چرا با وجود تلاش فراوان، به خواسته‌هایم نرسیده ام؟ | قسمت 2 - صفحه 5

به نام خالق عشق و زیبایی

درود و خداقوت به استاد عزیز، بانو شایسته و همه دوستان گرانقدرم در این مسیر زیبای الهی

خدا را هزاران بار سپاس‌گزار هستم که انقدر سریع‌الجوابه و همواره من را به بهترین مسیر هدایت میکنه. سپاس‌گزار شما اساتید بزرگوار که انقدر با دقت و عشق برای کمک به بهبود زندگی افراد کوشا هستید.

چقدر زیباست که متوجه دقت و عظمت این جهان و قدرت خودت در خلق آگاهانه زندگیت میشی. یعنی وقتی میفهمی که تو هستی که داری اتفاقات زندگیت رو خلق و یا دعوت میکنی نگاهت به همه چیز متفاوت میشه. تا قبل از این دوره این جمله برای من حکم یه جمله زیبا رو داشت یعنی شنیده بودم که خوب ما هستیم که داریم اتفاقات رو رقم میزنیم و جهان هستی داره طبق قانون بدون تغییر عمل میکنه اما اینکه جهان انقدر دقیق و سریع به قول استاد با دقت ریاضی‌گونه داره به فرکانس‌های ما پاسخ میده رو به‌خوبی درک نکرده بودم که به لطف این دوره خیلی خیلی بهتر دارم درک می‌کنم، گواه این حرفم همین فایلی است که استاد امروز منتشر کردند و پاسخ به درخواست امروز من بود.

ازونجایی که داریم درک می‌کنیم که جهان بازتاب باورهای ماست و زمانی که ما باورهای مناسب و هم‌جهت با خواسته‌هایمان را ایجاد می‌کنیم جهان لاجرم اتفاقات هم‌جنس باورهایمان را به‌شکل طبیعی وارد زندگیمان می‌کند متوجه می‌شویم که اگر اتفاقاتی که منتظرش هستیم رخ نداده، نه به این معناست که نباید رخ دهد یا به صلاحمان نیست، بلکه نشان از این دارد که باوری مخرب و سازی ناکوک در بخشی از ذهن درحال نواخته شدن است و فرکانس‌های ارسالی به جهان خلوص و شدت کافی را ندارد، پس بدون معطلی مهم‌ترین وظیفه‌مان را شناسایی این کدهای مخرب ذهن می‌دانیم که باید آن‌ها را با کدهای صحیح جایگزین کنیم.

وقتی جلسه دوم این دوره منتشر شد و گوش می‌دادم تحول عظیمی درونم اتفاق افتاد، یعنی یه حالتی بهم دست داد که انگار کل زندگیم رو زیر سوال بردم و اولش اصلاً برام قابل پذیرش نبود که این خود من هستم که دقیقاً همه این کدها را نوشتم و زندگیم را به این شکل خلق کردم. راستش اولش خیلی برام ساده نبود که این موضوع را هضم کنم و تابه‌حال به این شدت نقش باورها را در زندگیم احساس نکرده بودم، از طرفی خوشحال بودم که چنین قدرتی را در درونم پیدا کردم و از طرف دیگه وقتی نتایج و کدهای مخرب رو جلوی چشم می‌دیدم، احساس می‌کردم که کار بسیار زیادی در پیش دارم و همین موضوع باعث شد که خیلی حال عجیبی داشته باشم و خیلی فکر کنم به همه چیز و همه اتفاق‌هایی که تو زندگیم افتاده و داره میفته. به ثانیه ثانیه اتفاقاتی که داره میفته، فکر کنی که این‌ها همان کدهایی که تو داری می‌نویسی.

به‌لطف دوره شیوه حل مسائل شروع کردم به یافتن اصلی‌ترین نشتی انرژتیکی و فرکانسی خودم که مربوط به بحث روابط بود و در قسمت قبلی هم در این مورد نوشته بودم، یعنی میدونستم این مسئله باید حل بشه. این رو همه اینجا مهمه که بگم بعضی از خواسته‌ها و مسائل برای من حکم فقط داشتنشون نیست، وقتی یه چیزی اتفاق نمیفته یا حل نمیشه من به این فکر می‌کنم که چی این خواسته و مسئله رو برای من بزرگ و پیچیده کرده که من نمی‌تونم حلش کنم و این رو برای خودم یه نوعی مصداق شرک می‌دانم و ازونجا که میدونم بزرگ‌ترین گناه و عامل بدبختی انسان شرکه مصمم میشم که حلش کنم، البته این روحیه خودش درنتیجه تغییر باورهام ایجاد شد، به‌همین‌خاطر در ادامه مواردی که در کامنت قبلیم در قسمت اول این فایل تو حوزه روابط پیدا کرده بودم متوجه یه باگ خیلی خیلی بزرگ دیگه همه شدم که گفتنش خیلی میتونه کمک‌کننده باشه. ازونجایی که آشنایی من با استاد و مفهوم توحید دقیقاً پس از آخرین رابطه عاطفیم اتفاق افتاده بود و من متوجه شده بودم که دلیل همه این‌ها شرک‌ و حساب کردن‌هایی بوده که روی افراد داشتم انقدر از این حالت منزجر شده بودم و احساس نزدیکی به خدا می‌کردم که دلم نمی‌خواسته هیچ چیزی این رابطه‌ای که بین من و خدا ایجاد شده را از بین ببره، یعنی انقدر دیدگاه‌های توحیدی و خلوتی که بین خودم و خدای خودم ایجاد کرده بودم و این رابطه بهم مزه می‌داد، همه این خلوت‌ها، راز و نیازها، نوشتن‌ها و هدایت خواستن‌ها، این باور و کد مخرب رو ایجاد کرده بود که بودن تو رابطه یعنی از بین رفتن یا دست‌کم کمرنگ شدن این رابطه و ازونجایی که هرگز دلم نمی‌خواست این اتفاق بیفته من تو ذهنم پسش می‌زدم، یعنی می‌گفتم که من بخوام وقت بگذارم، بیرون برم، صحبت کنم، انرژی بگذارم برای اینکه مثلاً حرفای عاشقونه الکی بزنیم خوب عشق اصلی که خداست و چه حرفی باکیفیت‌تر از حرفی که بین من و خدا زده میشه؟! به‌همین‌دلیل از یه سمت خواسته رو داشتم و از طرف دیگه این کدها هم داشت اجرا میشد. دقیقاً تو آخرین رابطه‌ای هم که اخیراً سعی داشتم ایجاد کنم این کد کار خودش رو انجام داد و دقیقاً یادمه برگشتم به مادرم گفتم که من تو این بنده خدایی که باهاش در ارتباط هستم خدا را نمی‌بینم و باعث شد ارتباط از بین بره. اصلاً وقتی این باور رو شناسایی کردم با خودم گفتم چرا من فکر می‌کنم این اتفاق میفته؟ مگه استاد عباس‌منش و خانم شایسته از وقتی باهم آشنا شدن رابطشون با خدا کمرنگ‌تر شده؟ این همه زیبایی و گسترشی که می‌بینی این همه کیفیت به‌خاطر همین رابطه توحیدیه. همه ما به یک اندازه به خداوند متصل هستیم، چرا فکر میکنی نمیتونه یه نفری وارد زندگیت بشه که دیدگاه‌های توحیدی داشته باشه، دائماً داری تجربیات گذشته که حاصل باورهای گذشتت بوده را با خودت حمل میکنی و انتظار داری نتیجه‌ای غیر از این بگیری.

تا اینکه امروز تو چالش روز هشتم خودم نوشتم که خدایا ازت می‌خوام ترمزهام رو به من بشناسونی من دیگه نمی‌تونم پیداش کنم خودت یه مسیری برام باز کن. طبق عادت رفتم سراغ قرآن، دیگه برای همه قابل باوره که با این آیه روبرو شدم:

وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّهً وَرَحْمَهً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿21﴾ – روم

دیگه نشانه از این واضح‌تر؟ دیگه چجوری خدا باید باهات حرف بزنه که آقاجان این موضوع طبیعت توست و این باوری که تو برای خودت ساخته بودی دقیقاٌ برخلافه طبیعته و باز هم خواستم همون موقع که بیشتر کشف کنم که وارد سایت شدم و دیدم استاد دقیقاً دارند در مورد موضوع روابط صحبت می‌کنند.

خیلی از ماها شاید این باورها رو شنیدیم و میگیم که نه خوب من که این باور رو ندارم یا من که این باور خوب رو درباره خودم دارم اما همون‌طور که استاد در جلسه دوم بهش اشاره کردند موضوع فقط یکبار شنیدن یا تکرار باور نیست، موضوع باور کردنه باور کردن، یعنی مطمئن باشی که همینه و غیر از این نیست که نشونش احساس خوب و رهایی نسبت به اتفاق افتادن یک مسئله است، یعنی خیلی‌وقت‌ها ما فکر می‌کنیم که یه چیزی رو باور کردیم درصورتی‌که دقیقاً همان مثال رعدوبرق در بیابانه که یه لحظه همه جا رو روشن میکنه و دیگه تاریک میشه همه جا دوباره سریع.

دوتا موضوع خیلی مهمه که در این‌خصوص من لازم میدونم که بهش اشاره کنم:

یکی بحث نشانه‌هاست که وقتی داریم یه باوری رو در خودمون ایجاد می‌کنیم و یا به‌سمت خواسته‌ای درحال حرکت هستیم نشانه‌ها را جدی بگیریم، خیلی مواقع شده که تو شروع ما می‌فهمیم که دنیا داره به این فرکانس‌های جدید پاسخ میده اما دیگه بی‌خیال میشیم و نشانه‌ها را دنبال نمی‌کنیم و از مسیر بهبود غافل میشیم و بعد به این نتیجه میرسیم که کار کردن روی باور فایده‌ای نداره چون رو باور کار کردن یعنی اتفاق‌های بزرگ افتادن، درصورتی‌که دقیقاً برعکسه، روی باور کار کردن یعنی دیدن و جدی گرفتن نشانه‌ها و ادامه دادن این روند تا جایی که داشتن اون خواسته برامون بدیهی باشه، نه اینکه بیام یه روز رو خودم کار کنم و از نشانه‌هایی که میبینم هیجان‌زده بشم و دیگه بگم خوب ایول دیگه این باوره اینجا شد و الان اتفاق‌های خوب از در و دیوار برام میفته. این مسیر خوبه اما تنها به‌شرطی که ادامه‌دار باشه و ما را به احساس خوب و رهایی از نتیجه برسونه. رهایی از نتیجه به این معنا نیست که هیچ کاری نکنیم و منتظر باشیم، بلکه به این معناست که روند این بهبودهای دائمی و دیدن نشانه‌ها و تاییدشون رو ادامه بدیم و حال خوبمون رو وابسته به زمان حصول نتیجه ندونیم چون داریم روی این باور کار می‌کنیم که آقا طبق قانون وقتی من احساسم خوبه یعنی در مسیر خواستم هستم وبه‌راحتی دریافتش می‌کنم در زمان مناسب پس این لحظه هم به‌اندازه همان لحظه جذاب و شیرینه چون من دارم در مسیر خواستم حرکت می‌کنم و نزدیک میشم بهش و اصلاً هدف من هم از داشتن این خواسته رسیدن به همین احساس خوبه پس طبق قانون اتفاق هم‌جنس 100% برام میفته. باور دارم که خداوند به وعده خودش وفا میکنه و کیست وفادارتر از خداوند به عهد خویش؟ وعده خدا چیه؟ ادعونی استجب لکم. یعنی وقتی من یه چیزی رو خواستم خدا جواب داده مثل همین امروز و همین درخواست امروز من که تازه امروز خواستم اما این فایل احتمالاً روز قبل آماده شده اما چون مقاومتی نداشتم در زمان مناسب باهاش هم‌فرکانس و به‌سمتش هدایت شدم، دقیقاً همین موضوع درخصوص تمام اتفاقات داره میفته، یعنی خواسته ما پاسخ داده شده اما ما در فرکانس دریافتش قرار نگرفتیم، چرا؟ چون مقامت داریم و این ترمزها اجازه هم‌فرکانسی را به ما ندادن. کار ما این نیست که بیایم هزار بار بگیم من این خواسته را و میخوام من اون خواسته رو می‌خوام، یک بار هم بگی خدا قبول کرده و مهر تاییدش رو زده کار تو اینکه ترمزهات رو بشناسی و باورهای مناسب رو ایجاد کنی تا دریافتش کنی.

باز هم سپاس‌گزار خداوند هستم که من را به این مسیر فوق‌العاده هدایت کرد و سپاس‌گزار اساتید عزیزم که عاشقانه راهبر ما در این مسیر بی‌نظیر شدند. خدا رو صدهزار مرتبه شکر