تمرکز بر آنچه می توانم بهبود دهم - صفحه 14

به نام خدای احساس.

سلام به استادعزیزوگرامی خودم.که همه ی حرفهاش الهام بخش وثمربخشه برای ما.

ازهرفایل استاد،لذت میبرم، حظ میکنم ،گوشموتیزمیکنم ببینم استاددرموردچ مبحثی میخادصحبت کنه .

قربونت بشم که صدات انقد،آرامش بخشه برای روح و روانم .

خداراسپاسگزارم که استادرابرسرراه زندگی من قرارداد،تابتونم برتمام عیبها ونواقصم غلبه کنم.

خیلی خوبه که با کمک استاد،میتونیم اشتباهاتمون رابپذیریم .وانگشت اشارمون رااز،روی دیگران برداریم .

یه عمراینطورزندگی کردیم که هرکجاباشکستی یامشکلی روبرو،می شدیم ،دنبال علتی در بیرون می گشتیم ،حتی به هواهم ،رحم نمی‌کردیم .هرچیزی سرراهمون بود،میتونس مشکل سازباشه .هیچ وقت به خودمون وکارهاورفتارهاوعملکردهای خودمون ،توجهی نداشتیم .اگرکسیم بهمون گوشزدمیکرد،به شدت ازدسش ناراحت می‌شدیم وازش فاصله می گرفتیم .

اصلن هرآدمی که ازماانتقادمیکردیاسرزنشمون میکرد،آدم به دردنخوری بودوبه درد ارتباط بامانمیخورد.

خیلی بی جنبه بودیم برای پذیرفتن ،اشتباهاتمون .

بله منم از همین دسته افرادی بودم که هربهانه ای را،توجیهی برای کارام میکردم.

به نظرم نه تنها خودم نمی‌تونستم تصمیمات و عملکردهای درستی داشته باشم ،بلکه غیرقابل تحمل برای افرادنزدیکم بودم .چون مدام قورمیزدم،ودلیل تراشی میکردم .

همیشه وهمیشه سردچار،اتفاقات ومشکلات تکراری با،یه رنگ و بوی دیگه میشدم .

احساس رضایت از چیزی نداشتم ،انگار،گره توکارام میفتاد.

طبیعتا،همچین فردی ،ذهنش درگیرودلش پرآشوب به همراه استرس واضطراب بوده.

به قول استادچقدوتاکی می‌خواهیم برای هر اتفاق ناجالب ویامشکلاتمون ،دلیل تراشی کنیم چندان بگیم این مقصربود؟اون مقصربود؟

اینجوروقتهابه زمین وزمان گیر ،میدیم .حتی ازخداهم شاکی میشیم.

گوش کردن مداوم فایلهاودوره هایی که ازاستادخریدم ،بالاخره نقطه ی دید،منوتغییرداد.وباعث شدمن به کلی باقبل خودم تغییرکنم .

از شخصیت قبلی خودم که به آرامش نرسیدم که هیچ ،خیلی وقتها هم خیلی چیزهاراازدست دادم .

به قول استادتاوقتی که عوامل بیرونی راباعث ،حوادثی که برات میفتن ،بدونی .نخاهی، پیشرفت کرد.

یه نگاهی به گذشته ی خودم کردم وباتاسف ،پذیرفتم که چقدخودم مقصربودم.

حالا که مدتی گذشته وجزعه،باورهای قبلیم شده .باشجاعت می پذیرم که من عامل همه ی اتفاقات و رویدادهای ناجالب ونامناسب زندگیم بودم .

ومسولیت جبران همه ی اونها رابه گردن گرفتم ،بدون اینکه به کسی حرفی بزنم .آخه اگه پیش کسی به خصوص همسرت اعتراف کنی ،فک کنم دست به کنترلشون ،بالابره و دوباره واردیه معضل دیگه ای بشم .

خودم به خودم وخدای خودم قول دادم .توذهنم به استاد هم قول دادم چون حس میکنم به عنوان یک شاگرد،بایدمسولیت پذیرباشم درقبال یادگیری درسهایی که ازاستادم یادمی گیرم .

پس گذشته رارهاکردم .چون دیگه تموم شده .خوب یا،بد،دیگه وجود خارجی نداره .

سعی کردم هرروز،بادقت بیشتری به رفتارهاوکنشهای روزانم ،توجه کنم .هرجا که به یه چالشی برخوردم ،باپذیرفتنش ببینم من چ کاری میتونم برای بهترشدنش انجام بدم .

دیگه صددرصدباورویقین دارم که خودم خالق ،همه ی اتفاقات زندگیم هستم .اگه اتفاقی خارج ازعملکرد،منم صورت بگیره ،به جای جنگ وجدل ،اونومی پذیرم وسعی دررفعش میکنم البته اگه توسهم ونقش من جاداشته باشه .

واگرنه که کلن ،رهامیکنم وتوجه وتمرکزمو،ازروی اون برمیدارم.

سال ۱۴۰۰۱باخودم عهدبستم که بااین قانون پیش برم وبه قول استاد،نگاهم راازروی زندگی اکثریت جامعه که هیچ کدومم ،احساس رضایت ندارن ،بردارم وسعی کنم متفاوت با بقیه باشم.

خداروشکرتوهمین چندماه هم به نتایج خیلی خوبی رسیدم .بزرگترین وباارزشترینش،رسیدن به آرامشه .

روزامو،باایرادگرفتن ازاتفاقات روزمره ،ازدست نمیدم .

حتی مواردی دارم ،که باب طبع من نیس ،یاهنوزنتونستم قلبن،باهاشون کناربیام ولی تاذهنم میاددرگیرشون بشه،تمرکزمو ،میبرم به چیزای مثبت یازیبای های دیگه .

اینجورمیشه که نکات منفی یاموضوعاتی که حالموبد،میکنه رازودازیاد،میبرم .

همین طور که پیش میریم ،متوجه میشیم که مسائلی که حالمونو،بدمیکرد،کمتروکمتراز،روزای قبل شدن .شایدم محوشدن .

واین ینی درست عمل کردن و نتیجه خوب عملکردهامون .

ینی تومدارخوب رفتن .

باافرادخوب هم فرکانس شدن .

با جهان هماهنگ شدن .

احساس رضایت داشتن ازخودت وخدای خودت.

درواقع به معنای واقعی ،ایمان داشتن .

باهدایت، خداپیش رفتن.

ودرآخر،موفق شدن وکسب موفقیتهاورسیدن به خواسته ها،داشتن سلامتی روح و جسم .

دریک کلام رسیدن به اوج خوشبختی .

استاد جونم ممنون وسپاسگزارتوهستم که هرروز باعث رشدعقلی من میشی .

امیدوارم بانگاه وبررسی تجاربهای ،گذشتمون ،به این نتیجه وروشنفکری برسیم که نیازداریم ،که تغییرکنیم .