میزان تحمل شما چقدر است؟ - صفحه 47

سلام به تمامی عزیزان بخصوص استاد عزیز و مریم ‌جون عزیز.

میزان تحمل شما چقدره؟

اگه بخام از گذشته بگم صفر در صد!

چیزی که یادم میاد از کودکی تا به حالا هر چیزیو تحمل کردم .

ناگفته نمونه خیلی جاها واژه ی تحمل رو با صبر اشتباه گرفتم .که به درک این موضوع چن سالی هستش که رسیدم .

صبر با احساس خوبه .صبر ینی پذیرش .ینی ایمان داشتن به خداوند.اینکه خدای من بهتر از من هر چیزیو می‌دونه بنابراین با صبر کردنم ،همه ی امورات زندگیمو به خدا وهدایتش میسپارم .

اما تحمل ینی درد کشیدن .

ینی در سختی ومشقت بودن .

ینی آزار دادن خودت .

ینی بودن در احساس بد .

وقتی موضوعی رو تحمل می‌کنی اکثر نواقصت میزنه بالا.

جایی که بهت فشار روحی و روانی وارد بشه،طبیعتا ضعفها ونواقصت بیشتر دیده میشه .وقتی تحمل میکنیم دقیقا چنین فشار عصبی رو‌ با خودمون یدک میکشیم .

از خودم اگه بخام بگم خیلی جاها تو همه ی زمینه ها چ تو روابط عاطفی با همسرم ، چ تو ارتباط با دیگران چ‌ تو زمینه ی مالی وچ تو زمینه ی سلامتی ،به خودم آسیبهای زیادی زدم .

هر چیزی که بر خلاف میلم بوده تحمل کردم .

هر جایی که بهم زور گفتن تحمل کردم.

به خاطر ناآگاهی های زیادی که داشتم خیلی جاها خیلی مسائل رو تحمل کردم .

خیلی جاها ب خاطر مهربونیه زیاد از حدم،رفتارهای ناجالب دیگران رو تحمل کردم

خیلی جاها برخوردها وواکنشها ونظرات وانتقادهای بقیه رو نسبت به خودم تحمل کردم .

جاهایی که بلد نبودم بیان احساس کنم تحمل کردم .

عدم اعتمادبه نفس و نداشتن عزت نفس خیلی ها باعث شده من خیلی از توهین ها ،بی احترامی ها رو تحمل کنم .

جاهایی که شهامت وجسارت حرف زدن نداشتم .

جاهایی که خودمو کوچیک شمردم وحس خود ارزشمندی پایینی داشتم ،تحمل کردم .

جاهایی که بلد نبودم نه بگم ،مسولیتهای زیادی رو قبول کردم که همراه با درد وتحمل بوده .

جاهایی که نتونستم از خودم مراقبت کنم ناچار بودم هر چیزیو تحمل کنم .

در کل به خاطر خیلی از افکار وباور های غلط ، متحمل خیلی چیزها بودم .

جالب بود حاضر بودم درد رو بکشم اما تغییری تو خودم حاصل نکنم .

چرا از ارزشهای خودم غافل بودم ؟

بعضیا ب خاطر وابستگیشون حاضرن درد بکشن اما چیزی ازشون کم نشه .

خیلی ها هم به خاطر ترس‌هایی که دارن حاضرن خیلی از موضوعات ومسائل رو تحمل کنن .

یکی از تنهایی وحشت داره و از تنها شدن میترسه .

یکی به خاطر نیاز مالی خیلی از رفتارها ومشکلات زندگیشو تحمل می‌کنه .

یکی ب خاطر ترس از قضاوتهای بقیه ،حاضره هر چیزیو تحمل کنه که کسی چیزی متوجه نشه .

بعضیا ب خاطر بیکار شدن .

دقت کردید اکثر تحمل کردنهامون ب خاطر عدم ایمانمون به خدای یگانس .خدا رو خیلی دست کم گرفتیم که انقد باورهای محدود کننده تو ذهنمون پرورش دادیم .

با تحمل کردن فشارهای روحی و جسمی زیادی به خودمون وارد کردیم .

از خودمون گذشتیم .

شاید اون‌ موقعه ، فک میکردیم این بهترین راه حل و مدارا کردن با مردم و زندگی هستش .شایدم فک میکردیم تحمل ما به زندگیمون استحکام می‌بخشه .

غافل بودیم از اینکه داریم با این کارمون در حق خودمون ظلم میکنیم .

غافل بودیم که حس لیاقت رو خیلی جاها از خودمون گرفتیم .

غافل بودیم که خودمون باعث نابودی وعامل بی ثباتی زندگیمون هستیم .

غافل بودم که همه جا خودم مقصر هستم و هیچ عامل بیرونی نمیتونسته برای من مشکلی بوجود بیاره که اگر بوده خودم کردم .

وقتی بین صبر و تحمل ،تحمل کردن رو انتخاب میکنم ینی درد ورنج رو میپذیرم ینی به جهان اعلام میکنم ارزش ولیاقت من در همین حد هستش .

خیلیامونم چون سرنوشت خودمونو به همین شکلی که هست پذیرفتیم ،به جای حرکت کردن واقدام به تغییرات لازم ،سعی کردیم تحمل کنیم .

تحمل میکردیم وبه خیال خودمون منتظر وقوع معجزه ای از طرف خدا بودیم .

متوجه نبودیم که ما با افکار وباورهای درست ، قدرت تغییر این سبک اززندگی رو داریم .

جایی که سهم ونقش خودمون بود کنار می‌کشیدیم و میسپردیم به خدا .

کلا همیشه عکس هر چیزیو عمل میکردیم .

جایی که باید میسپردیم مثل جاهایی که نگران هستیم وترس داریم اینکارو ‌نمیکردیم وخودمون‌دست به کار میشدیم جاهایی که باید رها میکردیم باز خودمون با عجله مداخله میکردیم .

جایی که باید حرکت میکردیم تا سرنوشت دیگه ای برای خودمون ،به ارمغان بیاریم کنار می‌کشیدیم .

از تحمل کردنامون زیاد حرف می‌زدیم .

هرجا پای صحبتی باز میشد اول از همه ما با افتخار گزارش دردها وناراحتی وغمها رو می‌دادیم .

وافرادی شبیه خودمون راهکارهای عجیب و غریبی بهمون میدادن که هیچ وقت از هیچکدوم نتیجه ای نگرفتیم .

چرا چون هیچ وقت نفهمیدیم خودمون عامل این همه رنج وسختی هستیم .

من اگر میخاستم میتونستم چیزیو تحمل نکنم .

به علت عدم آگاهی سالهای زیادی رو به همین منوال گذروندم .

از خدا توقع حس دلسوزی داشتم .

فک میکردم وظیفه ی خدا اینه که اینجور وقتا دلش به حالم بسوزه و ازم دفاع کنه .

که اگر نمی‌کرد خدا رو ناعادل و بیرحم می‌دیدم .

حتی خیلی جاها به خاطر غرور زیادیمون ،خیلی از برخوردها ورفتارها رو تحمل کردیم .

به هر صورت به خاطر کمبود عزت نفس .عدم ایمان و داشتن نواقص زیادی ،زندگی رو با درد وتحمل گذروندیم .

خداروشکر بالاخره نگرشمون رو تغییر دادیم .

سعی کردیم تو فرکانس دیگه ای باشیم .

متوجه ی خیلی از اشتباهات خودمون شدیم .

فهمیدیم افکار درونی ما باید تغییر کنه تا نتایج متفاوت بگیریم .

ما نیاز داشتیم روی اعتماد به نفس وعزت نفسمون کار کنیم .

ما باید به خدا وقوانینش اعتمادمیکردیم .

باید در مداری دیگه قرارمیگرفتیم تا اوضاع وشرایطمون تغییر کنه .

باید انتخابهای درستی می‌داشتیم .

باید یاد میگرفتم از روح وجسمم به یک اندازه مراقبت کنم .

باید برای خودم حد و مرز و چارچوبهایی میزاشتم .

باید ثبات شخصیتی پیدا میکردم تا کسی ازم سو استفاده نکنه .

اگر هر کسی رفتار ناجالب با من داشت ،خودم مقصر بودم نه اون !

باید احترام گذاشتن به خودمو یاد میگرفتم .

باید بیان احساس میکردم .

حس لیاقت رو در خودم تقویت میکردم که چیزی رو تحمل نکنم و جهان روی خوشش رو به من نشون بده .پس شناخت بیشتر خودم والویت قرار دادن خودم تاثیر بسزایی در تحمل نکردن من داشت .

ایمان به خدا وتقویت باورهای توحیدی هم عامل بسیار مهم در از بین بردن این حس بود .چرا که به جای تحمل وگذروندن روزای سخت، میتونستم صبوری کنم واززندگی ولحظاتم استفاده های بهتر ولذت بیشتری داشته باشم .

تو زندگیمون با اتفاقات خیلی زیادی مواجه بودیم که تحمل کردیم اگه بخام یکی از مثالهای بارز خودمو بزنم که به خاطرش سالهای خیلی زیادی ، اذیت شدم وتحمل کردم ،اجازه دادن هر گونه رفتار وبرخورد از سمت خانواده ی همسرم بود که هر طور که دلشون میخاست با من رفتار میکردن .ومن سکوت اختیار میکردم سکوتی که همراه با درد بود که مبادا خانواده از هم بپاشه .مبادا همسرم ناراحت بشه ونسبت به من حس بدی پیدا کنه .

من همه چیو تحمل میکردم که یه وقت تو رابطمون مشکلی پیش نیاد.

وظیفه ی من بود با هر چیزی کنار بیام .

هرچیزیو بپذیرم .وهر طور که اونا دلشون میخواد باشم .حالا مهم نبود که خودم چی دوست دارم؟ یا دوس داشتم چطور باشم ؟

طبیعتا از جهان سیلی های زیادی خوردم تا تغییر کردم .

با تغییرات من ،رفتار وبرخوردهای اونا هم تغییر کرد.طوری که الان از عزت واحترام خاصی برخوردارم .اونا همون آدمهان ،منتهی رفتارشون با من خیلی فرق کرده چون خودم فرق کردم چون خودمو پیدا کردم .

متوجه شدم که اگه تا حالا اونا با من رفتارهای درستی نداشتن خودم عاملش بودم .

این منم که با رفتارم به دیگران میگم با من چطور برخورد کنن !

خداروشکر میکنم که در حال حاضر هیچ اثری از اون بر خوردها نیست .

از اینکه اعتماد به نفس و عزت نفس خودمو پیدا کردم از خداوند بی نهایت سپاسگزارم .از استاد عزیز هم بی نهایت سپاسگزارم که آموزه های ایشون منو نجات دادن.

حالا اینکه استاد عزیز دوره ی کشف قوانین رو بهمون پیشنهاد دادن به خاطر این بود که این دوره بهمون کمک می‌کنه که آستانه ی صبرمونو بالا ببریم .وبه خداوند ایمان بیشتری پیدا کنیم ضمن اینکه به قوانین جهان اعتماد داشته باشیم .

ابن دوره به ما آموزش میده که اولا هدفهای کوتاه مدت داشته باشیم تا امکان دسترسی به اونها برامون قابل هضم تر باشه.

اینکه بدونیم وباور کنیم هرچیزیو میشه راحت بدست اوورد ومانباید شرایط سخت رو بپذیریم .

سعی کنیم آگاهانه اتفاقات زندگیمونو خلق کنیم .

اینکه بدونیم خوشبختی یه مسیر نه مقصد.

تمرکزمون روی خواسته هامون باشه .

اینکه یاد بگیریم با تضادها چطور برخورد کنیم ؟

چطور با تغییر باورها، فرکانسهامون تغییر می‌کنه !

راهکارهایی برای احساس خوب ولذت بردن از مسیر .

شرایط های ناجالبمون رو درست کنیم .

در طول روز حواسمون به حال خودمون باشه !

همیشه سعی کنیم پیش فرضهای مثبت از هر اتفاق داشته باشیم .یا انتظارات مثبت !

باور کنیم که خداوند از بینهایت طریق می‌تونه ما رو به خواسته هام برسونه .

اینکه تمرکزم روی ایفای نقش خودم باشه وبقیه ی امور رو به خدا بسپارم .

و تسلیم خداوند باشم ینی به قوانین جهان اعتماد کنم . واینکه «صبر ،توکل ،پذیرش ،احساس خوب ،تسلیم ،ایمان به خدا ». عوامل رسیدن به خواسته هاست .

استاد جونم مرسی از یاد آوری به حال وقشنگت .

انشالله که هرروز در مقابل اتفاقات زندگیمون صبورتر باشیم تا از آرامش بیشتری برخوردار باشیم .

به میزانی که صبورتر میشیم ینی داریم از خودمون بهتر مراقبت میکنیم واحساس لیاقت بیشتری از جهان درخاست میکنیم .

ینی من خودمو لایق خوشبختی و آرامش و سلامتی می‌دونم .