پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 8 - صفحه 5

به نام خالق عشق و زیبایی

درود و خداقوت به استاد عزیزم، خانم شایسته نازنین و همه همراهان خوبم

واقعاً خدارو سپاس‌گزارم برای همه چیز

این روزها بیشتر از همیشه حس می‌کنم که زنده هستم

حس می‌کنم که خلقتم دلیل محکمی داره و حس می‌کنم بیشتر از همیشه به خدا نزدیک هستم

زمانی که داشتم تمرین این فایل رو انجام میدادم و بهش فکر میکردم وارد نت گوشیم شدم و دنبال یه سری یادداشت‌هام بودم که وقتی نگاهشون کردم دیدم خیلی از چیزهایی که درخواست کرده بودم محقق شده و حتی چکاپ فرکانسی کشف قوانین رو‌ دیدم با اینکه 5 جلسه هست که این دوره را پشت سرگذاشتم اما قشنگ تغییرات رو حس می‌کردم.

واقعا سپاس‌گزارم استاد عزیز که انقدر زیبا قوانین رو شرح میدید، همینطور خانم شایسته که با تمرین‌هاشون انقلابی برپا کردند

هربار که فایل مقدمه رو گوش میدم الگوهای تکراری بیشتری رو تو زندگیم پیدا می‌کنم من برعکس استاد اصلاً متوجه الگوهای تکراری نبودم، یعنی میفهمیدم یه چیزایی داره تکرار میشه اما فکر نمی‌کردم که ایراد از من باشه به همین دلیل تلاش خاصی هم برای تغییر انجام نمیدادم اما همینکه ذهن من یواش یواش فهمید که ماجرا از چه قراره و من هستم که خالق زندگی خودم هستم دیگه شاخکاش برای پیدا کردن این الگوها تیز شد.

تمرین این بخش برام مفصل‌تر از تمام بخش‌های دیگه بود.

دیشب وقتی داشتم تمرین جلسه سوم رو انجام میدادم یه ترمز خیلی خیلی اساسی یعنی از اون ترمزهایی که حس میکنی راه نفست رو بسته رو پیدا کردم، یعنی قبلاً هم یه جورایی نزدیک شده بودم بهش و باورهای مناسب رو داشتم روش کار میکردم اما از این ور پام رو روی این ترمزه هم نگه داشته بودم و اجازه نمیدادم این ماشینه حرکت کنه.

بعد اومدم هی اتفاق‌های زندگیم رو زیر و رو کردم اونجاهایی که خوب عمل کردم و اونجاهایی که روند سینوسی بوده و خیلی سخت گاهاً.

به این رسیدم که من از بچگی یعنی از زمانی که دست چپ و راستم رو شناختم و یه جورایی به درک و شعور بیشتری رسیدم مصادف شده بود با ورشکستگی پدرم و با اینکه شرایط خیلی بدی نداشتیم اما از بریز و بواش هم خبری نبود حداقل به نسبت دوری و بری‌هامون و در بین اطرافیانم از نظر مادی آدم ضعیفه همیشه من بودم، مثلاً یادم میاد در همون کودکی پسرخالم که همسن من بود دائم مسافرت‌ها داخلی و خارجی درجه یک و خریدها و زندگی خفن و من هم که همیشه ناظر و همبازیش زمانی که میرفتم خونشون و بعد دیدم بزرگ هم که شدم این الگو در من تکرار شد و آدم‌هایی رو جذب کردم که از من اوضاع بهتری داشتند و شرایطی شبیه پسرخاله یعنی من همیشه از امکانات این افراد استفاده می‌کردم.

تا اینکه همین دیروز برای انجام یه کاری رفتم تو خیابون محل دلخواه زندگیم و شروع کردم به قدم زدن و حسم خیلی خوب بود و یه سری ماجراهایی اتفاق افتاد که داستانش مفصله و ازش صرف‌نظر می‌کنیم اما می‌فهمیدم که احساسم رو داره بد میکنه یعنی همیشه هرچقدر هم اوضاع خوب بود یه چیزی ته وجودم احساسم رو بد میکرد که نمی‌تونستم پیداش کنم تا اینکه بعدش اومدم نشستم به فایل گوش دادن و فکر کردن یعنی انقدر این موضوع برام مهم شده بود که هیچ کار دیگه‌ای نمی‌تونستم انجام بدم چون حس می‌کردم دارم رو تردمیل راه میرم، همه چیز به‌ظاهر سرجاشه اما چرا پیشرفت حاصل نمیشه یه‌جورایی نمیگذاشت بی‌خیالش بشم.

بعد یاد این موضوعات افتادم و به این رسیدم که من در وجودم به‌شدت نسبت به اینکه همه به یک اندازه به نعمت‌ها و خداوند دسترسی دارند مقاومت دارم، حداقل تو یه سری موضوعات و باور ندارم که من هم میتونم داشته باشم.

بهتره این‌طور تعریفش کنم که با توجه به شرایطم این ترمز برام به‌وجود اومده بود که بابا چیزهای خوب برای دیگرانه.

تصور اینکه این موضوع چقدر ریشه‌دار بود توی ذهنم برام غیرقابل باور بود. این ترمز من رو نسبت به لایق چیزهای دلخواهم دونستن ترسونده بود.

وقتی داشتم به پرسش‌های این فایل فکر می‌کردم دیدم من از همه چیز میترسم، حالا درسته ترس یه حس طبیعی تو وجود آدمه و درصدش تو موضوعات مختلف متفاوته اما اینکه ادامه‌دار میشه طبیعی نیست چون کم‌کاری کردی و نیمدی واهی بودنش رو برای خودت منطقی کنی و باورها و الگوهای درست رو جایگزینش کنی و پروندش رو تو ذهنت ببندی.

مثلاً یکی از ترس‌های من تو مسائل کاری ترس از دیده شدن بود، ترس از اینکه دیگران بهتر از من هستند تو این کار و اگر من دیده بشم چه اتفاق‌هایی برام میفته و مسئولیتم زیاد میشه و ممکنه از پسش برنیام، برای همین همیشه وقتی به مشتری و شرایط دلخواهم فکر می‌کنم و تجسم میکنم یه شک و ترسی هم تو وجودم حس میشه که برمیگرده به این ترمز: چیزهای خوب برای دیگرانه.

چند وقت ‌پیش بعد از مدت‌ها وارد یه رابطه کوتاه‌مدتی شدم که انقدر مقاومت وجود داشت که عمرش بسیار کوتاه بود و من اومدم با خودم گفتم که آقا چرا اینجوری میشه برای من و من نمی‌تونم فرد دلخواهم رو پیدا کنم و به خیالی که ترمزهام رو پیدا کردم چند مورد رو نوشتم و دیگه تمام اما این ترمزها جدی‌تر از اونی بود که من فکرش رو میکردم برای همین تو تجربیات گذشته خودم هم ردپای “چیزهای خوب برای دیگرانه” عمر چیزهای خوب زندگیم رو کوتاه کرده بود همیشه.

متوجه شدم که من از ناکافی بودن میترسم یعنی فکر می‌کنم همیشه شرایطم نامطلوبه (یه چیزی کمه) یا اینکه منابع مالی مورد نیازم رو ندارم و اونقدر دوست‌داشتنی یا جذاب نیستم، حداقل برای کسی که دارم تو ذهنم بهش فکر می‌کنم.

همین ترس‌ها باعث شد که من تنهاتر بشم و همین باز خودش یه ترسی به اسم ترس از تنها ماندن رو در وجودم ایجاد کرد.

همان‌طور که چیزهای خوب در وجود آدم ریشه میکنه ترس‌ها هم میگردن و خودشون رو گسترش میدن و به سایر ابعاد زندگی هم سرایت می‌کنند.

من همیشه فکر می‌کردم‌ که همه کارهام باید سخت پیش بره و اصلاً اگه سختی نکشی تو مسیرت اون لیاقته ایجاد نمیشه برای همیشه این ترس رو همراه خودم در ورود به هر مسئله‌ای میوردم

ترس از حل مسئله و پیدا نکردن جواب

ترس از فقر و کمبود و عقب‌ماندن از مسابقات تمام‌ناشدنی با دیگران

ترس از عمر و بهره صحیح نبردن از زندگی

ترس ازمورد قضاوت قرار گرفتن

ترس ازآسیب رساندن به دیگران و مسئولیت آن‌ها

ترس از درخواست کردن

ترس از کمک خواستن

ترس از هدایت خواستن

ترس از شکست خوردن و اشتباه کردن

ترس از گناه و لغزش

ترس از گمگشتگی و استیصال

ترس‌هایی بودند که تو این مدت شناختمشون و آرام آرام منطق‌های پوچ و بی‌اساسشون رو تغییر میدم

مگر می‌شود خدا عادل باشه اما همه ما به یک اندازه به نعمت‌ها دسترسی نداشته باشیم؟!

شرایط من نه‌تنها بد نیست بلکه راهی شد تا من این مسیر رو بشناسم چون از خدا درخواست کرده بودم

اگر من با این تضادها برخورد نداشتم هرگز از خدا هدایت نمی‌خواستم که آقاجان مسیر درست رو به من نشون بده، مسیر کسانی که تو اون جا‌ده سرسبز جنگلی سوت‌زنان قدم می‌زنند و کیف می‌کنند

خداروشکر می‌کنم که دارم رشد می‌کنم و بیشتر از زندگیم لذت می‌برم

زندگی واقعاً یک مسیره که باید ازش لذت برد و به‌خاطرش سپاس‌گزار بود

همه این ترس‌ها من رو به درک بیشتر قانون احساس خوب= اتفاق خوب رسوند

کسی که در لحظه زندگی کنه از هیچ چیز نمی‌ترسه، وقتی در لحظه زندگی کنی حالت خوب میشه

ترس از آینده است و غم از گذشته

بارها هممون شنیدیم این رو

اما وقتی عمیق میشی میفهمی که بابا 1 ساعت بعد فکر میکنی قراره یه اتفاق بد برات بیفته؟ بهش فکر نکن، چرا فکر میکنی همه چیز نمیتونه تغییر کنه، انقدر غرق در اتفاقات نامناسب میشیم که خودمون منتظریم اتفاق بد برامون بیفته

درصورتی‌که خدا به بندگان گناهکارش هم میگه هرگز از رحمت من ناامید نشید

وقتی من یک نفر رو پیدا کردم تو همون دوران تو خانوادم که شرایط مشابه به من داشت و نپذیرفته بود شرایط سخت و چیزهایی که بقیه باور کرده بودند رو نتایجی بدست آورد که برای همه قابل تحسینه و خود من تامل کردم که هر وقت من از این فرد الگوبرداری کردم موفق بودم.

حالا که به استاد رسیدیم که دیگه این نتایج خیلی خیلی بزرگ‌تر از قبل باید بشه به شرط اینکه این ترس‌ها رو‌کنار بگذاریم و ایمان نشون بدیم و تداوم داشته باشیم.

خدایا شکرت

ما را به راه راست

به راه کسانی که به ‌آ‌ن‌ها نعمت داده‌ای هدایت کن