنم امیدوارم هیچ وقت انجام ندم

تنها کسایی که با هدفم مخالفن پدر و مادرمن و نمیدونم چی کار کنم

شنیدم که میگن جز خانواده هرچیو از دست بدی بهترش رو بدست میاری

توی این موضوع کمی تردید دارم و دلمم نمیاد ناراحتشون کنم ( حقیقتا بدیمو نمیخان چون تو حوزه های دیگه هم حمایتم کردن اما تو این حوزه اصلا رضایت ندارن منطقی هم هست ذهنشون کاملا مخالفه کاملا با این موضوع )

ولی خودمم هستم

دلم نمیخواد برم تو محدودیت های پدر و مادر ( من ترجیحم ازادیه تا امنیت) میخوام راحت و ازاد باشم و برم تو ورزش یا خودم راحت بگردم اینور اونور، اما پدر و مادرم اینقدر محدودم میکنن که حتی میان داخل کتابام میخونن چی نوشتم یا گوشیمو میگیرن و منم بشدت بدم میاد از این کارشون یا حتی میان میگن این لباس بپوش اونو نپوش یا موهات این نوع نبند طور دیگه ببند و….

تو سنین پایین کاملا لجبازی میکردم چون اصلا اصلا خوشم نمیومد محدودم کنن

الانم بزور خودمو کنترل میدم که اقا اینا هم درکی ندارن از قوانین

اما واقعا بعضی مواقع دلم میخواد غر بزنم که هرچند کار درستی نیست

واقعا قران تا چه حدی گفته از پدر و مادر پیروی کنین؟؟

اقا اگه پدر و مادر مشکل دارن با خواسته ما بازم گفته پدر و مادر رو انجام بدیم؟؟

جایگاه فرزند پس کجاست؟؟

بازم بهشون بگی از رفتارتون خوشم نمیاد میگن پدر و مادر حق داره تو مسائل فرزندش

یعنی تا این حد؟؟؟؟

واقعا من موندم چیبگم ولی بهای هدفم حتی خانوادمم باشه حذف کنم ؟؟

چون امکانی نمیبینم برای هدفم رضایتی بدن

یا من خودم باور مخرب دارم در مورد خانوادم؟؟

واقعا نمیدونم فقط یه راهنمایی اگه میشه بکنید ممنون میشم شاید با کامنت ها و راهنمایی هاتون یه چند چراغ تو ذهنم باز بشه یا شاید مشکل خودم رو نسبت به این مسایلات پیدا کنم

خیلی ممنونم از همگی شما عزیزان و همچنین از استاد عزیزم