"قدرت اراده" در مقابل نحوه عملکرد مغز انسان - صفحه 7

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ» ؛ «أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰکِن لَّا یَشْعُرُونَ»

(ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ: «ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺴﺎﺩ ﻧﻜﻨﻴﺪ!» ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ: «ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻳﻢ!»

؛ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻔﺴﺪﺍﻧﻨﺪ؛ ﻭﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻨﺪ. ؛ 11-12 بقره)

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

سلام و درود فراوان به برادر بزرگوار و عزیزم محمدحسین جان. الهی که حال دلت عالی عالی باشه و در بهترین زمان و مکان این کامنت رو دریافت کنی. از این همه لطف و محبت شما سپاسگزارم. ازت متشکرم که ماجرای عکس پروفایلت رو برام تعریف کردی و البته عکس پروفایل منم ماجرا داره که تعریف میکنم‌.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

یه لحظه گفتم واقعاً نمیدونم از کجا شروع کنم به نوشتن … الهی که خداوند هدایتگرم باشه.

همین چند دقیقه پیش این دوتا آیه از سوره بقره رو نوشتم توی دفترم و درسی که ازش گرفتم رو زیرش نوشتم. به دلم افتاد اینجا بنویسمش برای شما و بقیه دوستان.

آدمهایی که هنوز خودشون رو اصلاح نکردن به دنبال ایجاد تغییر و اصلاح جامعه و افراد و شرایط بیرونی هستن و اینها به تعبیر و شهادت قرآن جز فساد کار دیگری نمیکنن. بهترین و پایدار ترین شکل تغییر تغییریه که از درون و با تغییر باورها و رفتار و عادات شکل بگیره. اما جامعه پره از اکثریتی که معتقدند باید شرایط بیرونی تغییر کنه تا ما هم شرایطمون عوض بشه. این نگاه رو توی جامعه زیاد میبینیم. چقدر فرقه کسی که داره تقلا می‌کنه و زجر می‌کشه برای تغییر بیرونی و کسی که به قول استاد عباس منش جهاد اکبری داره از درون خودش و باورهای غلط و ترمزهای ذهنیش رو شناسایی می‌کنه و با ایجاد باورهای توحیدی، خودش رو اصلاح می‌کنه. اصلاحگر واقعی اون کسیه که از درون خودش اصلاح رو شروع می‌کنه.

این درسی بود که از این آیات گرفتم و خدا رو صد هزار مرتبه شکر که شاگرد کلاس درس استادی هستم که به این قانون عمل کرده و همه ما هم داریم از استاد عباس منش الگوبرداری میکنیم.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

چند روز پیش بود رفتم توی ساحل بوشهر پیاده روی و دوربین عکاسی رو بر حسب اتفاق با خودم برده بودم. به تازگی داشتم فایلهای قدم هفت رو کار میکردم. من وقتی فایلهای استاد رو گوش میدم نمیتونم یه جا بشینم. انگار یه حسی از درون بهم میگه پاشو حرکت کن، پاشو راه بیافت، پاشو یه کاری بکن. بخاطر همینه من فایلهای استاد رو مخصوصاً جلسات آموزشی محصولات رو باید توی حرکت گوش بدم. بعد از حدود 4 کیلومتر پیاده روی اینجا روی این نیمکت نشستم و به منظره غروب نگاه میکردم. فایلهای استاد رو قطع کردم و داشتم موزیک انگیزشی و تجسمی گوش میدادم. دیگه حتی تجسمی نبود که بخوام خواسته هام رو تجسم کنم. داشتم توی افق و توی تابلوی شگفت انگیزی که خداوند ترسیم کرده بود خود خدا رو تجسم میکردم. میگفتم خداوند همزمان هم نوره، هم انرژی ، شکل و فرم و قالب نداره و هیچ چیز حتی زمان بر خداوند احاطه نداره و بخشی از بی کران انرژی خداوند میشه چند تریلیون کهشکان که هر کدوم چند تریلیون ستاره دارن و یکی از اون ستاره ها خورشید ماست و زمین و نهایتاً ما انسانها که روی زمین ساکنیم. و داشتم با ارباب گفتگو میکردم. و طبق معمول جمله طلایی (ارباب ، من به هر خیری که بهم عطا کنی محتاج و نیازمندم)

توی یه لحظه ای که جلوه ای از قدرت شگفت انگیز پروردگار توی افق ترسیم شده بود دوربین رو از توی ماشین برداشتم و از منظره عکس گرفتم و چند بار هم خواستم کامنت بنویسم و اینو توی کامنتم بگم که چرا این عکس پروفایل رو گذاشتم ولی هر بار کامنت ها نیمه کاره رها میشد. تا اینکه الان و اینجا و در پاسخ به کامنت ارزشمند شما اینو نوشتم. ازت متشکرم که با سوالت بیادم آوردی.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

محمدحسین جان بینهایت تحسینت میکنم این همه تغییر مثبت که در خودت ایجاد کردی و با باورهای جدید و با احساس خود ارزشمندی آگاهانه و ناخودآگاه افراد و شرایط پیرامونت رو تغییر دادی. بینهایت تحسینت میکنم. این همون تغییر از درونه، آیین همون جهاد اکبره برای تغییر.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

در خصوص سوالی که پرسیدی در مورد اهرم رنج و لذت برای هر موضوعی باید اهرم رنج و لذت مخصوص اون موضوع نوشته بشه.

من با خودم گفتگوی درونی خوب و مثبتی نداشتم و خیلی نسبت به خودم با نامهربانی حرف میزدم. چه گفتگوی درونی و چه گفتگو با افراد دیگه.

اتفاقاً ایده این اهرم رنج و لذت رو هم از کامنت های خانم شهریاری گرفتم.

موضوعش اینجوری بود

درصورتیکه نتونم گفتگوی درونی مثبتی با خودم داشته باشم چه رنج‌هایی رو طی پنج سال آینده تجربه خواهم کرد بعد زیر شماره میزدم 1-2-3 و یه سری موارد رو می‌نوشتم. مثلا: ( موفقیت و نتایج طلایی کسب نمیکنم ؛ اطرافیان هم منو تحقیر میکنن ؛ شرایط زندگی هر روز سخت‌تر و تحقیر آمیز تر میشه و چندین مورد دیگه تا اونجایی که میتونستم اهرم رنج رو دردناکتر و رنج آور تر می‌نوشتم که هربار که میخونم بیشتر به عواقب گفتگوی درونی منفی با خودم پی ببرم.

در ادامه اهرم لذت بود (در صورتیکه با خودم گفتگوی درونی مثبت داشته باشم چه اتفاقی برام می‌افته ؛ مثلا نتایج طلایی ، روابط با افراد ارزشمند، شرایط کاری و زندگی ، خواسته هایی که میتونم بدست بیارم و … تا میتونستم این قسمت اهرم لذت رو لذت‌بخش تر میکردم و این رو یک یادداشت نوشته بودم توی گوشی ، هر روز صبح گوشی آلارم میزد و من باید اینو میخوندم. هر بار که میخوندم زیر یادداشت یه شماره میزدم روز 1-2-3-4- … تا حدود پنجاه و چند روز اینو میخوندم و هنوز هم هر چند روز یکبار میخونمش.

این تجربه من بود امیدوارم که برات مفید باشه.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

محمدحسین جان بینهایت ازت متشکرم بخاطر کامنت ارزشمندت خیلی احساسمو خوب و مثبت کرد. مدتها بود دلم میخواست برای شما و چندتا دیگه از دوستان کامنت بنویسم، ولی از بس سرم توی دفتره و دارم می‌نویسم و یا دارم فایل گوش میدم دیگه کمتر کامنت مینویسم. یه سری از روزها از صبح از خونه میزنم بیرون میرم توی ساحل ماشین رو زیر سایه یه درخت میذارم و همونجا توی ماشین شروع میکنم به نوشتن و خواندن و گوش دادن و کار کردن روی فایلهای استاد، تا حوالی ظهر . در حدی که خانمم بشدت از این رفتار من شاکیه ولی میگم من باید بتونم این آزادی زمانی رو مدیریت کنم. اگه بخوام زمانم رو هدر بدم بعد از اون وارد چرخه تخریب میشم. من اگه بتونم شیفتهای 14 روزه رو مدیریت کنم اون وقت میتونم آزادی زمانی رو هم مدیریت کنم.

ازت متشکرم که هستی و اینقدر عالی داری روی خودت کار می‌کنی و اینقدر بهم لطف و محبت داری که نگران نیستم کامنتم چقدر طولانی شده.

راستی این روزهای ماه رمضان فرصت خوبیه برای قرآن گوش دادن. از اون جهت که روزه داری باعث میشه بخش زیادی از انرژی ذهن آزاد بشه و بتونی تمرکز بذاری روی قرآن و یا فایلهای آموزشی.

در پناه ارباب قشنگمون باشی. اربابی که بینهایت تواب و رحیم و رزاق و وهاب و غنی و مهربانه.

در پناه رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشی محمد حسین جان.

«فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»