خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگران - صفحه 15 (به ترتیب امتیاز)
https://tasvirkhani.com/fa/wp-content/uploads/2019/01/abasmanesh-2.jpg
800
1020
گروه تحقیقاتی عباسمنش
/fa/wp-content/uploads/2015/12/logo-with-title-340x85.png
گروه تحقیقاتی عباسمنش2019-01-24 08:12:342024-07-20 17:51:48خودمان را هم قضاوت نکنیم، چه برسد به دیگرانشاید این موارد نیز مورد علاقه شما باشد
سلام استاد جون.ایشالاکه همیشه پایدار باشین.وقتی که فایل رو گوش کردم به گذشته ی خودم فکر کردم…بقول خودتون همه ی ما یه اشتباهاتی توی زندگیمون کردیم و وقتی که به اشتباهمون پی بردیم و در برابر خدا توبه کردیم لازم نست که خودمون رو بابت اون اشتباه سرزنش کنیم….بنظر من ادم هایی که دنبال یه آتو در گذشته ی افراد هسن تا درباره ی انسانها قضاوت ادم هایی هسن که میخوان مو رو از تو ماست بیرون بکشن.البته من خودمم تا قبل از اینکه این فایل رو گوش کنم خیییییلی کم پیش میومد که درباره ی افراد قضاوت کنم و تا میومدوم سرصحبت رو باز کنم به خودم میگفتم…تو نه جای او طرفی و نه تو گذشته ی اون طرف بودی پس یه لطفی درحق خودت بکن که فقط باغچه ی خودت رو بیل بزن و سرت به زندگی خودت باشه..و سعی کردم که این حدیث(هرچه بر خود میپسندی بر دیگران هم بپسند)همیشه آویزه ی گوشم کنم.چون دوست ندارم که کسی وارد گذشتم بشه پس منم وارد گذشته ی کسی نمیشم.پس ما ادم ها تا وقتی که پاتو کفش کسی نکردیم و راه نرفتیم نمیتونیم درمورد راه رفتن اون فرد قضاوت کنیم.ایشالا که ما اعضای خوانواده بتونیم به هم کمک کنیم تا به بهترین ها برسیم….(زیباترین باغچه رو هم بیل بزنیم حداقل یه دونه کرم توش پیدا میکنیم)پس نباید وارد گذشته ی هیچ ادمی بشیم حتی عزیز ترین کسمون تو زندگی….
چندروز قبل داشتم به این فکر میکردم که بزرگترین مشکل من، که باعث میشه توجهم رو نکات منفی بره اینه که مدام در حال قضاوت بقیه هستم. بعدش پیش خودم گفتم چقدر خوب میشد استاد یه فایلی درین مورد میذاشت، قصدم این بود که تو کامنتای فایل قبلی بیام درخواست کنم ، ولی گفتم ولش? استاد اعراض میکنه و فقط اونچه بهش الهام میشه رو انجام میده چه تو بخوای چه نخوای…
و بعد که دیدم این فایلو گذاشتید واقعا اینطوری? شدم
ممنونم ازتون استاد… عالی بود عالی عالی. و توی همین یکی دو روز چقدرررر با عمل کردن بهش ارامشم زیاد شده.. هرجا میام انتقادی کنم میگم تو که جای اون نیستی که….
خیلی خوب بود. بازم ممنون..
درود برشوما استاد عزیز
نکات بسیار ارزشمند و ریزبینانه بود.
هرچقدر از فضای بیهوده شبکه های اجتماعی که باعث اصلی اینگونه حواشیست دوری کنیم متمرکز و قوی تر خواهیم بود.
پیشنهادم خدمتتون در این راستا این هستش که اگر ممکنه اپلیکیشن سایت رو هم طراحی کنید..
میدونم که سایت بسیار عالی شده و منطبق بر گوشی هم هست و باز هم جای کار داره اما نکته ای که این وسط هست این هستش که وقتی از طریق مرورگر وارد سایت میشیم ناخودآگاه گاهی اوقات وارد وبسایتهای دیگه هم میشیم و همین باعث از بین رفتن تمرکز میشود.
بارها در حین مطالعه نظرات ناخودآگاه وارد سایتهای دیگم شدم و زمانهای زیادی رو از دست دادم..
اما اگر اپلیکیشن باشه مطمئنا تاثیر خوبی در جلوگیری از حواشی در این مورد خواهد داشت.
ممنون.
سلام به استاد عزیزم وخانواده فهیم وپر تلاش گروه تحقیقاتى عباس منش . منهم با شما و نظر خیلى از دوستان عزیز موافق هستم واقعاً قضاوت کردن در باره هرکسى بسیار بسیار سخت است چونکه ما اصلاً نمیتونیم شرایط وموقعییت شخص قضاوت شونده را درک کنیم و حس کنیم که او درچه وضعییتى بوده و متأسفانه خیلى ها بدون اینکه صلاحیت داشته باشند یا تشخیص صحیح ودرک وشناخت خوبى از موضوع داشته باشند ، قضاوت مىکنند و خیلى موقع ها شده که بعداز قضاوت کردن ، متوجه اشتباهمون شدیم و این پشیمانى ثمرهاى نداشته و به شخصییت او ن آدم لطمه زیادى زدیم و متأسفانه خیلى از آدمها در هر کارى خودشون رو علامه دهر میدونن و در هر کارى دخالت میکنن وکارشناسى و قضاوت میکنند و دوستان عزیزم دیدگاههاى قشنگى ارائه دادند که خیلى بهره مند شدم و از همشون تشکر میکنم .
با نام و یاد خدا
سلام
خیلی خوشحال و قدردان خداوندم که این فرصت رو دارم تا در مورد یکی دیگه از موارد خواستنی و دلخواه زندگیم مطالعه و با شما صحبت کنم که در پی اون منجر به بالا رفتن آگاهی و مدارم برای رسیدن به هدف میشه.
قضاوت ما در مورد دیگران بطور کلی یعنی عدم یا نقص در شناخت خودمون.
چون خودمون رو عمیقا داری نقص میبینیم،بصورت ناخودآگاه دنبال نقص و تشابه
نقص هامون در دیگران می گردیم.
دنبال این هستیم که بگیم ببین بقیه هم نقص دارن!
در صورتی که هر کسی ممکنه در هر سطحی خطا کنه،برای پیشرفت مهم اینه که آدم چقدر از اشتباهاتش درس بگیره،ما فقط مسئول اعمال خودمون هستیم،اشتباه دیگران فقط از طریق فرکانس خودمون تو زندگیمون تاثیر گزاره و لاغیر،پس باید در مورد خودمون مسئولیت پذیر باشیم و نه در مورد اعمال دیگران که در کنترل ما نیستند.
ما که با سیستم قوانین زیبا و اختلال ناپذیر خداوند آشنا هستیم باید بدونیم اهمیت باور تو تصمیم گیری ها چقدر هستش!
اهمیت تجربیات
اهمیت فرکانس ها و چندین مورد دیگه هم به همین ترتیب.
ما اگر کاملا سیستم قوانین خداوند(باور و فرکانس و باقی موارد) رو قبول داشته باشیم میدونیم که با اون بضاعت،کسی بیشتر از سقف توانایی هاش(باور و فرکانس و بطور کلی قوانین خداوند) نمیتونه عمل کنه.
اجازه بدید مثالی بزنم
بیشتر دزدی ها از قشر فقیر جامعه است
بیشتر شرارت ها هم همینطور
و هزارن مثال قابل ذکر دیگه که همگی ثابت میکنند که ما باید احترام بگذاریم به اصول و قوانین،و بقول معروف هر کس اندازه ظرف خود از اقیانوس نعمت و برکت خداوند آب بر میداره،ما دائما در حال انتقاد و گیر دادن به دیگران هستیم در حالی که فکر میکنیم دنیا به آخر رسیده و طرف هیچ فرصت جبرانی نداره
حضرت علی فرموده اند:ای مالک اگر شب هنگام کسی را در حال گناه دیدی ، فردا به آن چشم نگاهش مکن ، شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی.
ما اگر کاری تو زندگیمون انجام داده باشیم حتما میدونیم که اهمیت نوع شرایط چقدر تو نتایج تعیین کننده است،برای همین باید این باور رو پیدا کنم که هیچ من معلوم نیست که اگر در اون شرایط چه واکنشی نشون میدادم؟
این باور رو باید بسازم که من قبل از این انسان پر خطایی بودم هر کسی هم ممکنه خطا کنه،اصلا ما برای یادگیری و پیشرفت کردن به دنیا اومدیم،و پیشرفت و یادگیری بدون آزمون و خطا امکان نداره،و این سوال خوب رو همیشه در ذهنم هنگام مواجه با خطای دیگران قرار بدهم که:اگر من جای طرف بودم (با شرایط باوری و احساسی و فرکانس) دقیقا چه واکنشی از خودم نشون میدام؟
انتهای آروزی من اینه که بتونم شبیه خداوندم بشم،آیا با بخشش دیگران نمیشه به اون جایگاه که نهایت آرزوی عارفان هست؛رسید؟
من به خودم قول میدم که به جای توپیدن و گیر دادن به دیگران، دست دیگران رو بگیرم،و از لحاظ احساسی در آغوش شون بگیرم،چون فرکانس های ما نتایج مشابه رو جذب میکنن، و در این رابطه امام صادق می فرمایند:کسی که مؤمنی را به گناهی سرزنش کند، نمیرد تا آن گناه را انجام دهد».
شکر خدای مهربون،دنیا پر است نمونه های بخشش و نتایج این بخشش هم کاملا مشخصه.
ما برای اینکه به برخی اهدافمون برسیم به دستان خداوند(انسان ها) نیاز داریم،و نمیشه از آدمها منتفر بود و در عین حال ازشون منفعت برد.
این یعنی قضاوت فرصت دوست داشتن دیگران رو از ما میگیره،دوست داشتنی که صفت اصلی خداونده.
در کل اگر ما صفت بدی رو در دیگران میبینیم یعنی اینکه خودمون تو عمق وجودمون اون ضعف رو داریم که تو دیگران میتونیم درک کنیم،حالا به راحتی میشه بوسیله روش وضوح خواسته از طریق تضاد به خواسته هامون در حین اشتباه دیگران برسیم.
در نهایت بخودم قول میدم که اشتباه دیگران رو بعنوان یک کلاس آموزشی برای خودم بدونم و استفاده کنم،نه اینکه من بشم معلم و به دیگران اشتباه هات شون رو گوشزد کنم.
و با توجه به این باور که: از طریق فراوانی بدونم که اون اشتباهی که دیگران کردن و من تونستم درکش کنم باعث میشه تا من اگاه تر و قوی تر بشم و این فرصت رو دارم که من اون اشتباه رو نکنم و بصورت کاملا بی ضرر اون شرایط رو تجربه کردم.
من به خودم قول میدم که به قوانین و اصول سیستماتیک خداوند در قبال دیگران کاملا احترام بگزارم و رو حساب کَرَم و بخشش دیگران اینو در نظر بگیرم که همه میتونن بهترین بشن بعد از این اشتباهات،
در واقع یکی مثل حضرت موسی،حضرت یونس و هزاران مثال دیگه.
و چقدر زیباست باور اینکه: هر اشتباه دیگران یک درس رایگان و بی ضرر برای من.
در نهایت جا داره از گروه تحقیقاتی عباسمنش برای طرح این موضوع زیبا تشکر کنم.
بهترین ها رو براتون آروز میکنم.
سلام پوریا جان. امیدوارم حالت عالی باشه. کامنتت فوق العاده بود. ممنون از کامنت زیبایی که گذاشتی. خیلی تاثیر گرفتم. تشکر میکنم از شما و تمام دوستانی که مشارکت میکنند و آگاهی هاشون رو در سایت به اشتراک میزارن تا ما هم استفاده کنیم و آگاه بشیم.
در پناه الله یکتا شاد و سلامت باشید. 🌷🌷🌷🌷🌷🌷
سلام امین جان
منم متشکرم
مدت زیادی از این کامنت بنده گذشته و به لطف هدایت الهی… به آگاهی های جدیدی متصل شدم.
خلاصه اش اینکه هر چیزی که در دیکران (در بیرون ما از و در کل هستی) روی احساس ما تاثیر میگذاره…زنگ هشداری است برای ما به ما نشان دهد که از لحاظ انرژیکی در چه سمت و در چه فازی از خلق کردن هستیم.
اگر دزدی می بینم…در مداری شبیه دزدی هستم
اگر ثروت می بینم…در مدار ثروت هستم و این من هستم که آگاهی ام را معطوف به کدام سمت میکنم.
در حقیقت هیچ دزد و ثروتمندی وجود ندارد چرا که هیچ جدایی وجود ندارد بلکه همه ی ما در یک حلقه هستیم.
فقط انرژی هست ما بقی هیچ
درووود بر همه دوستان
حرفای استاد اوایلش برام یه خورده سخت بود پذیرش . اما در ادامه به درک حرفای استاد رسیدم ..
ولی در کل میشه تمام این حرف ها رو در یک جمله خلاصه کرد .. همه چیز رو رها کن .. وقتی به رهایی برسی به حس خو ب میرسی . حس خوب به یک اندازه در وجود تمام انسان ها وجود داره ..
با سلام خدمت استاد عزیز و همه همراهان بزرگ وار
این موضوعی که اینجا مینویسم به این فایل مربوط نیست فقط میخاستم با شما بع اشتراک بزارم
امروز یه هدفون تو گوشم بود و داشتم صحبت های استاد رو گوش می کردم و پیاده روی می کردم تا زمانی که به یه جوب آب رسیدم. دیدم چندتا قطعه چوب و چند تا برگ و چند تا غنچه و چند تا آشغال در گوشه ای از جوب و در کنار جریان آب در گوشه ای جمع شده بودند و از جریان آب که یه کم هم شدید بود جا مونده بودند. تو دلم گفتم برم کمکشون کنم برند تو جریان آب . بعد تو دلم باها شون صحبت می کردم و بهشون می گفتم : بابا چرا این گوشه وایسادید نگاه کنید ( یه برگ داشت تو آب می رفت ) این برگ چقدر خوشحاله خودش رو انداخته تو جریان آب و آب اون می بره و چقدر موتونه قشنگی های بیشتری از این دنیا رو ببینه و … ولی شما چسبیدید این گوشه نمیاین بیرون . بعد با خودم گفتم اگه برم از این اشیاء ای که در جریان آب هستند بپرسم از این وضعیت راضی هستند یکی شون میگه مثلا آره اینقدر خوش میگذره و همش دارم جاهای جدید رو می بینم و … و شاید یکی شون بگه بابا چیه سرمون گیج رفت که این قدر این طرف و اون طرف خوردیم. پس دیدم دو جواب هست . حالا اگه بیام به اون اشیاء ای که در یه گوشه بودند و من می خواستم بندازمشون تو جریان آب کمک میکردم . اون ها ممکن بود یکی از این دو جواب رو بدهند و که یا راضی بودند یا ناراضی. اصلا شاید از اون گوشه ای که بودند راضی بودند. داستان رو زیاد پیچیده نکنم خلاصه به خودم گفتم تا این اشیاء ای که اون گوشه جمع شدند خدشون نخواهند تو جریان آب بیان من جاهل نمیشم و کمک شون نمی کنم . همین درود
سلام به همگی
این فایل خیلی برای من اموزنده بود من همیشه سعی میکردم که دیگران رو قضاوت نکنم و به خودم میگفتم که تو جای اون نیستی پس حق نداری اونو قضاوت کنی ولی این فقط نسبت به دیگران بود و درباره خودم اگه اشتباهی میکردم خیلی خودمو سرزنش میکردم و این بخشش برای دیگران بود نه برای خودم یعنی من دیگرانو خیلی راحت میبخشیدم و میگفتم انسانه اشتباه میکنه و من حق ندارم قضاوتش کنم چون جای اون نیستم ولی درمورد خودم کاملا برعکس بود و میگفتم تو حق نداشتی اشتباه کنی و این مشکلو خیلی وقت با خودم داشتم
ولی امروز متوجه شدم که منم انسانم و اشتباه های گذشتم بسته به شرایطی که داشتم مرتکب شدم و اگه درک من یا شرایط من فرق میکرد خب عملکرد منم فرق میکرد و اینطوری شد که دیگه خودمو راحت میبخشم و به خودم میگم زهرا
۱.برای رشد و تکاملت اون اشتباها لازم بوده
۲.شرایط و درک اون موقع تو هم فرق میکرد با الانت پس حق نداری خودتو سرزنش کنی فقط درس اون اشتباهو بگیر و بعد خود اشتباهو رها کن.
از خداوند برای همگی ثروت و نعمت و سلامتی و شادی رو ارزومندم.
بنام خالق زیبایی ها
با سلام خدمت استار بزرگوارم و خانم شایسته ی عزیز و همه ی دوستان
استاد این چندوقتی که همش صبح شب دارم میام سایت و در طول روز هم کلا فقط صدای شما رو گوش میدم یه اتفاقی افتاده که برای خودم خیلییییییی مثبته اونم اینکه صدای ذهن نجواگرم خیلی کم شده مخصوصا وقتی که دارم درسم رو میخونم وصدای شما هم پخش میشه تمرکز حواسم خیلی رفته بالا(چیزی که این چند وقت همش از خدا میخواستم) حالا جالبه استاد از بس صبح تا شب روابط عاشقانه ی شما و خانوم شایسته ی عزیز رو تحسین میکنم و فایل های سفر به دور آمریکا رو میبینم دیشب خوابتون رو دیدم چقدر آرامش بخش بود چقدر زیبا بود کلی تو ساحل قدم زدیم عکس گرفتیم اینقدر قشنگ میخندیدن الان که دارم مینویسم اشکم در اومد استاد مرسی که هستین
در مورد این فایل بگم که پریشب من داشتم با خواهرم حرف میزدم که نمیدونم چرا فلان موقع فلان کار رو انجام ندادم بعدش که یکم حرف زدیم خواهرم درست میگفت کم کاری از من بود اما به قول شما من بعد اینکه فهمیدم اشتباه از من بود کلی براش دلیل آوردم که آره بخاطر فلان چیز و فلانی بود وداشتم اشتباه خودم رو توجیح میکردم صبح که بیدار شدم دیدم شما تو اینستاگرام تون یه فایل گزاشتین در مورد قضاوت نکردن خود (حالا جالبه من همیشه اول سایت رو چک میکردم اما دیروز سایت کار نمیکرد) دیگه اومدم گوشش دادم دو بار یه بار گوشش دادم و چقدر عالی بود چقدر کامل و همه چیز برام واضح شد
ما چقدر راحت بقیه رو قضاوت میکنیم چقدر راحت انتقاد میکنیم ولی وقتی به خودمون میرسه واسه خودمون کلی دلیل و مدرک میاریم که نه من دلیل داشتم و فلان و…
خدایا شکرت چقدر من این همزمانی ها رو دوست دارم تو همواره هدایت میکنی ما در پرتو نور الهی قرار داریم
استاد منم الان تصمیم گرفتم که در مورد هرکسی حتی خودم زمانی که بخوام قضاوت کنم باید خودم رو در شرایط اون تصور کنم و الان که فکرمیکنم البته قبلا هم به این نتیجه رسیده بودم تا حدودی در مورد دیگران(البته نه اینقدر عمیق) ولی در مورد خودم نه فکرمیکردم میتونم خودم رو قضاوت کنم و استاد چقدر زیبا گفتین در مورد قرآن و تاریخ ما باید هر چیزی رو بسته به شرایطش ببینیم نه این که وقتی تموم شد 100 سال بعد بیایم نظر بدیم که درسته یا غلط؟؟
الهی شکرت بابت آگاهی های هر روزی که بهم میدی وظرف وجودیم را بزرگتر میسازی استاد عاشقتم
در پناه حق
سلام استاد عزیز
تقریبا 3 ماهه که شما رو میشناسم و توی این مدت کم جهان افکارم زیر و رو شده! موضوعاتی رو که در این فایل گفتین قبلا به شکل دیگه ای تو کتاب «نیمه ی تاریک وجود» خوندم اما الان درک بیشتری از این موضوعات دارم. به همین خاطر با شوق تا آخر این ویدیو رو دیدم و مسلما بعدا بارها و بارها میبینمش.
میخوام یکی از تجربیات خودم رو در مورد این موضوع بگم. چند سال پیش وقتی کتاب «نیمه ی تاریک وجود» رو خوندم، وارد مرحله ی جدیدی از زندگیم شدم. من تونستم نیمه ی تاریک وجود خودم رو (همون اشتباهات و ویژگی های بدی که استاد توی این ویدیو گفتن) بیشتر بپذیرم. هر چی بیشتر نیمه ی تاریک وجود خودمو شناختم و پذیرفتم، کمتر از دست دیگران ناراحت شدم، بیشتر بخشیدمشون و کمتر قضاوت کردم. البته اصلا ادعا نمیکنم که دیگه هیچکس رو قضاوت نکردم. فقط کمتر شد.
مثلا یک نفر بود که به من حسادت میکرد و سعی میکرد برای من مشکل ایجاد کنه. من چند سال از اون آدم کینه به دل داشتم. بعدها وقتی که به خودم دقت کردم، دیدم که اگرچه حسادت ویژگی بارز من نیست( یعنی من به حسودی کردن معروف نیستم) اما من هم تو زندگیم بارها حسودی کردم. بنابراین دلیلی نداره از اون فرد کینه داشته باشم. درک کردن این موضوع اولش کمی سخت بود. پذیرفتن حسادتی که در وجود خودم انکارش کرده بودم سخت بود اما بالاخره شد و من تونستم اون فرد رو ببخشم. اون موقع چیزی درباره ی مدار و فرکانس نمیدونستم اما الان میفهمم که وقتی من اون آدم رو بخشیدم، وقتی فرکانسم عوض شد، رفتار اون فرد هم با من تغییر کرد. نه اینکه خیلی خوب شده باشه اما تقریبا خنثی شد. دیگه خیلی سعی نمیکرد مشکلی برای من ایجاد کنه، حتی گاهی اوقات رفتار کاملا مثبتی با من داشت.
وقتی که قضاوت نمیکنیم، وقتی خودمونو جای دیگران میذاریم و زمانی که فرکانسمون تغییر میکنه، رفتار آدمها هم با ما تغییر میکنه. این فقط یکی از خوبیهای قضاوت نکردنه. امیدوارم در این زمینه به آگاهی و درک بیشتری برسم چون هنوز خیلی راه دارم…
استاد بابت این ویدیوی عالی خیلی ممنونم.
شب و روزتون به خیر