خالق شرایط یا قربانی شرایط؟ - صفحه 18 (به ترتیب امتیاز)

به نام رب العالمین

روز 142 ام روزشمار من

از وقتی که به این درک رسیدم که من و فقط تنها خودم خالق زندگیم هستم دست از سر دیگران برداشتم.

این دیگران هرکسی میتونست باشه. آدمی که دنبال مقصر میگرده دیگه براش مهم نیست فقط میخواد خودش را قربانی بدونه و تمام تقصیرها را گردن این و اون و حتی خدا بندازه.

اما من پذیرفتم که وقتی داشتم با این کالبد به کره خاکی پا بزارم خودم انتخاب کرده ام و متاسفانه همه چیز را فراموش کرده ام.

من توانایی خلق فقط زندگی خودم را دارم و ناتوانم از آفرینش زندگی دیگران.

هرکسی خالق تجربیات زندگی خودش است.

چجوری؟

” به هر آنچه توجه کنی حقیقت شما میشود”

حالا من باید بگردم ببینم به چی توجه میکردم.

افکار غالب ما باورهای ما میشود و باورهای ما تجربه زندگی ما میشود.

اگه الان احساسم خوبه به انرژی خدا نزدیکم .

هر وقت احساسم بد بود باید بدونم از منبع از انرژی خدا دارم دور میشم.

و با توجه نکردن به اون ناخواسته ای که حالم را بد کرده و توجه کردن به چیزهای خوب حتی کوچک که ذهن من را از احساس بد دور کنه میتونم خوبی را جذب کنم. میتونم ارتعاشم را یک کم بهتر کنم.

اگر ارتعاش من به عشق و سپاسگزاری نزدیک بشه حالم خوبه.

ما با احساساتمون متوجه همه چیز میشویم . مثلا وقتی به یک منبع حرارت مثلا بخاری نزدیک میشویم از روی حس گرما میتونیم بفهمیم بخاری روشنه و اون منبع انرزی کار میکنه.

پس با احساس خوبمون میتونیم بفهمیم به خدا نزدیک و نزدیکتر میشیم.

وقتی ما احساس قربانی بودن داریم هرچقدر هم این و اون را مقصر بدونیم حالمون خوب نمیشه.

مردم میگن مثلا با غر زدن حالمون بهتر میشه ولی اصلا اینطور نیست.

ما وقتی غر میزنیم و مثلا کشور و رئیس و مملکت و پدر و مادر و … همه را مقصر میدونیم حالمون بهتر که نمیشه هیچی بلکه احساسمون خرابتر میشه از شکرگزاری دور میشیم و نتیجه هم که معلومه.

سال ها هممون تجربه کردیم .

از وقتی اومدیم و روی خودمون و احساسمون داریم کار میکنیم میتونیم بفهمیم چه موقع نتیجه ها اومدن.

هر وقت احساسمون را خوب کردیم .

نمیتونیم خودمون را گول بزنیم و ادا در بیاریم چون این جهان به فرکانس و ارتعاش های ما پاسخ میده نه به حرفهای الکی ما.

اگه هنوز به ثروت نرسیدم علتش اینه که اینقدر باورهای مخرب ثروت دارم و تا زمانی که احساس واقعی ثروتمند بودن را درک نکنم ثروت به سمتم نمیاد.

چرا؟

چون جهان به ارتعاش من پاسخ میده.

مثلا من خونه میخوام . اما احساس من روی بی خانه بودن هست و هنوز نتونستم در تخیلاتم اون حس قشنگ خانه دار بودن را حس کنم و لذت ببرم.

اون حسه بیاد همه چیز تمومه.

من هم فرکانس میشم با خواسته ام که مثلا خانه دار شدن است نه فقدان آن.

حالا این موضوع در ارتباط با هر چیزی است.

کار خوب، ارتباط خوب، ثروت و پول و یا هر انچه خواسته های ما است.

پس این یعنی اینکه من خودم و تنها خودم خالق زندگیم هستم اونم فقط با احساساتم.

اگه الان زندگی خوبی دارم نشاندهنده فرکانس های قبل منه . یعنی نتیجه را الان دارم میبینم.

اگه الان احساسم را خوب کنم مطمئن باشم که آینده همه چیز خوبه.

یعنی آینده ما ارتباط مستقیمی به احساس و فرکانس الان ما دارد‌.

استاد نمونه و الگوی همین موضوع هستند.

وقتی حالمون خوبه خدا بهمون پاسخ میده . مساله ای داریم با حال خوب از خدا بخواهیم جواب داده میشه.

اما اگه با حال بد دنبال حل مساله بگردیم جز شیطان محاله پاسخی بگیریم.

و مسلما نتیجه حل اون مساله یه مساله دیگه است.

پس یادم باشه این احساس منه که داره در زندگیم تجلی میکنه.

پس باید حواسم به” سیستم عواطف و احساساتم ” باشم و این فقط و فقط خودم هستم که انتخاب میکنم که حالم خوب باشه یا بد.

پس من فقط خودم هستم که خالق زندگی خودم هستم.

خدایا شکرت که امروز قاطعانه دارم مینویسم که تو به من اجازه خلق زندگیم را داده ای.

خدایا شکرت بخاطر این مسیر سبز.

سپاسگزارم

دوستتون دارم