زیبایی ها را ببینیم - صفحه 50

سلام.

امروز اولین روز ماه مبارک رمضان هست.

برای من حس خوب داره این ماه.

دیشب یه لحظه موبایلم صدای ربنای استاد شجریان رو پخش کرد ساعت 11:30 شب.

هم تعجب کردم هم ذوق کردم…

دیدم برنامه باد صبا این ربنا رو اجرا کرده.

برای من نویدبخشِ آغاز ماه رمضان بود و بسیار لذت بردم.

انگار بخوام یه آشنای قدیمی که کلی حس نوستالژی باهاش دارم رو ببینم.

در هر صورت هر چیزی که به آدم حس خوب و شعف انگیز بده، زیباست.

پارسال ماه رمضان حافظ تو دلم بود و امسال پیشمه.

الهی شکرت.

اولین ماه رمضانت مبارک مامانی.

دیروز و امروز تو دفترم نوشتم.

سپاس گزاری میکنم برای وعده های غذایی و میوه و … که حافظ نوش جان میکنه.

سپاس گزاری میکنم که کاوشگری میکنه هر روز و هر لحظه.

سپاس گزاری میکنم برای آشپزی کردنم، مدیریت لباس ها و ظروف و خونه و زندگی.

سپاس گزاری میکنم برای برنامه ها یا فایلهایی که میبینم و میشنوم.

الهی شکرت برای مجموعِ تجربه هام.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

سلام.

الان دایره ابی رو دیدم و ذوق کردم.

دو پاسخ یا دو پیام داشتم از دوستان نازنینم الهام جان و نفیسه جان.

چقدر بچه های سایت انرژیشون خوبه، الهی شکر.

کامنتها اکثرا با توجه به نکات مثبت و زیبایی ها نوشته میشن.

تو کامنت ها تحسین و تشکر نوشته میشه.

خودمم همینم.

حتی وقتایی که از ضعف های شخصیتی و عملکردم هم مینویسم، بازم خیر هست.

چون هدف پشتش شناخت بهتر خودم و حرکت برای بهبودم هست.

وقتایی که نتایجم سینوسی هست هم باز خیر هست.

چون یاداوری میکنه برگردم تو مسیر.

در هر صورت الهی شکر برای همه ی کامنت ها.

از سمانه جانم تشکر میکنم که مستمر مینویسه.

از ذهن و فکر و عملکردش مینویسه.

از سمانه جانم ممنونم که دنبال قشنگی ها میگرده و مینویسه.

الهی شکر.

به یه درکی رسیدم چند روز اخیر.

که سختی های بچه داری و همزمان خانه داری و مدیریت زندگی، رفتن الویت بعدی و الویت اول این شده که دارم لذت میبرم از حافظ.

خونسردتر شدم.

اروم تر شدم.

کمتر تقلا میکنم، کمتر خودم میرم تو در و دیوار برای انجام کارها همزمان و به سرعت.

شیرینی های حافظ بولدتر شدن پیش چشمم.

هر دفعه هم با یه دلبری یا حرکت باحال سورپرایزم میکنه.

در کل مامانِ اروم تری شدم به نظر خودم.

اجازه میدم تجربه کنه، دست بزنه به همه چی و نورون ها و سینابس هاشو تقویت کنه.

یعنی مانعش نمیشم برای کشف و شهودهاش.

کنارشم و هواشو دارم، همین.

قند عسل نون خیلی دوست داره.

نوش جونت مامانی.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

سلام.

خدایا میخوام با شما صحبت کنم.

روی سخنم فقط با شماست.

خدایا مرسی که هر لحظه مراقبِ حافظ کوچولوی من هستی.

میخوام برم سرویس بهداشتی، میسپرمش به تو با قلبی مطمین، که تو حواست بهش هست و خطری تهدیدش نمیکنه تا من بیام.

یادته، اونروز تا در رو باز کردم اومدم بیرون دیدم کشوی آشپزخونه رو باز کرده و داره دستمالها رو بیرون میریزه.

و منم ریلکس رفتم سمتش و بغلش کردم.

نترسیدم که ممکنه دستش تو کشو گیر کنه.

که بیوفته زمین.

که سرش به کشو بخوره.

دیدنِ اون لحظه کافی بود تا مثل چی بترسم.

ولی دیدم خودت حفاظتش کردی و اونم محکم ایستاده.

پس ریلکس رفتم سمتش و گفتم خدایا شکرت.

یادته یه بار دیگه میخواستم برم سرویس، سپردمش بهت، رفتم داخل، یه لحظه حسم گفت برگرد حافظ رو ببین.

برگشتم دیدم کشوی کمدشو باز کرده و ممکنه سرش بخوره کنجِ تیز کشو و بغلش کردم.

به خودم گفتم خدایا چقدر باحالی، منو صدا زدی گفتی برگرد بچه رو ببین.

یادته بارها شده در لحظه ی بزنگاه یه دفعه دستشو گرفتم تا خطری نباشه براش.

انقدر اینکار سر ثانیه و مویی انجام شده که خودم حس کردم تویی که منو اون لحظه گذاشتی اونجا.

یادته وقتی تو دلم بود و نگران جواب ازمایش Niptبودم، خودت ارومم کردی و جواب کروموزون هاش هم عالی بود.

یادته تو سونوگرافیش گفتن انگار گردنش ضخیمه و این طبیعی نیست نگرانش شدم و گوله گوله اشک ریختم بعد تو ارومم کردی و تو سونوهای بعدی همه چیز طبیعی بود.

یادته چند ماهگیش استفراغ شدید کرد و من چقدر ترسیدم از این چالش.

اینکه به چشم دیدم تو یه روز چند بار و حجم بسیار زیادی بالا آورد و یه بار هم که تیر خلاص خوردم وقتی دیدم از دماغش هم بالا آورد.

مثل چی ترسیدم و اشک ریختم و ظهر و شب رفتیم بیمارستان و بستری شد.

یکی دو روز هم موند و ازمایش شد.

بعد مرخص شد، در حالیکه جواب یه ازمایشش مونده بود و اونم بعدش جواب خوب اومد.

تو یادته.

منم یادمه.

بی نهایت از این موقعیت ها هست که جفتمون یادمه.

خیلی ممنونم ازت خدایا.

یه تشکر ثابت دارم تا همیشه فقط برای حافظِ مامان.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

سلام.

خدایا ازت ممنونم برای خونه ی گرم مون.

خدایا مرسی که حافظ جون رو به ما دادی.

یه سپاس گزاریِ بی نهایت دارم فقط برای حافظ و وجود نازنینش.

آبجیم زنگ زد گفت داره میاد خونه مون.

خوشحال شدم.

خاله جان برای حافظ عیدی شو آورد.

یه صندلی شکل موش که تکون میخوره.

خدایا شکرت برای همه ی محبتی که پسر قشنگم از عزیزانش دریافت میکنه همیشه.

این روزها که با حافظ بازی میکنم، خودمم بازی های خلاقانه میسازم برای خودم و کیف میکنم.

اینکه با یه اسباب بازی حافظ، هر بار با یه شکل متفاوت بازی میکنم برای خودمم جالبه.

امروز دفتر جدید سپاس گزاری افتتاح کردم.

خدایا شکرت برای همه ی دفترهای قشنگ قبلی، دفتر فعلی، و همه ی دفترهای بعدیم.

امروز برای دست خط زیبام تشکر کردم.

برای لوازم التحریرم تشکر کردم‌.

من یه عالمه لوازم التحریر قشنگ و متنوع و رنگی رنگی دارم که عاشق همه شونم.

الهی شکر برای این همه نعمت.

کامنت بچه های سایت رو خوندم و لذت بردم.

دیشب بعد از گفتگو با همسرم هدایت شدیم به شنیدن قصه ی شب که توش حرف از توکل به خدا بود.

برای ما بود و بسیار عالی.

توکل به خدا یعنی تلاشت رو بکن و بسپر به خدا.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

سلام.

امروز اولین روزی بود که غذای سه نفرمون یه چیز بود.

خوراک (گوشت، لوبیا سبز، هویج، پیاز) با پلو.

یعنی یه آشپزی برای سه نفر.

قبلا غذای همسرم و خودم و حافظ جدا بود.

این یعنی من الان اسان شدم بر اسانی.

یعنی الان نعمتی رو دارم که قبلا تحت شرایط و چالشی نداشتمش.

و الهی الهی شکر برای اون چالش و همه ی چالش ها.

چون باعث رشد و بهبودم شدن و میشن هر چند که اولش کلی اذیت میشم، ولی کم کم میفهمم و سازگاری ایجاد میکنم و منعطفتر میشم نسبت به شرایط.

یه چیزی رو الان یادم اومد.

قبلا با هر چالشی کلی میترسیدم و میخواستم سریع ماسمالیش کنم که فقط بره.

شاید حلش نمیکردم با اون عملکردهام، بیشتر فرار میکردم و شاکی که چرا چنین چیزی پیش اومده.

الان شدت واکنش های هیجانیم به چالش ها کمی بهتر شده.

اولش کمی اذیت میشم بعد بلند میشم که حلش کنم، که یاد بگیرم، که تمرین و تکرار کنم.

و در نهایت مهارت کسب میکنم.

و این عالیه.

برای سمانه عالیه.

چون بهبود هست براش.

یادم نمیره اوایل بچه دار شدن واقعا میترسیدم و سختم بود از مرحله ای که بچه بخواد غذا کمکی بخوره.

مجزا براش اشپزی کنم.

غذاشو مخلوط کنم و تکاملی مواد غذایی متنوع رو بهش بدم.

بچه سینه خیز یا چهار دست و پا بره، میز رو بگیره بره بالا، اسیب نبینه و …

ولی رفته رفته هر چی جلوتر رفتم اماده تر شدم و ترس هام فروکش کرد.

چون در حقیقت سپردمش به الله

که یادم بده

کمکم کنه

یاداوریم کنه

و خداوند بهترین حامی و پشتیبانمون بوده و هست و خواهد بود.

چرا الان ریلکس ترم.

چون واقعا میدونم خدا هست و حمایتمون میکنه.

الهی شکرت.

من با بچه، چند پله رشد کردم.

رشدهای جدی.

بهبودهای جدید.

کسبِ توانمندی های جدید.

شجاع تر شدم.

گاهی یه چیزی که پیش میاد برای بچه خیلی عالی احساساتمو مدیریت میکنم.

در حقیقت هیجاناتمو مدیریت میکنم.

و همین کنترل هیجاناتم، باعث میشه خوب و به موقع اقدام عملیِ مناسب رو انجام بدم.

اینم عالیه و الهی شکر بابتش.

الهی شکر برای همه شون.

دونه به دونه ی بهبودهام.

سمانه جون از قصد دارم میگم اینارو.

که یادت بمونه بهبود چه اندازه ی سر سوزن باشه، چه اندازه ی در دروازه، مهمه و باید براش خوشحال و سپاس گزار باشی.

امروز عشق کردم وقتی به حافظ غذا دادم.

امروز عشق کردم وقتی به حافظ اب میوه و میوه دادم.

امروز عشق کردم وقتی پوشکِ حافظ رو با بازی و شادی عوض کردم، اونم غش غش میخندید و شاد بود.

امروز عشق کردم وقتی سر حافظ رو موقع شیر خوردن نوازش کردم و اونم لالا کرد.

امروز عشق کردم وقتی با حافظ بازی کردم، خودمم از خلاقیتِ بازی سازیِ خودم ذوق کردم.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت